Καταιγίδα ἐπιστολῶν στούς Ἱεράρχες
γιά τήν ψευδοσύνοδο:
Ἐπιστολή τῶν Ὀρθοδόξων Πολιτῶν
Ἠμαθίας-Πτολεμαΐδος
γιά τήν ψευδοσύνοδο:
Ἐπιστολή τῶν Ὀρθοδόξων Πολιτῶν
Ἠμαθίας-Πτολεμαΐδος
πρός τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἑλλάδας
κατά τῆς ἐπερχομένης
ληστρικῆς Συνόδου!
B o n a p p e t i t !
Προς
την
Ιερά Σύνοδο
της
Εκκλησίας της Ελλάδος
Ι.
Γενναδίου 14
11521
Αθήνα
Μακαριώτατε Άγιε Πρόεδρε,
Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς,
[….]
Ως συνειδητά μέλη της Μίας, Αγίας, Καθολικής
και Αποστολικής Εκκλησίας, σας απευθύνουμε κραυγή αγωνίας και αγανάκτησης, όσον
αφορά την προετοιμαζόμενη Αγία και
Μεγάλη Πανορθόδοξη Σύνοδο.
Η αγωνία μας αυτή πηγάζει κυρίως, από τη
μελέτη του πέμπτου κειμένου της Ε’ Προσυνοδικής Πανορθοδόξου Διασκέψεως της
Γενεύης με τίτλο: « ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΟΙΠΟΝ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΚΟΣΜΟ ». Θεωρούμε λοιπόν αυτό το κείμενο, ως το πιο κρίσιμο και βαρυσήμαντο.
Διαβάζοντας λοιπόν αυτό το κείμενο προσεκτικά,
αντιλαμβανόμαστε πόσο πονηρό και επικίνδυνο είναι, αφού συνδυάζει, αλλού
πατερικές θέσεις και ορθόδοξη εκκλησιολογία και αλλού αιρετική εκκλησιολογία
και μεταπατερική θεολογία. Για παράδειγμα το άρθρο 6, που αναγνωρίζει την
ύπαρξη κι άλλων «Εκκλησιών». Είναι φανερό ότι οι συντάκτες αυτού του κειμένου προσπαθούν
τεχνηέντως να μας μπερδέψουν.
Η επικεφαλίδα, « προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον » άλλαξε σε, « ύπαρξιν άλλων Χριστιανικών Εκκλησιών και Ομολογιών
» και έτσι παρουσιάζεται και γίνεται αποδεκτή - με καμουφλαρισμένο και έμμεσο
τρόπο - η αιρετική « θεωρία των Κλάδων ». Στο ίδιο άρθρο 6 αναφέρεται, πως η Ορθόδοξη
Εκκλησία έχει ως «αντικειμενικόν σκοπόν
την προλείανσιν της οδού της οδηγούσης προς την ενότητα».
Ποια
ενότητα όμως; Αυτήν που αφορά το πλανηθέν μέλος που επανέρχεται στην ΜΙΑ και
ΜΟΝΑΔΙΚΗ Εκκλησία ή γίνεται λόγος για την αιρετική εκκλησιολογία περί
«διηρημένης Εκκλησίας»; ¨Όμως οι άγιες Σύνοδοι κι οι άγιοι όλων των αιώνων,
αναφέρονται σε ΜΙΑ μόνο Εκκλησία που σώζει: την Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία.
Δόλιο επίσης άρθρο, είναι και το 12. Εμμέσως
πλην σαφώς, απορρίπτεται η Ορθόδοξος Εκκλησία ως η ΜΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ και
εξισώνεται με τις ΑΙΡΕΣΕΙΣ, και ότι κι αυτή ακόμα, ψάχνει να βρει, μέσω των
θεολογικών διαλόγων την ορθή πίστη. Αλλά αφού εξισώνεται η Ορθόδοξη Εκκλησία με
τις αιρετικές και δεν έχουμε με αυτές διαφορά
πίστεως, τότε σε τι αποσκοπούν αυτοί οι περιβόητοι και αιώνιοι διάλογοι;
Επίσης το άρθρο 20, διακρίνεται από επιτηδευμένη
ασάφεια και σύγχυση, καθώς ουσιαστικά υιοθετείται η λεγόμενη « βαπτισματική θεολογία
» σε αντίθεση και σε ανατροπή σχεδόν της όλης Ορθόδοξης θεολογίας.
Κλείνουμε με μια θλιβερή διαπίστωση, όσον
αφορά το άρθρο 22. Με αυτό το άρθρο, θα θεωρείται « καταδικαστέος » όποιος θα
επιδιώκει να ζει « επόμενος τοις αγίοις Πατράσι » και όποιος θα μείνει σταθερός
στην Πατερική διδασκαλία, θα θεωρείται ότι διασπά την ενότητα της Εκκλησίας!
Όμως η διατήρηση της Ορθοδόξου Πίστεως, δεν
διασφαλίζεται μόνον δια του συνοδικού συστήματος, όπως ισχυρίζεται ο συντάκτης αυτού
του άρθρου, αλλά και μέσω του πιστού λαού.
Η Σύνοδος Επισκόπων είναι βεβαίως μια έκφραση
καθολικότητας, αλλά έσχατος κριτής περί των θεμάτων της Πίστεως είναι η αγρυπνούσα
συνείδησις, του σώματος της Εκκλησίας, δηλαδή του ευσεβούς λαού, όπως τονίζεται
και στην κοινή διακήρυξη των 4 Πατριαρχών της Ανατολής, το 1848.
Επίσης, ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής δεν
αναφέρει πως ο καθένας από μας είναι « εν σμικρώ Εκκλησία »; Τι σημαίνει αυτό;
Ότι ο καθένας μας, πρέπει να είναι φύλακας των Ορθοδόξων δογμάτων. Επίσης, ο άγιος
Θεόδωρος ο Στουδίτης, τονίζει την υποχρέωση ακόμη και του πιο τελευταίου και απλοϊκού
πιστού στα θέματα της διαφύλαξης της Ορθοδόξου Πίστεως.
Είναι οφθαλμοφανές, πως μέσα από αυτό το
κείμενο, στρώνεται ο δρόμος για την επέκταση και νομιμοποίηση του Οικουμενισμού.
Η διγλωσσία και ασάφεια του κειμένου λοιπόν, θυμίζουν τα λόγια του μακαριστού
π. Αθανασίου Μυτιληναίου, ο οποίος έλεγε για τον Οικουμενισμό, πως «πρόκειται για ένα ανακάτωμα, ένα
τσουβάλιασμα της αλήθειας με το ψεύδος, δηλαδή και το ένα και το άλλο».
Πουθενά στο κείμενο δε γίνεται λόγος για
αιρέσεις ή για επιστροφή των αιρετικών στην ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ Εκκλησία. Πουθενά
δεν γίνεται οριοθέτηση της ορθοδόξου διδασκαλίας έναντι των πλανών. Πουθενά δεν
γίνεται λόγος για ενότητα στην ορθή πίστη, για ενότητα στην Εκκλησία του
Χριστού, αλλά μόνο για ενότητα «Εκκλησιών». Γι’ αυτό είπαμε στην αρχή, πως πρόκειται
για ένα πονηρό και επικίνδυνο κείμενο.
Για να είναι μια Σύνοδος όμως,όντως
Αγιοπνευματική και Ορθόδοξη, πρεπει οι αποάσεις της να στηρίζονται στην Ορθόδοξη
Παρακαταθήκη και να είναι εν τέλει, «επόμενη τοις αγίοις πατράσι »και
συμπορευόμενη με τα ορίσματα όλων των προγενεστέρων Συνόδων.
Σε διαφορετική περίπτωση, θα έχουμε μία
ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΨΕΥΤΟΣΥΝΟΔΟ, την οποία θα καταγγείλουμε στον ευσεβή λαό.
Μετά βαθυτάτου σεβασμού.
Συντονιστική Επιτροπή Ορθοδόξων Πολιτών
Ημαθίας - Πτολεμαΐδος
