Περί τοῦ πεπτωκότος κόσμου
(1ο μέρος)
Ἀποσπάσματα ἐκ τοῦ βιβλίου
ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
Γέρων Θαδδαῖος τῆς Βιτόβνιτσα
Περί ὑπηρεσίας πρός τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο: 1ο μέρος , 2ο μέρος , 3ο μέρος , 4o μέρος , 5ο μέρος , 6ο μέρος ,
Περί μοναχισμοῦ: 1ο μέρος ,
Περί προσευχῆς: 1ο μέρος , 2ο μέρος , 3ο μέρος , 4ο μέρος , 5ο μέρος , 6ο μέρος , 7ο μέρος
Περί ἀγάπης: 1ο μέρος , 2ο μέρος ,
Περί ἀγάπης: 1ο μέρος , 2ο μέρος ,
1. Ἐμεῖς πού εἴμαστε πεπτωκότες, ὅπως τά πεπτωκότα πνεύματα, ἐπιτρέπουμε στόν ἑαυτό μας νά ὐποδουλωνόμαστε ἀπό πράγματα καί ἀνθρώπους. Δέν ἰσχύει τό ἴδιο γιά τά ἀγγελικά τάγματα. Καί ὅσοι ἀνάμεσά μας ἑνώνονται μέ τόν Κύριο μέσα στήν καρδιά καί τόν νοῦ του, οὔτε αὐτοί ὑποδουλώνονται ποτέ σέ κάποιο κτιστό ἀντικείμενο. Ὑπάρχουν μαζί μέ τόν Κύριο καί μαζί Του ἀγαπᾶνε ὅλη τήν κτίση.
Εἶναι ὁλότελα ἀπίστευτο: σέ μιά τέτοια κατάσταση ὁ ἄνθρωπος νιώθει συγγενεῖς του ὅλους τούς ἀνθρώπους, καλούς καί κακούς. Τό μόνο πρᾶγμα πού τόν στενοχωρεῖ εἶναι ὅτι οἱ λογισμοί τῶν ἄλλων ἀνθρώπων ἀντίκεινται στήν ἀγάπη καί τήν ἀγαθοσύνη.
Εἶναι ὁλότελα ἀπίστευτο: σέ μιά τέτοια κατάσταση ὁ ἄνθρωπος νιώθει συγγενεῖς του ὅλους τούς ἀνθρώπους, καλούς καί κακούς. Τό μόνο πρᾶγμα πού τόν στενοχωρεῖ εἶναι ὅτι οἱ λογισμοί τῶν ἄλλων ἀνθρώπων ἀντίκεινται στήν ἀγάπη καί τήν ἀγαθοσύνη.
2. Ὅ,τι δημιούργησε ὁ Θεός, τό δημιούργησε ὑπέροχο καί τέλειο. Ἀκόμα καί τά πνεύματα ἐκεῖνα πού ἀργότερα ἐξέπεσαν ἀπό τόν Θεό, δημιουργήθηκαν ὡς τέλεια ὄντα. Ἐξέπεσαν τῆς νοητικῆς τελειότητας, κι ἐπειδή ἀποξενώθηκαν ἀπό τήν πηγή τῆς ζωῆς, ἀναζήτησαν παρηγοριά σέ μιά ζωή ψεύδους. Δέν ἔχουν ἀληθινή ζωή ἀλλά τήν ἀναζητοῦν σέ κτιστά πράγματα, σέ πράγματα πεπερασμένα. Ἀπό αὐτά ἀντλοῦν ἰκμάδα. Ἀλλά ἐπειδή ἔχουν ἀποξενωθεῖ ἀπό τήν ἀγάπη-ἐνῶ θυμοῦνται πῶς ἦταν ὅταν βρισκόντουσαν κάτω ἀπό τή φτερούγα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐν τῇ πληρότητι τῆς Χάριτος-προσπαθοῦν νά μιμηθοῦν αὐτή τήν ἀγάπη καί νά δελεάσουν τούς ἀνθρώπους δίνοντάς τους ψευδή παρηγοριά, προκειμένου νά τούς κερδίσουν.
Κι ἔτσι οἰ ἄνθρωποι καταπιάνονται μέ πολλές δραστηριότητες μέ φιλοσοφία, ὀρθολογισμό, ἐπιστημονική ἔρευνα. Ὅμως ὅλα αὐτά εἶναι πολύ ἐφήμερα. Ἡ παρηγοριά διαρκεῖ πολύ λίγο κι ἔπειτα ἑδραιώνεται ἡ κατάθλιψη καί ἡ ἀπόγνωση. Οἱ ἄνθρωποι σ' αὐτή τή γῆ νιώθουν γενικῶς πολύ μόνοι, ἀκόμα κι ὅταν εἶναι ἀνάμεσα στά πιό κοντινά τους οἰκογενειακά πρόσωπα. Αὐτό ὀφείλεται στήν πεπτωκυία φύση μας. Τά παιδιά κλαῖνε καί τό κλάμα τους εἶναι συνάμα καί κλάμα τῶν γονιῶν τους.
Τά πεπτωκότα πνεύματα νιώθουν ἐπίσης μοναξιά καί γι' αὐτό κρατᾶνε συντροφιά τό ἕνα στό ἄλλο μέ τό νά κάνουν κάθε εἴδους κακό, ὅπως ἀκριβῶς καί οἱ ἄνθρωποι ἐδῶ στή γῆ. Τά πεπτωκότα πνεύματα ὁμονοοῦν καί ἐνεργοῦν ἀπό κοινοῦ, ὅ,τι κι ἄν κάνουν, προσπαθώντας νά βροῦν παρηγοριά, ἀλλά δέν τήν βρίσκουν ποτέ. Τό ἴδιο καί οἰ ἄνθρωποι: πηγαίνουν μαζί σέ μπάρ καί ταβέρνες καί μεθᾶνε, σπᾶνε ποτήρια καί μπουκάλια καί ἐπιστρέφουν σπίτι τους μέ κοψίματα καί οὐλές, ἀλλά παρηγοριά δέν βρίσκουν. Τήν ἀναζητοῦν παντοῦ, μά δέν τήν βρίσκουν. Ὅμως ὅσοι εἶναι ἕνα μέ τόν Κύριο, ὅπως οἱ Ἄγγελοι, εἶναι πάντοτε ἐν εἰρήνῃ καί ἔχουν χαρά στήν καρδιά τους. Ἡ εἰρήνη καί ἡ χαρά τους εἶναι ἀναλλοίωτες.
3. Εἶναι ἀκριβῶς ὅπως τό λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες: τά πνεύματα πού ἔχουν ἐκπέσει ἀπό τά ὕψη τῆς τελειότητας βρίσκονται τώρα στή γῆ καί βλέπουν ὅτι ὁ χρόνος τους τελειώνει. Πλησιάζει πλέον ὁ καιρός πού θά ὀλοκληρωθεῖ ἡ περίοδος ἀπό τή Δημιουργία μέχρι τή Φοβερή Κρίση. Τά πεπτωκότα πνεύματα ὑποφέρουν πάρα πολύ, διότι γνωρίζουν ὅτι θά ὐπάρξει Κρίση καί ὅτι θά εἶναι δίκαιη. Γνωρίζουν ὅτι μετά τήν Κρίση θά εἶναι ἀπομονωμένα. Κινοῦνται ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους, παράγουν ψευδαισθήσεις καί παίρνουν πολλούς ἀνθρώπους μέ τό μέρος τους. Πιστεύουν ὅτι ἡ νικη θά εἶναι δική τους, ἀλλά ἐν τέλει θά ἐπικρατήσει ἡ θεία δικαιοσύνη. Ἐν πλῷ
Γιά τό διαδίκτυο, πληκτρολόγηση-διάθεση:
ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ http://kaiomenivatos.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου