Τά πάθη τῆς σαρκός ὁδηγοῦν στόν θάνατο!
(Ὁ Κύριος εἶπε...)
Μ.Σ. ἐκπ/κός
Ὁ Κύριος εἶπε:
"οἱ γάρ κατά σάρκα ὄντες
τά τῆς σαρκός φρονοῦσιν,
οἱ δέ κατά πνεῦμα τά τοῦ πνεύματος.
τό γάρ φρόνημα τῆς σαρκός θάνατος,
τό δέ φρόνημα τοῦ πνεύματος ζωή καί εἰρήνη·
τό φρόνημα τῆς σακρός ἔχθρα εἰς Θεόν·
τῷ γάρ νόμῳ τοῦ Θεοῦ οὐχ ὑποτάσσεται· οὐδέ γάρ δύναται·
οἱ δέν ἐν σακρί ὄντες Θεῷ ἀρέσαι οὐ δύνανται".
(Ρωμ. η' 5-8)
Αὐτός πού ἐπιλέγει νά ζήσει μέ τά χοϊκά πάθη τῆς φθαρτῆς σαρκός του,
παύει νά θρέφει καί νά ζωοποιεῖ τό ἄφθαρτο πνεῦμα του
μέ τίς ἀρετές καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ
κι ἔτσι,
καθιστᾶ αὐτά τά δύο-σάρκα καί πνεῦμα-ἐχθρούς μεταξύ τους!
Κι ἐπειδή ὁ Θεός εἶναι Ἀθάνατον Πνεῦμα,
αὐτομάτως καί ὁ σαρκικός ἄνθρωπος γίνεται ἐχθρός τοῦ Οὐράνιου Θεοῦ.
Αὐτό σημαίνει πώς
ἀνοίγει μόνος του μία τρύπα στό χῶμα καί ρίπτει οἰκειοθελῶς
τόν ἑαυτό του μέσα σέ αὐτήν,
κόβοντας τά νήματα ἀνάβασής του πρός τά Οὐράνια!
Δύο ἄνθρωποι πού μιλοῦν δύο ξένες μεταξύ τους γλῶσσες,
δέν μποροῦν νά ἐπικοινωνήσουν.
Ἔτσι μπορεῖ νά συμβεῖ κι ἀνάμεσα στήν σάρκα καί στό πνεῦμα!
Ἄν ἡ πρώτη (σάρκα) δέν μάθει "τήν γλῶσσα" τοῦ δευτέρου (πνεῦμα)
πού εἶναι ἀνωτέρα καί ἡγεμονική δύναμις στόν ἄνθρωπο
κι ἄν δέν ἀνταποκρίνεται στά κελεύσματά της,
ἀντιτασσόμενα μεταξύ των αὐτά τά δύο-σάρκα καί πνεῦμα-δέν θά κοινωνήσουν ποτέ
καί τότε ὁ ἄνθρωπος θά ζεῖ διχασμένα!
Κι ἐπειδή ὁ Θεός εἶναι τό Ἀνώτερον, Αἰώνιον, Ἀθάνατον,
Ἀπαθές καί Ἄπειρον Πνεῦμα,
ἡ ὄντως Ζωή,
αὐτομάτως ὁ σαρκικός ἄνθρωπος πού ὁμιλεῖ
τήν "γλῶσσα τοῦ σώματος τῶν ὀλεθρίων παθῶν"
κι ὄχι "τήν γλῶσσα τοῦ ἐλευθεροποιοῦ πνεύματος",
ἀντιτάσσεται μέ Αὐτόν, διχάζεται ἀπό Αὐτόν, παύει τήν κοινωνία του μέ Αὐτόν,
χωρίζει ἀπό Αὐτόν!
Καί τί χειρότερο ὑπάρχει,
ἀπό τό νά ἔχει τή δυνατότητα ὁ μηδαμινός ἄνθρωπος
νά ἐπικοινωνεῖ μέ τόν Παντοδύναμο Θεό...
ὅμως αὐτός νά προτιμᾶ τίς "συνομιλίες" μέ θνητούς καί δαίμονες!...
Ὁ ἄνθρωπος φτιάχτηκε κατ' εἰκόνα Θεοῦ
καί μέ σκοπό τό καθ' ὁμοίωσιν.
Τό πνεῦμα στρέφει τόν ἄνθρωπο πρός τά ἄνω,
ὥστε νά καθρεπτίζεται μέ τόν Οὐράνιο Θεό
κι ἔτσι, τόν ὁδηγεῖ στό καθ' ὁμοίωσιν μέ Αὐτόν καί στήν σωτηρία!
Ἀντίθετα,
τά πάθη τῆς σαρκός στρέφουν τόν ἄνθρωπο πρός τά κάτω,
ὥστε νά καθρεπτίζεται
μέ τούς κατοίκους τοῦ ἐπίγειου κόσμου, τούς θνητούς καί δαίμονες
κι ἔτσι, βουλιάζουν τό καθ' ὀμοίωσιν στόν βυθό τῆς ἀπωλείας ὡς ψεύτικο εἴδωλο!
Τά πάθη τῆς σαρκός,
ὄχι μόνο ἐπισπεύδουν τήν φθορά τῆς ἤδη φθαρτῆς σαρκός,
διότι τήν ταλαιπωροῦν ἔτι περισσότερο ἀπό τίς φυσικές χρεῖες κι ἀντοχές της,
ἀλλά στεροῦν καί τό πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν αἰώνια ἀφθαρσία τῆς σωτηρίας!
Τά πάθη τῆς σαρκός εἶναι ἡ σηψεμία τοῦ πνεύματος!
"Ἐξασφαλίζουν" σίγουρα στόν ἄνθρωπο τόν αἰώνιο θάνατο!
Ὁ Κύριος δέν εἶναι ἀναμάρτητος μόνο σάν Πνεῦμα,
ἀλλά ὑπῆρξε καί ὡς ἄνθρωπος ἀναμάρτητος
καί ἐλεύθερος ἀπό τά πάθη τῆς σαρκός!
Ὁ καθένας μας ἀποφασίζει ἄν θά γίνει ἐλεύθερος δοῦλος Αὐτοῦ τοῦ Κυρίου
ἤ σκλαβωμένος "ἐλευθεριάζων" τῶν παθῶν τῆς σαρκός του!
Τό κείμενο γράφτηκε ἀπό:
(Ὁ Κύριος εἶπε...)
Μ.Σ. ἐκπ/κός
Γράφει: Μ.Σ. ἐκπ/κός-ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ
Ὁ Κύριος εἶπε:
"οἱ γάρ κατά σάρκα ὄντες
τά τῆς σαρκός φρονοῦσιν,
οἱ δέ κατά πνεῦμα τά τοῦ πνεύματος.
τό γάρ φρόνημα τῆς σαρκός θάνατος,
τό δέ φρόνημα τοῦ πνεύματος ζωή καί εἰρήνη·
τό φρόνημα τῆς σακρός ἔχθρα εἰς Θεόν·
τῷ γάρ νόμῳ τοῦ Θεοῦ οὐχ ὑποτάσσεται· οὐδέ γάρ δύναται·
οἱ δέν ἐν σακρί ὄντες Θεῷ ἀρέσαι οὐ δύνανται".
(Ρωμ. η' 5-8)
Αὐτός πού ἐπιλέγει νά ζήσει μέ τά χοϊκά πάθη τῆς φθαρτῆς σαρκός του,
παύει νά θρέφει καί νά ζωοποιεῖ τό ἄφθαρτο πνεῦμα του
μέ τίς ἀρετές καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ
κι ἔτσι,
καθιστᾶ αὐτά τά δύο-σάρκα καί πνεῦμα-ἐχθρούς μεταξύ τους!
Κι ἐπειδή ὁ Θεός εἶναι Ἀθάνατον Πνεῦμα,
αὐτομάτως καί ὁ σαρκικός ἄνθρωπος γίνεται ἐχθρός τοῦ Οὐράνιου Θεοῦ.
Αὐτό σημαίνει πώς
ἀνοίγει μόνος του μία τρύπα στό χῶμα καί ρίπτει οἰκειοθελῶς
τόν ἑαυτό του μέσα σέ αὐτήν,
κόβοντας τά νήματα ἀνάβασής του πρός τά Οὐράνια!
Δύο ἄνθρωποι πού μιλοῦν δύο ξένες μεταξύ τους γλῶσσες,
δέν μποροῦν νά ἐπικοινωνήσουν.
Ἔτσι μπορεῖ νά συμβεῖ κι ἀνάμεσα στήν σάρκα καί στό πνεῦμα!
Ἄν ἡ πρώτη (σάρκα) δέν μάθει "τήν γλῶσσα" τοῦ δευτέρου (πνεῦμα)
πού εἶναι ἀνωτέρα καί ἡγεμονική δύναμις στόν ἄνθρωπο
κι ἄν δέν ἀνταποκρίνεται στά κελεύσματά της,
ἀντιτασσόμενα μεταξύ των αὐτά τά δύο-σάρκα καί πνεῦμα-δέν θά κοινωνήσουν ποτέ
καί τότε ὁ ἄνθρωπος θά ζεῖ διχασμένα!
Κι ἐπειδή ὁ Θεός εἶναι τό Ἀνώτερον, Αἰώνιον, Ἀθάνατον,
Ἀπαθές καί Ἄπειρον Πνεῦμα,
ἡ ὄντως Ζωή,
αὐτομάτως ὁ σαρκικός ἄνθρωπος πού ὁμιλεῖ
τήν "γλῶσσα τοῦ σώματος τῶν ὀλεθρίων παθῶν"
κι ὄχι "τήν γλῶσσα τοῦ ἐλευθεροποιοῦ πνεύματος",
ἀντιτάσσεται μέ Αὐτόν, διχάζεται ἀπό Αὐτόν, παύει τήν κοινωνία του μέ Αὐτόν,
χωρίζει ἀπό Αὐτόν!
Καί τί χειρότερο ὑπάρχει,
ἀπό τό νά ἔχει τή δυνατότητα ὁ μηδαμινός ἄνθρωπος
νά ἐπικοινωνεῖ μέ τόν Παντοδύναμο Θεό...
ὅμως αὐτός νά προτιμᾶ τίς "συνομιλίες" μέ θνητούς καί δαίμονες!...
Ὁ ἄνθρωπος φτιάχτηκε κατ' εἰκόνα Θεοῦ
καί μέ σκοπό τό καθ' ὁμοίωσιν.
Τό πνεῦμα στρέφει τόν ἄνθρωπο πρός τά ἄνω,
ὥστε νά καθρεπτίζεται μέ τόν Οὐράνιο Θεό
κι ἔτσι, τόν ὁδηγεῖ στό καθ' ὁμοίωσιν μέ Αὐτόν καί στήν σωτηρία!
Ἀντίθετα,
τά πάθη τῆς σαρκός στρέφουν τόν ἄνθρωπο πρός τά κάτω,
ὥστε νά καθρεπτίζεται
μέ τούς κατοίκους τοῦ ἐπίγειου κόσμου, τούς θνητούς καί δαίμονες
κι ἔτσι, βουλιάζουν τό καθ' ὀμοίωσιν στόν βυθό τῆς ἀπωλείας ὡς ψεύτικο εἴδωλο!
Τά πάθη τῆς σαρκός,
ὄχι μόνο ἐπισπεύδουν τήν φθορά τῆς ἤδη φθαρτῆς σαρκός,
διότι τήν ταλαιπωροῦν ἔτι περισσότερο ἀπό τίς φυσικές χρεῖες κι ἀντοχές της,
ἀλλά στεροῦν καί τό πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν αἰώνια ἀφθαρσία τῆς σωτηρίας!
Τά πάθη τῆς σαρκός εἶναι ἡ σηψεμία τοῦ πνεύματος!
"Ἐξασφαλίζουν" σίγουρα στόν ἄνθρωπο τόν αἰώνιο θάνατο!
Ὁ Κύριος δέν εἶναι ἀναμάρτητος μόνο σάν Πνεῦμα,
ἀλλά ὑπῆρξε καί ὡς ἄνθρωπος ἀναμάρτητος
καί ἐλεύθερος ἀπό τά πάθη τῆς σαρκός!
Ὁ καθένας μας ἀποφασίζει ἄν θά γίνει ἐλεύθερος δοῦλος Αὐτοῦ τοῦ Κυρίου
ἤ σκλαβωμένος "ἐλευθεριάζων" τῶν παθῶν τῆς σαρκός του!
Τό κείμενο γράφτηκε ἀπό:
Μ.Σ. ἐκπ/κός-ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ (http://kaiomenivatos.blogspot.gr/)
Τό σῶμα μᾶς πάει στόν τάφο, τό πνεῦμα μᾶς πάει στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου