ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ: Σχόλια ἐπί τῶν τελικῶν κειμένων τῆς Συνόδου Κρήτης 2016, ἀπό τό Ἱστολόγιον ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ. (Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΝ ΤΩ ΣΥΓΧΡΟΝΩ ΚΟΣΜΩ)

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016

Σχόλια ἐπί τῶν τελικῶν κειμένων τῆς Συνόδου Κρήτης 2016, ἀπό τό Ἱστολόγιον ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ. (Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΝ ΤΩ ΣΥΓΧΡΟΝΩ ΚΟΣΜΩ)

Σχόλια ἐπί τῶν τελικῶν κειμένων

τῆς Συνόδου Κρήτης 2016,

ἀπό τό Ἱστολόγιον ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ.

(Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΝ ΤΩ ΣΥΓΧΡΟΝΩ ΚΟΣΜΩ )

Διαβάστε τούς ὑπόλοιπους σχολιασμούς μας ἐπί τῶν τελικῶν κειμένων τῆς Συνόδου, ἐδῶ:

Σχόλια ἐπί τῶν τελικῶν κειμένων τῆς Συνόδου Κρήτης 2016, ἀπό τό Ἱστολόγιον ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ. (ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΑΥΤΟΥ)

Τό Ἱστολόγιον ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ θά σχολιάζουμε ἕνα ἕνα τά τελικά κείμενα τῆς Συνόδου Κρήτης 2016, ξεκινώντας ἀπό τά πιό ἀνώδυνα καί καταλήγοντας στά πιό ἐπώδυνα καί ἀντορθόδοξα!

Ὁ σχολιασμός μας θεωρήσαμε πώς ἐπιβάλλεται γιά τούς ἑξῆς λόγους:

1. Γιά ὁμολογιακούς λόγους χρέους μας καί ἀγάπης μας πρός τόν Θεό.

2. Γιά ἐνημέρωση τῶν πιστῶν.

3. Γιά τήν ἀδελφική συμβολή μας στούς ἀγωνιστές Ὀρθοδόξους Χριστιανούς (κληρικούς κυρίως καί λαϊκούς), σέ λεπτά σημεῖα πού πίπτουν στήν μικρά ἀντίληψή μας, πού ἴσως βοηθήσουν στίς περαιτέρω ἐνέργειες τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, ἄν καί ἐφόσον κριθοῦν ἀπαραίτητες ἀπό τήν συνείδησή του.

Ξεκινᾶμε μέ ἐννέα σχόλια πού κρίνουμε ἀπαραίτητα, ὅσον ἀφορᾶ τό τελικό κείμενο περί "ἀποστολῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν τῷ συγχρόνῳ κόσμῳ", τό ὁποῖο ὁλόκληρο μπορεῖτε νά διαβάσετε ἐδῶ:

Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΝ ΤΩ ΣΥΓΧΡΟΝΩ ΚΟΣΜΩ

Σχόλιο 1ο:

Ἡ πρώτη παράγραφος καί δευτερότιτλος τοῦ κειμένου ἀποτελεῖ περιληπτικά τόν "ἀποστολικό" στόχο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἐν τῷ συγχρόνῳ κόσμῳ, πού κατά τούς Συνοδικούς τῆς Κρήτης 2016 εἶναι: "ἡ ἐπικράτηση τῆς εἰρήνης, τῆς δικαιοσύνης, τῆς ἐλευθερίας, τῆς ἀδελφοσύνης καί τῆς ἀγάπης μεταξύ τῶν λαῶν, καί ἄρσιν τῶν φυλετικῶν καί λοιπῶν διακρίσεων".

ΟΧΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ;...

Μά αὐτά ἀκριβῶς τά "ἀγαθά" ζητοῦν ἐπιφανειακῶς οἱ οἰκουμενιστικές, οἰ μασονικές καί οἱ νεοεποχικές ὀργανώσεις, ἀκόμη καί οἱ ἄθεοι, καθώς καί κάθε κοσμικός ἄνθρωπος πού ὁραματίζεται ἕναν "ὄμορφο ἐπίγειο κόσμο-παράδεισο" χιλιαστικοῦ τύπου, μά μέ μάταιο τέλος, κατά τό εὐαγγελικό·

"ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ ἐμοὶ λόγοι οὐ μὴ παρελεύσονται" (Μάρκ. 13, 31).

Μέσα σέ αὐτόν τόν "ἀποστολικό" στόχο, ὅπως δίδεται ἐπιγραμματικά κάτω ἀπό τόν βασικό τίτλο τοῦ συνοδικοῦ κειμένου, δέν βλέπουμε πουθενά τόν Θεό ὡς Κεντρικό Πρόσωπο στόν κόσμο καί τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς ἑκάστου προσώπου!

Κατά τόν ἴδιον τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό καί Θεό, ὅμως, λίγο πρίν τήν ἀνάληψή Του καί σύμφωνα μέ τό Εὐαγγέλιο, ἡ ἀποστολή τῶν Μαθητῶν Του στόν κόσμο εἶναι· "καὶ προσελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησεν αὐτοῖς λέγων· ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς. πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν· καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν." (Ματθ. 28: 18-20).

Μετά λύπης μας διαπιστώνουμε τήν νεοεποχίτικη κοσμικότητα τῶν Συνοδικῶν Πατέρων ὅσον ἀφορᾶ τό πῶς ἀντιλαμβάνονται τήν ἀποστολή τους στόν σύγχρονο κόσμο καί ταυτόχρονα τήν ἀνυπακοή τους στήν σωτηριολογική ἀποστολή πού ἀνέλαβαν ἐν τῷ κόσμῳ, ὅπως αὐτή τούς ἀνετέθη ὑπό τά χείλη τοῦ ἰδίου τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ πρίν ἀπό τήν Ἀνάληψή Του εἰς τούς Οὐρανούς ὡς τελευταία παρακαταθήκη!

Σχόλιο 2ο:

Ἡ χιλιαστικοῦ τύπου παρ-ἑρμηνεία πού κάνουν οἱ Συνοδικοί Πατέρες αὐθαιρέτως μεμονωμένων, σκόρπιων, κομμένων καί ραμμένων χωρίων ἀπό Πατερικά καί Εὐαγγελικά κείμενα, συγχύζει τόν κάθε ἀναγνώστη, ὁ ὁποῖος στό τέλος θά νομίσει πλανεμένα πώς ἡ Ἀποκάλυψη καί τό Εὐαγγέλιο περιγράφουν ἕναν ἐπίγειο "παράδεισο" τόν ὁποῖον οἱ Συνοδικοί Πατέρες ὡς ἄλλοι Χιλιασταί εἰσηγοῦνται.

Π.χ. λένε στήν παράγραφο 2· "...Τήν προσδοκίαν αὐτήν βιώνει ἤδη καί προγεύεται ἡ Ἐκκλησία, κατ’ ἐξοχήν ὁσάκις τελεῖ τήν θείαν Εὐχαριστίαν, συνάγουσα «ἐπὶ τὸ αὐτό» (Α’ Κορ. ια’ 11, 20) τά διεσκορπισμένα τέκνα τοῦ Θεοῦ (Ἰωάν. ια’, 52) εἰς ἕν σῶμα ἄνευ διακρίσεως φυλῆς, φύλου, ἡλικίας, κοινωνικῆς ἤ ἄλλης καταστάσεως, ὅπου «οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος, οὐδέ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ» (Γαλ. γ’, 28, πρβλ. Κολ. γ’, 11), εἰς ἕνα κόσμον καταλλαγῆς, εἰρήνης καί ἀγάπης.".

Οἱ Συνοδικοί Πατέρες ἀφήνουν ἀδιευκρίνιστη τήν "λεπτομέρεια"... μά παράλληλα ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ-ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ, πώς ἕνας τέτοιος ἐπίγειος παράδεισος-κόσμος "καταλλαγῆς, εἰρήνης καί ἀγάπης" δέν εἶναι ὁ σύγχρονος κόσμος πού ἀποτελεῖται ἀπό ἄθεους, αἱρετικούς καί ἀλλοθρήσκους καί τούς ἀντίθετους καρπούς πού ἐπιφέρει ἡ κακοδοξία καί κακοπραγία τους, ἀλλά συναντᾶται ΜΟΝΟΝ ὡς προτύπωσις τῆς αἰωνίου Βασιλείας ΜΕΣΑ στήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, μέ μέλη ΒΑΠΤΙΣΜΕΝΟΥΣ Χριστιανούς μέ ἐνεργό τό Ἅγιον Πνεῦμα μέσα τους διά τῆς ὀρθῆς πίστης καί πράξης τους!

Οἱ Συνοδικοί ἐσφαλμένα παρουσιάζουν ἀορίστως κάθε καρυδιᾶς καρύδι ἄνθρωπο "εἰς ἕν σῶμα ἄνευ διακρίσεως φυλῆς, φύλου, ἡλικίας, κοινωνικῆς ἤ ἄλλης καταστάσεως (θρησκευτικῆς;...) ὅπου «οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος, οὐδέ Ἕλλην"...", ἐνῶ τό Εὐαγγέλιο ἀναφέρεται ἀποκλειστικά στούς μετανοημένους καί πιστεύσαντες ἀνθρώπους πού ἐνσωματώθηκαν στήν Ἐκκλησία τοῦ Κυρίου, πρᾶγμα πού οἱ Συνοδικοί καί προφανῶς Οἰκουμενιστές...ΔΕΝ προσδιορίζουν, οὔτε διευκρινίζουν, οὕτε θέλουν νά ξεκαθαρίσουν!

Σχόλιο 3ο:

Κάπου παρακάτω στό κείμενο, οἱ Συνοδικοί Πατέρες αἴφνης θυμοῦνται τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου περί τῆς ἀποστολῆς τους στόν κόσμο, τήν ὁποία ἐλησμόνησαν κατά τήν σύνταξη τοῦ περιεκτικοῦ δευτερότιτλου, ἀλλά τήν γαρνίρουν περίτεχνα μέ στολίδια "μή κατακρίσεως", "ἄνευ ἐπιθετικότητος", "ἄνευ προσηλυτισμοῦ" καί μέ "σεβασμό στήν πολιτιστικήν ἰδιαιτερότητα κάθε λαοῦ".

Παραθέτουμε τό ἀπόσπασμα·

"Ὁ λόγος της πρός τόν κόσμον ἀποβλέπει πρωτίστως ὄχι εἰς τό νά κρίνῃ καί καταδικάσῃ τόν κόσμον (πρβλ. Ἰωάν. γ’, 17 καί ιβ’, 47), ἀλλά εἰς τό νά προσφέρῃ εἰς αὐτόν ὡς ὁδηγόν τό Εὐαγγέλιον τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τήν ἐλπίδα καί βεβαιότητα ὅτι τό κακόν, ὑπό οἱανδήποτε μορφήν, δέν ἔχει τόν τελευταῖον λόγον εἰς τήν ἱστορίαν καί δέν πρέπει νά ἀφεθῇ νά κατευθύνῃ τήν πορείαν της.

Ἡ μεταφορά τοῦ μηνύματος τοῦ Εὐαγγελίου συμφώνως πρός τήν τελευταίαν ἐντολήν τοῦ Χριστοῦ «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Ματθ. κη’, 19), ἀποτελεῖ διαχρονικήν ἀποστολήν τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἀποστολή αὐτή πρέπει νά ἐκπληροῦται ὄχι ἐπιθετικῶς ἤ διά διαφόρων μορφῶν προσηλυτισμοῦ, ἀλλά ἐν ἀγάπῃ, ταπεινοφροσύνῃ καί σεβασμῷ πρός τήν ταυτότητα ἑκάστου ἀνθρώπου καί τήν πολιτιστικήν ἰδιαιτερότητα ἑκάστου λαοῦ.".

Καμμίαν ἀντίρρησιν δέν ἔχουμε στόν εὐαγγελισμό ἐν ἀγάπῃ, ταπεινοφροσύνῃ, σεβασμῷ κ.λ.π. Ὅμως, θέτουμε εὐθέως μερικά ἐρωτήματα στούς Συνοδικούς Πατέρες καί κυρίως στόν Πατριάρχη μας κ. Βαρθολομαῖο·

α) Εὐαγγελίζεσθε τήν Ἀλήθεια στούς διαλόγους στό Π.Σ.Ε. καί σέ κάθε ἐπιμέρους διάλογο μέ αἱρετικούς καί ἀλλοθρήσκους; Ἤ μήπως ἐπιστρέφετε νοθευμένοι "μεταπατερικῶς" καί "οἰκουμενιστικῶς";...

β) Μαθητεύετε πάντα τά ἔθνη, βαπτίζετε εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τούς αἱρετικούς καί ἀλλοθρήσκους καί διδάσκετε νά κάνουν πάντα ὅσα ἐνετείλατο ὁ Κύριος; Ἤ μήπως μαθητεύετε Ὑμεῖς στά ἔθνη, ἀποδέχεσθε ἄκυρα αἱρετικά βαπτίσματα, καί κάνετε ὄσα ἐντέλλεται ὁ Πάπας καί οἱ λοιποί κακόφρονες τοῦ κόσμου τούτου;...

γ) Τί θεωρεῖτε λέγοντας νά ἐκπληροῦται χωρίς "προσηλυτισμό" ὁ εὐαγγελισμός τῆς Ἀληθείας;
Μήπως νά ἀλλάζουμε τά "ἰῶτα" τῆς Πίστεως γιά νά μήν θεωρούμεθα ὅτι ἀσκοῦμε προσηλυτισμό καί "καταπιέζουμε" μέ τό ὀρθόδοξα δόγματα τούς διαφωνοῦντες αἱρετικούς καί ἄλλους κακόφρονες;...

δ) Τί θεωρεῖτε μέ τόν ὅρο· "νά μήν ἐκπληροῦται ἐπιθετικῶς" ἡ ἀποστολή τοῦ εὐαγγελισμοῦ τῆς Ἀληθείας;

Μήπως νά "βάζουμε νερό στό κρασί μας", τό ἀνόθευτον ἐκ τῆς Ἀμπέλου, στούς ἐλέγχους καί στίς νουθεσίες τῶν κακοφρόνων;

Σχόλιο 4ο:

Στήν τελευταία παράγραφο τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ κειμένου, διαβάζουμε·

"Ἀντλοῦσα ἀπό τάς ἀρχάς αὐτάς καί ἀπό τήν ὅλην ἐμπειρίαν καί διδασκαλίαν τῆς πατερικῆς, λειτουργικῆς καί ἀσκητικῆς της παραδόσεως, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία συμμετέχει εἰς τόν προβληματισμόν καί τήν ἀγωνίαν τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου ὡς πρός θεμελιώδη ὑπαρξιακά ζητήματα, τά ὁποῖα ἀπασχολοῦν τόν σύγχρονον κόσμον, ἐπιθυμοῦσα νά συμβάλῃ εἰς τήν ἀντιμετώπισίν των, ὥστε νά ἐπικρατήσῃ εἰς τόν κόσμον ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, «ἡ πάντα νοῦν ὑπερέχουσα» (Φιλ. δ’, 7), ἡ καταλλαγή καί ἡ ἀγάπη.".

Διαβάζοντας καί αὐτήν τήν παράγραφο, ἁρπάζουμε χιλιαστική καί οἰκουμενιστική μπόχα! Πῶς εἶναι δυνατόν σέ ἕναν κόσμο ἀθέων, αἱρετικῶν καί ἀλλοθρήσκων νά ἐπικρατήσουν "ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, ἡ καταλλαγή καί ἡ ἀγάπη"; Ποιοῦ Θεοῦ; Ὑπάρχει Θεός, καί μάλιστα κοινός, ἀνάμεσα σέ ἀθέους, αἱρετικούς, ἀλλοθρήσκους καί Ὀρθοδόξους; Αὐτό δέν εἶναι θρησκευτικός συγκρητισμός;... Προσέχουμε πώς οἱ λέξεις: μετάνοια καί ὀρθή Πίστη δέν ἀναφέρονται κἄν!!! Χωρίς αὐτές τίς ἔννοιες πού ἀποτελοῦν μοναδική προϋπόθεση σωτηρίας, μπορεῖ νά ὐπάρξει Θεός, εἰρήνη Θεοῦ, καταλλαγή καί ἀγάπη καί μάλιστα σέ ὁλόκληρο τόν κόσμο; Ἐδῶ δέν τίς ἔχουμε ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι, καί μάλιστα ἀπό τήν κεφαλή...ἕως τά νύχια!

Ἡ οὐτοπία στό μεγαλεῖο της. Τό Συνοδικό τοῦτο κείμενο, μοιάζει μέ παραμύθι καί μάλιστα τῆς Χαλιμᾶς. Ὡραῖα τά παραμύθια, ἀλλά ψέμματα. Πεῖτε τήν Ἀλήθεια!

Σχόλιο 5ο:

Στό κείμενο Α. Ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, παρ. 2, οἱ Συνοδικοί Πατέρες ἐπικαλούμενοι ὡς πρόσχημα πονηρῶς τήν "εἰρήνη", προωθοῦν τήν "διαχριστιανική συνεργασία" "ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν Χριστιανῶν". Πρόκειται μέ ἄλλα λόγια γιά μία ἀκόμη συνοδική προώθηση καί κατοχύρωση τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μέ πρόσχημα τήν παγκόσμια εἰρήνη τῶν παγκοσμιοποιητῶν!

Παραθέτουμε·

"2. Ἐπ’ αὐτῆς τῆς βάσεως εἶναι ἀπαραίτητον νά ἀναπτυχθῇ πρός ὅλας τάς κατευθύνσεις ἡ διαχριστιανική συνεργασία διά τήν προστασίαν τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρώπου, αὐτονοήτως δέ καί τοῦ ἀγαθοῦ τῆς εἰρήνης, οὕτως ὥστε αἱ εἰρηνευτικαί προσπάθειαι ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν Χριστιανῶν νά ἀποκτοῦν μεγαλύτερον βάρος καί δύναμιν.".

Στήν παράγραφο 3, οἱ Συνοδικοί καλοῦν ὅλες τίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες σέ "διαθρησκευτικήν συνεννόησιν καί συνεργασίαν", ἀλλά κατά τ' ἄλλα ἐφησυχάζουν πώς δέν πρόκεται γιά "θρησκευτικόν συγκρητισμόν"!

Λύστε μας τόν γρίφο σᾶς παρακαλοῦμε διότι τό δικό μας IQ ἀδυνατεῖ·

Πῶς συνεργάζονται κάποιοι διαθρησκευτικά, χωρίς νά ὑπάρχει θρησκευτικός συγκρητισμός;

Καί πῶς χωρίς νά ὑπάρχει θρησκευτικός συγκρητισμός, εἶναι δυνατόν νά ὑπάρξει διαθρησκευτική συνεργασία καί συνεννόηση;

Κατό τό κοινόν λεγόμενον, οἱ Συνοδικοί μᾶς δουλεύουν ψιλό γαζί!

Μάλιστα τό θράσος τους ὑπερβαίνει κάθε ὅριο, ὅταν ὅλο τό προηγούμενο περιγραφόμενο, στήν παράγραφο 4, παρουσιάζεται, ἄκουσον ἄκουσον, ὡς·

"Ἡ διακονία αὐτή εἶναι ἐντολή Θεοῦ (Ματθ. ε’, 9).".

Κι ἐμεῖς στήν παρούσα συνάφεια θυμίζουμε στούς Συνοδικούς τό ἑξῆς πού ἐπίσης εἶναι ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ὅταν πρόκειται γιά πνευματικές καί δογματικές ἀτασθαλίες στά θέματα Πίστεως·

34 Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν· οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν" (Ματθ. 10, 34).

Σχόλιο 6ο:

Στό κείμενο Β. Περί ἐλευθερίας καί εὐθύνης, παρ. 3, δίδεται βαρύτητα σέ μία ἐκκοσμικευμένη ἐλευθερία τοῦ προσώπου καί σέ μία κοσμική ὡς ἐκ τούτου προκύπτουσα ἀγάπη, καί ὄχι στήν Ἀλήθεια τῆς Πίστεως-ἡ ὁποία οὔτε κἄν ἀναφέρεται-ἐνῶ ἀποτελεῖ τήν βασικωτέρα καί μοναδική προϋπόθεση τῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἀγάπης, κατά τό·

«γνώσεσθε τὴν Ἀλήθειαν, καὶ ἡ Ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰωάν. η´ 32).

Σχόλιο 7ο:

Στό κείμενο Ε. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἔναντι τῶν διακρίσεων, παρ. 2, λέγεται·

"Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ὁμολογεῖ ὅτι ἕκαστος ἄνθρωπος, ἀνεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας, φυλῆς, φύλου, ἐθνικότητος, γλώσσης, ἔχει δημιουργηθῆ κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ καί ἀπολαμβάνει ἴσα δικαιώματα ἐν τῇ κοινωνίᾳ. Συνεπής πρός τήν πίστιν αὐτήν, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δέν δέχεται τάς διακρίσεις δι’ ἕκαστον ἐκ τῶν προαναφερθέντων λόγων, ἐφ’ ὅσον αὗται προϋποθέτουν ἀξιολογικήν διαφοράν μεταξύ τῶν ἀνθρώπων.".

Πρέπει νά ποῦμε πώς οἱ Συνοδικοί ἐσφαλμένα γράφουν πώς ἕκαστος ἄνθρωπος ἀνεξαρτήτως...θρησκείας...ἔχει δημιουργηθεῖ κατ' εἰκόνα καί καθ' ὁμοίωσιν Θεοῦ, χωρίς περαιτέρω δογματικό προσδιορισμό. Αὐτό τό γενικευμένο γιά κάθε "ἀνεξαρτήτως θρησκείας ἄνθρωπο" λεχθέν μένοντας ἀνερμήνευτο στό συνοδικό κείμενο, ὁδηγεῖ ἄνετα σέ ἐσφαλμένα δογματικά συμπεράσματα. Τό σωστό εἶναι πώς κάθε ἄνθρωπος μέν δημιουργήθηκε κατ' εἰκόνα Θεοῦ καί καθ' ὁμοίωσιν, ἀλλά ΜΟΝΟ οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἔχουν λάβει τό Ἅγιον Πνεῦμα διά τοῦ Βαπτίσματος, ὑπό τήν προϋπόθεση βεβαίως νά Τό διαφυλάξουν ἐνεργό μέ τήν ὀρθή Πίστη καί μέ τήν ὀρθή βιωτή τους, ὥστε νά παραμείνει καθαρό τό "κατ' εἰκόνα" καί νά καταστεῖ δυνατό καί τό καθ' ὁμοίωσιν", δηλαδή ἡ κατά Θεόν θέωση.
Οἱ ὑπόλοιποι ἄνθρωποι πρέπει νά μετανοήσουν καί νά βαπτισθοῦν γιά νά ἀποκαταστήσουν τό "κατ' εἰκόνα" καί νά λάβουν διά τοῦ βαπτίσματος καί τήν δυνατότητα τοῦ καθ' ὁμοίωσιν· "ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ." (Ἰωά. 3, 5).

Οἱ Συνοδικοί, προφανῶς γιά νά δικαιολογήσουν τίς οἰκουμενιστικές τους διαθέσεις περί "μή θρησκευτικῶν διακρίσεων", ἔβαλαν στό ἴδιο τσουβάλι τούς βαπτισμένους μέ τούς αἱρετικούς καί τούς ἀλλοθρήσκους ΑΔΙΑΚΡΙΤΩΣ!...Ἔτσι, ὅμως, ἀνακατεύουν τό ψέμα μέ τήν ἀλήθεια καί δέν βοηθοῦν τόν κάθε κακόδοξο ἄνθρωπο καί ἀπομακρυσμένο ἀπό τόν Θεό νά συνειδητοποιήσει πώς χάνει τό καθ' ὁμοίωσιν κι ἑπομένως καί τήν δυνατότητα σωτηρίας του! Πόσο ἀγάπη ἔχει κάτι τέτοιο, τήν στιγμή πού οἱ Συνοδικοί μᾶς ἔχουν κατεβάσει ὁλόκληρα σεντόνια ἀγαπολογίας γιά συνοδικά κείμενα;

Σχόλιο 8ο:

Στό κείμενο ΣΤ. Ἡ ἀποστολή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς μαρτυρία ἀγάπης ἐν διακονίᾳ, παρ. 5, λέγονται τά ἑξῆς·

"Ὑπό τάς τραγικάς ταύτας καταστάσεις, κατανοεῖται ἡ τεραστία εὐθύνη τῆς Ἐκκλησίας διά τήν καταπολέμησιν τῆς πείνης καί πάσης ἄλλης μορφῆς ἐνδείας ἐν τῷ κόσμῳ.Ἕν τοιοῦτον φαινόμενον εἰς τήν ἐποχήν μας, κατά τήν ὁποίαν αἱ χῶραι ζοῦν ὑπό καθεστώς παγκοσμιοποιημένης οἰκονομίας, ὑποδηλοῖ τήν σοβαράν κρίσιν ταυτότητος τοῦ συγχρόνου κόσμου, διότι ἡ πεῖνα οὐχί μόνον ἀπειλεῖ τό θεῖον δῶρον τῆς ζωῆς ὁλοκλήρων λαῶν, ἀλλά καί θίγει τό μεγαλεῖον καί τήν ἱερότητα τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, συγχρόνως δέ προσβάλλει καί τόν ἴδιον τόν Θεόν. Διά τοῦτο, ἄν ἡ μέριμνα διά τήν ἰδικήν μας τροφήν εἶναι θέμα ὑλικόν, ἡ μέριμνα διά τήν τροφήν τοῦ συνανθρώπου μας εἶναι θέμα πνευματικόν (Ἰακ. β’, 14-18). Ἀποτελεῖ, ἑπομένως, ἀποστολήν ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν νά ἐπιδεικνύουν ἀλληλεγγύην καί νά ὀργανώνουν ἀποτελεσματικῶς τήν βοήθειάν των πρός τούς ἐνδεεῖς ἀδελφούς.".

Παρατηροῦμε τά ἑξῆς:

α) Πολλά λέγονται γιά τήν ὑλική πείνα καί τίποτε γιά τήν πνευματική πείνα τοῦ κόσμου, ὁ ὁποῖος στερεῖται λόγου Ἀληθείας κι ἑπομένως σωτηρίας.

β) Ἡ ἐλεημοσύνη πρέπει νά γίνεται ἐν κρυπτῷ καί ὄχι ἐν τῷ φανερῷ, κατά τό εὐαγγελικό·

"Προσέχετε τὴν ἐλεημοσύνην ὑμῶν μὴ ποιεῖν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων πρὸς τὸ θεαθῆναι αὐτοῖς· εἰ δὲ μήγε, μισθὸν οὐκ ἔχετε παρὰ τῷ πατρὶ ὑμῶν τῷ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Ὅταν οὖν ποιῇς ἐλεημοσύνην, μὴ σαλπίσῃς ἔμπροσθέν σου, ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ ποιοῦσιν ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ ἐν ταῖς ῥύμαις, ὅπως δοξασθῶσιν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν. σοῦ δὲ ποιοῦντος ἐλεημοσύνην μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου" (Ματθ. 6, 1-3).

Τόν τελευταῖο καιρό παρατηροῦμε ὄτι ὅλο καί περισσότερο διαφημίζονται οἱ ὑλικές ἐλεημοσύνες ρασοφόρων καί Μητροπόλεων, ἀκόμη καί διά καναλιῶν καί ἐντύπων (τώρα καί Συνοδικῶς...), ἐνῶ παράλληλα χάνονται ψυχές αἱρετικῶν, ἀλλοθρήσκων καί ἀκόμη χειρότερα ἀκατηχήτων, ἀδογματίστων καί ἀποιμένων Ὀρθοδόξων!

γ) Οἱ Μασόνοι καί οἱ ὑποκριταί δέν διατυμπανίζουν τίς "ἐλεημοσύνες" τους γιά νά παραπλανήσουν τήν καλή κοινή γνώμη;...

Σχόλιο 9ο:

Γιατί γράφθηκαν τόσα πολλά, μερικά περιττά, μερικά ἐσφαλμένα, μερικά ὕποπτα, ἐνῶ μέσα σέ μία παράγραφο θά μποροῦσαν νά ἀποφασισθοῦν συνοδικῶς τά καλά καί θεάρεστα;

Δηλαδή ἡ Ὀρθόδοξη Ἱεραποστολή στόν σύγχρονο κόσμο σέ κάθε γωνιά τῆς γῆς, καί ὁ ἐπανευαγγελισμός πάντων τῷ Λόγῳ τῆς Ἀληθείας,
γιά κάθε θέμα πού ἀπασχολεῖ, ἀπό πνευματικῆς ἐπόψεως,
βάσει τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τῶν ἀπείρων συγγραμμάτων τους, οἱ ὁποῖοι δόξᾳ τῷ Θεῷ ἀπεφάνθησαν γιά τά πάντα,
καθώς καί μέ ποιούς τρόπους θά ἐπιτευχθοῦν ὅλα αὐτά ὀρθότερα καί ἀποτελεσματικότερα.

Ὅλα τά ὑπόλοιπα εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ.

Γιατί καταναλώθηκε χρόνος, κόπος, χρῆμα γιά ἕνα τέτοιο θέμα μέ αὐτό τόν προβληματικά χειριζόμενο τρόπο;

Γιατί δέν τέθηκε ὡς θέμα ἡ καταδίκη τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἱκουμενισμοῦ καί τῆς Μασονίας, ἐνῶ ἀντιθέτως ὑπάρχει ἐμφανεστάτη σύμπνοια καί ταύτιση μέ αὐτές;

...