ΙΕΡΑΙ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ
B΄ Μέρος
Γέροντος Ἱερωνύμου Αἰγίνης
Πρέπει νά μαθαίνεις τίς πανουργίες τοῦ
πειρασμοῦ, γιά νά γλιτώνεις καί νά μή δύναται νά σέ βλάψει. Καί προσοχή: Ὅταν
δέν ἠμπορεῖ νά μᾶς ρίξει στίς πράξεις, μᾶς ρίχνει μέ τούς λογισμούς. Προσπαθεῖ
νά ρίχνει τόν ἄνθρωπο σέ ἁμαρτία καί μετά τοῦ φέρνει ἐλεγκτικούς λογισμούς, γιά
νά τόν ρίξει στήν ἀπελπισία. Ποτέ, τό τονίζω, νά μήν ἀπελπισθῆς γιά τίποτε.
Ὁ Θεός δέν δείχνει μόνο πολλή ἀγάπη ἀλλά
καί μεγάλη στοργή. Μέ λίγη καλή προαίρεση πού δείχνουμε, μᾶς συντρέχει, μᾶς
βοηθᾶ. Μέ λίγη μετάνοια καί συντριβή μᾶς συγχωρεῖ πολλά ἁμαρτήματα. Ποταμός τό ἔλεός
Του! Νά λές στό Χριστό μας: «Σ’ ἀγαπῶ Κύριε, διότι εἶσαι ἀγάπη».
Εἴτε ἔχεις ζῆλο, εἴτε ὄχι, δέν θά κόβεις
τήν προσευχή, οὔτε θά ἀμελεῖς. Ἐπιμένετε καί αὐξάνετε τήν προσευχή.
Νά κάνετε τήν προσευχή, πού ὁρίζει ἡ Ἐκκλησία
(ἑξάψαλμο, ἀπόδειπνο, παράκληση, κ.ἄ.) καί μετά μιλῆστε ἀπό τήν καρδιά σας στόν
Χριστόν σάν νά Τόν βλέπατε μπροστά σας: «Πατέρα μου, ἔσφαλα, δέν πέρασα τή μέρα
μου πνευματικά, ἀλλά κοσμικά. Κατέκρινα, μίλησα πολύ, γέλασα, ἔφαγα πολύ, εἶχα
τόσες ἀδυναμίες καί πτώσεις, προσευχή δέν ἔκανα. Συγχώρεσέ με Κύριε».
Νά παρακαλεῖς μέ δάκρυα καί νά λέγεις:
«Χριστέ μου, μή μέ ἐγκαταλείψεις μόνον. Χριστέ μου Γλυκύτατε, μή πάρεις τήν
ψυχή μου, ἄν δέν γίνω ὅλος ἰδικός Σου»!
Πρόσεχε, μήν ἀποκτήσεις συνήθεια κακή,
διότι ἡ συνήθεια γίνεται δευτέρα φύσις.
Σέ κάθε προσευχή πρέπει νά ἔχετε ἕνα
κόμπο δάκρυ. Καί, ὅταν σᾶς ἔλθει κατάνυξη, μήν τό λέτε πουθενά, γιατί εἶναι Θεῖον
δῶρον, μήπως καί τό χάσετε!
Χαιρέτησε τήν Χάριν! Ὅταν αἰσθάνεσαι
κατάνυξη, σέ ἐπισκέπτεται ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ! Ἀγκάλιασέ την, δηλαδή ἐκείνην τήν ὥρα
ζῆσε τήν ἐπίσκεψη τῆς στοργῆς τοῦ Θεοῦ καί ταπεινά εὐχαρίστησε τόν Θεόν γιά τό
δῶρο αὐτό καί παρακάλεσέ Τον νά μήν σέ ἐγκαταλείψει ποτέ!
Διά νά ἔλθει τό δάκρυ, πρέπει νά περνᾶς πνευματικά τήν ἡμέρα καί ἡ καρδιά καί ὁ
νοῦς νά εἶναι καθαρά, χωρίς ξένους διαλογισμούς.
Μή λέγετε πολλά. Κρατῆστε τή γλῶσσα. Ἀγαπῆστε
τή σιωπή. Ἄν τήν συνηθίσετε, μετά δέν θά θέλετε νά ὁμιλεῖτε. Τόσον εἶναι ὄμορφη
ἡ σιωπή!
Ἀγαπῆστε τήν ἡσυχία καί τήν σιωπή. Ν’ ἀποφεύγεις
κατά τό δυνατό τούς ἀνθρώπους. Ὅλους ν’ ἀγαπᾶς, ἀλλά μέ κανένα νά μή δένεται ὁ
νοῦς σου παρά μόνο μέ τόν Χριστόν.
Ταπείνωση καί καθαρή καρδιά νά ἔχεις. Οἱ
ταπεινοί ἄνθρωποι ἔχουν χάριν, καρποφορία καί εὐλογία.
Στή σκέψη μας νά ὑπάρχει συνέχεια ὅτι «ἡ
ἀνομία μου ἐνώπιόν μου ἐστί διά παντός» (50ος Ψαλμός) καί νά ζητοῦμε συνεχῶς
τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.
Μήν ἐπιθυμεῖς νά σέ ἐπαινοῦν ἤ νά σέ ἀγαποῦν.
Ἐγώ πολύ θά ἤθελα ὅλοι νά μέ πατοῦν,
κανείς νά μή μέ προσέχει, κανείς νά μή μέ ἀγαπᾶ, μόνον τόν Θεόν νά ἀγαπῶ, μόνον
Ἐκεῖνος νά μέ ἀγαπᾶ καί νά μή μέ ἐγκαταλείψει.
Ἡ κάθε ἡμέρα νά προσέχετε πῶς θά
περάσει. Τό μέλλον σας ἀνθέσατέ το στήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ! Θά βοηθήσει ὁ Θεός! Ὅ,τι
εἶναι θέλημα Θεοῦ γιά τή σωτηρία μας θά γίνει. Μή βάζετε στό νοῦ σας βάρος γιά
τό μέλλον.
Γιά τό διαδίκτυο:
