"ΕΚΦΡΑΣΙΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ"
Ἀνθολόγιο ἀποσπασμάτων ἐπιστολῶν ἐκ τοῦ βιβλίου
Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής
Ἐπιστολή Η΄
Δέν τά ὑπομένεις ὅλα διά τήν ἰδικήν μου ἀγάπην;
Δέν τά ὑπομένεις ὅλα διά τήν ἰδικήν μου ἀγάπην; (Ἐπιστολή Η΄).
Οὐδέν ἄλλο δύναται τόσον νά βοηθήσῃ καί κατευνάσῃ τόν θυμόν καί ὅλα τά πάθη, ὅσον ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεόν καί πάντα συνάνθρωπον. Μέ τήν ἀγάπην εὐκόλως νικᾷς, παρά μέ τούς ἄλλους ἀγῶνας.
Ἀλλά καί ἀγωνιζόμενος δέν αἰσθάνεσαι πόνον, ὁπόταν κυριεύῃ τόν νοῦν ἡ ἀγάπη. Δι' αὐτό ἡ ἀγάπη δέν πίπτει, ἐφ' ὅσον τῆς ψυχῆς τό πηδάλιον κατευθύνεις πάντοτε πρός αὐτήν. Καί ὅ,τι συμβῇ, φανάζει τό σύνθημα·-Διά τήν ἀγάπην σου, Ἰησοῦ μου, γλυκεῖα ἀγάπη!, βαστάζω τάς ὕβρεις, ὀνείδη, ἀδικίας, κόπους, καί πάσας τάς θλίψεις, ὅ,τι ἤθελε μοῦ συμβῇ. Καί εὐθύς, τοιαῦτα λογιζόμενος, τό φορτίον τοῦ πόνου ἐλαφροῦται καί ἡ πικρία τοῦ δαίμονος καταπαύει.
Καί πίστευσον εἰς αὐτό ὅπου μέλλω νά σοῦ εἰπῶ. Μϊαν φοράν, ἕνεκα τῶν ἀλλεπαλλήλων μου φρικτῶν πειρασμῶν, εἶχον κυρευθῆ ἀπό λύπην καί ἀθυμίαν καί ἐδικαζόμην πρός τόν Θεόν ὡς ἀδικούμενος, ὅτι παραδίδει με εἰς τόσους πολλούς πειρασμούς, χωρίς νά τούς ἀναχαιτίζῃ ὀλίγον, νά παίρνω κἄν ὀλίγην ἀνάσα. Καί εἰς αὐτήν τήν πικρίαν ἤκουσα μίαν φωνήν ἔνδον μου πολύ γλυκεῖαν καί πολύ καθαράν μέ ἄκραν συμπάθειαν·-Δέν τά ὐπομένεις ὅλα διά τήν ἰδικήν μου ἀγάπην; Καί μέ
τήν φωνήν ἐχύθην εἰς δάκρυα τόσον πολλά, καί μετενόουν διά τήν ἀθυμίαν ὅπου εἶχον κυριευθῇ. Δέν ἀλησμονῶ ποτέ μου αὐτήν τήν φωνήν, τήν τόσο γλυκεῖαν. ὅπου ἀμέσως ἐξηφανίσθη ὁ πειρασμός καί ὅλη ἡ ἀθυμία.
τήν φωνήν ἐχύθην εἰς δάκρυα τόσον πολλά, καί μετενόουν διά τήν ἀθυμίαν ὅπου εἶχον κυριευθῇ. Δέν ἀλησμονῶ ποτέ μου αὐτήν τήν φωνήν, τήν τόσο γλυκεῖαν. ὅπου ἀμέσως ἐξηφανίσθη ὁ πειρασμός καί ὅλη ἡ ἀθυμία.
-Δέν τά ὑπομένεις ὅλα διά τήν ἰδικήν μου ἀγάπην;
-Ὤ γλυκειά ὄντως Ἀγάπη! Διά τήν ἀγάπην Σου ἐσταυρώθημεν καί ὅλα βαστάζομεν!
ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου