TRANSLATOR

Σελίδες

Παρασκευή 16 Απριλίου 2021

Ἀρχιμανδρίτης π. Μᾶρκος Μανώλης: Ὁ Ἅγιος Γέροντας τῶν ἡμερῶν μας*

 

ρχιμανδρίτης π. Μρκος Μανώλης:

Ὁ Ἅγιος Γέροντας τν μερν μας*

 

Ο πατερούλης Μάρκος Μανώλης όπως τον ζούμε - Δημοσιεύσεις | Facebook

 

Σεβαστοί μου πατέρες, γαπητοί μου ν Χριστ δελφοί.

Μ πολ συγκίνηση πιτελομε σήμερα (10.04.2021) τ 11ετές μνημόσυνο το πολυσεβάστου πνευμα­τικο μας πατέρα π. Μάρκου Μανώλη. Ναί, συμπληρώθηκαν 11 χρό­νια π τότε, πο κε στν γιο Γεώργιο Διονύσου, τ πλήθη το λαο μας τν κατευόδωσαν μ κενο τ ξέχαστο «γιος… γιος…». Κα πως θ νθυμεστε, δν ταν κα λίγοι, λλ κάπου 4 - 5.000, πως πολογίζεται. Κα λος ατς κόσμος, σ’ ατ τν σπάνια κφρασή του, σφαλς ξερε πολ καλ τί λεγε. Κα μάλιστα, πως θ νθυμεστε, τ λεγε σταθερά, πίμονα, μ παλμό, μ συγκίνηση κα μ δέος!

λεγε τ «γιος… γιος…», γιατί εχε μέσα του κατατάξει τν π. Μρκο στ χορ τν συγχρόνων γίων Γερόντων. κείνων λων πο μολογουμένως λαμψαν δι το βίου τους, μίλησαν μ τ ργα τους, καθοδήγησαν μυριάδες ψυχές, βρέθηκαν στν πόνο κα στν γωνία μας κα μς φώτισαν κυριολεκτικ κε στ βαθι σκοτάδια τς κατ τ λλα πάμφωτης ποχς μας.

λεγε τ «γιος… γιος…» γι τν μιμητ το γίου Μάρκου το Εγενικο, το ποίου φερε τ τίμιο νομα, λλ κα το γίου του, Κοσμ Ατωλο, πο π παιδ εχε ς πρότυπο.

λεγε τ «γιος… γιος… » γι’ ατν πο π μωρ κόμη, κα «κ κοιλίας μητρός», εχε κληθε π τν Κύριο ν ργασθε στν μπελνα Του κάτι, πο πραξε μ νυπέρβλητο ζλο κα αταπάρνηση.

λεγε τ «γιος… γιος…» γι τν πλήρως κα πολύτως φοσιωμένο στ ερατικά του καθήκοντα λειτουργ το ψίστου, που κυριολεκτικ λαμψε ς πρότυπο. Τί ν προαναφέρει κανείς; ρκε τοτο μόνο. Τ τι πιτελοσε τν Θεία Λειτουργία κάθε μέρα κα π 26 χρόνια, πως χω πολογίσει, γεγονς σπάνιο ως κατόρθωτο. Μόνο μ τν γιο Νικόλαο Πλαν θ μποροσε ν συγκριθε! Πολυσέβαστος κα φιλακόλουθος ρχιμανδρίτης κα πνευματικός, στν πορία μου ατή, μο πάντησε ς ξς: «Οτε σωματικ οτε δ κα πνευματικ μπορε ν τ κάνει κάποιος ατό. Εναι λήθεια τι π. Μρκος εχε σ’ ατ Θεο Χάρισμα». Δν εναι τυχαο πο π’ τ Θεία Λειτουργία φυγε γι τν λιγοήμερη παραμονή του στ νοσοκομεο κα π κε γι τ οράνιο θυσιαστήριο το Κυρίου. Τν προηγούμενη μέρα δέ, εχε ξομολογήσει 150 δελφούς!

λεγε τ «γιος… γιος…» γι τν νέο «κανόνα τς πίστεως κα τς ληθείας», πως τν ζησε κόσμος ατός. Τέτοιος κανόνας πίστεως κα ληθείας ταν γιος Μρκος Εγενικός, πο σωσε μ τν Χάρη το Θεο τν ρθοδοξία μας, πως κα γιος Νικόλαος πο χάραξε τν ρθ πίστη κα λήθεια κε στν Α΄ Οκουμενικ Σύνοδο πο παραβρέθηκε, γι’ ατ κα στ τροπάριό του λέμε: «Κανόνα πίστεως κα εκόνα πραότητος…». Καί, ν κα ταν πόδειγμα κα κανόνας πραότητας γιος Νικόλαος, στόσο δημόσια, δηλαδ μέσα στν δια τν Α΄ Οκουμενικ Σύνοδο κι νώπιον το Προεδρεύοντος ατς γίου Μεγάλου Κωνσταντίνου, φθασε ν χαστουκίσει τν αρεσιάρχη ρειο. Τ διο κανε σ λο του τ βίο κα π. Μρκος. ρκε π’ ατο ν ναφέρουμε τν μπειρία το ειμνήστου διευθυντ το ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ Γεωργίου Ζερβο. πως χει ναφέρει, σ μία σύσκεψη, κάποια στελέχη τς ΠΟΕ κα το Ο.Τ. πρότειναν ν μβλύνουν τ γραμμ στ θέμα τν παπικν κα τν αρέσεων, γι ν καμφθον ο ντιδράσεις κα ντίκτυπος. Τότε εδαν λοι να λλο π. Μρκο. Τν εδαν ατν τν πραότατο, ν χτυπ μ δύναμη τ χέρι του στ τραπέζι, λέγοντας: «Οδεμία ποχώρησις, ταν διακυβεύεται ρθόδοξος Πίστις μας».

λεγε τ «γιος… γιος…» στν «λεντί ζωννύμενον», κατ τ πρότυπο το Κυρίου, πο διακόνησε μ πανθολογουμένη αταπάρνηση τν συνάνθρωπο. Τν πονεμένο, τν σθεν, τν φτωχό, τν φυλακισμένο, τ νέο. κενον πο βρισκόταν, που πρχε πόνος, δοκιμασία κα θλίψη. κενον πο ξομολογοσε κατάπαυστα. κενον πο προσευχόταν κα νδιαφερόταν γι λους. κενον  πο καθοδηγοσε μοναδικ κα δήγησε χιλιάδες ψυχς «ες τόπον χλόης». κενον  πο κανένα δν φησε ν φύγει π κοντά του χωρς ν πάρει ατ πο θελε κι ν πάσ περιπτώσει ατ πο δινε Θεός. κενον πο ταν λων τ καταφύγιο. κενον πο δν βρισκόταν μόνο στ ρια τς νορίας του, λλ παντο. φθασε ς κα στ Καρπάθια ρη τς Τρανσυλβανίας, γι ν συναντήσει στς φυλακς τν Πάσσαρη! Ναί, π. Μρκος, σαφς ταν παγκόσμιος, πως εναι λοι ο γιοι. νήκουν βλέπετε στν παγκοσμιότητα το Θεο.

λεγε τ «γιος… γιος…» γι τν «γιο τν φυλακισμένων», πως τν ποκαλοσαν κόμη κα κοσμικς φημερίδες. Τόσο πολ κα τόσο συστηματικ πισκεπτόταν μ τ πιτελεο του τς φυλακές, πο γραψαν κα τοτο ο κοσμικς φημερίδες: « παρουσία του στ Φυλακ νηλίκων Αλώνα ταν πολ τακτική. ταν φυλακή του»! Πρτος πισκέφθηκε κα τ παιδι τς Παλλήνης κα τόσο πολ τ βοήθησε, πο να π’ ατ παρότρυνε κα τος λλους φυλακισμένους ν ξομολογηθον στν π. Μρκο. πατέρας δ νς λλου παιδιο ξ ατν πο συμβαίνει ν τν γνωρίζω, πάντοτε μο μιλάει μ σεβασμ κα εγνωμοσύνη γι τν π. Μρκο γι σα κανε τόσο γι τ παιδί του σο κα γι τν οκογένειά του. Κα μάλιστα τότε πο λες ο πόρτες ταν κλειστές.

λεγε τ «γιος… γιος…» γι κενον πο ς θυμίαμα εωδίασε κα ς καιομένη λαμπάδα λους τος φώτισε. Παναγία μας, τν ποία περβαλλόντως τιμοσε κα γαποσε, τν ξίωσε ν γίνει κα ατς «δένδρον γλαόκαρπον» γι’ ατ κα μπόρεσε κα «θρεψε πολλούς», πως κα «ξύλον εσκιόφυλλον» γι’ ατ κα νάπαυσε πολλούς, πίσης, π τος καύσωνες τν παθν κα χι μόνο.

λεγε τ «γιος… γιος…» γι κενον πο π’ τν μία τόσο ταπειν δέχθηκε ν γίνει φημέριος τς πλέον σήμαντης κα πομακρυσμένης νορίας τς ττικς, πως ταν ατ το γίου Γεωργίου Διονύσου κα π’ τν λλη πο τόσο θαυμαστ νέδειξε μετατρέποντας κενον τν μικρ κα τόσο πλ νοριακ να το γίου Γεωργίου σ προσκύνημα τς ττικς; διαμφισβήτητα . Νας ατς γινε κυριολεκτικ πασίγνωστος, π τν π. Μρκο.

λεγε τ «γιος… γιος…» γι κενον πο δν ταν μόνο μπλεος ργων, λλ κα μπλεος ρετν. Μάλιστα τ ξαιρετικ κα ν πολλος νυπέρβλητα ργα του, ταν τ προϊν τν ρετν του. Καρποφοροσε τς ρετές, γι’ ατ κα τν πολαμβάνουμε ς «κατάφορτο λαία». Στ’ λήθεια τί ν πρωτοαναφέρουμε γι’ ατς κα πς ν τς παριθμήσουμε;  Τί ν πομε, δηλαδή, γι τν πλέρια γάπη, τν ελάβεια κα τν φοσίωσή του στν Θεό; Τί ν πομε γι τν εσπλαγχνία, τν καλωσύνη κα τ δόσιμό του στν συνάνθρωπο; Τί ν πομε γι τν διάκοπη προσευχή του πο κανε θαύματα; Τί ν πομε γι τν φθαστη πλότητα πο τν διέκρινε, λλ κα τ σεμνότητά του; Τί ν πομε γι τν χαρακτηριστικ σιωπή του, τόσο πολ πο μιλοσε μ λίγα λόγια κι ταν πρεπε το δινόταν λόγος; γραψε γι τ θέμα ατ μακαριστς Μωϋσς γιορείτης: «γάπησε τ διακριτικ ελαλη σιωπ κα τν προσεγμένη κα θόρυβη μιλία». Τί ν πομε γι τν περίγραπτη ταπεινότητα κα τν πραότητά του;  Τί ν πομε κα γι τ γνωστ γλυκύτητά του, πως κι κενο τ μόνιμο μειδίαμά του, λλ κα τν ξαιρετικ εγένειά του, πού σο θύμιζαν πίσης τν «Γλυκύτατο ησο», πως ποκαλε τν Κύριο γιος Νικόδημος γιορείτης; Τί ν πομε γι τν φιλαργυρία κα τν φιλοχρηματία του. π. Μρκος, πως πέροχα επαν, δν ζοσε π τν Χριστ λλ γι τν Χριστό. ζω του ταν πέρα ς πέρα νάρετη, πέρα ς πέρα σκητική, πέρα ς πέρα γιοπνευματική.

λεγε τ «γιος… γιος…» γι κενον, στν ποο γιος Πορφύριος, διαίτερα πρς τ τέλος το βίου του, στελνε στν π. Μρκο τ πνευματικά του παιδιά. Δν εναι τυχαο πο π. Μρκος κατάπαυστα ξομολογοσε κα εχε κατοντάδες, γι ν μ π χιλιάδες πνευματικ παιδιά. ταν κάποιος πγε ν ξομολογηθε στν γιο Πορφύριο, κενος το επε: «Γιατί ρθες σ μένα; Στν π. Μρκο ν πς». Μάλιστα γιος Πορφύριος εχε πε σ πνευματικά του παιδιά: «νθρωποι σν τν π. Μρκο μφανίζονται κάθε 400 χρόνια»!

λεγε τ «γιος… γιος…» γι κενον πο τν διέκρινε κόμη κα τ προορατικ χάρισμα. να μεγάλο κεφάλαιο κι ατ πο δν χουμε τν χρόνο ν ναπτύξουμε.

λεγε τ «γιος… γιος…» πιπλέον κα γι τοτο: καθένας εχε κα τν προσωπικό του λόγο. Δηλαδ τ κανε ατ κα π εγνωμοσύνη μεγάλη στ πρόσωπό του, πειδ εχε λεηθε π τν π. Μρκο.

Εχαριστ κα δοξάζω τν Θε πο μ τν παρότρυνση τς μοναχς Φιλοθέης, πο π 40 χρόνια πηρέτησε τν γιο Πορφύριο, οκογένειά μου ξιώθηκε ν χει ς πνευματικό της τν π. Μρκο. Κι ατ τν γιότητά του τ ζήσαμε κα τν πολαύσαμε. π’ ατ τν γιότητά του στηριχθήκαμε κα μ ατν ντιμετωπίσαμε τ βάσανα κα τος πειρασμος το βίου.

Λέγει νας πολ ραος μνος (κοντάκιο) τς κκλησίας μας γι τν γιο Μρκο τν Εγενικό: «Χαίροις Μρκε, ρθοδόξων καύχημα». Κα ποις π μς, ραγε, δν μπορε ν πε κριβς τ διο κα γι τν πολυσέβαστο πατέρα μας π. Μρκο Μανώλη;

Αωνία του μνήμη. Ν χουμε τν εχ κα τς μεσιτεες του.

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

* μιλία κατ τ 11ετς μνημόσυνόν του,

ες τν . Ν. γ. Νεκταρίου τς Π.Ο.Ε.

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

LinkWithin

LinkWithin

Μπορείτε νά δείτε και:

ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΑΠΥΡΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΑΠΥΡΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Ποιός θεωρείται σφραγισμένος!

Ποιός θεωρείται σφραγισμένος!
.

ΧΑΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΓΝΗΣΙΑ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΘΑ ΠΑΡΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΗΝ ΨΕΥΤΙΚΗ!

ΧΑΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΓΝΗΣΙΑ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΘΑ ΠΑΡΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΗΝ ΨΕΥΤΙΚΗ!
.

.

.
.

.

.
.

Φῶς Χριστοῦ φαίνει πᾶσιν!

Φῶς Χριστοῦ φαίνει πᾶσιν!
Τό Φῶς τό Ἀληθινόν!

Ή ΘΑ ΖΗΣΩ ΜΙΑΝ ΩΡΑΝ ΚΑΘΩΣ ΘΕΛΕΙΣ, ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ, Ή ΑΣ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΩ ΕΙΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΖΩΗΝ!

Ή ΘΑ ΖΗΣΩ ΜΙΑΝ ΩΡΑΝ ΚΑΘΩΣ ΘΕΛΕΙΣ, ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ, Ή ΑΣ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΩ ΕΙΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΖΩΗΝ!
(Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής)