"ΥΙΕ ΜΟΥ ΔΟΣ ΜΟΙ ΣΗΝ ΚΑΡΔΙΑΝ..."
7. Διδασκαλία τοῦ Ἁγ. Βαρσανουφίου,
τοῦ Δωροθέου τοῦ Ρώσου
τοῦ Δωροθέου τοῦ Ρώσου
καί τοῦ Ἁγίου Σεραφείμ
(Ψυχωφελῆ ἀποσπάσματα ἐκ τοῦ βιβλίου)
Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσιανίνωφ
Διαβάστε ὅλα τά ἀποσπάσματα ἐδῶ:
"Εἴθε ὁ ἕνας ἀναμάρτητος Θεός πού σώζει ἐκείνους πού Τόν ἐμπιστεύονται νά δυναμώνει τήν ἀγάπη σου, γιά νά Τόν ὑπηρετεῖς μέ ἁγιότητα καί δικαιοσύνη ὅλες τίς μέρες τῆς ζωῆς σου, μέσα στό ναό καί τό βωμό τοῦ ἐσώτερου ἀνθρώπου ὅπου πρσφέρονται στόν Θεό θυσίες πνευματικές-χρυσάφι, λιβάνι καί σμύρνα-ὅπου σφάζεται ὁ μόσχος ὁ σιτευτός, ὅπου ραντίζεται τό πολύτιμο αἷμα τοῦ ἄμωμου Ἀρνίου καί ὅπου ἀντηχοῦν οἱ ἁρμονικές ψαλμωδίες τῶν ἁγίων Ἀγγέλων: 'Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους' (Ψαλμ. 50, 21). Τότε! Πότε; Ὅταν ἔλθει ὁ Κύριός μας, ὁ μέγας ἐκεῖνος Ἀρχιερέας πού προσφέρει καί δέχεται τήν ἀναίμακτη θυσία· ὅταν, στό ὄνομά Του, στό χωλό πού κάθεται στήν ὡραία πύλη δοθεῖ ἡ Χάρη ν' ἀκούσει τή χαρμόσυνη φωνή:
'Ἔγειρε καί περιπάτει' (Πράξ. 3, 6). Τότε ὁ χωλός μπαίνει στό ἱερό, περπατώντας κι ἀναπηδώντας καί ὑμνώντας τόν Θεό. Τότε σταματᾶ ὁ ὕπνος τῆς ραθυμίας καί τῆς ἄγνοιας· τότε χάνεται στή στιγμή ἀπό τά βλέφαρα ἡ νάρκη τῆς νωθρότητας καί τῆς μελαγχολίας· τότε οἱ πέντε σοφές παρθένες ἀνάβουν τίς λυχνίες τους κι ἀγαλλιοῦν μέ τό Νυμφίο μέσα στόν ἱερό νυμφώνα, ψάλλοντας ἁρμονικά, σιωπηλά: 'Γεύσασθε καί ἴδετε ὅτι ὁ Κύριος ἀγαθός ἐστι. Μακάριος ἀνήρ οὗ ἔστι τό ὄνομα Κυρίου ἐλπίς αὐτοῦ' (Ψαλμ. 33, 9). Τότε παύουν οἱ συγκρούσεις, οἱ μολυσμοί καί οἱ στάσεις. Τότε καθιδρύεται ἡ ἱερή γαλήνη τῆς Ἁγίας Τριάδος, σφραγίζεται ὁ θησαυρός καί μένει ἀσφαλής. Προσεύχεστε, γιά νά μπορέσετε νά τόν φτάσετε καί νά τόν κάνετε δικό σας καί νά ζεῖτε μέ ἀγαλλίαση μέσα στόν Ἰησοῦ Χριστό τόν Κύριό μας".
(Ἅγιος Βαρσανούφιος)
"Ὅποιος προσεύχεται μέ τά χείλη, μά ἀμελεῖ τήν ψυχή του καί δέν φυλάει τήν καρδιά του, προσεύχεται τοῦ ἀέρα κι ὄχι στόν Θεό· καί μάταια κοπιάζει, γιατί ὁ Θεός δίνει προσοχή στό νοῦ καί τή ζέση τῆς καρδιᾶς κι ὄχι στήν πολυλογία. Θά 'πρεπε κανείς νά προσεύχεται μέ ὅλη του τή ζέση, μέ τήν ψυχή του, τό νοῦ του καί τήν καρδιά του, μέ φόβο Θεοῦ καί μέ ὅλη του τή δύναμη. Ἡ νοερά προσευχή δέν ἐπιτρέπει νά μπαίνουν στό ἐσώτερο ἱερό οὔτε ἀδέσποτες σκέψεις κι ἀφηρημάδες οὔτε σκέψεις ἀκάθαρτες. Θέλεις νά μάθεις νά προσεύχεσαι μέ τό νοῦ καί τήν καρδιά; Θά σέ διδάξω. Στήν ἀρχή θά πρέπει νά κάνεις τήν προσευχή τοῦ Ἰησοῦ μέ τή φωνή σου, δηλαδή μέ τά χείλη, τή γλώσσα καί τό λόγο, δυνατά, ὄντας μόνος. Ὅταν τά χείλη, ἡ γλώσσα καί οἱ αἰσθήσεις ἱκανοποιηθοῦν μέ τήν προφορική προσευχή, τότε ἡ προφορική προσευχή σταματᾶ κι ἀρχίζει νά προφέρεται ψιθυριστά. Ὕστερ' ἀπ'
αὐτό πρέπει νά διαλογίζεται κανείς μέ τό νοῦ καί νά παρακολουθεῖ μέ προσοχή τό αἴσθημα πού δημιουργεῖται μέσα στόν λάρυγγα. Τότε ἡ νοερά προσευχή τῆς καρδιᾶς ἀρχίζει σταθερά νά ἀναπέμπεται μ' ἕνα τρόπο ρυθμικό μέ τό νεῦμα τοῦ Θεοῦ-ἀρχίζει νά φέρται παντοῦ καί νά ἐνεργεῖ ἀδιάλειπτα, στή διάρκεια κάθε λογῆς ἐργασίας, παντοῦ".
(Ἅγιος Δωρόθεος ὁ Ρῶσος)
"Τήν ὥρα τῆς προσευχῆς, συγκεντρώσου στόν ἑαυτό σου, δηλαδή μάζεψε τό νοῦ σου κι ἕνωσέ τον μέ τήν ψυχή σου. Στήν ἀρχή, γιά μιά-δυό ἤ περισσότερες μέρες, κάνε αὐτή τήν προσευχή μοναχά μέ τό νοῦ σου κι ἀργά, συγκεντρώνοντας τήν προσοχή στήν κάθε μιά λέξη χωριστά. Ὅταν ὁ Κύριος θερμάνει τήν καρδιά σου μέ τή θέρμη τῆς χάρης Του καί σέ ἑνώσει σ' ἔνα πνεῦμα, τότε ἡ προσευχή αὐτή θά ἀναβρύζει μέσα σου ἀδιάλειπτα καί θά εἶναι πάντα μαζί σου, εὐφραίνοντάς σε καί τρέφοντάς σε. Κι αὐτή εἶναι ἀκριβῶς ἡ σημασία τῶν λόγων τοῦ Προφήτη Ἡσαΐα: 'Ἡ δρόσος ἡ παρά σοῦ ἴαμα αὐτοῖς ἐστιν' (Ἡσ. 26, 19). Ὅταν ὅμως συνομιλήσεις μέ τόν Κύριο, γιατί νά γυροφέρνεις ἀπό κελλί σέ κελλί ἀδελφοῦ, κι ἄς εἶσαι προσκαλεμένος ἀπό κάποιον; Στ' ἀλήθεια σοῦ λέω, οἱ φλυαρίες εἶναι ἀγάπη τῆς ραθυμίας. Ἄν δέν μπορεῖς νά καταλάβεις τόν ἑαυτό σου, μπορεῖς νά συζητήσεις ὁ,τιδήποτε ἤ νά διδάξεις ἄλλους; Μένε σιωπηλός, ἀδιάκοπα σιωπηλός. Πάντα νά θυμᾶσαι τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ καί τ' ὄνομά Του. Μήν ἀρχίζεις συνομιλία μέ κανένα· ταυτόχρονα ὅμως πρόσεχε, μήν κρίνεις ἐκείνους πού κουβεντιάζουν καί γελοῦν. Στήν περίπτωση ἐκείνη νά εἶσαι κουφός καί ἄλαλος. Ὅ,τι καί νά ποῦν οἱ ἄνθρωποι γιά σένα, ἄσε το νά περάσει ἀπαρατήρητο ἀπό τ' αὐτιά σου. Σάν πρότυπό σου μπορεῖς νά πάρεις τό Στέφανο τό Νέο, πού ἡ προσευχή του ἦταν ἀδιάλειπτη, οἱ τρόποι του ἥρεμοι καί γλυκεῖς, τό στόμα του σιωπηλό, ἡ καρδιά του ταπεινή, τό πνεῦμα του συντετριμμένο, τό σῶμα καί ἡ ψυχή του ἁγνά, ἡ παρθενία του ἀμόλυντη, ἡ πτωχεία του ἀληθινή καί ἡ ἀπάθειά του ἐρημητική· ἡ ὑπακοή του ἦταν χωρίς γογγυσμούς καί ἡ δράση του ὑπομονητική· μοχθοῦσε μέ θέρμη καί ζῆλο. Ὅταν κάθεσαι στό τραπέζι, μή κοιτάζεις γιά νά δεῖς καί νά κρίνεις τό πόσο τρώει ὁ ἕνας ἤ ὁ ἄλλος, ἀλλά συγκεντρώνου στόν ἑαυτό σου καί θρέφε τήν ψυχή σου μέ προσευχή".
(Ἅγιος Σεραφείμ)
Ἔκδοση: "ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΛΕΜΕΣΟΥ"
Γιά τό διαδίκτυο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου