ΕΚΦΡΑΣΙΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ Ἀνθολόγιο ἀποσπασμάτων ἐπιστολῶν ἐκ τοῦ βιβλίου Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής ΕΠΙΣΤΟΛΉ ΛΕ΄ Τέμενεται ἡ εὐχή, παύουν τά μέλη, καί μόνον ὁ νοῦς θεωρεῖ μέσα εἰς ἄπλετον φῶς.

 ΕΚΦΡΑΣΙΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ

Ἀνθολόγιο ἀποσπασμάτων ἐπιστολῶν ἐκ τοῦ βιβλίου

Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής

ΕΠΙΣΤΟΛΉ ΛΕ΄
Τέμενεται ἡ εὐχή, παύουν τά μέλη,

καί μόνον ὁ νοῦς θεωρεῖ μέσα εἰς ἄπλετον φῶς.

 

 
Διαβάστε ἀπόσπασμα ἀπό τήν Ἐπιστολή:  Α΄ , Β΄ , Γ΄ , Δ΄ , Ε΄ , ΣΤ΄, Ζ΄ ,Η΄ , Θ΄, Ι΄ , ΙΑ΄ , ΙΒ΄ , ΙΓ΄ , ΙΔ΄ , ΙΕ΄ , ΙΣΤ΄ , ΙΖ΄ , ΙΗ΄ , ΙΘ΄ , Κ΄ , ΚΑ΄ , ΚΒ΄ , ΚΓ΄ , ΚΔ΄ ,  ΚΕ΄, ΚΖ΄ , ΚΘ΄ , Λ΄ , ΛΑ΄ , ΛΒ΄ , ΛΓ΄ , ΛΔ΄ ,
 

Τέμνεται ἡ εὐχή, παύουν τά μέλη, καί μόνον ὁ νοῦς θεωρεῖ μέσα εἰς ἄπλετον φῶς. (ΛΕ΄).

Κάθε λογισμός ὅπου φέρει ἀπόγνωσιν καί λύπην πολλή, εἶναι τοῦ διαβόλου. Εἶναι ἀτμίς τῶν παθῶν καί πρέπει εὐθύς νά τόν ἀποβάλῃς· μέ τήν ἐλπίδα πρός τόν Θεόν, μέ τήν ἐξαγόρευσιν στήν Γερόντισα (ἤ στόν Πνευματικό), μέ τάς εὐχάς τῶν μεγαλυτέρων, λγοιζομένη ὅτι δι' ἐσένα προσεύχονται καί ἐκλιπαροῦν τόν Θεόν.

Λύπη μικρά μετά χαρᾶς σύν δάκρυσι μεμιγμένη καί μέ παράκλησιν στήν ψυχήν εἶναι τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. Αὐτήν μᾶς ὁδηγεῖ πρός μετάνοιαν εἰς ὄ,τι καί ἄν σφάλλωμεν ἐφ' ὅρου ζωῆς. 

Διώχνει τό σφάλμα τήν πρός Θεόν παρρησίαν, ἀλλ' ἡ μετάνοια εὐθύς τήν ἀνακαλεῖ. Δέν ἀπελπίζει ἡ χάρις. Ἀλλά συνεχῶς διεγείρει τόν πίπτοντα εἰς μετάνοιαν. Οἱ δέ λόγοι τοῦ δαίμονος εὐθύς τοῦ δίδουν ἀπόγνωσιν· τόν μαραίνουν ὡς τό χαλάζι πού πίπτει εἰς τά τρυφερά φυαλλαράκια, ὅπου νεωστί ἀνεφύησαν.

Πρόσχες λοιπόν εἰς αὐτό τό μαθηματάκι τῆς "πράξεως".

Ὁπόταν βλέπῃς τήν χάριν νά ἐνεργῇ, καί εὐφραίνεται ἠ ψυχή σου καί σταλάζουν χωρίς βίαν τά δάκρυα-διά τά ἐλέη ὅπου σοῦ 'χάρισεν ὁ Θεός-ἐάν εἶσαι εἰς τήν προσευχήν, στάσου. Ὄρθια, ἐάν εἶσαι, μήν κινῇσαι. Ὅπου κάθεσαι, κάθου. Ἐάν εὔχεσαι, εὔχου, χωρίς λογισμόν νηπιώδη, καί δέχου τήν ἐπομβρίαν τοῦ Πνεύματος, ὅσον ἐπέλθῃ σοι. Καθότι καί εἰς τήν ἐργασίαν ἄν ἔλθῃ, ἐάν σηκωθῇς εἰς εὐχήν, διακόπτεται. Θέλει, ὅπου σέ ηὕρενν, ἐκεῖ νά σταθῇς. Νά μή γίνῃς ἐσύ τεχνίτης εἰς αὐτήν. Αὐτή ζητεῖ νά διδάξῃ τόν λογισμόν σου νά μήν πστεύῃς ποτέ εἰς τόν ἑαυτόν σου, ἐνόσῳ ὑπάρχεις εἰς αὐτήν τήν ζωήν. 

Καί μιᾶς ἡμέρας βροχή οἰκονομεῖ τά φυτευθέντα εἰς τήν ψυχήν σου ὄλον τό διάστημα ὅπου φεύγει η χάρις.

ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ

Ἀπό: Ἱστολόγιο ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ