ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ: ΕΞΩΔΙΚΟΣ ΔΗΛΩΣΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ "μείωσιν τῶν διδακτικῶν ὡρῶν καί τήν αλλαγή τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν"

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2016

ΕΞΩΔΙΚΟΣ ΔΗΛΩΣΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ "μείωσιν τῶν διδακτικῶν ὡρῶν καί τήν αλλαγή τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν"

ΕΞΩΔΙΚΟΣ ΔΗΛΩΣΙΣ

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ

"μείωσιν τῶν διδακτικῶν ὡρῶν

καί τήν αλλαγή τοῦ μαθήματος

τῶν θρησκευτικῶν"

Γιά ἄλλη μία φορά ὁ κος Φίλης καί ὁ περίγυρός του χρησιμοποιοῦν τό ἐπιχείρημα τοῦ δῆθεν ἐκσυγχρονισμοῦ τῆς ἐκπαιδεύσεως καί τῆς ἐπεκτάσεως τῶν ὁριζόντων τῶν μαθητῶν γιά τίς ἀνάγκες τῆς σύγχρονης ἐποχῆς καί πραγματικότητος. Ὅμως, ὅπως προκύπτει ἀπό συγκεκριμένες διατάξεις τοῦ Συντάγματος καί τοῦ Νόμου, δέν ἔχει κανένα ἀπολύτως δικαίωμα νά ἐπιβάλει στά παιδιά μας τήν μετάδοση θρησκευτικῶν γνώσεων ἀσχέτων ἤ ἐκ διαμέτρου ἀντιθέτων πρός τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία, ὅπως ὁ Κύριος καί Θεός ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός τήν ἔχει θεμελιώσει καί μᾶς ἔχει διδάξει. Ἀντιθέτως, καί σύμφωνα μέ τήν ἀπόφαση 3356/1995 τοῦ Συμβουλίου Ἐπικρατείας, ἔχουμε τό ἀπόλυτο ἀνθρώπινο καί ἐντελῶς ἀπαραβίαστο δικαίωμα νά ἀπαιτοῦμε ἀπό τό κράτος τήν παροχή θρησκευτικῆς ἐκπαιδεύσεως στά παιδιά μας, σύμφωνη μέ τίς διδαχές τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Πίστεως.

Συνεπῶς δέν μπορεῖ οὔτε ὁ κός Φίλης καί οἱ σύντροφοί του νά ἐπεμβαίνουν στόν εὐαίσθητο ψυχισμό τῶν μικρῶν παιδιῶν μας καί νά τόν διαστρεβλώνουν, κατά τίς ἐμμονικές, ἰδεοληπτικές καί ἀθεϊστικές τους προσωπικές ἀντιλήψεις καί ἐξαγγελίες. Μέ ἄλλα λόγια ἐμεῖς εἴμαστε ἐκεῖνοι πού ἔχουμε τό δικαίωμα καί τήν δύναμη πού μᾶς τήν δίδει ἄμεσα ὁ Νόμος νά ἀπαιτοῦμε θρησκευτική ἐκπαίδευση γιά τά παιδιά μας σύμφωνα μέ τίς δικές μας θρησκευτικές πεποιθήσεις.

Μέσα σ' αὐτό τό πλαίσιο ἐπιβάλλεται νά προσπαθήσουμε νά ἀφυπνίσουμε τόν κόσμο ἔναντι τῆς συγκεκριμένης σκοταδιστικῆς προσπάθειας τοῦ κ. Φίλη, τήν ὁποία μποροῦμε νά ἀποτρέψουμε, ἄν ἀντιδράσουμε ἄμεσα καί μαζικά.

Παράλληλα ἐπισυνάπτουμε τό παρόν συνημμένο ἐξώδικο καί τήν δικαστική ἀπόφαση τοῦ Συμβουλίου Ἐπικρατείας.

Τό ἐξώδικο πρέπει ὁπωσδήποτε νά ἀποσταλεῖ ἀπό ὅσους γίνεται περισσοτέρους καί εἰ δυνατόν μέ συστημένη ἐπιστολή στόν κ. Φίλη (ἡ διεύθυνσή του στό Ὑπουργεῖο Παιδείας ἀναγράφεται στό ἐξώδικο).

ΕΞΩΔΙΚΟΣ ΔΗΛΩΣΙΣ – ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ – ΕΠΙΦΥΛΑΞΙΣ

ΝΟΜΙΜΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

(κοινοποιουμένη διά συστημένης ἐπιστολῆς)

Τοῦ……………………………………….. κατοίκου …………., ὁδός …………

ΠΡΟΣ Κoν. Νικόλαον Φίλη, ἑδρεύοντα ἐν Ἁμαρουσίῳ Ἀττικῆς, ὁδός Α. Παπανδρέου 37, Ὑπουργεῖον Παιδείας.

Ἐπειδή τυγχάνω πατήρ ἀνηλίκων τέκνων, μαθητῶν τοῦ ……………….. Σχολείου, διά τήν ἀρτίαν ἐκπαίδευσιν τοῦ ὁποίου καί δή τήν θρησκευτικήν τοιαύτην κατά τήν Ὀρθόδοξον Χριστιανικήν Πίστιν ἔχω ἄμεσον προσωπικόν δικαίωμα καί ἐνδιαφέρον, ἐπληροφορήθην μετά μεγίστης ἀγανακτήσεως τήν δημοσίᾳ ὑφ’ ὑμῶν ἐκπεφρασθεῖσαν πρόθεσιν ἀφ’ ἑνός πρός μείωσιν τῶν διδακτικῶν ὡρῶν τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν καί ἀφ’ ἑτέρου διά τήν ἔκπτωσιν τοῦ ἐν λόγῳ μαθήματος στό ἐπίπεδόν τῆς θρησκειολογίας, ἤτοι τῆς ἐκ μέρους τῶν μαθητῶν προσλήψεως γνώσεων καί ἑτέρων θρησκειῶν καί δογμάτων. Ὡστόσο, οἱ προθέσεις σας αὐτές πρωτίστως προσκρούουν στίς ἀκόλουθες διατάξεις τοῦ Συντάγματος καί τοῦ Νόμου:

α΄) Στό Ἄρθρον 13 πάρ. 1 Σ., ὁρίζον ὅτι: «Ἡ ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως εἶναι ἀπαραβίαστος».

β΄) Στό ἄρθρον 16 πάρ. 2 τοῦ Συντάγματος, κατά τό ὁποῖον: «Ἡ παιδεία ἀποτελεῖ βασική ἀποστολή τοῦ Κράτους καί ἔχει σκοπό τήν ἠθική, πνευματική, ἐπαγγελματική καί φυσική ἀγωγή τῶν Ἑλλήνων, τήν ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνείδησης καί τή διάπλασή τους σέ ἐλεύθερους καί ὑπεύθυνους πολῖτες».

γ΄) Στό ἄρθρον 2 τοῦ Πρώτου Πρωτοκόλλου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Συμβάσεως Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου, κατά τό ὁποῖον: «Οὐδείς δύναται νά στερηθῆ τοῦ δικαιώματος ὅπως ἐκπαιδευθῆ. Πᾶν κράτος ἐν τῇ ἀσκήσει τῶν ἀναλαμβανομένων ὑπ’ αὐτοῦ καθηκόντων ἐπί τοῦ πεδίου τῆς μορφώσεως καί τῆς ἐκπαιδεύσεως θά σέβεται τό δικαίωμα τῶν γονέων ὅπως ἐξασφαλίζωσι τήν μόρφωσιν καί ἐκπαίδευσιν ταύτην συμφώνως πρός τάς ἰδίας αὐτῶν θρησκευτικάς καί φιλοσοφικάς πεποιθήσεις».

Πλήρης ἀνάλυσις τῶν συγκεκριμένων ὡς ἄνω διατάξεων καί παράλληλα ἡ ρητή ἐπιβεβαίωσις τῆς νομικῆς ὑποχρεώσεως τοῦ κράτους καί τῶν ὀργάνων του καί δή τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας νά συμβάλλη διά τῆς ἐκπαιδευτικῆς διαδικασίας πρωτίστως στήν διαμόρφωση τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς συνειδήσεως τῶν ἑλληνοπαίδων, ὡς νομίμου καί δή ἀνθρωπίνου δικαιώματος, ὅπως ἐπιβάλλεται ἀπό τό Σύνταγμα καί τήν Εὐρωπαϊκή Σύμβαση τῆς Ρώμης περί Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων περιέχεται στήν 3356/1995 ἀπόφαση τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας, πρός τήν ὁποίαν ὑπέχετε – καί σεῖς προσωπικῶς – τήν νομική ὑποχρέωση συμμορφώσεως καί ἐφαρμογῆς (κατ’ ἄρθρον 95 πάρ. 5 Σ.), ἔχει κριθεῖ καί δή ἐν σχέσει ὡς πρός τά ἀνωτέρω εὐαίσθητα ζητήματα ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καί θρησκευτικῆς συνειδήσεως πού διανοεῖστε νά ἐγγίζετε, ὅτι: «Ἐπειδή ἀπό τίς πιό πάνω διατάξεις, ἑρμηνευόμενες σέ συνδυασμό μεταξύ τους, (…) συνάγεται ὅτι σκοπός τῆς παρεχομένης, στά σχολεῖα, παιδείας εἶναι, μεταξύ ἄλλων, καί ἡ ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν Ἑλληνοπαίδων σύμφωνα μέ τίς ἀρχές τῆς Ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς διδασκαλίας, στήν ὁποίαν, κατά τεκμήριο, ἐν ὄψει τῶν ἐκτεθέντων, ἀποβλέπουν οἱ γονεῖς των ἀντλώντας ἀπό τό πιό πάνω ἄρθρο 13 τοῦ Συντάγματος, τό δικαίωμα, πού εἶναι, ὡς ἀναφέρθηκε, καί διεθνῶς κατοχυρωμένο, μέ τίς ὡς ἄνω διατάξεις τῆς Συμβάσεως τῆς Ρώμης, νά καθορίζουν οἱ ἴδιοι τήν θρησκευτική ἀγωγή τῶν τέκνων τους, σύμφωνα μέ τίς δικές τους θρησκευτικές πεποιθήσεις. Ὑπό τήν ἔννοια αὐτή καίπροκειμένου νά τύχει ἐφαρμογῆς ἡ διάταξη τοῦ ἄρθρου 16 πάρ. 2 τοῦ Συντάγματος, προκειμένου δηλαδή νά «ἀναπτυχθεῖ» ἡ θρησκευτική συνείδηση τῶν μαθητῶν σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τῆς Ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς Πίστης, οἱ μαθητές εἶναι ὑποχρεωμένοι νά μετέχουν στίς σχολικές ἐκδηλώσεις, ὅπως εἶναι ἡ καθημερινή προσευχή καί ὁ ἐκκλησιασμός καί νά παρακολουθοῦν τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, τό ὁποῖον, ὅπως εἶναι αὐτονόητο, ἐν ὄψει τῶν ἐκτεθέντων, πρέπει νά διδάσκεται στά σχολεῖα σύμφωνα μέ τίς ἀρχές τῆς Ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς θρησκείας (βλ. ΣτΈ 3533/86) καί ἐπί ἱκανόν ἀριθμόν ὡρῶν διδασκαλίας ἑβδομαδιαίως».

Σημειωτέον ὅτι ὅλες οἱ κυβερνήσεις στό κράτος ἔχουν συμμορφωθεῖ πρός τήν ἄνω ἀπόφαση, δεδομένου ἀκριβῶς ὅτι ἡ θρησκευτική συνείδησις τῶν Ἑλλήνων καί τῶν τέκνων τους εἶναι ἀπολύτως ἀπαραβίαστος. Οὐδείς δύναται νά ἐπεμβαίνει σ’ αὐτήν καί δή κατά τούς ἀνωτέρω τρόπους πού προεξηγγείλατε. Ἐπίσης, ἡ ἀπόφασις τοῦ Ἀνωτάτου Ἀκυρωτικοῦ Δικαστηρίου ὁμιλεῖ περί ἱκανόν ἀριθμόν «ὡρῶν» καί ὄχι «ὥρας» διδασκαλίας.

Ἐκ τῶν προεκτεθεισῶν λοιπόν διατάξεων τοῦ Συντάγματος καί τοῦ ὑπερνομοθετικῆς ἰσχύος Α΄ Προσθέτου Πρωτοκόλλου τῆς ΕΣΔΑ, ἐν συνδυασμῷ πρός τήν ρητή καί ἀπολύτως δεσμευτική γιά τό κράτος – καί ὑμᾶς προσωπικῶς – ἑρμηνεία αὐτῶν δυνάμει τῆς ὡς ἄνω 3356/1995 ἀποφάσεως τοῦ ΣτΈ, προκύπτει σαφῶς καί ἀμέσως ὅτι ἔχω τό ἀπόλυτο δικαίωμα ἔναντι τόσον ὑμῶν προσωπικῶς, ὅσον καί τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, τό ὁποῖον διοικεῖτε ἀπό τήν θέσιν τοῦ ὑπουργοῦ Παιδείας καί Θρησκευμάτων, νά ἀπαιτῶ νά σέβεσθε τό δικό μου προσωπικό καί ἀτομικό δικαίωμα νά ἐξασφαλίζη τό κράτος τήν μόρφωσιν καί τήν ἐκπαίδευσιν τῶν τέκνων μου συμφώνως πρός τάς ἰδίας ἐμοῦ θρησκευτικάς πεποιθήσεις, ἤτοι ἀποκλειστικῶς ἐπί τῷ τέλει τῆς ὀρθῆς διαμορφώσεως τῆς θρησκευτικῆς των συνειδήσεως ὡς Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Ὡς δ’ ἀμέσως καθίσταται ἀντιληπτόν, τό δικαίωμά μου τοῦτο ἐξ ὁρισμοῦ ἀποκλείει τήν περίπτωσιν τῆς προσλήψεως ἐκ μέρους τῶν τέκνων μου πάσης γνώσεως σχετικῆς πρός πᾶσαν ἑτέραν θρησκείαν ἤ δόγμα, παραβιαζομένης ἄλλως τῆς ὑπό διαμόρφωσιν θρησκευτικῆς συνειδήσεως τῶν ἀνηλίκων τέκνων μου καί τοῦ ἀτομικοῦ δικαιώματός μου, ὡς καί τῶν λοιπῶν γονέων «ὅπως ἐξασφαλίζωσι τήν μόρφωσιν καί ἐκπαίδευσιν ταύτην συμφώνως πρός τάς ἰδίας αὐτῶν θρησκευτικάς πεποιθήσεις».

Ὡς ἐκ τούτου, ἐάν ἐν τέλει ὑλοποιήσετε τήν ὡς ἄνω ἐκπεφρασθεῖσαν πρόθεσίν σας, εἰς τρόπον ὥστε τά τέκνα μου νά καλοῦνται νά διδάσκονται τό περιεχόμενο ἤ τά δόγματα πάσης ἑτέρας θρησκείας ἤ δογματικῆς αἱρέσεως (π.χ. τῆς παναιρέσεως τοῦ ρωμαιοκαθολικισμοῦ), δυστυχῶς δέν θά μοῦ ἀπομένει παρά νά προσφύγω στήν Δικαιοσύνη ἐναντίον ὑμῶν προσωπικῶς, ὡς καί παντός ἑτέρου ὑπευθύνου πρός ἀποκατάστασιν τῆς ἀμέσως ἐπαπειλουμένης ἠθικῆς βλάβης ἐμοῦ καί τῶν τέκνων μου. Τονίζεται δέ ὅτι τό ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει προσωποπαγές τῆς ἀστικῆς εὐθύνης συνδέεται ἀρρήκτως μέ τό εἶδος τοῦ πρός παραβίασιν διακινδυνευομένου δικαιώματός μας, ἤτοι μέ τόν χαρακτήρα τούτου ὡς ἀπολύτου, θεμελιώδους, ἀπαραβιάστου ἀτομικοῦ καί ἀνθρωπίνου. Διά ταῦτα καί ρητῶς ἐπιφυλλαττόμενος παντός νομίμου δικαιώματος ΚΑΛΩ ὑμᾶς ὅπως προβῆτε σέ ρητή δημόσια ἀνάκληση τῶν ὡς ἄνω ἐξαγγελιῶν σας καί μεριμνήσετε ἀφ’ ἑνός νά διατηρηθῆ καί ἐνισχυθῆ ἔτι περαιτέρω ὁ ὁμολογιακός χαρακτήρ τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν γιά τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς Ἑλληνόπαιδες καί νά ἀπέχετε πάσης ἐνεργείας, ἡ ὁποία θά συνεπήγετο τήν κατάπτωση τοῦ ἐν λόγῳ μαθήματος σέ μάθημα θρησκειολογίας ἤ διά τῆς προσθήκης σ’ αὐτό γνώσεων ἑτέρων θρησκειῶν ἤ δογμάτων καί ἀφ’ ἑτέρου νά αὐξήσετε τίς ὧρες διδασκαλίας τοῦ ἐν λόγῳ μαθήματος, ὥστε νά διδάσκεται καθημερινῶς σέ ὅλες τίς τάξεις τοῦ Δημοτικοῦ, τοῦ Γυμνασίου καί τοῦ Λυκείου, καθ’ ὅτι μόνον οὕτω δύναται νά ἐπιτευχθῆ ἀποτελεσματικῶς ὁ ὡς ἄνω προβλεπόμενος στόν Νόμο σκοπός τῆς ἀναπτύξεως τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Πίστεως στά ἑλληνόπουλα.

Ἀθῆναι, τῇ 16η Μαΐου 2016

Ὁ (Ἡ) ἐξωδίκως δηλῶν (οῦσα) - προσκαλῶν (οῦσα)