Οἱ Ἅγιοι τῆς Καντάρας

44

Οἱ Ἅγιοι τῆς Καντάρας

 

ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ-ΕΚΔΟΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΚΕΝΤΡΟΝ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ «Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ» ΜΑΡΚΟΥ τοῦ ΕΥΓΕΝΙΚΟΥ 1, 600-66 ΜΕΘΩΝΗ – ΠΙΕΡΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – ΕΛΛΑΣ www.markoseugenikos.gr e-mail: info@markoseugenikos.gr		«THE STAR OF EPHESOS» PERIODICAL PUBLICATION OF THE ORTHODOX CENTRE FOR PATRISTIC STUDIES “ST. MARKOS EUGENIKOS” 1, MARKOS EUGENIKOS WAY, 600-66 METHONE - PIERIA MACEDONIA ·- GREECE
«Ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι αἱ σύνοδοι, καὶ πᾶσαι αἱ θεῖαι γραφαί, φεύγειν τοὺς ἑτερόφρονας παραινοῦσι καὶ τῆς αὐτῶν κοινωνίας διΐστασθαι» P.G.160, 105C	1392-1444 Περιοδικὴ Ἔκδοσις Μάιος 2016 Ἀριθμὸς 19 Νο 19. May 2016 ISSN 1106-2843	« All the teachers of the  Church, all the Councils and all the divine Scriptures  advise us to flee the heterodox  and to stay away from their communion». P.G. 160, 105C

Β’ ΕΚΔΟΣΙΣ

Τὸ μαρτύριον τῶν ἁγίων τριῶν  καὶ δέκα ὁσίων  πατέρων τῶν διὰ πυρὸς τελειωθέντων

παρὰ τῶν Λατίνων ἐν τῇ νήσῳ Κύπρω ἐν ἔτει 1231

   Ἡ Καντάρα ἔμεινε γνωστὴ στην ἱστορία τῆς Κύπρου ὄχι μόνο γιά τὸ λόγο πού διαδραμάτισε τὸ κάστρο τῆς στά πολυτάραχα χρόνια τῶν Φράγκων καὶ Ἐνετὼν ἀλλὰ καὶ γιά τὸ παλιὸ μοναστήρι τῆς Παναγίας τῆς Κανταριώτισσάς  πού στάθηκε τὸ ΙΓ’ αἰῶνα προπύργιο τῆς Ὀρθοδόξῃς Ἐκκλησίας ἐνάντια στούς διωγμοὺς τοῦ λατινικοῦ κλήρου.

   Ἀπὸ κει ξεκίνησαν μία θλιβερὴ μέρα τοῦ 1222 δεκατρεῖς ὅσιοι  πατέρες πιστοὶ στρατιῶτες τῆς θρησκείας τοῦ Ναζωραίου, γιά νά γνωρίσουν ἔπειτα ἀπὸ φριχτὰ βασανιστήρια, τὸ μαρτυρικότερο θάνατο ἀπὸ ἀπανθρώπους ὀπαδοὺς τοῦ Πάπα. Ἡ ἱστορία τῆς τρομερῆς αὐτῆς τραγωδίας μὲ τις ἀνατριχιαστικὲς τῆς ὠμότητες ἔχει στιγματίσει μὲ τὰ μελανότερα χρώματα τοὺς «»λεγάτους»» τοῦ καθολικισμου τῆς ἐποχῆς ἐκείνης ,ἐνῶ ταυτόχρονα ἐξύψωσε ἀκόμη περισσότερο τὴν παγκόσμια συνείδηση τῶν πολιτισμένων λαῶν, τὸ γόητρο τῆς Ὀρθοδόξῃς Χριστιανοσύνης μὲ τοὺς αἱματοβαμμένους της ἀγῶνες καὶ τὴν ἀσάλευτη πίστη της στο ὑπέρτατο ἰδανικὸ τῆς θρησκείας μὲ τὴν αὐτοθυσία καὶ τό μαρτυρικὸ θάνατο.

    Εἲναι γνωστὸ ἀπὸ τή στιγμή πού ἡ Κύπρος ὑποτάχθηκε στή δυναστεία τῶν Λουζινιὰν μὲ πόσο πεῖσμα καὶ ἄγριο φανατισμὸ οἱ Φράγκοι προσπάθησαν νά προσηλυτίσουν τὸν ὀρθοδοξο κλῆρο καὶ τὸ λαὸ τῆς Μεγαλονήσου,ὥστε νά ἀπαρνηθούν τις προαιώνιες θρησκευτικὲς τους παραδόσεις καὶ να ἀσπασθοὺν τὸ λατινικὸ δόγμα.

    Δραματικὲς σκηνές,ἔριδες καὶ διαμάχες εἴχαν δημιουργηθεῖ ἀνάμεσα στους καθολικοὺς καὶ τοὺς ὀρθοδόξους κληρικούς. Οἱ τελευταῖοι μὲ τὴν αλύγιστη τοὺς ἀντιστάσῃ να ὑποταχθοῦν στό θέλημα τῶν Φράγκων καταδικάζονταν σὲ δαρμούς, φυλακίσεις, ἐξορίες καὶ φοβερὰ μαρτύρια,τὰ λεγόμενα  μαρτύρια τῆς Ἱερᾶς Ἐξετάσεως.

Μία ἀπὸ τὶς μελανότερες σελίδες τῆς Φραγκοκρατίας στην Κύπρο εἲναι καὶ τούτη πού ἀκολουθεῖ:

      Δεκατρεὶς καλόγεροι «τοῦ ἀληθινοῦ Χριστοῦ ποιμένος ἄκακα πρόβατα» ,οἱ Ἱερεμίας, Μᾶρκος, Κύριλλος,Θεόκτιστος, Βαρνάβας,οἱ ἀδελφοὶ Μάξιμος καὶ Θεόγνωστος,ὁ Ἰωσήφ,ὁ Γεράσιμος καὶ ὁ Γερμανός,μὲ ἀρχηγὸ  τους ,τὸν Ἰωάννη καὶ τὸν Κόνωνα,ἔφυγαν ἀπὸ τὸ Καλὸν Ὅρος καὶ ἤρθανε στήν Κύπρο.Ἀφοῦ πρῶτα ἔμειναν στή μονὴ Μαχαιρᾶ,πῆγαν ἔπειτα στό μοναστήρι «τοῦ Κουτζουβέντη»(Χρυσοστόμου),γιά νά καταλήξουν τελικὰ σένα μοναστηράκι,ἀφιερωμένο στην Παναγία,πλάι σὲ πηγή,σὲ μέρος σύδεντρο στο κάστρο τῆς Καντάρας.

    Ἡ εἴδηση τοῦ ἐρχομοῦ τους ἔγινε ἀμέσως γνωστὴ σὲ ὅλο τὸ νησί.Νεοφώτιστοι μοναχοὶ τοῦ τόπου καὶ ἄλλοι θερμοὶ ζηλωτὲς τοῦ Θεαθρώπου ἦρθαν νά τοὺς προσκυνήσουν καὶ ἐνώθηκαν μὲ τοὺς νεοφερμένους γέροντες,ἀφιερώνοντας καὶ αὐτοὶ τή ζωή τοὺς  στά θεικὰ ῥήματα τοῦ Χριστοῦ καὶ λέγοντας  τους μὲ ὁλόζεστη καρδία «….μεθ’ὑμῶν ἀποθανοῦμεν,τίμιοι καὶ ἅγιοι πατέρες…».Ἡ φήμη τῶν εὐλαβικὼν μοναχῶν δεν ἄργησε νά γίνει γνωστὴ καὶ στους Λατίνους ,γιατὶ τὰ καλὰ τοὺς ἔργα ἔγιναν πασίγνωστα στον τόπο.

      Ὅμως αὐτὰ τα ἔργα γέννησαν τὸ φθόνο τῶν καθολικῶν παπάδων ,πού σὲ λίγο ἐκδηλώθηκε ἀπέναντι τῶν μοναχῶν μὲ τὸ θηριωδέστερο τρόπο.Μία μέρα ,ἐνῶ οἱ μοναχοὶ τῆς Καντάρας ἤταν ἀφοσιωμένοι στα ἱερὰ τους καθήκοντα,βλέπουν νά παρουσιάζεται μπροστὰ τους ἔνας καθολικὸς ἱεροκήρυκας λεγόμενος Ἀνδρέας «ζηλωτὴς καὶ ὄργανον κακίας»,μ’ ἕνα ἀκόλουθο του.Μὲ «ὑποκρισία ἀλωπεκῆς»ἄρχιζει νά τοὺς ἐξετάζει τὸ πότε καὶ ἀπὸ ποῦ ἤρθαν στήν Κύπρο καθὼς καὶ μὲ ποίο σκοπὸ ἐγκαταστάθηκαν σ΄αυτὸ τὸ μαναστήρι.Ἔπειτα γύρισε τή συζήτηση στό θέμα τῶν διαφορῶν ,πού χωρίζουν τὸ Ὀρθοδοξο ἀπὸ τὸ Καθολικὸ Δόγμα ,καὶ κυρίως στή μυσταγωγία τῆς Ἁγίας Κοινωνίας ,ἐπιμένοντας ὅτι σὐμφωνα μὲ τοὺς κανόνες τῆς Λατινικῆς Ἐκκλησίας ἡ Θεία Μεταλήψη πρέπει να γίνεται μὲ τὰ ἄζυμα καὶ ὄχι μὲ τὰ ἔνζυμα,ὅπως πρεσβεύει τὸ Ὀρθοδοξο Χριστιανικὸ Δόγμα.

     Οἱ Ἕλληνες μοναχοὶ ἀντικρούοντας τὰ σαθρὰ ἐπιχειρήματα ,του ἀπαντοὺν ὅτι ὁ Χριστὸς στό Μυστικὸ Δεῖπνο  «ἔλαβεν ἄρτον ἔνζυμον,τέλειον,ἅγιον,ὡς μὴ εὑρεθέντος τοῦ τότε ἀζύμου»,λέγοντας στους μαθητὲς του: «Τοῦτο ποιῆτε εἰς τήν ἐμὴν ἀνάμνησιν». «Αὐτὴν την ἐντολὴ καὶ ἐμεὶς κρατοῦμε καὶ πιστεύουμε». Λένε στεναρὰ οἱ γέροντες στό Λατίνο. «Ὀσο για τὸ φρόνιμα σας περὶ ἀζύμου, ἡμεῖς δέν τὸ παραλάβαμε οὔτε παρὰ τῶν τοῦ Χριστοῦ  κηρύκων ,οὔτε παρὰ τῶν οἰκουμενικῶν καὶ ἁγίων Συνόδων». Ὄσο προχωρεῖ ἡ συζήτησις καὶ οἱ ὅσοι πατέρες μὲ νηφάλιο ὕφος ἀντικρούουν τὸν «μισόκαλον» Ἀνδρέα,τόσο αὐτὸς «θηρίων ὠμοτερος ,τὴν ἀλωπεκῆν ὑπεκδὺς ,πρὸς τὸ θηριωδέστερον ἐτράπη».Ἑξαλλος ἀπὸ τὸ θυμὸ του,διατάζει ἀμέσως τοὺς μοναχοὺς να παρουσιαστοὺν στο Φράγκο ἀρχιερέα τῆς Λευκωσίας  καὶ νά ἀπολογηθοὺν για  τὰ ὅσα τοῦ εἴπαν : «Μὲ τὸν ὁρισμὸ σάς»,τοῦ ἀπαντῆσαν οἱ πιστοὶ γέροντες χριστιανοὶ καὶ πρόσθεσαν ἀκόμη ὅτι θὰ ἑξακολουθήσουν τὸ κήρυγμα τους καί πως θὰ πεθάνουν για τὴν Ὀρθοδόξῃ πίστη, ἔστω κι ἂν τοὺς καταδικάσουν σὲ μυρίους θανάτους .Ἔχομεν εἰς τὴν ψυχὴν μας τὴν ἐλπίδαν ὅτι θὰ ζήσωμεν ,καὶ τὰ σώματα μας ,ποὺ θὰ βασανισθοῦν ἀπὸ τή βίᾳ τῶν τυράννων ,ἐνδύσονται ἀθανασίαν ἐν τῇ ἀτελευτήτῳ ἐκείνῃ  ζωῇ».

   Ἀφοῦ συγκεντρώθηκαν  στήν ἐκκλησία λειτούργησαν καὶ μετάλαβαν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων ,ξεκίνησαν για τἠν Λευκωσία παρακαλώντας τὸ Θεὸ νά τοὺς ὁπλίζει μὲ δύναμη, μὲ γνώση σταθερὴ καὶ ἀμετακλήτη. Ὅταν ἔφθασαν ἔξω ἀπὸ τῇ Λευκωσία ,ἔκαμαν σταθμὸ στῇ μονῇ τουΑγίου Γεωργίου τοῦ Λάμποντος ,τή λεγομένῃ  τῶν Μαγκάνων, ὅπου «ποταμηδόν» ἔτρεχαν οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ νά λάβουν τὴν εὐλογία τους.Σ’ αὐτὸ τὸ μεταξὺ ὁ καθολικὸς ἀρχιεπίσκοπος Στρόγγο ( Εὐστόργιος) εἰδοποίησε τοὺς Λατίνους κληρικοὺς καὶ ἄλλους καθολικοὺς νά παρευρίσκονται στήν Ἰερή Ἐξετάσῃ ,πού θὰ καταδικάζε τοὺς μοναχοὺς τῆς Καντάρας ,που εἴχαν ξεκινήσει ,βαδίζοντας πρὸς τή Λευκωσία καὶ ψέλνοντας τὸν ἱερὸ ψαλμὸ «Μακάριοι οἱ ἄμωμοι ἐν ὁδῷ ,οἱ πορευόμενοι ἐν νόμῳ Κυρίου».Ὅταν ἡ τραγικὴ πομπή ἔφτασε μπροστά στον Εὐστοργιο ,ὁ Φράγκος  ἱεράρχης τοὺς ῥώτησε ἂν ὅλα ὅσα τοῦ εἶπε ὁ «μαίστορος» Ἀνδρέας εἲναι ἀληθινά. Οἱ τίμιοι γέροντες θαρρετά καὶ μὲ μία φωνὴ τὸ ἐπιβεβαίωσαν. Ὁ Στρόγγο  «θυμοῦ ἄσχετου πλησθεὶς» θέλοντας νά ὑποτάξει μὲ τή βίᾳ στό θέλημα του, τοὺς δεκατρεὶς καλόγερους ,ἔδωσε διαταγὴ να τοὺς κλείσουν στῇ φυλακὴ ,ὅπου οἱ δεσμοφύλακες μὲ σπρωξιὲς ,μὲ βρισιὲς ,τραβώντας τοὺς ἀπὸ τὰ γένια καὶ τὰ μαλλιὰ ,τοὺς ἔριξαν.Φόβος  καὶ τρόμος κυρίεψε τοὺς Ἕλληνες τῆς Μεγαλονήσου,ποὺ ἔβλεπάν τις δραματικὲς αὐτὲς σκηνές,ἐνῶ στῶν μαρτύρων τὰ πρόσωπα «γλυκεῖα  τὶς λάμψις διεκρίνετο, ἀνταύγια οὖσα τῆς  γαλήνης ἢν ἡ ψυχὴ αἰσθάνεται ἀψηφοῦσα τάς περιπετείας  καὶ τοὺς κινδύνους τοῦ σώματος ,ἀποβλέπουσα δέ μόνον εἰς  ἰδεῶδές τι, παρὰ τοῦ ὁποίου τὴν ἀμοιβὴ ἐλπίζει».

   Ἐνας ὁλόκληρος χρόνος πέρασε καὶ οἱ φυλακισμένοι ἤταν πάντα κλεισμένοι στὸ δεσμωτήριο ,ὑποφέορντας καρτερικὰ τῇ δυσοσμίᾳ,ὅπως καὶ ἅλλῃ ταλαιπωρία, μόνον «ἄρτου καὶ ὕδατος μεταλαμβάνοντες».

    Στο χρόνο ἐπάνω ὁ Φράγκος  ἀρχιερέας τοὺς ῥωτάει ἂν μετανόησαν γιά ὅσα «ἀποτροπιαία εἴχαν εἰπεῖ.Οἱ μάρτυρες ὅμως τῆς θρησκείας ἀπτόητοι,τοῦ ἀποκρίθηκαν : «Ἂς  μὴ  μᾶς ἀξιώσει ὁ Κύριος νά προδώσουμε τὴν ἀλήθεια καὶ νά ἀσπασθοῦμε τὸ ψεῦδος».Ἡ ἀπάντηση τοῦ μονσινιόρου  ἤταν νά ξανακλειστοὺν γιά τρία ἀκόμη  χρόνια  στῇ φυλακὴ , ἐνῶ αὐτοὶ δεν ἐπαυαν  νά ὁμολογοῦν τὴν ἀκλόνητη πίστη τους  σὲ ὅτι ἀρχικὰ ομολόγησαν. Ἀπὸ τὰ μαρτύρια πού τραβούσαν εἴχαν καταντήσει  συρόμενοι σκελετοί. Ἐνας μάλιστα ὁ Θεόγνωστος ἀπέθανε. Ὁ σκληρόκαρδος Ἀνδρέας πρόσταξε  τότε νά διαπομπευθεῖ τὸ λείψανο του στήν  ἀγορὰ καὶ ὕστερα να ῥιχτεῖ στις φλόγες. Βλέποντάς πώς οἱ φυλακισμένοι του ἔμεναν ἀμετανόητοι,ἀποτάθηκε στο βασιλιὰ Ἐρρίκο Β’, ὀ Εὐστόργιος  ἔλειπε αὐτὸ τὸν καιρὸ

στην Ἀνατολὴ καὶ τὸν ῥώτησε μὲ ποίο τρόπο να θανατώσει αὐτοὺς τοὺς   ἀδιορθώτους Γραικούς  πού ἑξακολουθοὺν νά βλασφημοῦν τὸ δόγμα τῶν Δυτικῶν. Ὁ ῥήγας ἀπάντησε στὸν Ἱεροεξεταστὴ  να καλέσει στήν πλατεῖα τὴν τάξη τῶν καβαλλαρέων να συγκεντρώσει πολὺν ὄχλο,γιά νά ἀπολαύσει θέαμα, καὶ τότε  νά διατάξει νά δέσουν τοὺς «αἱρετικοὺς» στά πόδια καὶ στίς οὐρὲς τῶν ἀλόγων καὶ μουλαριῶν καὶ ὕστερα νά ξαμολήσουν πρὸς τὸ μέρος τοῦ ποταμοῦ ὥστε οἱ σάρκες τοὺς να ξεσκιστοῦν πάνω στίς πέτρες καὶ τέλος νά τοὺς ῥίξουνε στῇ φωτιά..Οἱ δήμιοι ἐκτέλεσαν κατά γράμμα τὸ ἀποτρόπαιο ἔργο τούς.

    Τὴν ὥραν που οἱ φλόγες ὀρθώνονταν σὰν πύρινα φίδια στον οὐρανὸ  μὲ τ’ὀλοκαυτώματα τῶν μοναχῶν , ὁ καθηγούμενος Ἰωάννης ,καθὼς διασῴζει  ὁ Ἀλλάτιος σὲ μία διηγήσῃ ἀνώνυμου συγγραφέα ,φάνηκε σὰν ἀναστημένος καὶ προσευχόμενος ἀνὰ μέσο τούς.Τότε ἔνας καβαλάρης τοῦ ῥιξε  τὸ δαυλὸ ἀναμμένο καὶ τὸν ἀποτελίωσε.Ἔτσι στεφανωμένοι μὲ τὸ ἀκτινοβόλο φῶς τοῦ μαρτυρίου  παρέδωσαν στό Θεὸ τὴν ἁγία τους ψυχὴ οἱ ὅσοι πατέρες τῆς Καντάρας , για να πληρωθεῖ ὁ θεόπνευστος λόγος τοῦ Δαβίδ,ποὺ λέει «Διήλθομεν διὰ πυρὸς καὶ ὕδατος ,καὶ ἐξήγαγες ἡμὰς εἰς ἀναψυχήν…».

ΑΘΗΝΑ ΤΑΡΣΟΥΛΗ

(Ἀπὸ τὸ βιβλίο της «Κύπρος» τόμος Β’ , σ.σ 99-102)

Ὁ Πάπας Γρηγόριος ὁ Θ’ (εἰσηγητὴς τῆς Ἱερᾶς Ἐξετάσεως ) ὁ ὁποῖος ἔδωσεν ὁ ἴδιος προσωπικῶς ὁδηγίας εἰς τὸν Δομινικανὸν ἱεροεξεταστὴν  Ἀνδρέαν  νά ἐκτελέση τὸ μακάβριον ἔγκλημα τοῦ ,ἔχει ἁγιοποιηθεῖ ἀπὸ τὴν παπικὴν ἐκκλησίαν.Ὁ δὲ διάδοχος  τοῦ Βενέδικτος ὁ Στ’ ἔρχεται ὡς ‘’ἀποστολικὸς προσκυνητὴς ‘’ εἰς τὸν τόπον τοῦ εἰδεχθοῦς ἐγκλήματος μὲ πρόσκλησιν τοῦ οὐνίτου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου καὶ τῆς ἥδη ἐξουνιτισθείσης  συνόδου του..

Σημειωτέον ὅτι πρὸ δεκαετίας ὁ ἐξουνιτισθείς πλέον Μητροπολίτης Κερυνείας Παῦλος Μαντοβάνης ( !!!) ἔγραφεν εἰς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Χρυσόστομον:

Ταπεινὰ φρονοῦμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου δεν πρέπει να ἔχει καμία συμμετοχὴ στην ἐπισκέψῃ ἑνὸς κοσμικοῦ ἄρχοντα στούς τόπους οἱ ὁποῖοι καθηγιάσθησαν μὲ τὸ τίμιο αἷμα τῶν δεκατριῶν μοναχῶν τῆς Καντάρας καὶ τόσων ἄλλων Ἁγίων ,οἱ ὁποῖοι ὑπέμειναν φρικτὰ βασανιστήρια ἀπὸ τοὺς Παπικοὺς ,διότι ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει ἀναγνωρίζεται ὁ Πάπας ὑπὸ τὴν διπλῆ ἰδιοτητα του ὡς ἀρχηγοῦ κράτους καὶ ἐκκλησίας.

Ἡ τοιαύτη  ἐπισκέψῃ τοῦ Πάπα,ἡ ὁποία ἐπενδύεται μὲ τὸ μανδύα τοῦ προσκυνήματος μόνο ταπείνωση, καταισχύνη καὶ συμφορὰ θὰ προξενήσει στον τόπο μας.Οἱ ἐναγκαλισμοὶ μὲ τὸν Πάπα δεν θὰ φέρουν τὴν ποθητή, ὡς ἐλπίζετε ,βοήθεια του στό ἐθνικὸ θέμα ,ἀλλὰ τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπάνω στις κεφαλὲς μας ,ὡς μαρτυρεῖ ἡ ἱστορία τοῦ μαρτυρικοῦ ἥμῶν Γένους.

(‘’Θεοδρομία ‘’ ἔτος γ’, Ἰανουάριος –Μάρτιος 2001,τεῦχος 1 ,109 & www.markoseugenikos.gr )

Μ.Π. 19 Μαΐου 2016 Μνήμη τῶν 13 ὀσιομαρτύρων μοναχῶν της μονῆς Παναγίας Καντάρας Κύπρου τῶν καέντων ἐν Λευκωσία ὑπό τῶν Φράγκων λατινοδόξων

ΤΟ ΑΙΜΑ τῶν δεκατριῶν ὀσιομαρτύρων τῆς Κανταρας ἂς εἶναι ἐπὶ τῶν κεφαλῶν τῶν προσκαλεσάντων τὸν Ἀντίχριστον Πάπαν  τῆς πεπτωκυίας Ῥώμης Βενέδικτο, τόν προστάτην τῶν ἁπανταχοῦ τῆς γῆς παιδεραστῶν φραγκοπαπάδων ,ἤτοι τοῦ ἀθέου Προέδρου τῆς Κύπρου,τοῦ οὐνίτου Ἀρχιεπισκόπου,τῆς ἐξουνιτισθείσης συνόδου,ἡγουμένων,κληρικῶν,μοναχῶν ,μοναζουσὼν ,τῶν δύο Κυπρίων ἁγιορειτὼν, ἡγουμένων (Βατοπαιδίου καὶ Διονυσίου), τοῦ Κυπρίου ’’στάρετς’’ τῆς μικτῆς ’’μονῆς’’ τοῦ Essex καθώς ἐπίσης και καὶ τῶν Κυπρίων ’’θεολόγων οἱ ὀποῖοι δεν ὕψωσαν φωνήν διαμαρτυρίας!!! 

 

Ὑπεύθυνος ὕλης Μάριος Ι. Πηλαβάκης. Τόπος ἐκδόσεως: Θεσσαλονίκη.