Χρωματοπόλεμος:
παιγνίδι ἤ θρησκευτική ἑορτή;
Οἱ κατασκηνώσεις, ὅταν αὐτές λειτουργοῦν κάτω ἀπό αὐστηρές προϋποθέσεις, χριστιανικῶν ἀρχῶν καί ἀξιῶν, ὠφελοῦν τή νεότητα· τήν ξεκουράζουν, κυρίως στή δύσκολη ἐποχή μας, κατά τήν ὁποία οἱ νέοι φορτώνονται μέ βαρύ σχολικό καί φροντιστηριακό πρόγραμμα και πρόγραμμα δραστηριοτήτων. Σέ αὐτά προστέθηκε καί ὁ βαρύς ἐγκλεισμός λόγῳ τῆς «πανδημίας»· τήν έθεσε σέ κατάσταση βρασμοῦ, σέ χύτρα μαγειρέματος μέ ἀνικανότητα ἐκτόνωσης!
Ἔτσι λοιπόν, μέ χαρά διαβάσαμε ὅτι: «Η κατασκηνωτική περίοδος των κοριτσιών στην Ιερά Μητρόπολη Μαρωνείας και Κομοτηνής οδεύει προς το τέλος της. Ο χρόνος κυλάει τόσο σύντομα, όταν οι καθημερινές ψυχαγωγικές δραστηριότητες είναι τόσες πολλές και ευχάριστες και συνδέονται αρμονικά με την σωστή διαπαιδαγώγηση και την πνευματική οικοδομή των παιδιών.[1]».
Συνεχίζοντας: «Οι καθημερινές αθλοπαιδίες, ο χρωματοπόλεμος, το κυνήγι του κρυμμένου θησαυρού, το μπάνιο στη θάλασσα, ο Καραγκιόζης, το τραγούδι, ο χορός, το τραμπολίνο έχουν ενθουσιάσει τους μικρούς μας κατασκηνωτές. ... Αναπόσπαστο κομμάτι της κατασκηνωτικής περιόδου αποτελεί επίσης και η λειτουργική ζωή, τόσο με το Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως, όσο και με την τέλεση της Θείας Λειτουργίας.».
Ἐδῶ, κατά τή γνώμη μας, ἀπαιτεῖται ἰδιαίτερη προσοχή, καθώς μέσα σέ ὅλα αὐτά τά ἄκρως ὠφέλιμα, καί βέβαια τό ἀποκορύφωμα, τήν ἐνεργή σύνδεση μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό μέσῳ τὼν Ἱερῶν Μυστηρίων τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, στάζεται, σίγουρα ἐξ ἀγνοίας, μία σταγόνα ὑδροκυάνιο. Καί ὅπως ἔλεγε ὁ μακαριστός πατήρ Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, σέ ἀναφορά του γιά τόν Καζαντζάκη[2], εἶναι ἱκανή νά καταστήσει δηλητηριώδες ὁλόκληρο τό «φαγητό»!
Τό πρόβλημά μας, ὅπως φαίνεται καί ἀπό τόν τίτλο τοῦ κειμένου, εἶναι ὁ χρωματοπόλεμος. Θά ἀναρωτηθοῦν ἴσως κάποιοι: «Τί σκοταδισμός εἶναι αὐτός; Σέ ποιές ἐποχές ζοῦμε, εἶναι δυνατόν σέ ἕνα ἁπλό παιχνίδι νά δίνουμε τέτοιες δαιμονικές διαστάσεις;». Σέ αὐτούς πού ἔχουν τέτοιες «αὐθόρμητες» σκέψεις, ἀπαντοῦμε:
Σέ αὐτές τίς ἐποχές εἶναι πού πρέπει νά ὑπάρχει μεγαλύτερη προσοχή, διότι στήν ἐποχή μας ὁδηγηθήκαμε σέ ἀδιέξοδα, στή δυστυχία, στήν παρακμή, ἀπενοχοποιώντας ὅλα τά ξένα στοιχεῖα πού παρεισέφρησαν στήν ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας, λέγοντας, «τί πειράζει τό ἕνα, τί πειράζει τό ἄλλο». Στήν ἐποχή μας «βαπτίζεται» τό μαῦρο, ἄσπρο· ἡ γιόγκα, μιά ἁπλή γυμναστική· ὁ διαλογισμός, ψυχική χαλάρωση, οἱ πολεμικές τέχνες, μέσο προστασίας, ὁ χρωματοπόλεμος, ἕνα ἁπλό παιχνίδι, καί οὔτω καθ’ἐξῆς. Μέσα ὅμως, ἀπ’ ὅλα αὐτά, ἐπιτυγχάνεται, ἀσυναίσθητα, ἕνας συγκριτισμός, μία μύηση σέ θρησκεῖες πού δέν ὁδηγοῦν στή σωτηρία, πού μαυρίζουν τήν ψυχή καί τήν ἀπομακρύνουν ἀπό τόν Θεό.
Ἄς δοῦμε ἀκροθιγῶς, περί τοῦ χρωματοπόλεμου. Εἶναι μία ἀπό τίς κυριώτερες γιορτές τῆς Ἰνδίας. «Τό Holi, εἶναι ἀπό τίς πιό διάσημες γιορτές στίς βόρειες περιοχές τῆς Ἰνδίας καί μοιάζει ἀρκετά μέ ἀντίστοιχες γιορτές στήν Ταϊλάνδη καί στή Βιρμανία. Καταβρέχουν ὁ ἕνας τόν ἄλλον μέ χρωματιστό νερό. Καί χρωματιστές σκόνες (γκουλάλ).»[3].
«Το Χόλι είναι μεταξύ άλλων η γιορτή που συμβολίζει τη νίκη του καλού ενάντια στο κακό. Το βράδυ πριν από την έναρξη των εορταστικών εκδηλώσεων ανάβουν φωτιές, ως σύμβολο της δύναμης που εξουδετερώνει κάθε είδους δαιμονικές και καταστροφικές επιρροές. ... Το Χόλι δεν περιορίζεται μόνο εντός των ινδικών συνόρων. Αντίστοιχες εορταστικές εκδηλώσεις οργανώνονται από Ινδούς που ζουν σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Βρετανία, ο Καναδάς και η Αυστραλία. Τα τελευταία χρόνια το Χόλι γιορτάζεται και από πολλούς νέους στις μεγάλες γερμανικές πόλεις.»[4].
«Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα Ινδουϊστικά θρησκευτικά φεστιβάλ το οποίο λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο στις αρχές της άνοιξης, γιορτάζοντας το τέλος του χειμώνα. ... Το έθιμο του Χόλι έχει τις έχει ρίζες του στο Σανκριτικό δράμα Ρατναβάλ, του7ου αιώνα. Είναι μια γιορτή γονιμότητας, μία θρησκευτική εορταστική τελετή για καλή συγκομιδή.
Το φεστιβάλ παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις στην Ινδία, στο Μπαγκλαντές, στο Πακιστάν και στο Νεπάλ, αλλά και σε χώρες όπου υπάρχει διασπορά Ινδών και πληθυσμών οι οποίοι έχουν ως θρησκεία τον Ινδουισμό.
Τα τελευταία χρόνια το Χόλι έχει εμπνεύσει τα χιλιάδες φεστιβάλ ρήψης χρωμάτων που πραγματοποιούνται πλέον σε όλες σχεδόν χώρες της δύσης – όπως και στην χώρα μας.
Οι πιο δημοφιλείς περιοχές στις οποίες το φεστιβάλ λαμβάνει σήμερα
μεγαλύτερες διαστάσεις είναι η περιοχή Μπραζ, και συγκεκριμένα περιοχές όπου
συσχετίζονται με την Ινδουιστική Θεότητα Κρίσνα όπως για παράδειγμα η πόλη
Μαθούρα και το Βρινταβάν.
Σήμερα οι πόλεις αυτές έχουν μετατραπεί σε πόλους έλξης χιλιάδων τουριστών κατά
την διάρκεια των εορτασμών. Παραμονή της γιορτής οι πιστοί ανάβουν φωτιές οι
οποίες ονομάζονται Χολίκα Δαχάν, και κατά την διάρκειά της πιστοί και
συμμετέχοντες ρίχνουν χρωματιστή σκόνη και χρωματισμένο νερό ο ένας στον άλλον
με "απελευθερωτική" ένταση! Η ίδια η ρίψη των χρωμάτων ισοδυναμεί για
τους Ινδούς με μία πράξη ελευθερίας.»[5].
Παρατηροῦμε ὅτι ὁ χρωματοπόλεμος δέν εἶναι ἕνα ἁπλό παιγνίδι, εἶναι μία θρησκευτική ἑορτή λατρείας στούς ἰνδικούς «θεούς» καί ἐξαπλώνεται μέ ταχύτατες διαστάσεις σέ ὅλο τόν κόσμο, κυρίως στούς λαούς τῆς Δύσης (ἦρθε καί σέ μᾶς - μή χάσουμε καί μείνουμε «πίσω»[6]), οἱ ὁποίοι μή ἔχοντες πνευματικά ἐρείσματα υἱοθετοῦν ἀκρίτως, ὁτιδήποτε νομίζουν ὅτι μπορεῖ νά τούς χαρίσει λίγες στιγμές χαράς. Ἡ πραγματική χαρά ὅμως, δέν μπορεῖ νά ἀναζητηθεῖ στούς καρπούς τῶν ψευτοθρησκειῶν, διότι εἶναι καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ Θεοῦ ἡμῶν!
Ἄς εἴμαστε παρακαλοῦμε, περισσότερο προσεκτικοί, κυρίως ὅταν πρόκειται γιά τίς ψυχές τῶν νέων μας. Ὁ διάβολος προσπαθεῖ μέ κάθε μεθοδεῖα νά ἀμβλύνει καί νά ἀλλοιώσει τήν ὀρθόδοξη πίστη μας, καί ἀπ’ὅτι φαίνεται τά κατάφερε σέ μεγάλο βαθμό, μέ σκοπό του νά παρασύρει ψυχές. Ἄς εἴμαστε προσεκτικότεροι...
[1]
«Δράσεις στην Κατασκήνωση της Μητροπόλεως Μαρωνείας», https://www.
[2] «-Γέροντα, ο Καζαντζάκης εκτός από τα τόσα στραβά που λέει, έχει και κάποια καλά. Γιατί τον πετάμε εξ ολοκλήρου και δεν τον αξιολογούμε, να πούμε αυτό είναι καλό, εκείνο κακό;
– Αν κάποιος φτιάξη ένα ωραίο φαγητό με ακριβά υλικά και πολλή τέχνη και το κάνη πεντανόστιμο, αλλ’ ύστερα ρίξη καμμιά δεκαπενταριά σταγόνες υδροκυανίου, θα φάη κανείς αυτό το φαγητό; Σάς ερωτώ. Μα είναι νόστιμο, μα έχει καλά υλικά, μα… Ναι, αλλά έπεσε δηλητήριο επάνω. Ποιος θα τολμήση, έστω να δοκιμάση, ένα φαγητό, που έχει μέσα υδροκυάνιο, που όχι άνθρωπο, αλλά ελέφαντα σκοτώνει;
Αυτό έχει κάνει και ο
Καζαντζάκης. Κι αν κάπου – κάπου έχη και κάποια σελίδα της προκοπής, λίγο πιο
πέρα, στην άλλη, ρίχνει υδροκυάνιο μέσα. Γιατί να συστήσουμε να τον
διαβάσουν οι νέοι μας; Θα οικοδομηθούν, θα ωφεληθούν; Τι να πάρουν από τον
Καζαντζάκη, που κάθε λίγο και λιγάκι λέγει αθλιότητες και αισχρότητες;
Δεν ξέρεις σε ποια σελίδα θα σου πη κάτι καλό και σε ποια σελίδα θα σου πη τις
αχρειότητές του.», «Ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος για τον
Καζαντζάκη – Νόστιμο φαγητό με λίγο … υδροκυάνιο!», https://orthopraxia.gr/%CE%B8%
[3] «ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ», 2005 Εκδόσεις Κορνηλία Σφακιανάκη.
[5] «20 φωτογραφίες από την θεαματική Γιορτή Χρωμάτων στην Ινδία»,
https://www.lifo.gr/various/
Χριστιανικός αποχρωματισμός.
ΑπάντησηΔιαγραφή