ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ: ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΣΑΒΒΑ ΛΑΥΡΙΩΤΗ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2015

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΣΑΒΒΑ ΛΑΥΡΙΩΤΗ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΣΑΒΒΑ ΛΑΥΡΙΩΤΗ

ΘΕΜΑΤΑ:

Ἰσλαμικές Σπουδές-Οἰκουμενισμός-"Ἀντιρατσιστικός" νόμος-Πανορθόδοξη Σύνοδος-Πνευματικές συμβουλές-Ὁ σωστός πνευματικός-Ἐξομολόγηση-Πνευματικότητα καί πνευματική ζωή-Ἀποστασία & Κωνσταντινούπολη-Οἰκουμενισμός, αἵρεση & διωγμοί-Ταυτότητες-τσίπ-χάραγμα-666-Ἀποκάλυψη

Τήν Παρασκευή 19-12-2014, τό Ἱστολόγιό μας ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ μέ δύο συνεργάτες, εἶχε τήν τιμή νά συναντήσει τόν Γέροντα Σάββα Λαυριώτη, ὥρα 18:00 μ.μ. καί νά τοῦ πάρει μία μεγάλη καί ἄκρως ἐνδιαφέρουσα συνέντευξη γιά τρέχοντα καί βαρυσήμαντα πνευματικά ζητήματα πού ἀπασχόλησαν καί συνεχίζουν νά ἀπασχολοῦν τό χριστεπώνυμο πλήρωμα τῶν πιστῶν. Παραθέτουμε ἀπομαγνητοφωνημένη ὁλόκληρη τήν συνέντευξη:

Ἐρώτηση 1η:

-Εἶναι θεολογικῶς ὀρθόν νά συνδιδάσκονται τό ἀντίχριστο Κοράνιο καί τό Ἰσλάμ, μέ τό Εὐαγγέλιο καί τόν Ὀρθόδοξο Χριστιανισμό, ὑπό τήν κοινή σκέπη μίας Ὀρθόδοξης Θεολογικῆς Σχολῆς, ὅπως αὐτήν τοῦ Α.Π.Θ.;

Ἀπάντηση:

-Τά εὐκόλως ἐννοούμενα παραλείπονται! Τί μποροῦμε νά ποῦμε τώρα; «Τίς γάρ συμφώνησις Χριστῷ πρός Βελίαρ"; Εἶναι ἀπίστευτο αὐτό πού γίνεται! Δέν θά μποροῦσε νά τό φανταστεῖ κάποιος Ὀρθόδοξος πρίν ἀπό 5-10 χρόνια ὅτι θά μποροῦσε νά συμβεῖ αὐτό. Τό κοράνι πού μιλάει τόσο βλάσφημα γιά τόν Χριστό, νά διδάσκεται μέ τό Εὐαγγέλιο;… Ἡ Θεολογική Σχολή ὑποτίθεται ὅτι ἔχει ὀρθόδοξο-ὁμολογιακό χαρακτῆρα κι ὅτι ἀπό κεῖ βγαίνουν Ὀρθόδοξοι Θεολόγοι πού θά καθοδηγήσουνε, θά γίνουν κι αὐτοί μέ τήν σειρά τους καθηγητές καί Ἱερεῖς. Τώρα, αὐτό εἶναι τελείως παράλογο.

Ἐρώτηση 2η:

-Τί πιστεύετε ὅτι φταίει, ὥστε ὀρθόδοξοι Θεολόγοι Πατέρες καί ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἑλλάδος, δέν περιφρουροῦν τήν Πίστη μας, εἴτε μέ τήν συνηγορία τους στό πνεῦμα τῆς Νεάς Ἐποχῆς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, εἴτε μέ τήν σιωπή τους;

Ἀπάντηση:

-Δέν ἔχουνε πατερικό πνεῦμα, ἔχουνε "μεταπατερικό" πνεῦμα. Αὐτό εἶναι ἡ ὅλη ὑπόθεση. Δέν ἔχουν τό ἐκκλησιαστικό φρόνημα. Δέν φρονοῦν τά τοῦ Εὐαγγελίου. Ἔχουνε μέν περιβολή εὐσεβείας, ἀλλά ἀρνήθηκαν αὐτήν, αὐτό πού λέει καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Δέν ἔχουνε καμμία σχέση μέ τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Τό Εὐαγγέλιο στηρίζεται στό ἑξῆς: "ὅστις μέ ὁμολογήσει", λέει ὁ Χριστός. Εἶναι ἡ ὁμολογία. Ὁ Χριστός περιμένει τήν ὁμολογία μας. Ἡ ὁμολογία, βέβαια, εἶναι πάντα σέ διάφορα ἐπίπεδα. Δέν εἶναι πάντα στό ἐπίπεδο ὅτι πρέπει νά ὁμολογοῦμε πάντα τήν πίστη μας (μέ λόγια), αὐτό εἶναι κάτι τό ὁποῖο γιά νά συμβεῖ πρέπει νά ἔχεις καί μία πνευματική κατάσταση. Ὁμολογοῦμε τόν Χριστό μας κατ' ἀρχήν στήν ζωή μας, μέ τήν βιοτή μας, μέ τήν συμπεριφορά μας στόν συνάνθρωπό μας, μέ τήν ἀγάπη μας στόν Χριστό καί μέ ὅλες τίς ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς μας. Λοιπόν, αὐτό τό πρᾶγμα δέν συμβαίνει σήμερα. Ἔχει χαθεῖ αὐτό. Δέν ὐπάρχει πνευματική ζωή. Οἱ πνευματικοί δέν διδάσκουν τά πνευματικά τους τέκνα, ὄπως ἔλεγε κι ὁ Γέρων Παΐσιος, τά φασκιώνουνε. Δουλεύουν γιά τόν ἑαυτό τους. Αὐτό εἶναι τό θέμα. Ὅτι οἱ πνευματικοί σήμερα δέν δουλεύουν γιά τόν Χριστό. Οὔτε οἱ Ἐπίσκοποι δουλεύουνε γιά τόν Χριστό. Ὑπάρχουν ἐξαιρέσεις, μήν τούς βάζουμε ὅλους σέ ἕνα καζάνι, ἀλλά δέν ὐπάρχει πατερικό πνεῦμα. Δέν ὑπάρχει εὐαγγελικό πνεῦμα. Αὐτό εἶναι τό θέμα.

Ἐρώτηση 3η:

-Πῶς βλέπετε τίς πρόσφατες συναντήσεις καί τίς συμπροσευχές τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου καί τοῦ Πάπα Φραγκίσκου στά Ἱεροσόλυμα καί στό Φανάρι, πού εἶναι καί τά πιό πρόσφατα;

Ἀπάντηση:

-Τέλεια, πολύ ὡραῖα! Τί νά σᾶς πῶ...Εἴμαστε ἐνθουσιασμένοι!...Τέτοια ἀγάπη οὔτε ὁ ἀπόστολος Παῦλος εἶχε, οὔτε ὁ ἀπόστολος Ἀνδρέας, οὔτε ὁ ἀπόστολος Πέτρος. Κανένας, τίποτε! Ὁ Ἅγιος Νικόλαος πού γιορτάζει σήμερα, μέ τό δικό μας ἡμερολόγιο, πού χαστούκισε τόν αἱρετικό, ἄν ζοῦσε τώρα θά τόν εἶχαν ἀφορίσει...Λοιπόν, ἐντάξει, τί νά ποῦμε; Πάλι θά ἔλεγα τό πρῶτο, ὅτι τά εὐκόλως ἐννοούμενα πρέπει νά παραλείπονται. Ἀλλά, δυστυχῶς, ἔχει πέσει τέτοια δειλία, πού εἶναι αὐτό πού εἴπαμε, ὅτι ὁ καθένας φοβᾶται γιά τήν θέση του. Τίς ἐκκλησιαστικές θέσεις δέν τίς ἔχουν πιά ἄντρες οἱ ὁποῖοι ἐργάζονται γιά τόν Χριστό, ἀλλά θέλουν νά ἐργάζονται γιά τόν ἑαυτό τους. Ἄν ἐργάζονταν γιά τόν Χριστό, θά ἔπρεπε αὐτούς τούς ἀνθρώπους πού κάνουνε αὐτά: τίς συμπροσευχές καί ὅλα αὐτά καί ἀφοῦ "μετά πρώτης καί δευτέρας νουθεσίας...παραιτοῦ" καί ἀφοῦ αὐτοί δέν παραιτοῦνται ἀπό ὅλα αὐτά, να τούς βγάλουν αὐτούς ἀπό τήν Ἐκκλησία. Ἀφοῦ δέν θέλετε νά κάνετε τά τῆς Ἐκκλησίας μας, μπορεῖτε νά πᾶτε κάπου ἀλλοῦ. Εἶναι πολύ εὔκολα, πολύ ἁπλά τά πράγματα. Ἀλλά δέν ὑπάρχουν ἄνθρωποι νά τό κάνουν αὐτό. Ποιός θά καλέσει Σύνοδο σήμερα γιά νά ἐλέγξει καί νά καθαιρέσει ὅλους αὐτούς τούς οἰκουμενιστές; Ἀρχίζοντας μέ τόν Πατριάρχη. Κάθε αἵρεση εἶναι κακοδοξία, δέν εἶναι κάτι ἁπλό. Δέν εἶναι ὅτι κατηγοροῦμε κανένα πρόσωπο, εἶναι ὅτι ὁ ἴδιος βάζει τό κεφάλι του στήν καραμανιόλα. Διότι αὐτός τά κάνει αὐτά, δέν τά κάνει ἄλλος κανείς. Ἐμᾶς μᾶς κατηγοροῦνε γιατί τά λέμε. Δηλαδή ποῦ φτάσαμε; Ποιό εἶναι τό στραβό καί γιατί; "Τό λέτε τό στραβό" (τό νά τό λέμε). Ἀφοῦ εἶναι στραβό, τί νά κάνουμε τώρα; Καταλάβατε;

Ἐρώτηση 4η:

-Πῶς σχολιάζετε τήν δήλωση τοῦ Πάπα Φραγκίσκου ὅτι "ἡ ὀρθοδοξία εἶναι ἀσθενής", δηλαδή τό Σῶμα τοῦ Τέλειου Θεοῦ-ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Του, καθώς καί τήν δήλωση τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου ὅτι "ἡ Ἐκκλησία εἶναι διαιρεμένη"; Δηλαδή οἱ αἱρετικοί δέν ἀποσχίστηκαν οἰκειοθελῶς ἀπό τήν Ἄμπελο τῆς Ζωῆς καί ἔχουν κι αὐτοί μέρος τῆς Ἀλήθειας; Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί ἡ Ἀλήθεια δέν εἶναι Μία;

Ἀπάντηση:

-Ὁ παπισμός εἶναι ἕνα κοσμικό κράτος. Τό σκιαγραφεῖ πάρα πολύ ὡραῖα ὁ Ντοστογιέφσκυ στό: «ὁ Μέγας Ἱεροεξεταστής". Δέν ἔχει καμμία σχέση μέ τόν Χριστιανισμό. Διδάσκει ἕναν Χριστό ἀλλότριο, ἕναν Χριστό ὁ ὁποῖος δέν ἔχει καμμία σχέση μέ τόν Οὐρανό ἀλλά μόνον μέ τή γῆ καί δέν μπορεῖ νά μιλάει γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Λοιπόν, εἶναι ντροπή μας καί ντροπή τοῦ Πατριάρχη μας νά ἀνέχεται νά λέει αὐτά καί μετά νά τόν φιλάει στό Φανάρι. Νά βρίζει τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πού ἔχει ὅλο τό πλήρωμα τῆς Χάριτος. Καί μόνο στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἁγιάζεται ὁ ἄνθρωπος καί μπορεῖ νά σωθεῖ κι αὐτό ἔπρεπε νά ὁμολογοῦνε ὅλοι οἱ Ἐπίσκοποι κι ὄχι νά λένε πώς "ἡ Ἐκκλησία εἶναι διαιρεμένη". Ἡ Ἐκκλησία δέν διαιρέθηκε ποτέ, δέν ὑπάρχει διαίρεση. "Ἰησοῦς Χριστός χθές, σήμερον καί Αύτός εἰς τούς αἰῶνας". Στό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, ἄλλο ἄν ἀποκόβονται κάποιοι, ἀλλά δέν διαιρεῖται. Ὁ Χριστός δέν διαιρεῖται. Ἁπλῶς κάποιοι ὅπως οἱ παπικοί, ὅπως οἱ προτεστάντες, κάθε ἕνας πού φρονεῖ αἱρετικά, ἀποκόβεται ἀπό μόνος του ἀπό τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτή ἡ "νέα ἐκκλησιολογία" τοῦ Πατριάρχη εἶναι ἐντελῶς αἰρετική καί πρέπει νά καταδικαστεῖ πρῶτα ἀπό τόν λαό τοῦ Θεοῦ. Ὁ λαός εἶναι αὐτός πού ἔχει τό κριτήριο. Ἄν χάσει ὁ λαός τό κριτήριο τό ὀρθόδοξο, τότε ποιός θά προβάλλει τήν ἀντίδραση; Καί φυσικά καί οἱ μοναχοί.

Ἐρώτηση 5η:

-Πρέπει ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος νά συνεχίζει νά συμμετέχει στό Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν μέ τά συλλείτουργα καί τίς συμπροσευχές, τίς δογματικές ἐκπτώσεις, ἑνῶ ἡ εὐαγγελική ἐντολή, ὅπως εἴπατε καί πρίν, εἶναι: "αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίας καί δευτέρας νουθεσίας παραιτοῦ";

Ἀπάντηση:

-Καί αὐτό εἶναι αὐτονόητο. Ἀλλά νά σᾶς πῶ τί γίνεται. Κανονικά δέν πρέπει νά ὑπάρχει διάλογος. Δέν ὑπάρχει "διάλογος", νουθεσία ὑπάρχει. Στήν Ἐκκλησία μας ποτέ δέν ὑπῆρχε διάλογος. Ἡ Ἐκκλησία πάντοτε ἦταν "κλειστή", μέ τήν ἔννοια ὅτι δέν δεχότανε τόν καθένα μέσα. Τόν εἶχε στούς κατηχουμένους, ὑπό κατήχηση καί μετά ἀπό χρόνια ἀφοῦ ἔκρινε ὅτι μπορεῖ νά γίνει Χριστιανός, τόν βαπτίζανε. Δέν δίνανε οἱ Ἐπίσκοποι "τά ἅγια τοῖς κυσίν". Ἀλλά ἀφοῦ ἔχουμε φτάσει ἐδῶ πού ἔχουμε φτάσει, ἐγώ προσωπικά ἔχω αὐτήν τήν θέση, τήν πατερική θέση, δέν κάνουμε διαλόγους, κάνουμε νουθεσία! Δέν διαλεγόμαστε, καί νουθετοῦμε! Ἀλλά πεῖτε ὄτι κάνουμε ἕναν διάλογο μέ σκοπό νά προβάλλουμε τήν Ὀρθόδοξη Πίστη, ἔτσι; Ἄς τό δεχθοῦμε ὅτι γίνεται αὐτό. Ἐντάξει, ἀλλά μέχρι πότε; Ἀφοῦ προβάλλεις τήν Ὀρθοδοξη Πίστη μία φορά καί δεύτερη φορά, διαλογικά καί βλέπεις ὅτι δέν γίνεται τίποτα, τότε πρέπει κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο νά ἀποτραβηχτεῖς καί νά τούς πεῖς ὅτι αὐτή εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη, ἐδῶ ὑπάρχει ἡ πληρότητα τῆς Χάριτος, ἐδῶ ὑπάρχει σωτηρία. Ἁπλά πράγματα. Νά μήν γίνεται ἔκπτωσις στήν Πίστη. Αὐτό εἶναι ἔκπτωση, εἶναι ἔκπτωση!

Ἐρώτηση 6η:

-Μποροῦν σύγχρονοι Πατέρες-πού δέν ἀνακηρύχθηκαν φυσικά "ἅγιοι"-νά ὁμιλοῦν γιά "μεταπατερική θεολογία", ἀντιμετωπίζοντας τούς Ἁγίους καί Θεοφόρους Πατέρες ὡς παρωχημένους καί τά λεχθέντα τους ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ὡς ἔχοντα ἡμερομηνία λήξεως γιά τό παρόν καί τό μέλλον;

Ἀπάντηση:

-Εἴπαμε: "Ἰησοῦς Χριστός χθές, σήμερον, Αὐτός εἰς τούς αἰῶνας". Ἡ ὁδός καθάρσεως, φωτισμοῦ καί θεώσεως, ἡ ὁδός σωτηρίας μας ἔχει καθοριστεῖ ἀπ' τούς Πατέρες. Εἶναι διαχρονικοί οἱ Πατέρες. Ἡ "μεταπατερικότητα" πού τήν ἔχουν υἱοθετήσει πάρα πολλοί, οἱ ὁποῖοι ἔχουνε καί ὄνομα καί ἰσχύ λόγου, ὑφίσταται πολλά χρόνια, δέν εἶναι τωρινή. Ἁπλῶς τώρα, ἔχει ἀρχίσει καί διαδίδεται πιό πολύ μέ τόν (Ἐπίσκοπο) Δημητριάδος ὁ ὁποῖος τήν ἔχει διαδώσει πιό πολύ. Αὐτό δέν μπορεῖ νά ἰσχύει, δέν γίνεται αὐτό. Ἐμεῖς ἔχουμε αὐτά πού ἔχουμε παραλάβει ἀπ' τούς Πατέρες μας. Πρέπει νά εἴμαστε "ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις Πατρᾶσι". Εἶναι ἁπλά τά πράγματα. Δέν μποροῦμε νά καινοτομοῦμε μέσα στήν Ἐκκλησία. Ὅποιος καινοτομεῖ μέσα στήν Ἐκκλησία, ἄς πάει νά τό κάνει κάπου ἀλλοῦ. Γι' αὐτό κι ἐμᾶς πολλές φορές μᾶς λένε: δογματίζετε. Μά δέν δογματίζουμε. Αὐτά πού ἔχουν δογματίσει οἱ Πατέρες προσπαθοῦμε νά λέμε καί προσπαθοῦμε νά συνεχίσουμε. Τίποτε παραπάνω, τίποτε λιγότερο! Ὅποιος κάνει κάτι παραπάνω ἤ ὅποιος κάνει ἔκπτωση, βρίσκεται ἐκτός Ὀρθοδόξου Πίστεως. Καί μπορεῖ σέ αὐτήν τήν ζωή νά μήν τόν ἀφορίσουνε καί ὑποτίθεται νά εἶναι "ὀρθόδοξος", ἀλλά στήν ἄλλη ζωή ὁ Κύριος δέν θά τά δεχθεῖ αὐτά τά πράγματα.

Ἐρώτηση 7η:

-Θεωρεῖτε σκόπιμη τήν σύνταξη τοῦ "ἀντιρατσιστικοῦ" νόμου-καί ἴσως καί σέ μία τέτοια χρονική συγκυρία-καί ἄν ναί, ποιά διακρίνετε ὅτι εἶναι τά ἀδύναμά του σημεῖα;

Ἀπάντηση:

-Κοιτάξτε νά δεῖτε, ἕνα πρᾶγμα πού μᾶς δείχνει ὅτι εἴμαστε σέ ἀντίχριστες ἐποχές καί σέ ἐποχή Ἀντιχρίστου, εἶναι αὐτό τό πρᾶγμα: ὅτι καταλύεται ὁ,τιδήποτε ὑπάρχει χριστιανικό. Καί ἔρχεται τώρα ἕνας νόμος, ὁ ὁποῖος μᾶς ἀπαγορεύει ἀκόμη καί νά μιλᾶμε γιά τόν Χριστό, μᾶς ἀπαγορεύει νά λέμε: ἡ μοναδική ἀλήθεια βρίσκεται μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία! Αὐτόν τόν σκοπό ἔχει ὁ "ἀντιρατσιστικός" νόμος: νά μήν μποροῦμε νά ὁμολογοῦμε τόν Χριστό! Δέν ἔχουμε ἐλευθερία ἔκφρασης! Δηλαδή ἄν πῶ ἐγώ ὅτι κατέχω τήν ἀλήθεια, θά μέ βάλουν μέσα; Αὐτό εἶναι ρατσιστικό. Ρατσιστικό εἶναι νά μισῶ τόν συνάνθρωπό μου, τό χρῶμα του, τήν φυλή του, ἄν εἶναι ἀπό κάποια ἄλλη θρησκεία...Μπορεῖ τήν θρησκεία τοῦ Ἰσλάμ, γιά παράδειγμα, νά μήν τήν δέχομαι, ἀλλά σέβομαι τό δικαίωμα τοῦ ἄλλου νά ἐπιλέγει ὅ,τι θέλει. Λοιπόν, αὐτοί γιατί δέν σέβονται τό δικαίωμα τό δικό μας νά ὁμολογοῦμε αὐτά πού πιστεύουμε στήν Πίστη μας; Δέν τό σέβονται! Αύτό εἶναι ρατσισμός! Ὄχι αὐτό πού λένε αὐτοί. Αὐτό εἶναι ρατσισμός!

Ἐρώτηση 8η:

-Γιατί ἡ σύγχρονη πορεία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος δίνει ἰδιαίτερη βαρύτητα στήν ὑλική ἐλεημοσύνη (μερικές φορές καί μετά διαφημίσεως) καί λιγότερο στήν ὀρθή δογματική κατήχηση (καί ἀπό ἄμβωνος) τοῦ ποιμνίου της, καθώς καί στό ζωντανό παράδειγμα τῶν Ποιμένων της, τήν στιγμή μάλιστα πού ἡ πνευματική ἀποστασία μας εἶναι στό ζενίθ καί κινδυνεύουμε πνευματικῶς καί ἐθνικῶς;

Ἀπάντηση:

-Γιατί ἔχουν υἱοθετήσει τήν "μεταπατερική θεολογία". Γιατί ἔχουν υἱοθετήσει μίαν ἄλλη "θεολογία", ὄχι τήν Θεολογία τής καθάρσεως, τοῦ φωτισμοῦ καί τῆς θεώσεως. Δέν ὑπάρχει Πατερική Θεολογία. Φεύγουμε ἀπό τά τῶν Πατέρων καί πηγαίνουμε στά τοῦ κόσμου. Αὐτό εἶναι. Εἶναι πολύ ἁπλά τά πράγματα. Δέν ὐπάρχει πατερικό πνεῦμα στούς Ἱερεῖς. Φυσικά αὐτό δέν συμβαίνει σέ ὅλους. Ὑπάρχουν ἀξιόλογοι Ἱερεῖς φυσικά καί Ἐπίσκοποι ἀγωνιστές πάνω σέ αὐτό. Ἀλλά δυστυχῶς ὑπάρχουν αὐτοί μέ τήν ἐκκοσμίκευση. Πολλοί λένε πώς δέν εἶναι κακό ἡ ἐκκοσμίκευση. Ἡ ἐκκοσμίκευση εἶναι κόσμος. Ὁ κόσμος ἀνήκει στόν κοσμοκράτορα τοῦ αἰῶνος τούτου, δηλαδή ἐργάζονται ἄλλοι πίσω ἀπό αὐτόν καί δυστυχῶς οἱ δικοί μας Ἱεράρχες ζητοῦν αὐτές τίς μεθόδους πού εἶναι ἀντιχριστιανικές.

Ἐρώτηση 9η:

-Τήν ἑπόμενη Σύνοδο, ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τήν ὀνομάζει "Πανορθόδοξη". Θά ἀνακηρύξουν τήν 8η καί 9η Οἰκουμενική Σύνοδο γιά νά διασφαλιστεῖ τό "ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις Πατρᾶσιν"; Θά συζητηθεῖ ὡς μεῖζον θέμα "ἡ παναίρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ";

Ἀπάντηση:

-Οἱ Σύνοδοι ἦταν Οἰκουμενικές, ἀλλά δέν ἔχουν ἀνακηρύξει τήν 8η καί τήν 9η Οἰκουμενικές, τοῦ Μεγάλου Φωτίου καί τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Στήν κάθε Σύνοδο πού γινόταν, δέν κάνανε συνάντηση οἰ Πατέρες γιά νά πιοῦνε καφέ, ἄντε νά κάνουμε μιά Σύνοδο τώρα, νά ποῦμε καί κάτι… Γινότανε γιατί ὑπῆρχε ἔνα πρόβλημα. Λοιπόν, γιά νά λυθεῖ αὐτό τό πρόβλημα γινόταν μία Τοπική Σύνοδος, (ἤ) μία Οἰκουμενική Σύνοδος, θέτοντας ἐπί τάπητος τά προβλήματα, μέ σκοπό φυσικά νά σωφρονίσουν αὐτόν πού ἦταν αἱρετικός. Ὄχι γιά νά τόν ἀποκόψουνε. Νά τοῦ ὑποδείξουνε τά λάθη του καί νά τόν κερδίσουν. Ἀλλά ἄν δέν τό καταφέρναν αὐτό, προέβαιναν στό νά τόν ἀποκόψουν ἀπό τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας γιά νά μήν μεταδοθεῖ ἡ ἀσθένεια στό ὑπόλοιπο ὑγιές πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας. Λοιπόν, γι' αὐτό γινότανε Σύνοδος. Γι' αὐτό γινότανε σύγκληση μίας Συνόδου. Τώρα, αὐτό δέν ὑπάρχει. Δηλαδή κι ἄν θά ἔπρεπε νά γίνει, θά ἔπρεπε νά γίνει γιά τόν Οἰκουμενισμό. Γιά ποιόν λόγο θά κάνουν σύγκληση; Ἄρα θέλουνε νά ἀλλάξουν τά τῶν Πατέρων. Γιατί ὅπως ἔχουμε πληροφορηθεῖ γιά τά θέματα πού θά ὑπάρχουνε, τά θέματα εἶναι δευτερεύοντα. Γιά τή νηστεία καί γιά κάποια ἄλλα θέματα δευτερεύουσας σημασίας. Γιατί νά μήν γίνει Σύνοδος γιά νά καταδικαστεῖ ὁ Οἰκουμενισμός; Αὐτό ἐπιβάλλεται νά γίνει. Ὅπως καί γιά τήν ἐκκοπή τοῦ μνημοσύνου, χρησιμοποιοῦνε πατερικούς ὅρους, γιά νά ποῦνε ὅτι ὅποιοι κόβουν τό μνημόσυνο βγαίνουν ἐκτός Ἐκκλησίας. Καί γιά νά διαστρέψουν τά τῶν Πατέρων καί γιά τόν 15ο Κανόνα πού μιλάει γιά τήν ἐκκοπή τοῦ μνημοσύνου. Χρησιμοποιοῦν ὅρους πατερικούς, ἀλλά μέ τήν δική τους ἑρμηνεία!

Ἐρώτηση 10η:

-Πῶς βλέπετε τό μέλλον τῆς Ἑλλάδος μέ ὅλα αὐτά καί τῆς Ὀρθοδοξίας μας; Τί μᾶς συμβουλεύετε νά κάνουμε καί πῶς νά πορευθοῦμε ἀπό δῶ καί πέρα;

Ἀπάντηση:

-Κανένας Πατέρας ποτέ, γιατί ὁ,τιδήποτε λέμε καί τό λέμε βασιζόμενοι στήν Πατερική Θεολογία, στούς Πατέρες μας, στήν Πατερική Παράδοση, κανένας Ἅγιος καί κανένας Πατέρας δέν ἀσχολήθηκε μέ ἔθνη καί μέ πορεῖες λαῶν. Ἀλλά ἀσχολήθηκαν σέ προσωπικό ἐπίπεδο. Γιατί ἡ κάθε ψυχή εἶναι ἀνεπανάληπτη καί ἡ σωτηρία της εἶναι αὐτή πού ἔχει σημασία. Λοιπόν, αὐτό πού πρέπει νά κάνουμε, ἄν θέλουμε νά πᾶμε καί ὡς ἔθνος καλά καί ὁ καθένας προσωπικά, εἶναι ὅτι πρέπει νά κοιτάξουμε σέ προσωπικό ἐπίπεδο νά ἀνέλθουμε. Αὐτό ἔχει σημασία. Δηλαδή νά προσπαθήσουμε νά κάνουμε πνευματική ζωή. Νά γίνουμε πνευματικοί ἄνθρωποι. Αὐτό λείπει σήμερα. Ἄν ὁ κάθε ἄνθρωπος προσπαθοῦσε νά ἔλθει σέ ἐπαφή μέ τόν Χριστό, νά ἔχει μετάνοια καί νά κοιτάξει τόν ἑαυτό του καί νά εἶναι συνειδητοποιημένος ὅτι εἶναι προσωρινή ἡ ζωή μας κι ὅτι μπορεῖ καί σήμερα-αὔριο-μεθαύριο νά φύγουμε ἀπ' αὐτή τή ζωή κι ὅτι μᾶς περιμένει ἡ αἰώνιος ζωή ἤ ἡ αἰώνιος κόλαση, ἀναλόγως μέ τίς πράξεις μας καί τήν πορεία μας, τότε αὐτομάτως ὅλος ὁ κόσμος θά γινόταν καλύτερος. Πρέπει σέ προσωπικό ἐπίπεδο νά ἀσχοληθοῦμε. Γι' αὐτό καί σέ προσωπικό ἐπίπεδο πρέπει νά ἀσχοληθοῦμε μέ τήν σωτηρία μας καί μέ τήν κάθαρση, νά καθαρίσουμε τόν ἑαυτό μας, νά δεχθοῦμε τήν Θεία Χάρη καί τόν φωτισμό τοῦ Χριστοῦ. Τότε θά μπορέσουμε νά βοηθήσουμε καί τήν Ἐκκλησία καί τούς συνανθρώπους μας, ὄχι ὑλικά, ὅπως σέ μία προηγούμενη ἐρώτηση πού μοῦ κάνατε γιά τήν Ἐκκλησία πού ἀσχολεῖται μέ τήν ὑλική βοήθεια. Σκοπός τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι νά θρέψει, εἶναι νά σώσει! Λοιπόν, αὐτό πού ζητᾶ ὁ Χριστός εἶναι αὐτό πού λέει: νά μήν μεριμνήσετε τί θά φᾶτε καί τί θά πιεῖτε. Κοιτάξτε τή σωτηρία σας! Αὐτό. "Ζητεῖτε τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν... καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν". Αὐτό πρέπει νά κάνουμε. Νά κοιτάξουμε τήν προσωπική μας σωτηρία. Τή μετάνοια μας. Καί γιά ὅλα αὐτά τά θέματα τά δογματικά καί γιά αὐτή τήν ἀποστασία πού ὑπάρχει σήμερα, ὁ περισσότερος κόσμος εἶναι ἀδιάφορος γι' αὐτόν τόν λόγο: γιατί δέν ἀσχολεῖται μέ τά πνευματικά! Ἄν ὑπῆρχε πνευματική ἐργασία στόν κάθε ἄνθρωπο, τότε καί ὁ ἄνθρωπος πού θά ἐργαζότανε πνευματικά, ὅλα αὐτά πού συμβαίνουν θά "τόν χτυπούσανε", δέν θά μποροῦσε νά τά ἀνεχθεῖ. Κάποιος πού ἀγαπάει τόν Θεό καί ἐργάζεται πνευματικά καί θέλει τήν σωτηρία του, θά θεωροῦσε ὅλα αὐτά πού συμβαίνουν εἰς βάρος τῆς Πίστεως πρωτεύοντα πράγματα. Καταλάβατε; Τό ἐθνικό ζήτημα ὑπάρχει, διότι σέ προσωπικό ἐπίπεδο ἔχουμε ἐκπέσει. Γι' αὐτό ἔχει ἐκπέσει καί ἡ χώρα μας. Ἁπλά φαίνεται τό σύνολο, γιατί ἡ προσωπική μας κατάσταση δέν εἶναι αὐτή στήν ὁποία ἔπρεπε νά εἴμαστε. Ὁπότε, ὅπως καί μία ποδοσφαιρική ὁμάδα ἔχει 11 ἀθλητές, ἄν δέν εἶναι καλοί παῖχτες, αὐτό ἐπηρρεάζει ὄλη τήν ὁμάδα. Δέν μπορεῖ ἕνας παίχτης νά σώσει τήν ὁμάδα.

Ἐρώτηση 11η:

-Πῶς οἱ Οἰκουμενιστές βλέποντας τίς κακές πρωτιές τῆς Ἑλλάδας (στίς ἐκτρώσεις, στά ναρκωτικά, στήν διαφθορά κλπ) πού προφανῶς καταδεικνύουν ὅτι οἱ Ἕλληνες ὡς μονάδες δέν πορευόμαστε καλά, πῶς λοιπόν θεωροῦνε πώς θά μπορέσουμε νά "ἀγαπηθοῦμε" καί νά "εἴμαστε καλοί" μέ ὅλους τούς λαούς καί ἀνθρώπους πού ὁ καθένας πιστεύει ὄ,τι θέλει;

Ἀπάντηση:

-Ὅσον ἀφορᾶ αὐτό, νά πᾶμε λίγο πιό βαθειά, δέν εἶναι παράλογο. Εἶναι ἕνα σχέδιο! Εἶναι ἕνα σιωνιστικό σχέδιο πού ὑλοποιεῖται μέσῳ τῆς Μασονίας. Πού δυστυχῶς ἀκόμη καί ἐκκλησιαστικοί ἄνδρες ἔχουν σχέση καί δουλεύουν γιά τήν Μασονία καί δέν ξέρω καί γιατί δέν τό λένε. Τί φοβοῦνται; Καί ὅλα αὐτά δουλεύουνε γιά τόν Ἀντίχριστο. Δηλαδή ὅσο πλησιάζουμε πρός τά ἔσχατα, τόσο θά γίνονται καί χειρότερα πράγματα. Εἶναι γιά νά ἔλθει ὁ ἄνομος, πού μᾶς λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, γιά νά διαλυθοῦν ὅλα...καί διαλύονται! Καί εἰδικά στόν χριστιανικό κόσμο ὑπάρχει αὐτή ἡ ἀποστασία. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος μιλάει καί σκιαγραφεῖ πῶς θά εἶναι ὁ κόσμος ἀργότερα. Δέν μιλάει γιά τούς ἐθνικούς, γιά τούς χριστιανούς μιλάει. Κι αὐτό μᾶς τό λένε κι οἰ Πατέρες. Βλέπουμε τώρα ὅτι αὐτά τά πράγματα, αὐτά πού λέγανε οἱ ἅγιοι Πατέρες καί εἶναι προφητευμένα, βγαίνουνε σήμερα. Ὑπάρχει αὐτή ἠ πύκνωση πρός τά ἔσχατα καί ὅλα δουλεύουνε γιά νά φέρουνε αὐτοί τόν δικό τους "Χριστό". Τόν "Χριστό" τῆς Νέας Ἐποχῆς. Γι' αὐτό κι ἐμεῖς πρέπει νά εἴμαστε πάντα ὑποψιασμένοι καί πρέπει νά γνωρίζουμε ὥστε νά μᾶς βοηθάει αὐτό στήν πνευματική μας ζωή. Νά ἔχουμε τήν μνήμη τοῦ θανάτου πάνω ἀπ' ὅλα, νά βλέπουμε ὅτι ὄντως πλησιάζουμε. Εἴμαστε σέ ἔσχατα, ζοῦμε στούς ἐσχάτους καιρούς. Γι' αὐτό καί ὑπάρχει αὐτή ἡ ἀποστασία ἀπό τήν Πίστη. Γι' αὐτό καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔλεγε ὅτι ὅταν θά φύγω ἐγώ θά ἔλθουν ἄνδρες πού θά μιλᾶνε διαστραμμένα καί θά εἶναι λύκοι βαρεῖς. Αὐτό συμβαίνει σήμερα. Καταλάβατε;

Ἐρώτηση 12η:

-Ἐμεῖς πάτερ, οἱ ἁπλοί λαϊκοί πού ἀγαποῦμε τόν Χριστό, πού ἐκκλησιαζόμαστε, πού θέλουμε νά εἴμαστε "ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατρᾶσι", νά τηροῦνται τά δόγματα, νά προασπίζεται ἡ Πίστη, εἰσπράττουμε τήν ἔχθρα ὄχι ἀπό τούς ἐκτός Ὀρθοδοξίας, ἀλλά ἀπό τούς "ἐντός τῶν πυλῶν", πού πολλές φορές εἶναι ρασοφόροι καί μάλιστα σέ ὑψηλά ἱστάμενες θέσεις. Βλέποντας καί τίς διώξεις ὀρθοτομούντων Ἱερέων, λαϊκῶν ὅπως ὁ ἀείμνηστος Σωτηρόπουλος καί μοναχῶν, εἰσπράττουμε τήν ἔχθρα ἀπό τούς διῶκτες μας πού εἶναι ὑποτιθεται ὀρθόδοξοι! Μένουμε ἔκπληκτοι καί δέν ξέρουμε πῶς νά τό διαχειριστοῦμε αὐτό. Τί ἔχετε νά πεῖτε;

Ἀπάντηση:

-Αὐτό δέν ἔλεγε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος; "Οὐδένα δέδοικα ὡς τούς ἐπισκόπους πλήν ὀλίγων". Αὐτό εἶναι ὄντως πολύ λυπηρό. Ἐκεῖ πού θά περιμένεις νά σέ βοηθήσουνε, δέχεσαι ἐπίθεση. Σοῦ λένε ὅτι εἶσαι φανατικός μέ αὐτά πού κάνεις κλπ. Αὐτό ἀντιμετωπίζεται πάλι, ὄπως εἴπαμε, μέ τήν πνευματική ζωή. Ἡ πνευματική ζωή ἔχει πολύ μεγάλη σημασία. Ἐπιστρέφουμε πάλι ἐκεῖ, γιατί ὁ Χριστιανός ὁ ὁποῖος δέν ὁπλίζεται μέ τήν πνευματική ζωή καί μέ τήν ἐπαφή του μέ τόν Χριστό, μέ τήν προσευχή κυρίως καί μέ μιά σωστή πνευματική καθοδήγηση, δέν μπορεῖ νά σταθεῖ σ' αὐτά. Γι' αὐτό βλέπουμε καί στούς μακαρισμούς τήν ὁμολογία, ἡ ὁποία εἶναι κάτι πολύ ὐψηλό καί ἔρχεται κατόπιν μεγάλου πνευματικοῦ ἀγῶνα. Πρέπει νά εἴμαστε σέ πολύ καλή πνευματική κατάσταση γιά νά μποροῦμε νά ἀγωνιστοῦμε ἀπέναντι σέ αὐτά τά θέματα. Δέν βγάζουμε τήν οὐρά μας ἔξω καί λέμε ὅτι ἐμεῖς δέν μποροῦμε νά μιλήσουμε γι' αὐτά, ἀλλά προσπαθοῦμε νά μιλᾶμε γι' αὐτά, ἔχοντας τή σωστή τοποθέτηση καί κατάρτιση. Τό πρῶτο πρᾶγμα πού πρέπει νά κάνουμε μέ αὐτά, γιά νά μπορέσουμε νά ἀντέξουμε, εἶναι νά εἴμαστε προσευχόμενοι. Γιατί μέσα ἀπό τήν προσευχή καί μέσα ἀπό μία σωστή καθοδήγηση ἔρχεται ἡ ἀγάπη γιά τόν Χριστό. Κι ὅταν ἔλθει ἡ ἀγάπη γιά τόν Χριστό ὑπάρχει καί ἡ ταπείνωση μέσα, ἠ ἀγάπη γιά τόν συνάνθρωπό μας κι ὑπάρχει ὅλη αὐτή ἡ πνευματική κατάσταση πού μποροῦμε νά ἀγωνιστοῦμε πνευματικά καί νά ὁμολογήσουμε τόν Χριστό. Αὐτό εἶναι τό πρῶτο. Λοιπόν, τό ἄλλο τώρα εἶναι ὅτι θά πρέπει ἐμεῖς νά πιέζουμε τούς ἐπισκόπους καί εἰδικά ἐσεῖς οἱ λαϊκοί ἔξω, γιατί τόν πόλεμο πού δέχεστε ἐσεῖς τόν δεχόμαστε κι ἐμεῖς μέσα ἀπό τούς ἴδιους τούς συμμοναστές μας. Καί μᾶς λένε: μή μιλᾶτε. Καί τούς λέμε γιά ποιόν λόγο νά μή μιλᾶμε; Ἡ σιωπή κατά τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ εἶναι τό τρίτο εἶδος τῆς ἀθεΐας. Εἶναι ἔκπτωσις ἀπό τήν Πίστη. Λοιπόν, δέν μποροῦμε νά μή μιλήσουμε. Μιλᾶμε. Θά λέμε, θά κοιτάζουμε τήν πνευματική μας κατάσταση γιατί πατᾶνε σ' αὐτό καί λένε: ν' ἀσχολεῖστε μέ τά πνευματικά σας. Μά, αὐτό δέν εἶναι πνευματικό; Νά χάσεις τήν Πίστη σου δέν εἶναι πνευματικό; Τί εἶναι; Λοιπόν, γι' αὐτό καί ἔλεγε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ὅτι δέν ὠφελεῖ ὁ σωστός βίος ἄν δέν ἔχεις τά σωστά δόγματα! Ἐσεῖς τώρα ὡς λαϊκοί πού εἴσαστε καί ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ὀφείλετε νά πιέζετε τούς Ἐπισκόπους σας καί νά τούς λέτε: ἐσεῖς εἴσαστε ἐκεῖ γιά νά ἐπισκοπεῖτε ἐμᾶς καί νά διαφυλάττετε τήν Πίστη. Τί κάνετε; Θέλουμε ἀπό ἐσᾶς ἔργα! Καί βλέποντας οἱ Ἐπίσκοποι τήν ἀδιαφορία τοῦ λαοῦ, γι' αὐτό τά κάνουν ὅλα αὐτά. Ὁ Πατριάρχης μετράει ἀντιδράσεις, τοῦ κλήρου καί τοῦ λαοῦ. Κι ὅταν βλέπει ὄτι δέν ὑπάρχουνε, προχωράει. Ὅταν βλέπει ὅτι ὑπάρχουν ἀντιδράσεις, ἀπαντάει.

Ἐρώτηση 13η (καί ὑποερωτήματα):

-Ἄρα, γιά νά τό καταλάβει ὁ πολύς κόσμος, τό νά μή μιλᾶμε ἀδιακρίτως, ἐνῶ ὑπάρχουνε θέματα προδοσίας τῆς Πίστεως, εἶναι ἐφάμαρτο;

Ἀπάντηση:

-Εἶναι ἔκπτωση ἀπό τήν Πίστη. Φυσικά καί εἶναι ἁμαρτία.

-Δηλαδή οὐσιαστικά γίνεσαι θεομάχος;

-Φυσικά. Τό νά μή μιλᾶς γιά τήν Πίστη σου...Ὅταν ἔλθει κάποιος καί κατηγορήσει τήν μητέρα σου καί τόν πατέρα σου, τούς βρίσει, ἐσύ θά πεῖς ἐντάξει;

-Τό ρωτᾶμε αὐτό γιατί πολλές φορές καί Ἐπίσκοποι ἀλλά καί Πνευματικοί σοῦ λένε "μή μιλᾶς", "ἔχει ὁ Θεός", "θά τό λύσει ὁ Θεός", ἀλλά χωρίς ὁμολογία γίνεται;

-Ἡ ὁμολογία εἶναι ὑψίστης σημασίας μέσα στό Εὐαγγέλιο. Εἶναι ὑψίστης σημασίας, γι' αὐτό ἄν δεῖς τούς μακαρισμούς, μέ τήν ἀνάλυση πού κάνουν οἱ Πατέρες, ξεκινοῦν "μακάριοι οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι"...δέν θυμᾶμαι τή σειρά, ἔχουν ὅμως μία κλίμακα. Στό τέλος λοιπόν, φτάνει "μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ῥῆμα καθ᾿ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ. χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς· οὕτω γὰρ ἐδίωξαν τοὺς προφήτας τοὺς πρὸ ὑμῶν". Γιά νά ὁμολογήσεις λοιπόν, πρέπει νά ἔχεις περάσει ἀπ' ὅλα αὐτά τά στάδια (τῶν μακαρισμῶν). Νά ἔχεις καθαρθεῖ, νά εἶσαι πνευματικός ἄνθρωπος πιά, γιά νά μπορεῖς νά ὁμολογεῖς. Εἶναι τό ζητούμενο γιά τόν Χριστιανό. Αὐτά τά πράγματα δέν μποροῦν νά τά λένε. Αὐτά τά πράγματα εἶναι ἄκυρα. Δέν μποροῦν νά προφασίζονται "προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις" καί νά λένε "μή μιλᾶτε". Κι ἄν δέν μιλᾶμε ἐμεῖς, πέστε τους, μιλῆστε ἐσεῖς! Γιατί ἐσεῖς δέν μιλᾶτε; Ἀφοῦ δέν εἴμαστε ἐμεῖς ἐντεταλμένοι, μιλῆστε ἐσεῖς πού εἴσαστε οἱ πνευματικοί, ἀφοῦ ἐμεῖς δέν εἴμαστε πνευματικοί. Αὐτό μπορεῖτε νά τούς πεῖτε: τότε γιατί ἐσεῖς δέν μιλᾶτε;

-Αὐτοί θά ποῦνε μιλᾶμε, ἀλλά δέν ἀκοῦτε αὐτά πού λέμε ἐμεῖς...

-Μά δέν μιλᾶνε. Ἐδῶ εἶναι τό θέμα.

Ἐρώτηση 14η:

-Γιατί Γέροντα οἱ ἐποχές πού ζοῦμε εἶναι δύσκολες σέ διάφορα ἐπίπεδα;

Ἀπάντηση:

-Ἡ ἐποχή εἶναι τέτοια γιατί ἐμεῖς δεν ἔχουμε πνευματική κατάσταση. Δέν ὑπάρχει πνευματική κατάσταση στούς Χριστιανούς. Δέν ὑπάρχει ἀγάπη, δόσιμο στόν Χριστό. Ἔχει ψυγεῖ ἡ ἀγάπη. Καταλάβατε; Εἶναι αὐτό πού ἔλεγε ὁ Χριστός· ὅτι θά ψυγεῖ ἡ ἀγάπη στούς Χριστιανούς στούς ἔσχατους καιρούς. Καί αὐτό εἶναι τό ὅλο ζήτημα δηλαδή. Καί ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖ μπορεῖ μόνο νά βρεῖ τήν ἀπόλυτη εὐτυχία· μόνο στόν Χριστό, μόνο σέ αὐτήν τήν ἕνωση πού μπορεῖ νά ἔχει μέ τόν Χριστό. Καί αὐτό φυσικά πρέπει νά τό διδαχθεῖ. Πρέπει νά διδαχθεῖ ἀπό κάποιον πῶς νά τό κάνει. Πῶς νά προχωρήσει στήν πνευματική ὁδό. Γι’ αὐτό καί πρέπει νά ὑπάρχει ἔμπειρος πνευματικός ὁδηγός, ὁ ὁποῖος θά μπορέσει νά τόν καθοδηγήσει πῶς θά τό κάνει. Εἶναι πνευματικά τά φαινόμενα αὐτά ὅλα.

Ἐρώτηση 15η (μέ ὑποερωτήματα):

-Γέροντα δέν ἔχουμε πολλούς μάχιμους Πνευματικούς. Μᾶς καλομαθαίνουν μέ ἐκπτώσεις καί δέν ἔχουμε κι ἐμεῖς κριτήρια γιά νά καταλάβουμε τόν σωστό Πνευματικό. Τί ἔχετε νά μᾶς πεῖτε γι’ αὐτό τό πρόβλημα;

Ἀπάντηση:

-Ὑπάρχει γενικά μία σύγχυση.

-Πῶς θά τούς καταλαβαίνουμε;

-Αὐτή εἶναι ὡραία ἐρώτηση, πολύ ὡραία ἐρώτηση. Ὑπάρχει ἕνα συγκεκριμένο κριτήριο. Ὁ σωστός πνευματικός σέ ὁδηγεῖ πρός τόν Χριστό, ὄχι πρός τόν ἑαυτό του.

-Λέτε γιά τήν προσωπολατρεία καί τήν γεροντολατρεία;

-Γεροντολαγνεία, ναί. Λοιπόν, γιά νά σέ ὁδηγήσει ὅμως πρός τόν Χριστό, πρέπει νά τό ξέρει. Πρέπει ὁ ἴδιος νά κάνει πνευματικό ἀγῶνα. Καταλάβατε; Αὐτό. Σέ ὁδηγεῖ πρός τόν Χριστό. Φυσικά ἡ σωστή πνευματική ἀγωγή θέλει συνεχή ἐξομολόγηση…ἄλλο οἱ «πρῶτες βοήθειες» πού δίνονται. Οἱ «πρῶτες βοήθειες» εἶναι οἱ «πρῶτες βοήθειες». Γιά νά γίνει, ὅμως, σωστή πνευματική δουλειά, εἶναι ὅπως στό νοσοκομεῖο. Δηλαδή πηγαίνεις στόν γιατρό. Ὁ γιατρός ἄν εἶναις σωστός καί δέν εἶναι χασάπης, θά σοῦ κάνει διάγνωση. Ἡ διάγνωση εἶναι τό Α καί τό Ω. Γιατί μπορεῖ νά ἔχεις καρδιά καί νά σοῦ πεῖ· ἄ, δέν ἔχεις τίποτε, μία ἴωση εἶναι! Φύγε! Πάρε μία ἀντιβίωση καί εἶσαι μιά χαρά. Θά πᾶς σπίτι καί μετά ἀπό λίγο καιρό μπορεῖ νά φύγεις (νά πεθάνεις). Δέν θά προλάβεις. Ἡ ἀντιμετώπιση πού ἔχουν οἱ Πατέρες εἶναι· διάγνωση, πρῶτ’ ἀπ’ ὅλα, μετά θεραπεία, δίνεις τήν κατάλληλη θεραπεία καί μετά παρακολούθηση.

Καί οἱ παρακολουθήσεις πρέπει νά εἶναι σέ ταχτά χρονικά διαστήματα. Ὅσο δηλαδή ἀγωνίζεται ὁ ἄνθρωπος, αὐτός πού εἶναι πνευματικό τέκνο, τόσο πιό πολύ θέλει νά πηγαίνει καί νά δέχεται τήν καθοδήγηση καί νά γνωρίζει πῶς θά μπορεῖ νά ἀποφασίζει καί πῶς νά προσεύχεται, πῶς μπορεῖ νά φτιάξει τόν ἑαυτό του, νά καλυτερέψει τόν ἑαυτό του. Ἀναλόγως μέ τόν ἀγῶνα πού κάνει κάποιος…ἄν κάποιος ἔχει μετάνοια, θέλει νά πηγαίνει συνέχεια νά ἐξομολογεῖται. Νά τά λέει ὅλα, νά φεύγουν ἀπό μέσα του. Ὅταν δέν ἔχεις μετάνοια, δέν πηγαίνεις στήν ἐξομολόγηση. Τί νά πεῖς; Ἀφοῦ δέν ἔχεις τίποτε νά πεῖς. Καταλάβατε; Δέν κάνω ἁμαρτίες, λέει. Ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία πού κάνουμε ὅλοι μας, εἶναι ὅτι δέν ἀγαπᾶμε τόν Χριστό ὅπως πρέπει.

-Ἡ καταπάτηση δηλαδή τῆς πρώτης ἐντολῆς;

-Ναί. Καί κάπως ἀλλοιῶς ἀνθρωπίνως νά τό ποῦμε. Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἔχουμε τό φιλότιμο. Καί ὁ Γέρων Παΐσιος τό ἔλεγε πολύ· ἀγωνίζεσθε μέ φιλότιμο! Αὐτό δέν τό ἑρμηνεύουν ὅπως πρέπει πολλές φορές ἀπό τά βιβλία του. Δηλαδή, τί πάει νά πεῖ φιλότιμο; Ἐάν κάποιος σοῦ κάνει κάτι καλό, αὐτό συμβαίνει στόν καθένα μας, δεν θές νά τοῦ τό ἀνταποδώσεις; Θέλεις νά τοῦ τό ἀνταποδώσεις. Λοιπόν, ὁ Χριστός πού πέθανε γιά ἐμᾶς, πῶς δέν τό σκεφτόμαστε αὐτό; Δηλαδή ἔρχεται, ὄχι μόνο ἔρχεται στήν γῆ, παίρνει σάρκα καί ὀστά, κατεργάζεται τήν σωτηρία μας, σταυρώνεται γιά ἐμᾶς, ἀλλά μᾶς ἀναβιβάζει καί στό ὕψος τῆς θεότητας, μᾶς κάνει θεούς κατά χάριν! Λοιπόν; ἐμεῖς τί πρέπει νά κάνουμε; Τουλάχιστον ἄν εἴχαμε λίγο φιλότιμο, καί πέφταμε λίγο στό φιλότιμο, κάτι θά κάναμε. Ἀλλοιῶς, δέν θά τό κάνουμε! Καταλάβατε; Καί ὅλα αὐτά πῶς γίνονται; Πρέπει νά ξυπνήσουμε μέσα μας. Γιά νά ξυπνήσουμε μέσα μας φυσικά θέλει καί τήν δικιά μας προσευχή. Γι’ αὐτό καί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ καί πολιοῦχος τῆς πόλης σας καί Λαυριώτης, ὅταν ἦταν πάνω ἀπ’ τήν Λαύρα, στά ἀσκητήρια πάνω ἀπ’ τήν Λαύρα, τό ὄρος τῆς Βίγλας, ἡ εὐχή του ἦταν· «φώτισόν μου τό σκότος»! Ἄν καί ἦταν φωτισμένος, ἔλεγε· «φώτισόν μου τό σκότος»! Φοβερό; Λοιπόν, ἐμεῖς τό λέμε αὐτό; Ἐμεῖς νομίζουμε ὅτι εἴμαστε καλά. Πᾶμε καί νά κοινωνήσουμε. Ποῦ πᾶς ρέ Θανάση; Ποῦ πᾶς; Γιά ὄλους μιλάω καί πρῶτ’ ἀπ’ ὅλους γιά τόν ἑαυτό μου. Εἶναι ὅτι δέν ἔχουμε συναίσθηση. Δέν ἔχουμε συναίσθηση τῆς πνευματικῆς μας καταστάσεως καί τῆς πορρώσεως.

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἔλεγε: "φώτισόν μου τό σκότος" καί τοῦ παρουσιάστηκε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος καί τόν παρηγόρησε καί τοῦ ἔδωσε τήν ἀπάντηση πού ἤθελε. Λοιπόν, αὐτό πρέπει νά λέμε κι ἐμεῖς: "φώτισόν μου τό σκότος". Γιατί εἴμαστε ὄντως στό σκοτάδι. Ἄν δέν ἔλθει ὁ Χριστός νά μᾶς δώσει φῶς, δέν πρόκειται νά βγοῦμε ἀπ' τό σκοτάδι. Γι' αὐτό καί ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος μέσα στά βιβλία του, λέει ὅτι ὅποιος λέει ὅτι ἔχει τήν Χάρη κι ὅτι παίρνουμε τήν Χάρη μέ τό Βάπτισμα, εἶναι ψεύστης καί λαοπλάνος. Τήν Χάρη, λέει, τήν καταλαβαίνεις ὅτι τήν ἔχεις. Φαίνεται. Τήν ἐκπέμπεις. Δέν εἶναι ἡ Χάρις κάτι τό ὁποῖο ἐντάξει τό πήραμε, τώρα ἔχουμε τήν Χάρη. Πῶς; Ἀπό ποῦ κι ὡς ποῦ ἔχεις τήν Χάρη; Καταλάβατε; Ἡ Χάρις ἔρχεται κατόπιν ἀγῶνος. Ἄλλο τό βάπτισμα, νά βαπτιζόμαστε, ναί! Ἀλλά ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ διαφυλάττεται, καθώς κι ἕνας ἄνθρωπος φωτίζεται ὅταν ἔλθει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καί μᾶς ἐπισκιάσει, μέ τόν προσωπικό μας ἀγῶνα! Καί τότε σώζεται. Δέν σώζεται ὁ ἄνθρωπος ἐπειδή εἶναι βαπτισμένος. Δέν θά σωθοῦνε ὅλοι πού εἶναι βαπτισμένοι.

-Πολλοί λένε ὅτι καί οἰ οἱ ἀβάπτιστοι θά σωθοῦνε. Στό Πατριαρχεῖο ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ὅταν πηγαίνουν αἱρετικοί νά βαπτιστοῦν, δέν τούς βαπτίζει (μόνο τούς χρίει).

-Ἄρον ἄρον ἕνωσον αὐτούς!...

Ἐρώτηση 16η:

-Ἐπειδή ἐμεῖς δέν ἔχουμε διάκριση, πῶς θά καταλάβουμε τόν σωστό πνευματικό, πρακτικά, ἁπλά;

Ἀπάντηση:

-Θά σοῦ ἐμβάζει ἀγάπη. Θά σοῦ μεταδίδει τήν ἀγάπη πρός τόν Χριστό. Θά σοῦ λέει τί νά διαβάσεις. Θά σοῦ λέει· διάβασε αὐτό, διάβασε ἐκεῖνο. Θά σοῦ λέει θά κάνεις αὐτό, τί νά κάνεις. Θά κάνεις ἔτσι. Μήν κοιτᾶς ἐμένα, τόν Χριστό θά κοιτᾶς. Στήν ἀρχή θά πιαστεῖς ἀπ' τόν πνευματικό, καί πρέπει νά πιαστεῖς, ὅπως ἔκανε κι ἡ Θέκλα ἀπ' τόν ἀπόστολο Παῦλο. Καί ὁ Χριστός ἐμφανιζόταν σάν ἀπόστολος Παῦλος στήν Θέκλα καί τήν ἐνδυνάμωνε στά μαρτύριά της. Ὁ πνευματικός πατέρας εἶναι πατέρας σου. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔλεγε ὅτι ἄν κι ἔχετε πολλούς καθοδηγητές, ἕναν Πατέρα ἔχετε. Ἐγώ σᾶς γέννησα, λέει, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Ἐγώ γέννησα ὑμᾶς. Λοιπόν, ὁ πνευματικός πατέρας, δέν ἔχει σχέση μέ ἱερωσύνη. Μπορεῖ νά εἶναι κι ἕνας μοναχός. Ἡ πνευματική πατρότητα, δέν εἶναι δικά μου λόγια, ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος λέει ὅτι: ἡ πνευματική πατρότητα εἶναι εἰδικό χάρισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού δίνεται ἀκόμη καί σέ λαϊκούς! Ἡ πνευματική πατρότητα. Ἀλλά ὁ πνευματικός πατέρας, στόν ἕναν (Πνευματικό) πού θά πᾶς καί θά σέ ἀναλάβει, αὐτός θά πρέπει νά ἔχει ἀγάπη γιά τόν Χριστό πού θά σοῦ τήν μεταδίδει. Θά στήν μεταλαμπαδεύσει καί θά σέ κάνει νά αἰσθάνεσαι καί νά ἔχεις αὐτήν τήν φλόγα, θά στήν ἀνάψει.

Ἐρώτηση 17η:

-Παρατηρεῖται στά σημεῖα τῶν καιρῶν ἡ Γεροντολατρεία-προσωπολατρεία στό πρόσωπο τοῦ πνευματικοῦ. Τό πνευματικό παιδί ἀντί νά ἐρωτευθεῖ τόν Χριστό μέ τήν βοήθεια τοῦ πνευματικοῦ, πολλές φορές "σκοντάφτει" στό πρόσωπό του καί μένει ἐκεῖ κι αὐτό εἶναι πολύ ἐπικίνδυνο. Ὁ πνευματικός δέν πρέπει νά σέ ἀπογαλακτίζει ἀπό τόν ἑαυτό του;

Ἀπάντηση:

-Ἔτσι. Ὁ πνευματικός σέ ἀνδρώνει. Σέ κάνει ἄντρα. Δηλαδή σέ φέρνει σέ ἡλικία πληρώματος τοῦ Χριστοῦ. Ναί μέν θά σέ καθοδηγήσει, ἀλλά κάποια στιγμή θά πρέπει νά σοῦ λέει "ἀδελφέ μου", ἤ "ἀδελφή μου". Ὄχι νά σέ ἔχει ὐποανάπτυκτο γιά νά σέ καθοδηγεῖ καί γιά νά ἔχει ὀπαδούς. Δέν κάνουμε ὀπαδούς. Προσπαθοῦμε νά βγάλουμε ἀνθρώπους Χριστιανούς ἔξω. Νά στηρίζονται στόν ἑαυτό τους καί στόν Χριστό πάνω ἀπ' ὅλα κι ὄχι σέ μᾶς καί στόν κάθε Πνευματικό. Ἀλλιῶς, αὐτό εἶναι ὅπως τά μπονσάι τά φυτά πού τά βάζουν σίδερα γιά νά μήν μεγαλώνουν. Αὐτό εἶναι.

Ἐρώτηση 18η:

-Ὑπάρχει πολύ μεγάλο πρόβλημα. Μᾶς παίρνουν τηλέφωνο ἀδελφοί μας ἀπό Ἀθήνα κι ἀπ’ ἀλλοῦ καί μᾶς λένε ὅτι δέν μποροῦν νά βροῦνε σωστό πνευματικό. Παράδειγμα τούς μιλᾶνε γιά "ἀγάπη" καί σέξ κι ἀνεπίτρεπτα πράγματα Βαπτίζουν τά παρά φύσιν κατά φύσιν. Πῶς θά γίνει ὅμως; Πρέπει νά πᾶμε σέ γιατρό (Πνευματικό).

Ἀπάντηση:

-Ναί, εἶναι τραγική ἡ κατάσταση. Εἶναι ἡ "μεταπατερική" ἐποχή σέ ὄλο τό μεγαλεῖο της. Διδάσκουν "μεταπατερικά" καί ζοῦνε "μεταπατερικά". Δέν ἔχουν καμμία σχέση, καμμία ἐπαφή μέ τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οὔτε μέ τό βίωμα τῆς Ἐκκλησίας. Κάνουν μία θρησκειοποίηση ὅλων τῶν πραγμάτων ἔτσι ὅπως πηγαίνουν μέ τήν «μεταπατερικότητα». Ἔτσι, ὅμως,. ἀποδυναμώνεται ἡ ψυχή. Ὁ Γέρων Παΐσιος ἔλεγε γιά τούς μοναχούς πού θά πηγαίνουν μετά, τῆς γενιᾶς μου δηλαδή, ὅτι γιά νά μπορέσουν νά ἀρχίσουν τήν πνευματική ζωή, θά περάσουν χρόνια γιά νά φτάσουν σέ μία καλή πνευματική κατάσταση ὥστε νά ἀρχίσουν τήν πνευματική ζωή. Ὁ ἄλλος νομίζει ὅτι ἐπειδή πάει κι ἐξομολογεῖται καί κοινωνάει, κάνει πνευματική ζωή. Δέν ἔχει σχέση αὐτό μόνο. Γιά νά κάνεις πνευματική ζωή πρέπει νά φτάσεις σέ ἕνα ἐπίπεδο, νά εἶσαι καλά πνευματικά, νά ἔχεις ξεπεράσει προβλήματα καί μετά ν' ἀρχίσεις νά κάνεις πνευματική ζωή.

Ἐρώτηση 19η:

-Πολλοί δέν πηγαίνουν οὔτε κἄν γιά ἐξομολόγηση καί λένε πώς ἐξομολογοῦνται μόνοι τους στόν Θεό καί στίς εἰκόνες. Εἶναι σωστό αὐτό;

Ἀπάντηση:

-Ἐντάξει, νά τά πεῖς στήν εἰκόνα καί νά μιλήσεις καί στόν Χριστό. Ἐκεῖ γίνεται πρῶτα ἐξομολόγηση-κατάθεση ψυχῆς, δέν ἀμφιβάλλει κανένας γι’ αὐτό. Ἀλλά ὁ Πνευματικός εἶναι ἀναγκαῖος καί ἡ ἐξομολόγηση εἶναι Μυστήριο. Μά ἡ εἰκόνα δέν θά σέ καθοδογήσει, οὔτε μπορεῖ νά σοῦ διαβάσει συγχωρητική εὐχή. Σίγουρα ἡ προσευχή μας ἀπευθύνεται πρῶτα στόν Κύριο καί λέμε· Κύριε, συγχώρεσέ μας. Σ’ αὐτό δέν ἀμφιβάλλει κανένας. Αὐτό, ὅμως, δέν εἶναι Μυστήριο. Ἀλλά μετά ἀπό κεῖ τί γίνεται; Ἐντάξει, ἔκανες κι ἐσύ τήν διάγνωση ὅτι εἶσαι ἄρρωστος, ἀλλά δέν πρέπει μετά νά πᾶς στόν γιατρό; Πῶς; Ἔτσι ἀπό μόνος σου θά πάρεις ἀπαλλαγή, ἄφεση ἁμαρτιῶν; Καί δέν εἶναι μόνο ὅτι δέν παίρνουμε ἄφεση, εἶναι τά δύο ἄκρα μίας τέτοιας ταχτικῆς καί νοοτροπίας: τό προτεσταντικό καί τό παπικό! Τό παπικό τί λέει; Ὅτι μόνο ἐκεῖ στόν ἀγῶνα πού κάνεις θά σέ καθοδηγεῖ ὁ Πνευματικός, ὁ ὁποῖος παπικός Πνευματικός, ὅμως, λειτουργεῖ ὡς ἔνας ἀλάθητος πάπας. Αὐτό εἶναι τό παπικό. Τό προτεσταντικό λέει: μίλα ἐλεύθερα. Κάνε ὅ,τι θέλεις, πήγαινε ὅπου θέλεις, ἀρκεῖ πού πιστεύεις. Δέν εἶναι ἔτσι. Οὔτε τό ἕνα εἶναι, οὔτε τό ἄλλο εἶναι. Πρέπει ὁ ἄνθρωπος νά ἀποκτήσει προσωπική σχέση μέ τόν Χριστό, ἀλλά ταυτόχρονα πρέπει νά τόν βοηθᾶ ἕνας Πνευματικός καί νά στηρίζεται πάνω σέ ἕναν Πνευματικό Πατέρα. Δέν πρέπει νά παρεξηγοῦμε τά πράγματα. Αὐτή εἶναι ἡ σωστή, πνευματική, ὀρθόδοξη θεώρηση.

Ἐρώτηση 20η (ὑποερωτήματα):

-Πάτερ, ὁ ἴδιος ὁ Χριστός δέν ἔδωσε τό χάρισμα τοῦ πνευματικοῦ σέ κάποιους ἀπό τούς ἀποστόλους Του λέγοντας· "ἄν τινῶν ἀφίετε τάς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινῶν κρατεῖτε κεκράτυνται»; Ἄρα εἶναι ἀπαραίτητη ἡ ἐξομολόγηση.

Ἀπάντηση:

-Ναί, ἔτσι εἶναι. Δέν μπορεῖ κάποιος νά δέχεται κάποια Μυστήρια καί νά μήν δέχεται αὐτό τό Μυστήριο (τῆς Ἐξομολογήσεως). Φυσικά τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας δέν εἶναι τά 7 πού λένε. Εἶναι βέβαια αὐτά τά 7 Μυστήρια, κανένας δέν ἀμφιβάλλει. Ἄν διαβάσετε, ὅμως, τόν Ἅγιο Νεκτάριο καί τούς Ἁγίους Πατέρες: ὑπάρχει καί τό μυστήριο τοῦ θανάτου…εἶναι ἄπειρα τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ, λένε οἱ Πατέρες. Αὐτά εἶναι τά τυπικά Μυστήρια, ναί. Ἐμεῖς περιοριζόμαστε στά Μυστήρια αὐτά τά 7. Γιατί, ὁ Μοναχισμός δέν εἶναι Μυστήριο; Μέγα Μυστήριο! Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης μιλοῦσε για 6 Μυστήρια. Τό Μυστήριο τοῦ φωτίσματος, τοῦ Βαπτίσματος δηλαδή, τό Μυστήριο τοῦ Εὐχελαίου, τῶν Ἱερατικῶν Τελειώσεων, τῆς Μοναχικῆς Τελειώσεως, τοῦ θανάτου καί ἄλλο,… δέν θυμᾶμαι τώρα. Ὅλα αὐτά ἐντάξει. Ἀλλά ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει πολλά Μυστήρια. Κι ὁ Ἁγιασμός Μυστήριο εἶναι. Τί εἶναι; Ἀπ’ τήν στιγμή πού ὑπάρχει Ἅγιο Πνεῦμα πού ἁγιάζει. Τό νερό ποιός τό ἁγιάζει; Ὁ Ἱερέας; Τό Ἄγιο Πνεῦμα διά τοῦ Ἱερέως ἁγιάζει τό νερό! Αὐτό εἶναι Μυστήριο! Ἔχουμε πάρει πολλά παπικά, τά ὁποῖα τά θεωροῦμε ὀρθόδοξα. Δέν εἶναι ὀρθόδοξα. Ἡ Ὀρθοδοξία ἔχει πολλά παραπάνω ἀπ’ ὅσα μποροῦμε νά φανταστοῦμε ἐμεῖς.

-Ὁπότε ἐφόσον ὁ Χριστός εἶναι Ἄπειρος κι Ἀνεξιχνίαστος, ὁ,τιδήποτε πνευματικό δέν εἶναι μυστήριο;

-Ἀκριβῶς! Ἀκριβῶς! Ἀκόμη καί ὅταν εὐλογεῖ ὁ Ἱερέας εἶναι μυστήριο. Ἀκόμα καί ἡ πνευματική πατρότητα, αὐτό πού λέγαμε, μυστήριο εἶναι καί δέν μπορεῖ νά τό ἔχει ὁ καθένας. Ἀπόδειξις ὅτι ὁ κάθε Ἱερέας δέν εἶναι Πνευματικός. Μέ τήν Ἱερωσύνη δέν παίρνεις τήν πνευματικότητα. Πρέπει νά εἶναι πνευματικός ὁ ἄνθρωπος καί τόν ἐπιλέγει ὁ Ἐπίσκοπος. Στόν κόσμο, τί γίνεται; Ὁ Ἐπίσκοπος ἐπιλέγει ἀπό κάποιους ἱερεῖς αὐτούς πού εἶναι πιό πνευματικοί καί μποροῦν νά καθοδηγήσουν κι ἔχουν αὐτό τό χάρισμα νά μποροῦν νά καθοδηγήσουν τόν κόσμο καί λένε· ἐσύ θά γίνεις Πνευματικός. Μπορεῖ ὁ ἄλλος νά εἶναι ἅγιος ἄνθρωπος, σάν ἱερέας μπορεῖ νά εἶναι πολύ καλύτερος, μπορεῖ νά σωθεῖ, νά εἶναι ἐντάξει, ἀλλά δέν ἔχει αὐτό τό χάρισμα. Τί νά κάνουμε τώρα; Κι ὅπως εἶπες κι ἐσύ, δίδεται σέ κάποιους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ὄμως εἶναι πνευματικοί. Αὐτό εἶναι τό κακό τώρα: ὅτι κάνουνε πνευματικούς χωρίς νά εἶναι. Ὁ ἄλλος πῶς μπορεῖ νά καθοδηγήσει, τήν στιγμή πού δέν ἔχει δεχθεῖ καθοδήγηση;

Ἡ Ἁγία Σουσανίκ στήν Γεωργία, περίπου τόν 6ο αἰ., μεγάλη Ἁγία, ἦταν βασιλοπούλα. Ὁ ἄντρας ἤθελε νά τῆς ἀλλάξει τήν πίστη. Αὐτή δέν ἀλλαξοπιστοῦσε καί τήν ἔκλεισε τότε στήν φυλακή. Καί φυλακή…δέν μιλᾶμε τώρα γιά τέτοιες φυλακές σάν τίς σημερινές, ἦταν μπουντρούμια. Μέ ποντικούς, μέ…δέν ἔμπαινε φῶς ποτέ καί μετά ἀπό χρόνια κλεισμένη, ἀπέκτησε τό χάρισμα νά ἀφήνει ἁμαρτίες. Στό Συναξάρι εἶναι γραμμένο, καί πήγαιναν οἱ ἄνθρωποι στήν Ἁγία νά τούς εὐλογήσει καί νά τούς συγχωρέσει ἁμαρτίες ἡ Ἁγία. Ἐμεῖς ξέρουμε ὅτι ὁ Χριστός δίνει στούς ἀποστόλους Του ὅλα αὐτά, ἀλλά αὐτό πού λέμε πνευματικότητα τοῦ ἀνθρώπου, μπορεῖ ἕνας ἄνθρωπος πνευματικός νά φτάσει σέ μέτρα πού ἐμεῖς δέν τά φανταζόμαστε. Ἐμεῖς εἴμαστε στά συμβατικά. Εἴμαστε στα συμβατικά. Ἔχουμε μία συμβατική θεώρηση τῶν πραγμάτων, μπορῶ νά πῶ παπική. Ἀγωνιζόμαστε ἐναντίον τοῦ παπισμοῦ, ἀλλά στήν οὐσία εἴμαστε παπικοί ἐμεῖς. Ἔχουμε πάρει πάρα πολλά παπικά στοιχεῖα μέσα στήν Παράδοσή μας. Καί ἐνῶ ἐμεῖς εἴμαστε ἀντίθετοι μέ τόν παπισμό, στήν οὐσία κάνουμε παπικά πράγματα. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος προχωράει στήν πνευματικότητα καί γίνεται πνευματικός, τόσο ξεκαθαρίζει μέσα του πολλά πράγματα καί τόσο βλέπει πῶς πρέπει νά εἶναι. Καί τότε βλέπει καί καταλαβαίνει καί τούς Πατέρες τί ἔλεγαν. Γιατί ἄν διαβάσετε καί τόν Ἄγιο Συμεών τόν Νέο Θεολόγο, τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, λένε πράγματα τά ὁποῖα σήμερα πολλές φορές ἀκούγονται ριζοσπαστικά καί λές· καλά, αὐτό πῶς τό λέει ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός; Πῶς «κατηγορεῖ» τούς Ἐπισκόπους; Ἤ τούς Ἱερεῖς; Οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὅταν ἔβαζαν κάποιους κανόνες, τους ἔβαζαν παιδαγωγικῷ τῷ τρόπῳ. Σήμερα λένε· κάνεις αὐτό, κάνεις ἐκεῖνο…ἐντάξει, δέν πειράζει, πήγαινε κοινώνησε. Ὁ ἄλλος πῶς θά καταλάβει τό σφάλμα του; Πῶς θά καταλάβει πώς αὐτό πού ἔκανε ἔχει κόστος; Πῶς μπορεῖς νά ἔχεις κοινωνία μέ τόν Θεό ἀφοῦ δέν ἔχεις καθαρισθεῖ ἀκόμα; Ναί, ἡ μετάνοια σέ καθαρίζει, ἔτσι; Συγχωρεῖ ὁ Θεός. Ἀλλά πρέπει καί ἐσύ νά καταλάβεις, νά τελέσεις ἐν μετανοίᾳ. Ὄχι νά πᾶς κατευθείαν (νά κοινωνήσεις). Εἶναι κάποια πράγματα πού πρέπει νά τά δουλέψεις μέσα σου. Νά πονέσεις γιά νά μπορέσεις νά πλησιάσεις τό Ἅγιον Ποτήριον. Γι’ αὐτό λέμε ὅτι ὅλα διαλύονται. Ἤ παίρνουμε τό ἕνα ἄκρο καί λέμε δέν πειράζει τίποτε ἤ ὁ ἄλλος σοῦ βάζει δέκα χρόνια κανόνα ἄς ποῦμε. Δέν πρέπει νά παίρνουμε τά ἄκρα. Γι’ αὐτό εἶπα ὅτι ἤ θά παπίζουμε ἤ θά προτεσταντίζουμε. Ἀλλά πρέπει νά ἀκολουθοῦμε τήν Ὀρθόδοξη Παράδοση, σέ ὅλα τά βήματα. Γι’ αὐτό καί μερικοί λένε ὅτι ἐκεῖ (στούς αἰρετικούς) δέχονται μόνο κάποια ἀπό τά Μυστήρια. Ἤ θά πιστεύεις σέ ὅλα τά Μυστήρια καί θά ἀκολουθεῖς τήν πεπατημένη ἤ μετά θά ἱδρύσεις δική σου «ἐκκλησία» καί θά φύγεις ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Πῶς θά πᾶς νά κοινωνήσεις; Καλά, δέν θά καθαριστεῖς μέ τήν ἐξομολόγηση; Πῶς θά δεχθεῖ ὁ Θεός τήν μετάνοιά σου;

Ἐρώτηση 21η (καί ὑποερωτήματα):

-Μά καί τό Ἑλληνικό Σύνταγμα δέν γράφθηκε στό ὄνομα τῆς Ἁγίας, Ὁμοουσίου κι Ἀδιαιρέτου Τριάδος; Ἄρα δέν πρέπει νά τηροῦνται, ἐκτός τῶν πολιτικῶν νόμων καί οἱ ἐντολές τῆς Ἁγίας Γραφῆς;

Ἀπάντηση:

-Τώρα ὅμως σοῦ διαφεύγει κάτι. Στήν οὐσία ἔχουν καταργηθεῖ κάποια πράγματα.

-Θέλουν νά κάνουν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος, γιά νά ἀλλάξουν αὐτά πού δέν ἐπιθυμοῦν νά τηροῦν, ἔτσι δέν εἶναι;

-Αὐτό εἶναι πού ἔλεγα προηγουμένως. Στήν οὐσία τά ἔχουμε ἀλλάξει (τά τῆς Πίστεως) μέχρι τήν ψυχή μας μέσα. Ὅταν τό Εὐαγγέλιο δέν λειτουργεῖ σ’ ἐμᾶς, αὐτό θά γίνει κάποια στιγμή. Δηλαδή, ἐμεῖς δέν εἴμαστε πιά πνευματικοί ἄνθρωποι. Χάσαμε τήν πνευματικότητά μας. Χάσαμε τόν Χριστό, ὁπότε θά τά χάσουμε ὅλα κάποια στιγμή. Πῶς ἔπεσε ἡ Κωνσταντινούπολη; Δέν ὑπῆρχαν πέντε (σωστοί Χριστιανοί). Καί μάλιστα στό συλλείτουργο μέ τούς παπικούς, ἦταν πολλοί πού δέν δέχονταν τήν ἕνωση, ἀλλά δέ μιλοῦσαν! Καταλάβατε; Κι αὐτή ἡ σιωπή ἦταν ἔνοχη μπροστά στόν Θεό! Γι’ αὐτό κι ἔπεσε ἡ Κωνσταντινούπολη! Κι αὐτό σήμερα, ὅτι θά πάρουμε τήν Πόλη…Πῶς θά πάρουμε τήν Κωνσταντινούπολη, τή στιγμή πού γίνονται 600.000 ἐκτρώσεις στήν Ἑλλάδα; Θά μᾶς τήν δώσει ὁ Θεός; Καί τό θέμα εἶναι ἡ Κωνσταντινούπολη τελικά; Αὐτό εἶναι τό θέμα μας; Νά πάρουμε τήν Κωνσταντινούπολη; Ἀφοῦ χάνουμε τίς ψυχές μας, θά παίρνουμε τήν Κωνσταντινούπολη; Δέν καταλαβαίνω…Ἐδῶ χάνουμε τήν Ἑλλάδα, χάνουμε τήν Ἑλλάδα! Δέν κοιτᾶμε τόν ἑαυτό μας, δέν κοιτᾶμε τήν ἔκπτωση! Διαλύεται ἡ Πίστη καί θά μᾶς δώσει ὁ Θεός τήν Κωνσταντινούπολη; Ἀπό ποῦ κι ὡς ποῦ θά μᾶς τήν δώσει; Τό ἀξίζουμε νά μᾶς δώσει τήν Κωνσταντινούπολη τή στιγμή πού δέ μιλᾶμε γιά τά θέματα τῆς Πίστεώς μας; Ἄσε τήν πνευματική μας κατάσταση…Βλέπεις τό σπίτι σου καί πέφτει καί λές· ἐντάξει, δέν πειράζει καί τί ἔγινε; Ἐ, ὄχι! Καί νά μᾶς τήν δώσει τήν Πόλη;

-Μπορεῖ καί νά μᾶς τήν δώσει, ἀλλά ἀπό αὐτό δέν σωζόμαστε.

-Τό θέμα εἶναι ὅτι δέν πρέπει νά μᾶς ἀπασχολεῖ αὐτό. Πρέπει νά μᾶς ἀπασχολήσει πρῶτα τό θέμα τῆς Πίστεώς μας! Ἄν θά μᾶς δώσει ὁ Θεός ἤ δέν θά μᾶς δώσει, εἶναι δικιά Του ὑπόθεση. Ἀλλά γιά μᾶς δώσει σ’ ἐμᾶς προσωπικά, πρῶτα, εἴπαμε, πρέπει νά κοιτάξουμε τόν ἑαυτό μας καί τά τῆς Πίστεώς μας πού δέν τά κοιτᾶμε! Ἐδῶ οἱ Ἐπίσκοποί μας, τό μεγαλύτερο μέρος ἀπό αὐτούς σιωπᾶ καί μιλᾶνε τά ἀντίθετα. Εἶναι λίγοι αὐτοί πού μιλᾶνε. Εἶναι λίγοι αὐτοί πού λένε· ξέρετε κάτι; Θά πάρουμε μέτρα. Φοβοῦνται τήν ἐκκοπή τῶν μνημοσύνων. Ποιοί τό λένε αὐτό τό πρᾶγμα; Δέν τό λέει κανένας! Γιά αὐτήν τήν πατερική ἀντιμετώπιση, μιλάει γιά ἐκκοπή τοῦ μνημοσύνου κανείς σήμερα; Δέ μιλάει κανένας.

Ἐρώτηση 22η:

-Τό ποίμνιο ἔχει ἀπορία: ἐδῶ καταργοῦνται τά πάντα ἀπό πολλούς Ποιμενάρχες, πότε θά γίνει καθαίρεση;

Ἀπάντηση:

-Ἐμεῖς ἀγαποῦμε τά πρόσωπα. Δέν κάνουμε καθαίρεση...Ποιός θά κάνει καθαίρεση;…Τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο ποιός θά τόν καθαιρέσει; Ὁ κόσμος! Ὁ κόσμος ὄμως δέν μπορεῖ νά τόν καθαιρέσει, παρά μόνο νά μήν τόν ὑποστηρίζει. Μά ὁ κόσμος «εἶναι στήν κοσμάρα του»! Δέ νοιάζεται ὁ κόσμος. Εἶναι μερικοί πού νοιάζονται, ἀλλά δέν ἔχουν ἐνοχλήσει τούς Ἐπισκόπους τους. Οὔτε τούς Ἱερεῖς τους. Κι ἄν ἔχουν στήριξη, ἔχουν λίγη, μικρή στήριξη γιατί δέν ὑπάρχουν Θεοφόροι Πατέρες. Ἐγώ τά συζητάω αὐτά πάρα πολλές φορές μέ ἀνθρώπους μέσα ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος πού ἔχουν πνευματικές καταστάσεις καί πνευματικές ἀντιστάσεις. Μή νομίζετε ὅτι ἐμᾶς δέν μᾶς ἐνδιαφέρει αὐτό τό πρᾶγμα κι ὅτι δέν μᾶς κόπτει. Ἀλλά καταλήγουν στό ἴδιο συμπέρασμα: δέν ὑπάρχουν ἄνθρωποι νά τραβήξουν μπροστά. Κι ἄν βγαίνουνε κάποιοι καί τραβᾶνε μπροστά, κατευθείαν τούς καταχαρρακώνουν. Κι ἐμεῖς γιά αὐτό πού πήγαμε καί κάναμε τώρα (οἱ ὐπογραφές στην ἐπιστολή γιά τήν «νέα ἐκκλησιολογία τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου») μᾶς κυνηγᾶνε. Πέσαν ὅλοι ἐπάνω. "Θά σᾶς κάνουμε καί θά σᾶς δείξουμε"…Ἐμεῖς γιά αὐτό πού κάνουμε δέ φοβόμαστε.

-Μά ἤδη μέσα σέ ἐλάχιστες ἡμέρες ὑπέγραψαν χιλιάδες, πρᾶγμα πού σημαίνει ὅτι ὁ κόσμος ἐπιτέλους δέν κοιμᾶται κι ὄρθιος κι ἀντιδρᾶ στήν ἔκπτωση τῆς Πίστεως. Βέβαια, θέλουν νά τόν παρουσιάσουν κοιμισμένο, ἀλλά δέν εἶναι!

-Πρέπει νά ξυπνήσουμε. Πρέπει νά ξυπνήσουμε. Κι ὅσο πιό πολύ ὁ ἄνθρωπος ἔρχεται σ’ ἐπαφή μέ τόν Θεό, τόσο πιό πολύ ξυπνᾶ γι’ αὐτά τά θέματα. Ὅσο πιό πολύ καθαρίζεται κι ἀγαπάει τόν Θεό, τόσο πιό πολύ κοιτάζει κι ἐνδιαφέρεται γι’ αὐτά τά θέματα καί φυσικά πονάει γιατί ἀγαπᾶ τήν Ἐκκλησία. Ὅταν ἀγαπᾶς τόν Θεό, ἀγαπᾶς καί τήν Ἐκκλησία Του καί πρέπει νά κάνεις κάτι. Δέ μπορεῖ νά τ’ ἀφήνεις ἔτσι τά πράγματα.

Ἐρώτηση 23η:

-Ἐπιτρέπεται ἡ εἰσαγωγή αἱρετικοῦ μέσα στήν Ἁγία Τράπεζα;

Ἀπάντηση:

-Ἡ «ἀγάπη» τό ἐπιβάλλει (ἀστειεύεται ὁ Γέροντας). Λέτε γι’ αὐτό πού ἔκανε ὁ Ἐπίσκοπος Ἄνθιμος πού ἔβαλε τόν Μονοφυσίτη;

-Ναί. Καί μάλιστα τράβηξαν οἱ ἴδιοι φωτογραφίες μέσα στό Ναό τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, μέσα στό Ἱερό. Τίς δημοσίευσε ἀπό μόνη της ἡ Μητρόπολη καί μετά πειράχτηκε ἀπό κάποιους πού ἁπλῶς τά ἀναδημοσίευσαν. Καί βέβαια, διώκονται πιό πολύ Ἱερεῖς, ἐμᾶς τούς λαϊκούς δέ μᾶς διώκουν ἀκόμη τόσο. Ὁ Μονοφυσίτης φίλησε καί τό Ἱερό Εὐαγγέλιο μέσα στό Ἱερό.

-Οὔτε στούς Ὀρθοδόξους δέν ἐπιτρέπεται αὐτό.

-Τούς ἱερεῖς ὅμως πού λένε μέ πᾶσα ἀγάπη καί σεβασμό καί χωρίς ἀκρότητες ὅτι αὐτό δέν ἐπιτρέπεται, τούς διώκουν.

-Μᾶς διώκουν γιατί τούς καταδεικνύουμε. Τό ἴδιο καί τό Ἅγιον Ὄρος. Καί μᾶς διώκουνε γιατί τούς λέμε· γιατί δέ μιλᾶτε; Λένε· προσέξτε. Ἐμένα μ’ ἔχουν χαρακτηρίσει: «σοβαρό θέμα» ἡ Ἱερά Κοινότητα. Νά ἐπιληφθεῖτε, λένε, τοῦ «σοβαροῦ θέματος»…Ναί… Εἶμαι «σοβαρό θέμα»…Καί μοῦ λένε καί οἰ δικοί μου μέσα· μή μιλᾶς γιατί θά χάσεις τή θέση σου. Μά, ἡ θέση μου εἶναι τό ζητούμενο;

-Τήν θέση στόν Παράδεισο νά μή χάσουμε.

-Μά αὐτήν θά χάσω ἄμα δέν μιλήσω. Καί δέν μποροῦν νά καταλάβουν ὅτι εἶναι ἔκπτωση νά μή μιλᾶμε. Στό κάτω-κάτω, ὅπως εἴπαμε καί προηγουμένως, δείχνουμε καί τήν ἀγάπη μας καταθέτοντας τό κυριακό μας δίλεπτο καί λέμε· νά, ἐντάξει. Προσπαθοῦμε νά δείξουμε τήν ἀγάπη μας καί αὐτό πού γίνεται δέ μᾶς ἀναπαύει. Ὄχι μόνο δέ μᾶς ἀναπαύει, μᾶς βρίσκει ἀντίθετους καί θά μᾶς βροῦνε μπροστά τους. Ἄς κάνουν ὅ,τι θέλουν. Ἐμεῖς δέν φοβόμαστε. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς, ψυχή παίρνει μόνο ἕνας. Ἕνας παίρνει ψυχή. Ἄς κάνουν ὅ,τι θέλουν. Ἐμεῖς εἴμαστε ἀποφασισμένοι ὅτι ἔχουμε ἀφιερωθεῖ στόν Θεό. Προσευχώμαστε στόν Θεό νά μᾶς κρατήσει ἐκεῖ πέρα πού εἴμαστε, νά μήν ἐκπέσουμε ἀπό τήν ἀγάπη Του καί νά μήν ἐκπέσουμε ἀπό κεῖ πού βρισκόμαστε, γιατί θέλουμε τήν Χάρη, νά μᾶς βοηθάει ὁ Θεός. Ἐπειδή εὔκολα μπορεῖς νά πάθεις ὁ,τιδήποτε κι ἐμεῖς οὔτε τούς πρωταθλητές παριστάνουμε, οὔτε λεονταρισμούς κάνουμε. Ἁπλῶς αὐτό πού ἔχουμε μέσα στήν καρδιά μας, αὐτό δείχνουμε. Τίποτε λιγότερο, τίποτε παραπάνω. Καταλάβατε; Ἀλλά ἐγώ ἐπιμένω σέ ἀνθρώπους πού μιλάω κι ἔρχομαι σ’ ἐπαφή, ἐπιμένω ὅτι αὐτό πού χρειάζεται γιά νά μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος ν’ ἀντιμετωπίσει τήν ὅλη κατάσταση, ὄχι μόνο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλά τῆς ἐκκοσμικεύσεως, τῆς ἁμαρτίας, τῶν σημείων τῶν καιρῶν, τά πάντα, τά ἀντίχριστα χρόνια πού ζοῦμε κι ὅλα αὐτά, χρειάζεται νά εἶσαι ἑνωμένος μέ τόν Θεό! Νά ἐπιζητᾶς τήν ἕνωση μαζί Του καί νά κάνεις πνευματική ζωή. Αὐτό εἶναι τό Α καί τό Ω. Μετά ἔρχονται τ’ ἄλλα. Μετά ἔρχονται τ’ ἄλλα.

Ἐρώτηση 24η (καί ὑποερωτήματα):

-Κατά πόσο μποροῦμε νά ἀποκαλοῦμε τόν Πατριάρχη «αἱρετικό» ἐφόσον ἐπίσημα δέν καθαιρέθηκε, μέ τίς ἐκτροπές τῆς Πίστεως πού κάνει;

Ἀπάντηση:

-Δέν εἶναι "ἐν ἐνεργείᾳ" αἱρετικός, ἀλλά «ἐν δυνάμει». Ὁ,τιδήποτε λένε οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ Πατέρες, ὁ,τιδήποτε, εἶναι τό ὀρθόν. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέει· ὅτι ἄν κάποιος ἔλθει καί σᾶς εὐαγγελίσει κάτι διαφορετικό ἀπό αὐτά πού σᾶς εὐαγγελίστηκα ἐγώ, ἀκόμη κι Ἄγγελος ἐξ Οὐρανοῦ κι ἄν εἶναι, «ἀνάθεμα ἔστω», νά τόν ἀναθεματίσετε. Λοιπόν, ἄν εἶναι καί Ἄγγελος, ὄχι ἄνθρωπος! Ἄγγελος!

-Αύτό ἰσχύει καί στούς λαϊκούς νά τό κάνουμε;

-Σέ ὅλους. Σέ ὅλους ἀπευθυνόταν ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Τό Εὐαγγέλιο δέν ἀναφέρεται μόνο στούς Ἱερεῖς. Αὐτά πού λές, ρωτᾶνε τόν ἀπόστολο, τά λές γιά ἐμᾶς; Αὐτά πού λέω σέ ἐσᾶς, ἀπαντᾶ, «τοῖς πᾶσι λέγω». Γιά ὅλους τά λέει!

Ἡ πνευματικότητα, αὐτό πού λέγαμε προηγουμένως, ὅταν θά μπορεῖ νά φτάσει κάποιος στόν φωτισμό, μπορεῖ νά μήν εἶναι Ἐπίσκοπος, δέν ἔχει σημασία, δέν εἶναι θέμα τῶν Ἐπισκόπων (ὁ φωτισμός). Εἶναι θέμα τῶν θεοφόρων. Ὅταν κάποιος εἶναι θεοφόρος, δέν χρειάζεται νά εἶναι οὔτε Ἐπίσκοπος, οὔτε τίποτε.

-Μᾶς λένε, ὄμως, μή μιλᾶτε. Αὐτά εἶναι θέματα τῶν Ἐπισκόπων.

-Κι ἄν ὁ Ἐπίσκοπος καί ἡ Κεφαλή κηρύσσει αἴρεση, τότε τί γίνεται;…

-Πάτερ, γιατί νά μήν μπορῶ νά τόν πῶ· «αἱρετικό»; Ἀφοῦ ἀποδεδειγμένα αἱρετίζει. «Καθηρημένο» δέν μπορῶ νά τόν πῶ.

-Ἐδῶ παίζουμε μέ τίς λέξεις. Ἄν θέλουμε νά τά πάρουμε ὅπως ἔχουν τά πράγματα, ἐπειδή δέν εἶναι καθηρημένος τά Μυστήρια ἐνεργοῦν, δέν τά ἐνεργεῖ αὐτός. Τά Μυστήρια τά ἐνεργεῖ ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Τό Ἄγιον Πνεῦμα καθαγιάζει. Διαμέσου τοῦ ἱερέως, ἀλλά τό Ἅγιον Πνεῦμα. Ὅταν δέν εἶναι καθηρημένος, τό Μυστήριο ἐνεργεῖται. Ὁ ἄλλος μπορεῖ νά κολαστεῖ, ἔτσι; Αὐτό πάει νά πεῖ ὅτι δέν εἶναι «ἐν ἐνεργείᾳ αἱρετικός». «Ἐν δυνάμει» εἶναι αἱρετικός. «Ἐν ἐνεργείᾳ» δέν εἶναι αἰρετικός. Δέν εἶναι ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία. Στήν οὐσία, ὅμως, ὁ ἴδιος βγάζει τόν ἑαυτό του ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία καί ἔξω ἀπό τήν σωτηρία. Ἔτσι ἴσως τό ἐννοῦν (αὐτοί πού τόν ἀποκαλοῦν αἱρετικό), ἀλλά ὁ ἀπόστολος Ἰωάννης λέει ὄτι· ξέρετε ὅτι θά ἔλθει ὁ Ἀντίχριστος καί ἤδη εἶναι πολλοί ἀντίχριστοι, ἔτσι; Καί οἱ αἱρετικοί ἦταν μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά τούς πετάξαν ἀπέξω. Γιατί; Γιατί ἦταν αἰρετικοί. Ὁ Ἄρειος ἦταν αἱρετικός καί ὅταν ἤθελαν νά τόν ἐπαναφέρουν στήν Ἐκκλησία καί πάλι αἱρετικός ἦταν. Μέ βάση τίς ὀνομασίες μπορεῖ τυπικῶς νά μήν ἀποκαλοῦνται «αἱρετικοί», ἀλλά τά φρονήματά τους εἶναι αἱρετικά. Αὐτό ἔχει σημασία. Μπορεῖ νά μήν τόν πεῖς «Γιάννη», νά τόν πεῖς «Γιαννάκη», ἀλλά δέν ἔχει ὀρθόδοξα φρονήματα. Αὐτό θά τοῦ ἀρέσει καλύτερα; Θά σοῦ πεῖ ναί, ἀλλά τά φρονήματά του, ὅμως, εἶναι αἱρετικά! Ἀφοῦ φρονεῖ αἱρετικά καί κηρύσσει Παναίρεση (τόν Οἰκουμενισμό), τί νά κάνουμε τώρα; Ἐμεῖς φταῖμε πού τό λέμε ἤ αὐτός πού τό κάνει;...

Ἐρώτηση 25η (καί ὑποερωτήματα):

-Ἄν δῶ τόν Πατριάρχη, νά τοῦ φιλήσω τό χέρι; Ἤ ὁποιονδήποτε ρασοφόρο πού γνωρίζω ὅτι ἐκπίπτει σέ θέματα Πίστεως; Ρωτῶ, διότι πολλοί πνευματικοί ἀδελφοί κάνοντας αὐτήν τήν ἐρώτηση στόν πνευματικό τους, τούς ἀπαντοῦν, καί πολλές φορές θυμωμένα, λέγοντας ὅτι ἐφόσον δέν ἔχουν καθαιρεθεῖ κι ἔχουν τήν ἱερωσύνη, δέν ὑπάρχει πρόβλημα νά τούς ἀσπασθοῦν τήν χεῖρα. Ὅμως, ἄν τοῦ φιλήσω τό χέρι, δέν τόν ἐπαναπαύω ὅτι ὅλα βαίνουν καλῶς; Δέν εἶναι μία ἔμεση ἀποδοχή ὅτι πράττει ὀρθά; Κι ἐγώ ἐπιπλέον θά ἔχω συνειδησιακό πρόβλημα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ ἀγαπῶ τό πρόσωπο. Πῶς ὅμως θά δείξει κανείς, κατ’ ἀρχήν στόν Χριστό, ὅτι δέν συμφωνεῖ μέ τήν ἔκπτωση τῆς Πίστεως ἀπό τόν συγκεκριμένο ρασοφόρο; Θά πεῖ στόν Χριστό: γιά τήν δική Σου τήν ἀγάπη, δέν θά πάω νά φιλήσω τό χέρι αὐτοῦ τοῦ ρασοφόρου, διότι πληγώνει Ἐσένα καί τήν ὀρθή Πίστη μέ τίς πράξεις του καί τίς συμπεριφορές του.

Ἀπάντηση:

-Ἄς δοῦμε οἱ Πατέρες τί ἔκαναν. Ὁ Ἄρειος πῶς πέθανε; Τοῦ βγῆκαν τά ἔντερα. Γιατί, ὅμως, γιατί; Θά συλλειτουργοῦσε μέ τόν Πατριάρχη, μέ τόν Ἀλεξανδρείας, τότε. Ἐκεῖνος ἔλεγε· Θεέ μου ἐγώ δέν θέλω (νά συλλειτουργήσω), ἄς γίνει τό θέλημά σου. Δέν ὀνομάζουνε τά πράγματα μέ τ’ ὄνομά τους. Φοβοῦνται. Κύριοι, αὐτά πού λέει ὁ Πατριάρχης ἀντίκεινται στό Εὐαγγέλιο, ναί ἤ ὄχι; Ναί! Εἶναι ἀντίχριστα, ναί ἤ ὄχι; Τελείωσε! Ἤ θά παίζουμε μέ τίς λέξεις ἤ θά φοβώμαστε. Δέ φοβώμαστε.

-Μέσα στήν Λειτουργία, ἐφόσον δέν ἔχει καθαιρεθεῖ καί γιά τήν οἰκονομία τοῦ κόσμου, εἶναι ἔγκυρα τά Μυστήρια καί λειτουργεῖ ἡ χάρις, ὅμως, ἐκτός Ἐκκλησίας, γιατί νά ἐπιδιώξω νά τοῦ φιλήσω τό χέρι;

-Καί στήν Λειτουργία δέν πρέπει νά πᾶς. Οὔτε στήν Λειτουργία του πρέπει νά πᾶς. Ἄν δεῖ τήν ἀπουσία τοῦ ποιμνίου, ἴσως ἔλθει εἰς ἑαυτόν. Αὐτό εἶναι ἀγάπη. Ἡ ἐν ἀληθείᾳ σωτηρία τῆς ψυχῆς τοῦ συνανθρώπου. Πολλές φορές τό συζητᾶμε καί μέ ἄλλους ἀνθρώπους (τό συγκεκριμένο ζήτημα). Ὅταν δέν ἔχεις μῖσος στήν καρδιά σου, αὐτό εἶναι πολύ σημαντικό, κι ὅταν ἔχεις ἀγάπη μέσα σου, κι ὅταν βλέπεις ὅτι δέν ὑπάρχει ἐμπάθεια. Κάποιες φορές θά κάνεις καί λάθη. Ἐμένα μοῦ λένε κάποιες φορές, (ὅταν κάνω λάθος) καί τούς λέω· ἄκου νά δεῖς, κάνω κι ἕνα λάθος. Ἄς μέ συγχωρέσει ὁ Θεός. Ὁ Θεός δέν εἶναι μπακάλης, ἐσύ εἶσαι μπακάλης. Ἔκανα ἕνα λάθος, ἐντάξει. Σέ παρακαλῶ συγχώρεσέ με ἐκειπέρα. Δέν εἶναι μπακάλης ὁ Θεός, οὔτε μανάβης νά σοῦ πεῖ· ἕνα κι ἕνα κάνουν δύο. Δύο κιλά πῆρες, αὐτό…Ἔκανα λάθος, ἐντάξει. Ὅ,τι κάνεις, νά κοιτάξεις νά τό κάνεις μέ ἀγάπη. Γιατί ἄν δέν τό κάνεις μέ ἀγάπη, μετά πέφτεις σέ ἄλλα. Θά πέσεις σέ ὑπερηφάνεια, θά πέσεις σέ ἄλλα πράγματα. Θά χάσεις καί τήν χάρη. Ἡ ἀγάπη πάντα ὑπομένει. Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει. Λοιπόν, ἄν εἶναι νά ἐκπέσω ἀπό τήν ἀγάπη, δέν τό κάνω. Πρέπει νά εἶσαι ἕτοιμος γιά νά τό κάνεις αὐτό τό πρᾶγμα.

Ἐρώτηση 26η (ὑποερωτήματα-συζήτηση):

-Γέροντα τί ἔχετε νά μᾶς πεῖτε γιά τίς ταυτότητες χωρίς ἀναγραφή τοῦ θρησκεύματος, τόν ἐνιαῖο ἀριθμό Α.Μ.Κ.Α. καί γενικῶς γιά τό τσίπ, τό χάραγμα καί τόν ἀριθμό τοῦ ἀντιχρίστου;

Ἀπάντηση:

-Ἐγώ γι’ αὐτόν τόν λόγο δέν πῆρα τήν ταυτότητα, πού δέν ἔχει χάραγμα, δέν ἔχει τσιπάκι, ἀλλά δέν ἀναγράφεται τό θρήσκευμα. Διότι δέν θέλω νά μᾶς χαρακτηρίσουν. Ἐπειδή, κάποιοι πού κάνουμε αὐτόν τόν ἀγῶνα, δέν θέλω νά μᾶς χαρακτηρίσουν ὅτι εἴμαστε φανατικοί καί ὅτι τά περνᾶμε ὅλα ἀπό ἕνα τέτοιο σκανάρισμα κι ὅτι κάνουμε θόρυβο καί δημιουργοῦμε πρόβλημα ὅταν δέν ὑπάρχει. Ὄντως, ὅμως, τό ὅτι ἔβγαλαν ἀπ’ τήν ταυτότητά μας τό θρήσκευμα, δέν εἶναι καλό.

-Σέ ὅλα τά πράγματα πλέον ὄμως δέν ὑπάρχει ὁ γραμμωτός κώδικας μέ τό 666;

-Ναί, τό θέμα ὅμως εἶναι ὁ ἀγῶνας. Ἐγώ παραδείγματος χάριν δέν ἔχω πάρει Α.Μ.Κ.Α., ἔτσι; Γιά ποιόν λόγο δέν τό παίρνω; Δηλαδή ἄν τό πάρεις αὐτό κολάζεσαι; Ὄχι, δέν κολάζεσαι ἄμα πάρεις τόν Α.Μ.Κ.Α.. Ὅμως, ἐμεῖς πού κάνουμε αὐτόν τόν ἀγῶνα, ὡς μοναχοί, πρέπει νά δείχνουμε τόν (σωστό) δρόμο καί στούς ἄλλους ἀνθρώπους. Κι ἄν δέν μπορῶ τώρα νά σηκώσω αὐτό πού εἶναι 50 γραμμάρια, ὅταν θά ἔλθουν ἐκεῖνα (τσιπάρισμα-χάραγμα στίς ταυτότητες καί στό σῶμα μας) πῶς θά τά σηκώσω; Δηλαδή στήν οὐσία προπονούμαστε αὐτή τή στιγμή. Μέ προσευχή, ἀλλά καί μέ ἄλλα πράγματα, γιατί ὅλα αὐτά εἶναι προδρομικά τοῦ χαράγματος. Τί γίνεται τώρα λοιπόν; Ἀπό κάποια στιγμή θά βρεθοῦμε σέ μία ὁριστική κατάπτωση (πνευματική)…Φυσικά ξεκαθαρίζουμε ὅτι τό (τελικό) χάραγμα εἶναι στό χέρι καί στό μέτωπο. Καί δέν εἶναι μόνο τό χάραγμα, εἶναι καί ἡ προσκύνηση τῆς εἰκόνας (τοῦ θηρίου). Γιατί λέει (ἡ Ἀποκάλυψη)· ἄν κάποιος προσκυνεῖ τήν εἰκόνα καί πάρει τό χάραγμα στό δεξί χέρι ἤ στό μέτωπο, τό ὄνομα τοῦ θηρίου ἤ τόν ἀριθμό αὐτοῦ…Ὁπότε κι ὁ ἀριθμός (το 666) εἶναι ἁμαρτία, ὅταν τόν πάρεις!

-Συγνώμη Πάτερ. Στήν Ἀποκάλυψη ἐπίσης λέει ὅτι ὅσοι σωθοῦνε καί εἶναι γραμμένοι στό Βιβλίο τῆς Ζωῆς, θά λάβουν καινούργιο ὄνομα.

-Ναί.

-Τό ὁποῖο ὄνομα θά γραφτεῖ ἐδῶ στό μέτωπο. Ὅταν ἐγώ ἔχω τό 666 ἐδῶ (στό μέτωπο), μέ λένε Ἀντίχριστο-666.

-Σφραγίζεσαι μέ τήν σφραγίδα τοῦ Ἀντιχρίστου!

-Δέν θά μπορῶ νά ἔχω δύο ὀνόματα, τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Ἀντιχρίστου.

-Σαφῶς. Ὅμως, ὑπάρχει καί κάτι ἄλλο. Προτοῦ γίνει αὐτό,… αὐτό θά εἶναι τό τελικό. Ἐκεῖ δέν θά ὑπάρχει ἐπιστροφή, δέν θά ὑπάρχει μετάνοια. Δέν θά μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά ἔχει τήν δυνατότητα (νά μετανοήσει). Γιατί λένε μερικοί· θά μπορεῖ νά μετανοήσει; Ἀπ’ ὅ,τι λέει ἡ Ἀποκάλυψη· ὅσοι λάβουν τό χάραγμα καί προσκυνήσουν (τό θηρίο) εἶναι τελειωμένοι. Διότι δέν θά μποροῦν νά γυρίσουν πίσω. Ὁ Χριστός μᾶς προετοίμασε μέσῳ τῆς Ἀποκαλύψεως γιά ὅλες αὐτές οἱ πληγές πού δίνει-καί τούς ἔδωσε αὐτήν τήν πληγή (τοῦ χαράγματος)-καί παρόλ' αὐτά δέν μετανόησαν καί βλασφήμησαν τόν Θεό!

-Μπορῶ νά πῶ κάτι; Λέει στήν Ἀποκάλυψη· ὅτι ὅσοι δέν θά πάρουν τό χάραγμα, δέν θά μποροῦν ν’ ἀγοράσουν καί νά πουλήσουν. Ὅμως, αὐτοί πού θά πάρουν τό χάραγμα, στήν ἀρχή θά εἶναι καλά, ἀλλά μετά θά γεμίσουν μέ ἑλκώματα. Κάνουμε λάθος;

-Ὄχι μόνο μέ ἑλκώματα.

-Θά δαγκάνουν τίς γλῶσσες τους…

-Ἀπ’ τόν πόνο.

-…καί θά θέλουν νά βγοῦν οἱ πεθαμένοι ἀπ’ τούς τάφους καί νά μποῦνε αὐτοί μέσα. Καί θά βλασφημοῦν τόν Θεό ἀντί νά ποῦν· Θεέ μου, ἥμαρτον, τί κάναμε;! Οὔτε ἐκείνη τήν στιγμή θά βάλουν μετάνοια.

-Ναί. Αὐτές ὅλες οἱ πληγές θά γίνουν σ’ αὐτούς πού ἔχουν πάρει τό χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου. Καί δέν θά μποροῦν νά μετανοήσουν, γιατί παίρνοντας τό χάραγμα θά ἔχουν χάσει τήν χάρη. Κι ἐπειδή θά ἔχουν χάσει τήν χάρη δέν θά μποροῦν νά μετανοήσουν. Τί εἶναι τώρα τό θέμα; Τό θέμα εἶναι ὅτι ἀπό κάποια στιγμή γίνεται ἁμαρτωλό.

Ἐρώτηση 27η:

-Νά ρωτήσω κι ἐγώ κάτι. Ἄν κάποιος πού ἔχει πάρει τό χάραγμα καί χτυπήσει μέ τό ἀμάξι του καί δέν εἶναι σέ θέση νά πεῖ· Θεέ μου, συγχώρεσέ με. Τί γίνεται τότε;

Ἀπάντηση:

-Ὅταν κάποιος πάρει τό χάραγμα δέν ἔχει χάρη γιά νά μετανοήσει σέ ὄλες τίς περιπτώσεις. Θά εἶναι ἄχαρις. (Στίς ἔσχατες μέρες) ὁ,τιδήποτε γιά νά γίνει, πρέπει νά ἔχεις τό χάραγμα. Αὐτό πού φοβώμαστε κι ἐμεῖς, αὐτό πού φοβώμαστε κι ἐμεῖς καί τρέμουμε ὡς μοναχοί καί οἱ μοναχές καί παρακαλᾶμε τόν Θεό στήν Τρίτη Ὥρα…τί λέμε στήν Τρίτη Ὥρα;· «Κύριε, ὁ τὸ Πανάγιόν σου Πνεῦμα ἐν τῇ τρίτῃ ὥρᾳ τοῖς Ἀποστόλοις σου καταπέμψας, τοῦτο, Ἀγαθέ, μὴ ἀντανέλῃς ἀφ' ἡμῶν, ἀλλ' ἐγκαίνισον ἡμῖν τοῖς δεομένοις σου». Τι πάει νά πεῖ αὐτό; Δηλαδή· Κύριε, τήν τρίτη ὤρα πού κατέπεμψες τό Ἅγιον Πνεῦμα, Αὐτό πού Τ’ ἔχουμε πάρει κι ἐμεῖς μέ τό Ἅγιον Βάπτισμα, τοῦτο μή ἀντανέλης ἀφ’ ἡμῶν, δηλαδή Τοῦτο μήν μᾶς τό πάρεις. Μπορεῖ νά μᾶς το πάρει; Φυσικά! Κι ἄν μᾶς Τό πάρει: τελείωσες! Εἶσαι ἕτοιμος νά κάνεις τήν μεγαλύτερη ἁμαρτία! Αὐτό πού δέν μποροῦμε νά χωνέψουμε, εἶναι ὅτι ὁ,τιδήποτε (σωστό) μποροῦμε νά κάνουμε καί δέν ντρεπόμαστε νά τό ὁμολογήσουμε, εἶναι γιατί ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ μᾶς τό ἔκανε καί ὄχι ἐμεῖς! Λοιπόν, ὅταν χάσει ὁ ἄνθρωπος τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, γίνεται ἕρμαιο τοῦ Διαβόλου. Δέν μπορεῖ νά μετανοήσει! Γι’ αὐτό καί βλέπεις καί στόν ἄσωτο υἱό ἀκόμα, ὅταν «εἰς ἑαυτόν ἐλθών», πού κατάλαβε τό λάθος του καί γυρίζει πίσω, ὁ πατέρας τόν βλέπει ἀπό μακριά καί πηγαίνει καί πέφτει αὐτός στόν τράχηλό του ἐπάνω. Τό «μακριά» τί σημαίνει; Δέν μποροῦσε νά γυρίσει πίσω (στό σπίτι του) λόγῳ τῆς καταστάσεώς του, δέν μποροῦσε νά γυρίσει πίσω! Καί πηγαίνει ὁ πατέρας σ’ αὐτόν. Ἁμαρτωλός κι ἔχει καί μετάνοια…Καί κατάλαβε ὅτι δέν μπορεῖ νά γυρίσει πίσω! Πόσο πιό πολύ, ὅταν ἔχεις κάνει αὐτήν τήν πτώση (νά πάρεις τό χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου)! Εἶναι ἄρνηση πού φεύγει τελείως ἡ χάρις! Λοιπόν, ἀλλά, εἴπαμε, ξεκαθαρίσαμε ὅτι τό χάραγμα εἶναι αὐτό (στό δεξί χέρι ἤ μέτωπο), ἀλλά ὅμως εἶναι ἁμαρτωλό καί εἶναι πτώση! Ὅπως ἔλεγε κι ὁ Γέρων Παΐσιος, ἀκόμα κι ὅταν στήν ταυτότητά σου, πού χωρίς αὐτήν δέν δύνασαι νά πουλᾶς καί νά ἀγοράζεις, ὅταν σοῦ πεῖ ὅτι· ξέρεις κάτι; θά βάλεις καί τό 666 μέσα! Νά τοῦ πεῖς ὅτι τό 666 γιά μένα εἶναι ἀπαγορευτικό! Εἶναι τό ὄνομα τοῦ Ἀντιχρίστου! Τό λέει καθαρά μέσα στήν Ἀποκάλυψη· ἤ τόν ἀριθμό αὐτοῦ (τοῦ θηρίου). Τό ὄνομά του ἤ τόν ἀριθμό του.

-Ἔχετε δίκιο ἀκόμα καί γιά τό θέμα τῆς ταυτότητας. Γιατί ἄν μπεῖ τό τσιπάκι μέ τό 666, ἔχει πάνω της τήν ὑπογραφή σου.

-Μά εἶναι πάνω σου. Πάνω σου εἶναι στήν οὐσία. Μπορεῖ, κοίταξε νά δεῖς, μπορεῖ σοῦ πεῖ· ἔχεις αὐτήν τήν ταυτότητα, ναί. Δέν εἶναι τό χάραγμα, σοῦ λέει. Θά πεῖς κι ἐσύ· ναί, δέν εἶναι τό χάραγμα (τό τελικό). Κι ἔρχεται μετά καί σοῦ λέει κάποιος ὅτι· ξέρεις κάτι; Ἀρνήσου τόν Χριστό, ἀλλοιῶς θά σέ σκοτώσω. Καί τοῦ λές κι ἐσύ· Τόν ἀρνιέμαι. Δέν εἶναι τό χάραγμα τό τελικό. Δέν εἶναι μόνο ἕνας ὁ τρόπος ἄρνησης…Τόν ἀρνήθηκες ὅμως. Τό χάραγμα εἶναι ἕνα εἶδος ἀρνήσεως. Τό ἄλλο εἶναι ὅταν δέν κάνεις τόν Σταυρό σου ἐπειδή σέ κοιτᾶνε οἱ ἄλλοι. Καί τότε ἄρνηση εἶναι. Καί τό νά βάλεις στήν ταυτότητά σου τό 666 γιατί ἀλλοιῶς δέν θά μπορεῖς νά πουλᾶς καί ν’ ἀγοράζεις καί σέ καταδικάζει σέ ἀργό θάνατο, κι αὐτό ἄρνηση εἶναι ἄμα τό πάρεις! Δέν σοῦ λέει ὁ ἄλλος νά σοῦ κόψει τό κεφάλι. Σέ καταδικάζει σέ ἀργό θάνατο μ’ αὐτόν τόν τρόπο! Καί λές· θά τό πάρω. Ἀφοῦ εἶναι ἔτσι θά τό πάρω. Κι αὐτό ἄρνηση εἶναι. Δηλαδή, θά σοῦ πεῖ· μά, δέν εἶναι αὐτό τό χάραγμα, ἐντάξει. Δέν εἶναι αὐτό τό χάραγμα. Τό χάραγμα εἶναι ἐπάνω στό χέρι ἤ στό μέτωπο. Τά’ παμε αὐτά. Ἀλλά εἶναι ἄρνηση, ὅμως! Εἶναι πτώση! Γι’ αὐτό πρέπει νά εἴμαστε προσεχτικοί σ’ αὐτό. Μή σᾶς λένε ὅτι αὐτό δέν εἶναι τό χάραγμα. Φυσικά, δέν εἴμαστε ἠλίθιοι, οὔτε παράλογοι εἴμαστε. Τό χάραγμα θά εἶναι στό χέρι καί στό μέτωπο. Ἀλλά, ὅταν ἐπιλέγεις τό χάραγμα πού θά σοῦ βάλουν στό χέρι καί στό μέτωπο κάποια στιγμή προτοῦ μπεῖ στό χέρι καί στό μέτωπο, θά εἶναι στήν τσέπη σου! Καί θά σοῦ πεῖ· κοίταξε νά δεῖς, δέν εἶναι χάραγμα. Ἁπλῶς αὐτό τό ἔχεις στη τσέπη σου, ἀλλά ἁπλῶς γιά νά μήν τό χάνεις βάλτο μέσα σου (στό σῶμα σου)! Τότε θά πεῖς· ὡραῖα, ἀφοῦ το ‘χω πού τό ‘χω, ἄς τό βάλω στό σῶμα μου. Τό ‘χω, δέν τό ‘χω; Ἀφοῦ τό ‘χεις στη τσέπη σου, ἄρα εἶναι ταυτόσημο μέ σένα! Ἄρα εἶναι πτώση! Ἡ πτώση, λοιπόν, ποῦ εἶναι; Στό ὅτι σοῦ λέει ὁ ἄλλος ὅτι· ξέρεις κάτι; Ἄν δέν τό πάρεις αὐτό, … θά σοῦ τά δώσω ὅλα (νά μπορεῖς ν’ ἀγοράζεις καί νά πουλᾶς) ἄν πέσεις καί μέ προσκυνήσεις. Αὐτό εἶναι! Γι’ αὐτό πρέπει νά εἴμαστε προσεχτικοί! Γι’ αὐτό κι ὁ ἅγιος Γέρων Γαβριήλ ὁ Γεωργιανός ὁ ὁμολογητής, πού εἶναι ὁ Ἅγιός μου, ξέρετε…φοβερός ἅγιος! Πώ πώ! Ἔλεγε τό ἑξῆς: στά προϊόντα πού ὑπάρχει τό 666, αὐτά δέν θά σ’ ἐπηρρεάζουν. Δέν εἶναι τό χάραγμα αὐτό. Ἄλλο τό προϊόν πού ἔχει τό 666 πάνω κι ἄλλο νά τό πάρεις πάνω σου μέ τήν ταυτότητα πού χωρίς αὐτήν δέν μπορεῖς νά πουλᾶς καί ν’ ἀγοράζεις. Καί εἶπε καί τό ἑξῆς πολύ ὡραῖο: τοῦ λέει κάποιος γέροντας· ἄν στίς ἔσχατες μέρες κλέψω γιά νά ζήσω, αὐτό μοῦ ἐπιτρέπεται; Λέει, ὄχι φυσικά! Εἶναι πάλι ἄρνηση αὐτό πού κάνεις. Γιατί; Γιατί ὅταν κλέβεις, μία ἐντολή τοῦ Θεοῦ καταπατεῖται. Κι ὅταν καταπατεῖται μία ἐντολή τοῦ Θεοῦ, καταπατεῖται ὅλος ὁ Νόμος (τοῦ Θεοῦ). Ὁπότε εἶναι ἄρνηση στόν Χριστό πάλι! Βλέπετε, λοιπόν, πόσο λεπτό εἶναι τό πνευματικό θέμα; Γι’ αὐτό καί ὅταν ἔλθει κάποιος γιά νά σοῦ ἐπιτεθεῖ καί νά σέ σκοτώσει, ἐσύ ὀφείλεις ν’ ἀμυνθεῖς, ἀλλά δέν ὀφείλεις νά τόν σκοτώσεις! Δηλαδή εἶναι προτιμώτερο νά σέ σκοτώσει, παρά νά τόν σκοτώσεις! Γιατί; λέει ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος: ἄν τόν σκοτώσεις, παραβιάζεις τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ· τό «οὐ φονεύσεις». Γίνεσαι ἔνοχος καί δέ δίνεις καί χρόνο μετανοίας στόν ἄλλο ἄνθρωπο γιά νά μετανοήσει. Θά ὑπερασπιστεῖς τόν ἑαυτό σου, ἀλλά ἄν σέ σκοτώσει γιά νά μήν τόν σκοτώσεις, πρῶτον: ἐπειδή ἐκπληρώνεις τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ σώζεσαι, γίνεσαι καί μάρτυρας καί δίνεις καί στόν ἄλλο χρόνο μετανοίας! Βλέπετε, λοιπόν, τί γίνεται στήν πνευματική ζωή; Εἶναι πολύ λεπτά τά πράγματα!

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΩι ΘΕΩι ΔΟΞΑ!

Τό Ἱστολόγιο ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ εὐχαριστεῖ θερμά:

Πρῶτον:

τόν ἀγαπητό ἐν Κυρίῳ Γέροντα Σάββα Λαυριώτη

πού μᾶς παραχώρησε τήν τόσο μακροσκελή καί διαφωτιστική συνέντευξη

γιά φλέγοντα πνευματικά ζητήματα πού ἀπασχολοῦν

καί

Δεύτερον:

ὅλους τούς φίλους καί συνεργάτες

πού συνετέλεσαν καί βοήθησαν μέ διάφορους τρόπους

ὠς πρός τήν πραγματοποίησή της.