Ὁ ἀληθινός Χριστιανός
δέν γογγύζει μέ τό "γιατί;",
Ἅγιος Πορφύριος
Λέγει ὁ σοφός Σολομών ὅτι ὁ Χριστός "εὑρίσκεται τοῖς μή πειράζουσιν Αὐτόν". Οἱ "πειράζοντες" τόν Θεό εἶναι ὅσοι ἀμφιβάλλουν, διστάζουν ἤ καί, χειρότερα ἀκόμη, ἀνθίστανται στήν παντοδυναμία Του καί πανσοφία Του. Δέν πρέπει ἡ ψυχή μας ν' ἀντιστέκεται καί νά λέει, "γιατί τό ἔκανε ἔτσι αὐτό ὁ Θεός, γιατί τό ἄλλο ἀλλιῶς, δέν μποροῦσε νά κάνει διαφορετικά;".
Ὅλ' αὐτά δείχνουν μία ἐσωτερική μικροψυχία καί ἀντίδραση. Δείχνουν τή μεγάλη ἰδέα πού ἔχομε γιά τόν ἑαυτό μας, τήν ὑπερηφάνεια μας καί τόν μεγάλο ἐγωισμό μας. Αὐτά τά "γιατί" πολύ βασανίζουν τόν ἄνθρωπο, δημιουργοῦν αὐτά πού λέει ὁ κόσμος "κόμπλεξ"· παραδείμγατος χάριν, "γιατί νά εἶμαι πολύ ψηλός;" ἤ-καί τό ἀντίθετο-"πολύ κοντός". Αὐτό δέν φεύγει ἀπό μέσα. Καί προσεύχεται κανείς καί κάνει ἀγρυπνίες, ἀλλά γίνεται τό ἀντίθετο. Καί ὑποφέρει κι ἀγανακτεῖ χωρίς ἀποτέλεσμα.
Ἐνῶ μέ τόν Χριστό, μέ τήν χάρι, φεύγουν ὅλα. Ὑπάρχει αὐτό τό "κάτι" στό βάθος, δηλαδή τό "γιατί", ἀλλά ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἐπισκιάζει τόν ἄνθρωπο κι ἐνῶ ἡ ρίζα εἶναι τό κόμπλεξ, ἐκεῖ πάνω φυτρώνει τριανταφυλλιά μέ ὡραῖα τριαντάφυλλα, κι ὅσο ποτίζεται μέ τήν πίστη, μέ τήν ἀγάπη, μέ τήν ὑπομονή, μέ τήν ταπείνωση, τόσο παύει νά ἔχει δύναμη τό κακό, παύει νά ὑπάρχει· δηλαδή δέν ἐξαφανίζεται, ἀλλά μαραίνεται.
Ὅσο, ὄμως δέν ποτίζεται ἡ τριανταφυλλιά, τόσο μαραίνεται, ξηραίνεται καί χάνεται, κι ἀμέσως ξεπετάγεται τό ἀγκάθι.
Δέν εἶναι μόνο ἡ ἀντίδραση καί τό "γιατί", πού δείχνουν ὅτι ἐκπειράζομε τόν Θεό. Ἐκπειράζομε τόν Θεό, ὅταν ζητοῦμε κάτι ἀπό Ἐκεῖνον, ἀλλά ἡ ζωή μας εἶναι μακράν τοῦ Θεοῦ. Τόν ἐκπειράζομε, ὅταν ζητοῦμε κάτι, ἀλλά ἡ ζωή μας δέν εἶναι σύμφωνη μέ τό θέλημά Του-πράγματα, δηλαδή, ἐνάντια στόν Θεό· ἄγχος, ἀγωνία, ἀπ' τό ἕνα μέρος, κι ἀπ' τό ἄλλο παρακαλοῦμε.
Γιά τό διαδίκτυο ἀπό τό:
