ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ (Φιλοκαλικές σελίδες 4) Ἀνθολόγιο ἀποσπασμάτων ἐκ τοῦ βιβλίου Ἀρχιμ. Ἰωαννίκιου (Ἡγουμένου Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Σοχοῦ Θεσσαλονίκης) "Ἡ ἐγκυμοσύνη καί ὁ τοκετός τῆς ψυχῆς" (5ο)

ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ (Φιλοκαλικές σελίδες 4)

Ἀνθολόγιο ἀποσπασμάτων ἐκ τοῦ βιβλίου

Ἀρχιμ. Ἰωαννίκιου
(Ἡγουμένου Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου
 Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Σοχοῦ Θεσσαλονίκης)
"Ἡ ἐγκυμοσύνη καί ὁ τοκετός τῆς ψυχῆς" (5ο)

 

Διαβάστε ὅλα τά ἀποσπάσματα ἐδῶ:

"Ἡ ἀναγκαιότης τῶν δακρύων" (1ο)
"Τό δεύτερο βάπτισμα¨ (2ο)
"Προσευχή καί δάκρυα" (3ο)
"Δάκρυα μετανοίας" (4ο)
"Ἡ ἐγκυμοσύνη καί ὁ τοκετός τῆς ψυχῆς" (5ο)   
"Ἄκαρπα καί ἁμαρτωλά δάκρυα" (6ο)
"Πολυτίμητο μύρο" (7ο)
"Δάκρυα καί κατάνυξις" (8ο)
"Δάκρυα χαροποιά" (9ο)
"Τοῦ Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου" (10ο)

"Τοῦ ἰδίου (Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου) (11ο) 

Στήν πέμπτη ὠδή, τήν λεγομένη προσευχή τοῦ προφήτου Ἡσαΐου, ὑπάρχουν οἱ ἑπόμενοι ἀξιοσημείωτοι στίχοι:

"Καί ὡς ἡ ὠδίνουσα ἐγγίζει τοῦ τεκεῖν καί ἐπί τῇ ὠδίνι αὐτῆς ἐκέκραγεν, οὔτως ἐγννήθημεν τῷ ἀγαπητῷ σου. Διά τόν φόβον σου, Κύριε, ἐν γαστρί ἐλάβομεν, καί ὠδινήσαμεν, καί ἐτέκομεν πνεῦμα σωτηρίας, Ὅ ἐποιήσαμεν ἐπί τῆς γῆς".

Ἡ ψυχή γεννᾶ, ὅπως γεννᾶ καί τό σῶμα. Τί γεννᾶ ἡ ψυχή; Πνεῦμα εἶναι καί πνεῦμα σωτηρίας τίκτει. Ὅπως ἡ σάρκα τίκτει σάρκα. "Τό γεγννημένον ἐκ τοῦ πνεύματος πνεῦμα ἐστίν καί τό γεγεννημένον ἐκ τῆς σαρκός σάρξ ἐστιν" (Ἰωάν. ε΄ 6).

Ἡ ψυχή ὁμοιάζει μέ τήν ἔγκυο γυναῖκα, πού, ὅταν πλησιάζει ὁ τοκετός, πονᾶ καί ὑποφέρει καί κράζει ἀπό τίς μητρικές ὠδῖνες. Ἡ ἔγκυος γυναῖκα, μετά ἀπό τούς πόνους καί τόν τοκετό, χαίρεται καί ἀγάλλεται διότι ἐγεννήθη ἄνθρωπος στόν κόσμο. Ὁ κόπος φεύγει, οἱ πόνοι λησμονοῦνται, οἱ ὠδῖνες παρέρχονται.

Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τήν ἐγκυμονοῦσα ψυχή, ἡ ὁποία πρόκειται νά γεννήση καρπούς πνευματικούς, ἀρετές, τέκνα ὄχι τοῦ κόσμου τούτου, τέκνα ὄχι προορισμένα γιά τόν θάνατο, ἀλλά γιά τήν ἀθανασία. Στόν τοκετό τῶν πνευματικῶν καρπῶν, τῶν ἀρετῶν, ἡ ψυχή μας πονᾶ καί ὑποφέρει καί θλίβεται καί δακρύζει. Ὅταν ὅμως γεννήση, τότε χαίρεται καί ἀγάλλεται γιά τήν πνευματική αὐτή τεκνοποίησι. Ὁ πόνος καί τό δάκρυ δίνουν τήν θέσι των στήν χαρά καί τήν εὐχαρίστησι.

"...Καί ἐτέκομεν πνεῦμα σωτηρίας".  Ὁ ἱερώτερος τοκετός, ἡ πιό χαρούμενη γέννα στόν κόσμο εἶναι "τό πνεῦμα τῆς σωτηρίας".  Δηλαδή "ἐτέκομεν" ὅ,τι συντελεῖ στήν σωτηρία, ὅ,τι ἐκφράζει τήν σωτηρία, ὅ,τι συγκροτεῖ καί ἀπαρτίζει καί συνιστᾶ τήν σωτηρία. Θεωρητικό καί πρακτικό. Θεωρητική καί πρακτική ἀρετή. Ἄν τό σπέρμα τῆς ψυχῆς εἶναι θεϊκό καί οὐράνιο (δηλαδή ὁ θεῖος φόβος), τότε καί ὀ τοκετός φέρνει τόν καρπό τοῦ Πνεύματος, ὁ ὁποῖος "ἐστί χαρά, εἰρήνη, πραότης, ἀγάπη, ἐγκράτεια". Καί τό πνεῦμα σωτηρίας εἶναι ὁ καρπός τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου. Ἡ ψυχή γεννᾶ ἔννοιες, λογισμούς, ἐπιθυμίες, πόθους, ἐφέσεις, κάθε τι πού εἶναι ταυτόσημο μέ τό πνεῦμα τῆς σωτηρίας.

  

Ἐκδόσεις: Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΚΟΥΦΑΛΙΑ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

Ἀπό: Ἱστολόγιο ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ