H AΛΦΑΒΗΤΑΛΦΑΒΗΤΟΣ
ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ
ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ
ΚΑΙ ΤΟΥΣ
ΟΜΟΦΡΟΝΕΣ
Η’ ΣΙΩΠΩΝΤΕΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ -ΙΕΡΕΙΣ- ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΥΣ.
Ο φόβος του
Θεού είναι [Α]
αρχή της αρετής αλλά και της αθανασίας.
Αρχιμ. Παΐσιος
Παπαδόπουλος,
Ηγούμενος
της Ι. Μ. Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά Φιλώτα
Ο φόβος του
Θεού είναι [Α] αρχή της αρετής αλλά και της αθανασίας
Επειδή
ο Δεσπότης και Κύριος μας Ιησούς Χριστός σαφώς εδήλωσε: «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν
τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· ὅστις
δ’ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ
Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ.ι΄, 32-33) αλλά και
επειδή, ρητώς, μας υπαγόρευσε «ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν
ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν
οὐρανῶν· ὃς δ’ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν
οὐρανῶν»(Μθ.5,19), φοβούμαστε μην καταστούμε υπόλογοι αν
αθετήσουμε τις εντολές που μας παρέδωσε να τηρήσουμε.
Γνωρίζοντας από τις
Γραφές ότι ο Θεός δεν ευαρεστείται όταν οι πιστοί, που είμαστε κατά Χάριν
παιδιά Του, υποχωρούμε σε ζητήματα πίστεως «ἐὰν
ὑποστείληται, (εάν υποχωρήσετε) οὐκ
εὐδοκεῖ (δεν ευαρεστείται) ἡ ψυχή
μου ἐν αὐτῷ· ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεώς μου ζήσεται» (Ἀμβ.β’,4)
θέλουμε με την Χάρη του Θεού να
κρατήσουμε την ομολογία της πίστεως που μας παρέδωσε με την διαδασκαλία Του.
Μολονότι είμαστε πνευματικά μικροί και αδύνατοι δεν φοβούμαστε διόλου τις
ανθρώπινες απειλές, διότι σκεπτόμαστε πως αν αθετήσουμε το θέλημά Του
κοινωνώντας με κακόδοξους επισκόπους θα αποδοκιμασθούμε εν ημέρα Κρίσεως και δεν θα
μεσιτεύσει για εμάς στον ουράνιο Του Πατέρα ο Μέγας αυτός Αρχιερεύς, και έτσι στερηθούμε την Βασιλεία Του, όχι
προσκαιρα αλλά αιώνια, διότι «ἡ βασιλεία
(Του sic) βασιλεία πάντων τῶν αἰώνων, καὶ ἡ δεσποτεία (Του sic) ἐν πάσῃ γενεᾷ
καὶ γενεᾷ» (Ψλμ.144,13). Η στέρηση της Βασιλείας του
Θεού για εμάς είναι μια ακοινωνησία που συνιστά την κόλαση και επειδή δεν
θέλουμε να διακόψουμε την κοινωνία μας με τον Μέγα Αρχιερέα Ιησού Χριστό, ο
οποίος «διὰ …τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ ῞Αγια, αἰωνίαν
λύτρωσιν εὑράμενος»(Εβρ.9,12) το θέμα είναι
σαφώς οντολογικό για την ύπαρξή μας, αφού αν συνεχίσουμε να κοινωνούμε μαζί σας
επειδή κοινωνείτε με την αίρεση εξ αιτίας σας θα στερηθούμε εμείς την Όντως Ζωή.
Απ’ αυτή την ομολογία της εξ αποκαλύψεως πίστης μαρτυρείται ποιος έχει αληθινή
κοινωνία με τον Θεό, δηλαδή, αν έχει μαζί με την πίστη και την ομολογία! «Πᾶν πνεῦμα ὃ ὁμολογεῖ Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν
σαρκὶ ἐληλυθότα ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι καὶ πᾶν πνεῦμα ὃ μὴ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν
ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι» (Α΄ Ἰωάν. 4, 2-3).
Δεν μπορείς να ονομάζεσαι Χριστιανός και να φοβάσαι να μιλήσεις γιατί θα
φανερωθείς. Πολύ περισσότερο δεν μπορείς να λέγεσαι ποιμένας να είσαι
Πρεσβύτερος πόσο μάλλον Επίσκοπος της Εκκλησίας και να κρύβεσαι σε καιρό που η
Ορθόδοξος Πίστις παραχαράσσεται, αλλοτριώνεται και διώκεται. Πρέπει να
πηγαίνεις μπροστά από το ποίμνιο.
Τι είπε ο Κύριος για τον καλό ποιμένα; «ὅταν τὰ ἴδια πρόβατα ἐκβάλῃ, ἔμπροσθεν αὐτῶν
πορεύεται, καὶ τὰ πρόβατα αὐτῷ ἀκολουθεῖ, ὅτι οἴδασι τὴν φωνὴν αὐτοῦ· ἀλλοτρίῳ
δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν, ἀλλὰ φεύξονται ἀπ’ αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων
τὴν φωνήν» (Ιω.10, 4-6).
Και επειδή «πιστὸς Κύριος ἐν πᾶσι τοῖς λόγοις αὐτοῦ καὶ ὅσιος ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ» (ψλμ. 146,13) γι’ αυτό «Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις» (Πραξ.5,29).
Και εφ’
όσον με την συγκατάθεση ή και την σιωπή σας γίνεσθε συνεργοί στην παρανομία θα
τηρήσουμε τον λόγο των Αποστολικών Διαταγών: «τοῖς τῇ γνώμῃ τοῦ Θεοῦ ἐναντία δογματίσασι μὴ
πλησιάζετε μηδὲ κοινωνοὶ τῆς ἀσεβείας αὐτῶν γίνεσθε, λέγει γὰρ καὶ Θεός… Ἀποσχίσθητε
ἐκ μέσου αὐτῶν, ἵνα μὴ συναπολῆσθε αὐτοῖς…ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν, καὶ ἀφορίσθητε,
λέγει Κύριος, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς» (Διατ. Ἁγ. Ἀποστ. βιβλ. ΣΤ΄§Δ΄ καὶ Ε΄).
