Να γιατί ο Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος
δεν πολεμά τον Οικουμενισμό
αλλά καταδικάζει τους αντιοικουμενιστές!
«αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ» (Τιτ. γ΄ 10)
Ποῦ λέει τό Εὐαγγέλιο γιά "διαλόγους" κ.Ἄνθιμε;
Ιερείς όμως της μητρόπολής του, που να διαλαλούν τα φιλοπαπικά τους συναισθήματα από του άμβωνος, μια χαρά τους δέχεται... Άλλους που
χρησιμοποιούν παπικές πρακτικές στις ακολουθίες των ναών τους με
συμφωνικές ορχήστρες, μια χαρά τους προωθεί… Εκείνους που συμμετέχουν σε
συμπροσευχές στον φράγκικο Ναό “της ασπίλου Συλλήψεως”, μια χαρά τους
ανέχεται! Να έχει φιλοπαπικούς - οικουμενιστές καθηγητές στην
επιστημονική ομάδα του περιοδικού της μητροπόλεως “Αγ. Γρηγ. Παλαμάς”...
κανένα πρόβλημα. Το να οδηγεί ο ίδιος τον αιρετικό πατριάρχη των Αρμενίων προς προσκύνηση στο ιερό βήμα του μητροπολιτικού Ναού, τη θεωρεί μια χαρά κίνηση...
Ας αφήσουμε όμως τον ίδιο τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης να τοποθετηθεί.
Σε παλαιότερη συνέντευξή του (Μάρτιος 2013) που είχαμε αναρτήσει εδώ,
στην εφημερίδα «Αγγελιοφόρο»και στον δημοσιογράφο Τραϊανό
Χατζηδημητρίου, αποκαλύπτει τα εξής φιλοοικουμενιστικά του. Δίνει μια
πολλή... ενδιαφέρουσα εξήγηση στο γιατί το ορθόδοξο πλήρωμα δεν δέχεται
τις παραχωρήσεις στα θέματα της Πίστεως! Φανερώνει μία πτυχή των
αισθημάτων του ενάντια στους αντιοικουμενιστές που τους θεωρεί
φανατικούς!
Δημοσιογράφος:
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης πήγε στην ενθρόνιση του νέου Πάπα στη Ρώμη.
Χίλια χρόνια, ως το 1054, η Εκκλησία έζησε από κοινού και άλλα χίλια
χρόνια ζει χωριστά. Υπάρχει περίπτωση στο μέλλον να αποδώσει ο διάλογος περί ενότητας των Εκκλησιών ή είναι μια διαδικασία «να 'χαμε να λέγαμε»;
κ. Άνθιμος: Ο διάλογος πάντοτε είναι χρήσιμος. Τον είχε ξεκινήσει ο μεγάλος Πατριάρχης Αθηναγόρας. Ενώ δεν οδήγησε σε θεαματικά αποτελέσματα, συνέτεινε στο να είναι πιο ήπιες οι σχέσεις των δύο Εκκλησιών. Υποχώρησε η ουνία, ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Να γίνεται λοιπόν ο διάλογος, αλλά από πλευράς του πληρώματος της Εκκλησίας, υπάρχει μια δυσκολία να γίνουν παραχωρήσεις στα βασικά θέματα της Πίστεως.
Να
σας πω όμως ακόμη κάτι που είναι πολύ σημαντικό: το Βατικανό είναι
κράτος, δεν είναι μόνον Εκκλησία. Εχει και στην Ελλάδα πρέσβη. Η ισχύς
του είναι παγκόσμια. Εμείς είμαστε εθνικές Εκκλησίες. Αυτό είναι ένα μείον για την Ορθοδοξία.
Γι' αυτό βλέπετε, ενώ ένας ήταν ο Πατριάρχης, ο Κωνσταντινουπόλεως,
μόνον αυτός λέγεται Οικουμενικός, μετά έγινε και ο Ρωσίας λόγω
πληθυσμού, ακολούθησαν και ο Βουλγαρίας, ο Ρουμανίας, ο Σερβίας.
Ονομάστηκαν Πατριάρχες. Αυτή η πολυδιάσπαση δυσκολεύει τα πράγματα για να φτάσουν σε ένα σημείο, ιδιαίτερα από την πλευρά των φανατικών που δε θέλουν διάλογο με το Βατικανό. Ωστόσο με ένα πνεύμα ευαγγελικό και χριστιανικό, νομίζω ότι αυτός ο διάλογος αλλά και η επικοινωνία ιδιαίτερα σε μια τέτοια εόρτια στιγμή (σ.ιστ. εννοεί την ενθρόνιση του νέου πάπα), είναι χρήσιμα.
ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου