Ὁ ἔλεγχος τοῦ ἀδελφοῦ εἶναι χρέος ἀγάπης
ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ,
κατά τούς αἱρετίζοντες καί συνουσιάζοντες
μετά τῶν ἀντιχρίστων!
Γράφει: ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ
Ἄς σταματήσουν οἱ αἱρετίζοντες καί οἰκουμενιστές (λαϊκοί καί εἰδικώτερα κληρικοί) νά ἀσκοῦν ἀδιάκριτη ἐπιτίμηση στούς πιστούς καί νά τούς δημιουργοῦν ψυχολογικές ἐνοχές, ὅταν καλῇ τῇ προθέσει ἐλέγχονται ἀπό τό ποίμνιο γιά τίς πνευματικές καί δογματικές ἀτασθαλίες καί γιά τίς προδοσίες τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως πού κάνουν! Ὁ θιγόμενος ἐγωισμός ἀπέναντι στά πρόβατα πού ἐλέγχουν ἐμπόνως τόν τσομπάνη, ἤ τόν ἀδελφό, θά ἔπρεπε νά εἶναι πνευματική ἀνεκλάλητος χαρά γιά τό σθένος καί τήν ὀρθότητα τῆς πίστεως τῶν τέκνων καί ἀδελφῶν. Ἐπίσης θά ἔπρεπε νά εἶναι φιλότιμο καί ἀφορμή γιά προσωπική ὀρθοτόμηση, ὀρθοπραξία καί ὀρθόν παράδειγμα πρός μίμησιν!
Τά πρόβατα δέν ἔχουμε οὔτε διάθεση, οὔτε πρόθεση "νά ὑψώνουμε τό μπόι μας" καί "νά κάνουμε τούς καμπόσους" ἀπέναντι στούς ἀγαπητούς Πατέρες μας ἤ σέ λαϊκούς ἀδελφούς μας πού αἱρετίζουν. Ἀλλά ὅταν σφαγιάζεται ἡ ὀρθή πίστη τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας τῆς ὁποίας εἴμαστε μέλη, πῶς δέν θά βοήσουμε καί δέν θά κράξουμε ἀπό τόν πόνο; Δέν εἴμαστε νεκρά, ἀλλά ζωντανά μέλη καί εἶναι ἀπόλυτα φυσιολογικό νά ἔχουμε λαλιά, πού εἶναι καί τό ὑγιές ἐξάλλου ἑνός ζῶντος ὀργανισμοῦ. Μόνο οἱ νεκροί σιωποῦν διαπαντός φυσικῶς καί ὅσοι ἔχουν νεκρωθεῖ διά τῆς αἱρέσεως πνευματικῶς, σιωποῦν τήν Ἀλήθεια καί δέν θέλουν οὔτε νά τήν ἀκοῦν ἀπό τούς λαλοῦντας αὐτήν! |
| Ἡ κατάληξις τοῦ Ἰοῦδα! |
Ἡ ὁμολογία Πίστεως δέν εἶναι "προσόν" μεμονωμένων ὁμάδων π.χ. κληρικῶν, ἀλλά ἀναγκαία ὑποχρέωσις ΟΛΩΝ τῶν πιστῶν, ἀπό τήν ὁποία κρέμεται ἡ αἰώνια σωτηρία ἤ καταδίκη ὅλων μας. Ὁ Κύριος λέγει: "Πᾶς οὖν ὅστις
ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων,
ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ
πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. ὅστις δ᾿ ἂν
ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν
κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.
Μὴ νομίσητε ὅτι
ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν·
οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν. ἦλθον γὰρ
διχάσαι ἄνθρωπον κατὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ
θυγατέρα κατὰ τῆς μητρὸς αὐτῆς καὶ νύμφην
κατὰ τῆς πενθερᾶς αὐτῆς· καὶ ἐχθροὶ
τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ" (Ματθ. 10, 32-36).
Ὁ ἔλεγχος περιέχει ὁμολογία πίστεως, εἰδικώτερα δέ, ὅταν συλλαμβάνεται αἵρεση καί δογματική παρέκκλιση καί ἀπόκλιση! Ὅταν ὁ πιστός σιωπᾶ σέ αὐτές τίς ἐπικίνδυνες μολύνσεις καί δηλητηριάσεις τῆς Ὀρθοδοξίας πού ἀνάβουν στό κόκκινο τόν συναγερμό τοῦ πνευματικοῦ κινδύνου, ὅταν παρακολουθεῖ ἀπραγῆς κι ἀνενόχλητος νά κατακρεουργεῖται ἡ Ἄμπελος τοῦ Ὑψίστου καί νά ξεριζώνεται ἀπό τούς λύκους (τούς ἔνθεν καί ἔνθεν) σά νά μή συμβαίνει τίποτε, ἰσοῦται μέ ἄρνηση τῆς Πίστεως καί μή ὁμολογία, τοὐτέστι μέ προδοσία στόν ἴδιο τόν Χριστό! Ὅταν στούς πολιτικούς νόμους θεωρεῖται συνεργός ὁ γνώστης τοῦ ἐγκλήματος καί μή ὀμιλῶν καί ἀποκαλύπτων τήν ἀνθρώπινη ἀλήθεια, πόσο μᾶλλον θά θεωρεῖται συνεργός ὁ γνώστης τοῦ πνευματικοῦ ἐγκλήματος κατά τῶν δογμάτων καί τῆς Πίστεως, ὀ σιωπῶν καί μή ἀποκαλύπτων τήν Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ!;
Ὅταν λέγει ὁ Κύριος: "καὶ ἐχθροὶ
τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ", δυστυχῶς δέν ἐννοεῖ μόνο τόν πατέρα, τήν μητέρα, τόν ἀδελφό, τήν ἀδελφή καί τούς λοιπούς συγγενεῖς ἀπό τό σόι μας, ἀλλά ἐννοεῖ κυρίως τούς χριστιανούς πατέρες καί ἀδελφούς! Αὐτοί μάλιστα εἶναι περισσότερο συγγενεῖς μας ("οἰκιακοί"), γιατί ἡ συγγένεια Ἁγίου Πνεύματος καί Τιμίου Αἵματος Χριστοῦ εἶναι ἀνώτερα ἀπό τήν βιολογική συγγένεια σάρκας καί αἵματος. Διότι τά πρῶτα εἶναι αἰώνια καί ἄκτιστα, ἐνῶ τό δεύτερο εἶναι πρόσκαιρο καί κτιστό.
Εἶναι λυπηρόν, λοιπόν, χριστιανοί Πατέρες καί ἀδελφοί πού αἱρετίζουν καί οἰκουμενίζουν, νά ξεσηκώνονται ὡς ἐχθροί, καί μάλιστα "ἐντός τῶν πυλῶν", ἐνάντια στό ποίμνιο πού ἀντιστέκεται στήν αἵρεση καί πού ὀρθοτομεῖ παρά τίς οἰκουμενιστικές καί ἄθεες προκλήσεις τῶν καιρῶν.
Οἱ Πατέρες τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ Τόν παρέδωσαν εἰς μαρτύρια καί θάνατον, δηλαδή οἱ πιό "οἰκιακοί" Του! Οἱ Πατέρες τῆς σημερινῆς ἐποχῆς, θά ἐπαναλάβουν τοῦτο στά πρόβατά Του καί πρόβατά των;
Ἐπίσης ὁ Κύριος λέγει: "Ὁ φιλῶν πατέρα
ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος·
καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ
ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος" (Μάτθ. 10, 37). Ἄν λοιπόν δέν εἶναι ἄξιος τοῦ Θεοῦ αὐτός πού ἀγαπᾶ τόν βιολογικό πατέρα, τήν βιολογική μητέρα καί τά βιολογικά παιδιά του περισσότερο ἀπό τόν Θεό, τότε πόσο "μή ἄξιοι" τοῦ Θεοῦ, θά εἶναι αὐτοί πού δέν ἀγαποῦν τά ἴδια τά πνευματικά τους τέκνα;...
Ἀγαπητοί αἱρετίζοντες Πατέρες μας, ἄν δέν θέλετε τόν πνευματικό ἔλεγχο ἀπό τά ταπεινά καί μηδαμινά προβατάκια σας καί σεῖς ἀγαπητοί αἱρετίζοντες συναδελφοί μας, ἄν δέν θέλετε τόν ἔλεγχο παρομοίως, ὑπάρχει τρόπος νά τόν ἀποφύγετε:
ΝΑ ΟΡΘΟΤΟΜΕΙΤΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ!
Ὅσα "σπαθιά" δέν μάχονται ὑπέρ τῆς Ἀληθείας-τῆς Ὀρθοδοξίας, γίνονται "σπαθιά πού δέν σηκώνουν οὔτε μύγα ἐπάνω τους"!
Ἀπομένει στήν ἐλευθέρα βούληση τοῦ καθενός μας, μέ ποιό "σπαθί" θά ἀγωνισθοῦμε ἕνας ἕκαστος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου