Γιά τά κακά πού προξενεῖ ἡ ἁμαρτία Ἀρχιμανδρίτη Φιλόθεου Ζερβάκου

 Γιά τά κακά πού προξενεῖ ἡ ἁμαρτία

Ἀρχιμανδρίτη Φιλόθεου Ζερβάκου 

 

Καθώς ἡ πολυχρόνιος σωματική ἀσθένεια δυσκόλως θεραπεύεται ἔτσι καί ἡ ἁμαρτία ὅταν πολυκαιρίση, πολυχρονίση καί μετά δυσκολίας θεραπεύεται...

Ἔρχεται κατ' ἀρχάς εἰς τόν ἄνθρωπον ἡ προσβολή τῆς ἁμαρτίας· ἡ προσβολή φέρει τόν συνδυασμόν, ὁ συνδυασμός τήν πάλην, ἡ πάλη τήν συγκατάθεσιν, ἡ συγκατάθεσις τήν πρᾶξιν, ἡ πρᾶξις τήν συνήθειαν καί τήν ἕξιν, ἡ ἕξις τήν φύσιν, καί φύσιν πονηράν δέν εἶναι εὔκολον νά μεταβάλη κανείς...

Ὅταν κανείς φθάση εἰς τήν συγκατάθεσιν καί τήν πρᾶξιν, τότε ἀλλοίμονον χάνει τήν ψυχική του δύναμιν καί ἀνδρείαν. Γίνεται δοῦλος τῆς ἁμαρτίας, τότε ὁ διάβολος βάζει χαλινόν καί σέ σύρει ὅπου θέλει ἐκεῖνος. Τότε ἐλέγχεσαι ἀπό τήν συνείδησιν, ἀλλά καί εἶναι δύσκολον νά λυτρωθῆς καί νά φύγης τήν ἁμαρτίαν. Εἰς τήν ἀρχήν ὅταν φυτεύση κανείς μικρά δενδρύλια μέ εὐκολία μπορεῖ νά τά ξεριζώση, ἀλλ' ὅταν ὅμως πολυχρονίσουν μέσα εἰς τήν γῆν κάμνουν ρίζας κάι τότε εἶναι δύσκολον νά τά ξεριζώση κανείς. Ἔτσι καί μέ τά ἁμαρτήματα...

 

Ἡ παροῦσα ζωή εἶναι βραχυτάτη, ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μας λίγος· ἄς ἑτοιμαστοῦμε μέ ἔργα ἀγαθά καί πράξεις ἐνάρετες. Ἄς μή φροντίζουμε μόνον γιά τό σῶμα ἀλλά περισσότερο γιά τήν ψυχή μας. Ἄς ἀποκτήσουμε τίς ἀρετές διότι αὐτές φέρουν τήν εὐτυχία.

Ἡ ἀρετή, ἀγαπητοί μου, εἶναι φῶς, ἡ δέ ἁμαρτία σκότος. Ὅταν ἐργαζώμεθα τήν ἀρετή εἴμεθα τέκνα φωτός, ὅταν τήν ἁμαρτία εἴμαστε τέκνα σκότους. Φῶς ὀνομάζεται ὁ Θεός καί σκότος ὁ διάβολος. Ὅταν ἐργαζώμεθα τήν ἀρετή ὁ Θεός μᾶς φωτίζει τόν νοῦ, ὅταν δέ ἐργαζώμεθα τήν ἁμαρτία ὁ διάβολος, πού εἶναι σκότος, μᾶς σκοτίζει τόν νοῦν. Ὥς τέκνα τῆς ἀρετῆς καί τοῦ φωτός τοῦ Θεοῦ περπατοῦντες γινόμαστε καί στούς ἀπίστους, πού διατελοῦν στό σκοτάδι τῆς ἀπιστίας, αἴτιοι καί ὁδηγοί νά περιπατοῦν καί αὐτοί στό φῶς... 

 

Σοφός εἶναι ὁ φοβούμενος τόν Θεόν. Συνετός εἶναι ἐκεῖνος πού προσέχει νά μή σφάλη οὔτε σέ μεγάλο οὔτε σέ μικρό ἁμάρτημα. Ὅταν σκεπτόμαστε ὅτι στόν κόσμο αὐτόν εἴμαστε προσωρινοί, ξένοι καί δαιβάται. Ὅταν δέν εἴμαστε προσηλωμένοι στά ἐπίγεια καί ὑλικά, ἀλλά εἰς τά ἄφθαρτα καί οὐράνια, τότε κάμνουμε καλή ἐξαγορά τοῦ χρόνου τῆς ζωῆς μας...Ἐάν σέ κάθε μας πράξη, σέ κάθε μας ἔργο σκεπτόμασταν καί στοχαζόμασταν, ἄν ἐκεῖνο τό ὁποῖο κάνουμε εἶναι εὐάρεστο στόν Θεό, οὐδέποτε θά σκοντάφταμε. Ὅλες οἱ ἁμαρτίες καί οἱ κακές πράξεις γίνονται ἀπό ἀπροσεξία καί ἐπειδή δέν ἐξετάζουμε ὅτι κάνουμε ἐάν εἶναι εὐάρεστο στόν Κύριο.

 

Ἡ μετάνοια εἶναι τό μέσον τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά μετάνοια σήμερον δέν ὐπάρχει, σπανίζει. Ὁ πανάγαθος Θεός νά γίνη ἵλεως καί νά μή μᾶς ἀνταποδώση κατά τά ἔργα μας.

Λόγοι καί Παραινέσεις

Ἀρχιμανδρίτου Φιλοθέου Ζερβάκου

Ἐκδόσεις "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"