Περί ταπεινώσεως Γέροντος Φιλόθεου Ζερβάκου

Περί ταπεινώσεως

Γέροντος Φιλόθεου Ζερβάκου

Ἡ πιό εὐλολότερη, συντομότερη καί ἀσφαλέστερη ὁδός, εἶναι ἡ ὁδός τῆς ταπεινώσεως. Αὐτή εἶναι ἡ μόνη ἀσφαλής καί ἀκίνδυνος ὁδός, τήν ὁποία ὅποιος βαδίζει, φθάνει μέ ἀσφάλεια ἀπό τήν γῆ στόν οὐρανό, στόν Παράδεισο.

Χωρίς ταπείνωση εἶναι ἀδύνατο ὁ ἄνθρωπος νά κληρονομήσει τήν αἰώνιο ζωή, νά συμβασιλεύσει μέ τόν Χριστό.

Ἐάν ἐρευνήσουμε καλά τούς βίους τῶν Ἁγίων Πάντων, θά δοῦμε ὅτι μέ τήν ταπείνωση ὐψώθηκαν ἀπό τόν Θεό, ἐτιμήθησαν, ἐδοξάσθησαν, ἐθαυμαστώθησαν καί ἁγίασαν. Ἐάν ἀφαιρέσεις τήν ταπείνωση, κανείς Ἅγιος...

Ἐάν ἡ ἀνθρωπότητα δέν ἀποβάλλει τόν ἐγωισμό καί τήν ὑπερηφάνεια, ἐάν ὅλοι μας δέν στραφοῦμε νά γίνουμε ἄκακοι, ἀπόνηροι, ἁπλοί, πραεῖς καί ταπεινοί, θά βαδίζουμε στό σκοτάδι καί θά μείνουμε ἔξω τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.

 

Ταπείνωση ἐσωτερική, πραγματική καί ἀληθινή, εἶναι νά αἰσθάνεται ὁ ἄνθρωπος, μέσα στό βάθος τῆς καρδιᾶς του τίς δωρεές καί τά χαρίσματα πού ἔλαβε ἀπό τόν Θεό καί ὅτι κάθε τί πού ἔχει καί ὕπαρξη καί ζωή καί ὑγεία καί πλοῦτο καί σοφία, εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ.

Ἐξωτερική ταπείνωση, ὑποκριτική, ψεύτικη, εἶναι τό νά φαίνεται κάποιος ἐξωτερικά ταπεινός, νά προσποιεῖται τό πρόβατο καί ἐσωτερικά νά εἶναι λύκος. Τήν ψεύτική καί ὑποκριτική ταπείνωση, ὁ Κύριος τήν βδλύσσεται.

Μέ εὐκολία οἱ Ἅγιοι δέν ἐπῆγαν πίσω στόν Παράδεισο, ἀλλά ἐκοπίασαν καί ἀγνίσθηκαν ἐναντίον τῶν τριῶν ἐχρθῶν, τῆς σακρός, τοῦ κόσμου καί τοῦ διαβόλου....Χρειάζεται προσευχή καί ἐγρήγορσις.

Ὅλοι οἱ Ἅγιοι ἁγίασαν μέ τήν ταπείνωση, ἡ ὁποία γεννᾶ τήν ἀγάπη καί ὅλες τίς ἀρετές. Ὁ ταπεινός ἄνθρωπος εἶναι κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ καί τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Χωρίς τήν ταπείνωση, ὅλες οἱ ἀρετές εἶναι ὄχι μόνο ἐλλειπεῖς καί ἀνωφελεῖς, ἀλλά καί βλαπτικές. 

Μία μόνη ἐλπίς μᾶς ἀπομένει ἐάν θέλουμε νά σωθοῦμε, νά μετανοήσουμε, νά προσευχόμεθα, νά ταπεινοφρονοῦμε.