Προσοχή στούς πολιτικούς πού θυμοῦνται καί ἐπικαλοῦνται ἐπιλεκτικῶς τόν Θεόν!
Γιατί ἄραγε;...
Γράφει: Μ.Σ. ἐκπ/κός
Κάποιες φορές συμβαίνει σέ δημόσιες ὁμιλίες ἤ συνεντεύξεις πολιτικῶν, νά κάνουν ἐν τῇ ροῇ τοῦ λόγου τους ἀναφορά στό Πρόσωπο τοῦ Θεοῦ καί νά
Τόν ἐπικαλοῦνται καλῷ τῷ τρόπῳ, δημιουργώντας μία "θετική ἐντύπωση" στό κοινό αἴσθημα. Πολλές φορές μάλιστα αὐτές οἱ πολιτικές ἐμφανίσεις ἀφοροῦν πολύ σημαντικά ζητήματα τῆς πατρίδας μας, ὁπότε ὁ λαός κρέμεται κυριολεκτικά ἀπό τά χείλη τῶν πολιτικῶν του κι ἀποκτᾶ πολύ μεγαλύτερη σημασία ὄχι μόνο τό τί θά εἰπωθεῖ ὑπ' αὐτῶν, ἀλλά καί τό πῶς θά εἰπωθεῖ. Πρόσφατα, τό "φαινόμενο" αὐτό ἐπαναλήφθηκε ἀπό ἕνα πολύ ὐψηλά ἱσταμένο πολιτικό πρόσωπο τῆς χώρας μας, ἀπευθυνόμενο σέ χιλιάδες πολιτῶν διά ζώσης καί σέ ἑκατομμύρια διά Μέσων Μαζικῆς Ἐνημέρωσης. Γιατί ἄραγε;...
Ἀπό τίς πτωχές μου γνώσεις ὅσον ἀφορᾶ τά πολιτικά ἐπίκαιρα, γνωρίζω προσωπικά καί ἄλλες περιπτώσεις ὅπου τό συγκεκριμένο αὐτό πολιτικό πρόσωπο, ἀλλά καί ἄλλα πολιτικά πρόσωπα, κατά καιρούς ἐπικαλοῦνται τόν Θεόν μέ πίστη φαινομενικῶς... καί στιγμιαίως...Γιατί στήν πορεία, τοῦ προσωπικοῦ καί πολιτικοῦ βίου τους, ὡς διά μαγείας καί ὡς ἐπί τό πλεῖστον, δέν βρίσκει τόπο ὁ Θεός!...
Μειδίασα καί ἀντέδρασα στήν θετική ἐντύπωση πού ἄφησε σέ κάποιους πίσω της τό καυσαέριο (θά καταλάβετε γιατί χρησιμοποιῶ αὐτό τό λεξιλόγιο) αὐτῆς τῆς "θεϊκῆς ἀναφορᾶς" στήν δημόσια ὁμιλία τοῦ πολιτικοῦ προσώπου, ἡ ὁποία παρεμπιπτόντως, ἔγινε γνωστή εὐρέως ἀπό τά Μ.Μ.Ε. Ἔκανε ἤδη αἴσθηση...
-"Πρόκειται γιά διπλωματία καί marketing"! εἶπα μέσα μου κι ἔξω μου. Δέν κρατήθηκα. Ἡ ἀντίδρασις ὑπῆρξε αὐθόρμητος.
Οἱ παλιοί ἔλεγαν, κι ὄχι ἄδικα: "τά φαινόμενα πολλές φορές ἀπατοῦν". Ἔχουμε χρέος τόσο ὠς ἄνθρωποι φέροντες λογικόν νοῦν, ἰδιαιτέρως δέ ὡς Ὀρθόδοξοι φέροντες ψυχήν πρός ἀπώλειαν ἤ σωτηρίαν, νά ἐρευνοῦμε κάτω ἀπό τά "περιτυλίγματα" καί μέσα "στά κουτιά μέ τά δῶρα", γιά νά δοῦμε ἄν ὄντως περιέχουν δῶρα, ἤ ἄν εἶναι κενά, ἤ ἀκόμη χειρότερα ἄν κρύβουν ὡρολογιακές βόμβες. Ἐξάλλου, αὐτό εἶναι καί ἐντολή τοῦ Θεοῦ:
"πάντα δὲ δοκιμάζετε, τὸ καλὸν κατέχετε·" (Θεσσ. Α΄: 5, 21). (Ἐτυμ.: "δοκιμάζω" στά ἀρχαῖα ἑλληνικά=βασανίζω, τοὐτέστιν ἐλέγχω-ἐρευνῶ διεξοδικά).
Ὑπάρχουν βεβαίως, καί στήν σύγχρονη "Νέα" ἐποχή πού ζοῦμε κάποιοι πολιτικοί-μέ τό σταγονόμετρο φοβοῦμαι-οἱ ὁποῖοι εἶναι εὐλαβεῖς Ὀρθόδοξοι πιστοί, ἀλλά ὅπως καταδεικνύουν περιφανῶς τά γεγονότα, "ἀπενεργοποιοῦνται" ἀπό τά "ὑψηλά κλιμάκια" τῶν κομμάτων τους, μέ τούς ἑξῆς τρόπους:
- Ἀρχικά τούς ἐκμεταλλεύονται γιά ψηφοθηρία. Ἐάν, ὅμως, τούς γίνουν "ἐνοχλητικοί" γιά τά πιστεύω τους καί τότε πού αὐτοί θά κρίνουν, τούς παύουν ἐπί προφάσει κάποιου φαινομενικά εὔλογου ἤ ἀορίστου, γιά τόν λαό, λόγου: εἴτε μέ διαγραφή, εἴτε τούς ἐξαναγκάζουν σέ "οἰκειοθελή" παραίτηση-ἀπόσυρση στά ἀζήτητα.
- Τούς κρατοῦν στό κόμμα τους, ἀλλά τούς ἔχουν οὐσιαστικά ἀπενεργοποιημένους σέ "ἀνύπαρκτα" ἤ "ἀνώδυνα γιά τά σχέδιά τους" πόστα καί πρωτοβουλίες καί ἁπλῶς τούς χρησιμοποιοῦν ὡς διακοσμητικά στοιχεῖα, μόνο καί μόνο γιά νά ἁλιεύουν πολύτιμες ψήφους.
- Τούς κρατοῦν στό κόμμα τους καί τούς ἐπιτρέπουν πολιτικές πρωτοβουλίες καί δραστηριότητες, ἐάν κι ἐφόσον δέν "ἀνακατεύονται μέ τόν Θεό καί τά τοῦ Θεοῦ" καί ἐάν ὑπάκοα (ὑποταγμένα) "ἀλλάξουν μυαλά". Εἶναι κοινά τοῖς πᾶσιν πλέον, ὄχι μόνον ἡ "ὀρθόδοξη χριστιανική ἀχρωμία" τῶν πολιτικῶν μας τῶν τελευταίων δεκαετιῶν κυρίως, ἀλλά ἀκόμη χειρότερα καί ἡ ἐπιθετική διάθεση πολλῶν ἀπ' αὐτῶν ἀπέναντι στήν Ἐκκλησία, στούς πιστούς, στό Ὀρθόδοξο θρήσκευμα καί στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ἀνοιχτά καί προκλητικῶς.
Πρός Θεοῦ, δέν ἰσοπεδώνουμε τούς πάντες. Ὑπάρχουν Ὀρθόδοξοι πιστοί πολιτικοί, ἀλλά τό σύστημα τῆς Νέας Ἐποχῆς δέν τούς προτιμᾶ, διότι αὐτό ὑπακούει σέ ἄθεα ἤ ἑτερόδοξα κέντρα καί ὄχι στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ!
Ὅλα αὐτά πού ἐλέχθησαν, δέν εἶναι ὁ ἀπόλυτος κανόνας, ἐπαναλαμβάνω. Ὑπάρχουν ἐνεργοί Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί πολιτικοί, ὅμως σίγουρα τά προαναφερθέντα, διαμορφώνουν τόν ἰσχύοντα κανόνα.
Ἀπόδειξις; Ἡ "σχέση" τῶν περισσοτέρων πολιτικῶν μέ τόν Θεό ἔχει περιοριστεῖ:
- Στήν ἡμέρα τῆς ὁρκωμοσίας τους.
- Στήν ἐτήσια παρεύρεσή τους σέ κάποιες Ἐκκλησιαστικές Ἀκολουθίες, μετρημένες στά δάχτυλα τοῦ ἑνός χεριοῦ, οἱ ὁποῖες συνδυάζονται μέ κάποιο ἐθνικό ἤ πολιτικό ἤ κοινωνικό γεγονός καί σκοπό καί μέ εἰδησιογραφική κάλυψη γιά προσωπική προβολή τους.
- Σέ κάποιες ἐκκλησιαστικές ἐκδηλώσεις ἤ συναντήσεις ἑορταστικοῦ, κοινωνικοῦ ἤ καί πολιτικοῦ περιεχομένου, στίς ὁποῖες εἶναι προσκεκλημμένοι (πάντα μέ προβολή).
- Σέ κάποιες ἐξορμήσεις στό Ἄγιον Ὄρος, ἀκόμη καί δηλωμένων ἀθέων πολιτικῶν, πού εἶναι ἀπορίας ἄξιες...(ἔμεση "ἐπίκληση τοῦ Θεοῦ" γεωγραφικῷ τῷ τρόπῳ γιά τά μάτια τοῦ κόσμου...).
- Στά κάλαντα πού τούς λένε τά παραδοσιακά σωματεῖα τοῦ τόπου τους τά Χριστούγεννα μέ τά κανάλια μέσα στά σπίτια τους καί μέ ἕνα ψεύτικο "θρησκευτικό" χαμόγελο καρφωμένο στά χείλη, μέχρι νά κλείσουν οἱ κάμερες.
- Σέ βαπτίσεις, γάμους καί κηδεῖες ἐπιφανῶν δημοσίων προσώπων (καί τῶν συγγενῶν τους ὑποθέτω).
Θεωρῶ προτιμώτερο (ὄχι ὡς πιστεύω, ἀλλά ὡς εἰλικρινή συμπεριφορά) ἕναν πολιτικό πού δημόσια παραδέχεται τήν ἀθεΐα του ἤ τήν ἑτεροδοξία του, παρά ἕναν πολιτικό ἄθεο ἤ ἑτερόδοξο ἤ ἀδιάφορο ἤ βλάσφημο νά παριστάνει τόν "καλό" Ὀρθόδοξο καί νά ἐπικαλεῖται τόν Θεόν δημόσια ἀπευθυνόμενος σέ ἑκατομμύρια πολιτῶν, ἐπηρρεάζοντας τήν κοινή γνώμη τοῦ Ὀρθοδόξου (ἀκόμη) λαοῦ, θετικά ἀπέναντί του. Στήν πρώτη περίπτωση τοὐλάχιστον, ἔχει γνώση ὁ λαός μέ ποιόν ἔχει νά κάνει ἀπέναντί του καί ἀποφασίζει τήν ἀνάλογη στάση του. Στήν δεύτερη περίπτωση ὅμως, νομίζει ὅτι ξέρει μέ ποιόν ἔχει νά κάνει, παραπλανᾶται ἀπό ἐσφαλμένες ἐντυπώσεις καί κινδυνεύει νά προβεῖ σέ ἐσφαλμένες πολιτικοκοινωνικοθρησκευτικές ἐνέργειες καί στάσεις.
Ἡ μαζική καί ἠ προσωπική χειραγώγηση ἐπιτυγχάνονται πολύ εὔκολα, ὅταν μέ ψυχολογικά ἐπικοινωνιακά τρύκ ἐπηρρεάζεται τό συναίσθημα θετικά, τοὐτέστιν ὅταν προκαλοῦνται αἰσθήματα ἐμπιστοσύνης καί ἀσφάλειας ἀπέναντι στό ὁμιλόν πρόσωπο (ἐν προκειμένῳ), ὁπότε τότε, οἱ ἀντιστάσεις τοῦ ἀκούοντος ἤ τῶν ἀκουόντων, καθώς καί οἱ ἀντιδράσεις τους (στά κακά κείμενα τῆς κοινωνίας) ἀμβλύνονται ἤ ἀκόμη χειρότερα ἀπενεργοποιοῦνται-σακατεύονται. Ἡ ἐπίκληση τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἕνας πολύ εὔκολος ἐπικοινωνιακός τρόπος γιά νά "κερδίσει" ἕνας πολιτικός τό ἀκροατήριό του ὑποκρινόμενος "τό καλό παιδί". Διαμορφώνεται σέ χρόνο dt (digital time) στό ὑποσυνείδητο τοῦ ἀποδέκτη "μία καλή γνώμη" γιά αὐτόν, πού μέχρι πρότινος ἐνδεχομένως "εἴχαμε παρεξηγήσει" ἤ δέν γνωρίζαμε καλά...
Γιά νά εἴμαστε ὅμως συνεπεῖς ἀπέναντι στόν Θεό πρωτίστως, ἀλλά καί ἀπέναντι στήν ψυχή μας καί στήν κοινωνία, θά πρέπει νά ὑπερπηδήσουμε τά λόγια, νά φτάσουμε στά ἔργα τοῦ ὅποιου "ἐπικαλουμένου τόν Θεόν" καί νά ἐρευνήσουμε ἄν εἶναι συμβατά καί συνοδοιποροῦντα μεταξύ των. Ὁ Κύριος μᾶς ἔδωσε τήν μέθοδο ἐλέγχου:
"Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι· κύριε κύριε εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν ουρανῶν ἀλλ' ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς" (Ματθ. 7, 21).
Ἄς μήν σπεύδουμε, λοιπόν, ὠς ἄλογο κοπάδι ἀγόμενο καί φερόμενο ὑπό ἀνέμων καί ὑδάτων καί "ὑπογείων ρευμάτων" νά καταπίνουμε ἀμάσητες τίς, κατά καιρούς, "ἐπικλήσεις τοῦ Θεοῦ" τῶν πολιτικῶν! Ἀλλά νά τίς ἀντιπαραβάλλουμε μέ τόν ὀρθόδοξο (ἤ μή) βίο τους καί τήν συνέπεια (ἤ μή) τῶν λεγομένων τους στήν πράξη, τόσο σέ προσωπικό, ἰδιαιτέρως δέ σέ δημόσιο- πολιτικό-ἐθνικό ἐπίπεδο, διότι μιλᾶμε γιά τούς ἡγέτες αὐτῆς τῆς χώρας.
Ὅταν βλέπουμε, γιά παράδειγμα, ὅτι στήν πράξη ψηφίζουν ἀντορθόδοξους καί ἀνθελληνικούς νόμους, τί νά τίς κάνουμε τίς "ἀναφορές τους στόν Θεόν"; Χρησιμεύουν σέ κάτι; Δέν ἀποτελοῦν ὑποκρισία;...Ὅταν βλέπουμε 364 ἡμέρες τοῦ χρόνου τόν Θεό νά εἶναι ἀνύπαρκτος ἀπό τά λόγια καί τά ἔργα τους στήν πατρίδα μας, ἤ ἀκόμη καί ἐχθρός τους, τί νά τήν κάνουμε τήν "ἐπίκλησή Του" τήν μία ἡμέρα τοῦ ἔτους καί τήν μία στιγμή πού σκοπίμως (δολίως) ἤ καί ἀσκόπως (ὡς λεκτική ἔκφραση ἐν τῇ ρύμῃ τοῦ λόγου) ἐλέχθη; Δέν ἀποτελεῖ ὑποκρισία;...
Ὁ Κύριος λέγει:
"Δεῖξόν μοι τὴν πίστιν σου ἐκ τῶν ἔργων σου" (Ἰάκ. 2, 18). Τά ὡραῖα λόγια εἶναι ἄχρηστα, ἀκόμη κι ἐπιζήμια, τήν στιγμή πού δέν συνακολουθοῦνται ἀπό ἀνάλογα ὡραῖα ἔργα.
Ἑπομένως, τά λόγια πού ἐπικαλοῦνται τόν Θεόν εἶναι ἄχρηστα, ἀκόμη κι ἐπιζήμια, διότι παραπλανοῦν τήν κοινή γνώμη τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ, ἀπό τήν στιγμή πού δέν ἀκολουθοῦνται ἀπό ἀνάλογα θεάρεστα ἔργα, θεάρεστους νόμους καί ἐνεργό ἐπί μονίμου βάσεως καί ὄχι στιγμιαίως ὀρθόδοξο-ἐκκλησιαστικό-καί μυστηριακό βίο τῶν πολιτικῶν ἡγετῶν, πρός καλόν παραδειγματισμόν ὅλων τῶν πολιτῶν, τούς ὁποίους ὁρκίστηκαν στόν Ἴδιο Τόν Τριαδικόν Θεόν (Τόν ἐνίοτε ἐπικαλούμενο κατά τό ἴδιον ἐπικοινωνιακό συμφέρον)... νά ὑπηρετοῦν μέ τόν καλύτερο τρόπο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου