Μήν ἀφήνετε τόν καιρό νά περνᾶ ἀνώφελα!

Μήν ἀφήνετε τόν καιρό νά περνᾶ ἀνώφελα!

Γέροντας Παΐσιος Ὀλάρου

Γέρων Παΐσιος Ὀλάρου

Ἕνα ἀπό τά πρῶτα βράδυα, μετά τήν κοίμηση τοῦ γέροντος Παϊσιου Ὀλάρου ( + 1990 ), ὁ μαθητής του, ἀπό τήν κούραση ἀποικοιμήθηκε στά γόνατα. Εἶδε, τότε, τόν Γέροντα ντυμένον στά ράσα, μέ τό Σχῆμα, τό ἐπιτραχήλιο, καθήμενον στήν ἄκρη τοῦ κρεββατιοῦ του, μέ τόν Σταυρό στό χέρι καί ἔκλαιγε. Ὁ μαθητής του, μοναχός Γεράσιμος, τοῦ φίλησε τόν Σταυρό, τό χέρι καί λυπημένος τόν ἐρώτησε:

-Γιατί κλαῖς, πάτερ Παΐσιε; Σέ πονάει κάτι;

-Ὄχι, ἀγαπητέ μου. Ἐπειδή ἐσεῖς δέν κλαῖτε, κλαίω ἐγώ γιά ἐσᾶς, διότι εἶναι πολύ δύσκολο νά φθάση κανείς στόν Παράδεισο. Ὤ, πόση ἀγωνία, πόση δυσκολία καί φόβο ἔχει τότε ἡ ψυχή! Καί, ἐάν δέν κλάψης ἐσύ γιά τόν ἑαυτό σου ἐδῶ, ποιός θά κλάψη τότε ἐκεῖ μετά θάνατον; Διότι μόνο αὐτός πού ἔχει πόνο στήν καρδιά καί ἔχει καθαρή συνείδησι, ἠμπορεῖ νά κλάψη. Βλέπεις πῶς περνάνει ὁ καιρός! Ἀλλοίμονο, ἀλλοίμονο, μήν ἀφήνετε νά περνάη ὁ καιρός ἀνώφελα, διότι δέν θά τόν βρῆτε πάλι. Ὅ,τι μπορεῖτε κάνετε σήμερα καί μήν τό ἀφήνετε γιά αὔριο, διότι δέν γνωριζετε, ἄν αὔριο θά ξημερώσετε.

Οἱ πειρασμοὶ δόθηκαν ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ ὠφέλειά μας

   Οἱ πειρασμοὶ δόθηκαν ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ ὠφέλειά μας

         ( Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης )

 

Καὶ γενικά, γιὰ νὰ καταλάβουμε ὅτι ὅλοι οἱ πειρασμοί μας δόθηκαν ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ τὸ συμφέρον μας, πρέπει νὰ σκεφθοῦμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος, ἐξ αἰτίας τῆς κακῆς κλίσεως τῆς διεφθαρμένης του φύσεως, εἶναι ὑπερήφανος, φιλόδοξος, στὸ ἔπακρο δοκησίσοφος καὶ ὑπερασπιστὴς τῆς ἰδικῆς του γνώμης, καὶ θέλει πάντοτε νὰ τὸν ὑπολογίζουν ὅλοι, περισσότερο ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ εἶναι στὴν πραγματικότητα.
Αὐτὴ ὅμως ἡ ὑπόληψις εἶναι τόσο ἐπικίνδυνη γιὰ τὴν πνευματική του πρόοδο, ὥστε καὶ αὐτὴ μόνον ἡ ὀσμή της νὰ εἶναι ἀρκετὴ νὰ ἐμποδίσῃ τὸν ἄνθρωπο ὥστε νὰ φθάση στὴν ἀληθινὴ τελειότητα.

Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Θεός, ὡς φιλόστοργος Πατέρας, ποὺ ἔχει ἕνα ἀγαπητικὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὸν καθένα καὶ μάλιστα γιὰ ἐκείνους ποὺ δόθηκαν στὴν ὑπηρεσία του, φροντίζει πάντοτε μὲ τοὺς πειρασμοὺς ποὺ ἐπιτρέπει νὰ μᾶς συμβαίνουν, ὥστε νὰ μᾶς βάλῃ σὲ μία τέτοια θέσι, ποὺ νὰ μποροῦμε νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὸν φοβερὸ αὐτὸν κίνδυνο τῆς παρόμοιας ὑπολήψεως, καὶ σχεδὸν μὲ τὴν βία νὰ ἐρχόμαστε στὴν ἀληθινὴ ταπεινὴ γνῶσι τοῦ ἑαυτοῦ μας, ὅπως ἔκανε μὲ τὸν ἀπόστολο Πέτρο, στὸν ὁποῖον ἐπέτρεψε νὰ τὸν ἀρνηθῆ τρεῖς φορές, γιὰ νὰ μπορέσῃ νὰ γνωρίσῃ τὴν ἀδυναμία του καὶ νὰ μὴν ἔχῃ θάρρος καὶ ἐμπιστοσύνη στὸν ἑαυτό του: ὅπως ἔκανε καὶ μὲ τὸν ἀπόστολο Παῦλο, τὸν ὁποῖο ἀφοῦ τὸν ἀνέβασε μέχρι τὸν τρίτο οὐρανὸ καὶ τοῦ ἀπεκάλυψε τὰ θεϊκὰ καὶ ἀπόκρυφα μυστήρια, τοῦ ἔδωσε ἕναν φυσικὸ πειρασμὸ γιὰ νὰ γνωρίσῃ τὴν φυσικὴ χαυνότητα καὶ ἀσθένειά του, νὰ ταπεινώνεται καυχώμενος στὶς ἀσθένειές του καὶ ἔτσι τὸ μέγεθος τῶν ἀποκαλύψεων ποὺ δέχθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ μὴ τὸν κάνῃ νὰ ὑπερηφανεύεται, ὅπως λέγει καὶ ὁ ἴδιος, «μοῦ δόθηκε σκόλοπας στὴ σάρκα, Ἄγγελος τοῦ Σατανᾶ, νὰ χτυπάῃ, γιὰ νὰ μὴν ὑπερηφανεύωμαι» (Β´ Κορ. 12,7). 

Προγαμιαῖες σχέσεις, ἀποδεκτές ἤ ἁμαρτία; (ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ)

 

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ

Προγαμιαῖες σχέσεις, ἀποδεκτές ἤ ἁμαρτία;

"Εις πτώσιν και ανάστασιν..."

Αρχιμ. Αθηναγόρα Καραμαντζάνη

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΚΗΠΟΣ ΤΩΝ ΤΕΡΨΕΩΝ

      Το θέμα το οποίον εξετάζεται στον τόμο αυτόν είναι από εκείνα που δημιουργούν σοβαρούς προβληματισμούς σε κάθε εποχή. Στην εποχή μας όμως ο προβληματισμός έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις, τις δε τελευταίες ημέρες και εντός του εκκλησιαστικού χώρου. Είναι πολύ κρίσιμο, αλλά και πολυσύνθετο. Για την Εκκλησία όμως του Χριστού μη διαπραγματεύσιμο. Για την Εκκλησία το θέμα θεωρείται κλειστό και λελυμένο. Έχει ωστόσο τις διάφορες πλευρές του, θεολογική, ηθική, ψυχολογική, κοινωνιολογική και βιολογική, από τις οποίες μπορεί καθένας να το προσεγγίσει, προς κοινήν ωφέλεια και θρίαμβο της αληθείας.

Στον τόμο αυτόν επιχειρείται αυτή η πολύπλευρη προσέγγισις, από πρόσωπα με γνώσι, επιστημοσύνη, αλλά και πολυετή πολύτιμη πείρα, στα θέματα των προγαμιαίων σχέσεων.

Σ' αυτόν τον μεγάλο πλούτο, ας μας επιτραπή να προσθέσουμε κι εμείς τον πνευματικό οβολό μας, ως τα δύο εκείνα λεπτά της χήρας και ως ελαχίστη συμβολή στην όλη προσπάθεια.

Το ζήτημα των γενετησίων σχέσεων θεωρείται «κλειδί» για την όλη ύπαρξι του ατόμου. Θα ελέγαμε ότι «κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών» (Λουκ. 2:34) και «λίθος προσκόμματος». Και τούτο γιατί μπορεί να αποτελέση για τον άνθρωπο αιτία ευτυχίας και προόδου ή παράγοντα δυστυχίας και απωλείας και «εν τω νυν αιώνι και εν τω μέλλοντι».

Είναι γεγονός ότι το γενετήσιο ένστικτο εδόθη στον άνθρωπο από τον Δημιουργό ως δωρεά, προς συνέχισι του δημιουργικού έργου Του επί της γης. Η Αγ. Γραφή από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του ανθρώπου υποδηλώνει την ύπαρξι και λειτουργία του (Γεν. 1:27).

      Έχει δε λεχθή ότι «το ένστικτο μπορεί να θεωρηθή για τον άνθρωπο το δυναμικό στοιχείο της ψυχής του, που έχει ορισθή να του συμπαρίσταται από την στιγμή που ενεργοποιείται ο εγκέφαλός του μέχρις ότου αυτός παύση να λειτουργή». Εμείς, σύμφωνα με το πνεύμα της Αγ. Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας, χωρίς να το υποτιμούμε, δεν το υπερτονίζουμε, ούτε το θεοποιούμε, καθώς θέλει ο φροϋδισμός ή πανσεξουαλισμός των ημερών μας, αποδίδοντας μία παντοδυναμία και διδακτορία στο λίμπιντο. Δεν το αυτονομούμε από την όλη ψυχοσωματική ενότητα κατά τρόπο μανιχαϊστικό, αλλά το εντάσσουμε μέσα σε όλα εκείνα τα βιολογικά και ψυχοπνευματικά πλαίσια του ανθρώπινου είναι, σαν κάτι που πρέπει να λειτουργή εν συνεργασία με όλες αυτές τις δυνάμεις του ανθρώπου και προπαντός με την ελευθερία του, ως υπηρέτης της ζωής. Η μηχανιστική αντίληψις της λειτουργίας του σεξουαλικού ενστίκτου αδικεί τον άνθρωπο, υποβιβάζοντας τον στην τάξι του ζώου.

Δεχόμεθα ότι πρόκειται περί ενός δυναμικού ενστίκτου, το οποίο επηρεάζει σοβαρά τον άνθρωπο καθ' όλη την διάρκεια της ζωής του, παίζοντας πολλές φορές, καθώς ελέχθη, ένα αποφασιστικό ρόλο.

Είναι αξιοσημείωτο ότι ο άγ.  Γρηγόριος ο Παλαμάς  προλαμβάνοντας τους ψυχολόγους και παιδαγωγούς αιώνες πριν, λέγει ότι η γενετήσια λειτουργία παρουσιάζει τις πρώτες εκδηλώσεις της ήδη από την βρεφική ηλικία. «Αι προς τεκνογονίαν φυσικαί κινήσεις, επισημαίνουσιν, υπομαζίοις έτ' ούσι τοις παισί».

Επικεντρώνοντας την εξέτασί μας στην πνευματική πλευρά του προβλήματος, παρατηρούμε ότι η εξώγαμη δραστηριότης του ανθρώπου, ως συνιστώσα, κατά τον νόμον του Ευαγγελίου, σαφή παράβασι και αμαρτία, επιφέρει, κατά τρόπο συνήθως εντυπωσιακό, σοβαρώτατο κλονισμό στις τρεις σχέσεις που διέπουν τον άνθρωπο: προς τον Θεό, τον πλησίον και τον εαυτό του. Θα μπορούσε κανείς να πη ότι η προσωπικότης κυριολεκτικώς αποδιοργανώνεται. Τούτο δεν είναι μια θεωρητική τοποθέτησις, αλλά απόσταγμα της μικράς προσωπικής μας πείρας ως πνευματικού, και της μακράς πείρας σπουδαίων πνευματικών πατέρων και καθοδηγητών, οι οποίοι υπηρέτησαν και υπηρετούν τον άνθρωπο και μάλιστα τον νέο.

Τό πένθος περιφρουρεῖ τήν προσευχή Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης

Τό πένθος περιφρουρεῖ τήν προσευχή

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης

Ὅταν λοιπόν δεῖ ὁ διάβολος κάποιον νά ζεῖ μέσα στό πένθος, 

δέν μένει ἐκεῖ,

γιατί δειλιάζει τήν ταπείνωση πού προξενεῖται ἀπό τό πένθος.

Ἄν ὅμως δεῖ κάποιον νά φαντάζεται μέ ὑπερηφάνεια 

 ὅτι θά φθάσει τά ὑψηλά, 

 ἔχοντας πόθο σατανικό καί ὄχι ἀληθινό, 

τότε εὔκολα τόν πιάνει στά δίχτυα του σάν ὑπηρέτη του.

Ἄς μετανοοῦμε μέ ὅλη μας τήν καρδιά καί ἄς ἐξομολογούμαστε ὅσο ἔχουμε καιρό ( τό μήνυμα τῆς ἡμέρας )

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ἄς μετανοοῦμε μέ ὅλη μας τήν καρδιά

καί ἄς ἐξομολογούμαστε,

ὅσο ἔχουμε καιρό!

Ὅσο βρισκόμαστε στόν παρόντα κόσμο, ἄς μετανοήσουμε μέ ὅλη μας τήν καρδιά 

γιά ὅσα πράξαμε σαρκικά καί πονηρά· 

διότι μετά τήν ἔξοδό μας ἀπό τόν κόσμο, 

δέν θά μποροῦμε πιά νά ἐξομολογηθοῦμε ἐκεῖ καί νά μετανοήσουμε.

Γιατί σιωπᾶ ὁ Θεός;

Γιατί σιωπᾶ ὁ Θεός;

 

Ὁ Θεός σιωπᾶ

γιά νά ἀκούσει καλύτερα ἐσένα!
Ὁ Θεός σιωπᾶ
γιά νά Τόν ἀναζητήσεις πιό ἐγκάρδια!
Μ.Σ. ἐκπ/κός-ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ (http://kaiomenivatos.blogspot.gr/) 

Πότε μποροῦμε νά δοῦμε τόν ἑαυτό μας: ἡ ἐμπειρία τῆς ἡσυχίας (ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ)

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ

Πότε μπορούμε να δούμε τον εαυτό μας:

Η εμπειρία της ησυχίας

 

Σ'ένα μοναχικό ερημίτη έφτασαν μια μέρα κάποιοι επισκέπτες. Τον ρώτησαν:
Τι νόημα έχει η ζωή σου στην ησυχία; Ο μοναχός εκείνη τη στιγμή μόλις έβγαζε νερό από ένα βαθύ πηγάδι.Είπε: Κοιτάξτε στο πηγάδι! Τι βλέπετε; Εκείνοι κοίταξαν: Τίποτα.
Μετά από λίγο ο μοναχός τούς είπε ξανά: Κοιτάξτε στο πηγάδι! Τι βλέπετε;

Τί εἶναι ἡ Μασονία Ἀρχιμανδρίτου Νέας Ζηλανδίας Ἀμφιλόχιου ( ἀπαντήσεις σέ πνευματικές ἀπορίες )

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ

Τί εἶναι ἡ Μασονία;

 Ἀρχιμανδρίτου Νέας Ζηλανδίας Ἀμφιλόχιου

Ανταποκρινόμενος σε παράκληση Χριστιανών μας να μάθουν τι είναι η Μασονία αναφέρω με συντομία τα εξής:Έχουμε τον παλαιότερο Μασονισμό που ήταν καθαρά επαγγελματικός και είχε ως μέλη του κτίστες και ξυλουργούς, που ανελάμβαναν εργολαβικά την ανοικοδόμηση διαφόρων οικοδομημάτων αποκρύπτοντας τα μυστικά της τέχνης στους άλλους συντεχνίτες τους, που δεν άνηκαν στην οργάνωσή τους.
Τα σωματεία αυτά των τεκτόνων και κτιστών συνεργάστηκαν και με την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία για το κτίσιμο Ιερών Ναών. Η Παπική αυλή τα έθεσε υπό την προστασία της, και διάφοροι Πάπες τους παρεχώρησαν προνόμια, ώστε να είναι απαλλαγμένοι από φόρους και άλλες επιβαρύνσεις και ελεύθεροι να εξασκούν τις τέχνες τους. Γι’ αυτό και ονομάστηκαν Ελεύθεροι Τέκτονες.

Γιά τούς ἔσχατους καιρούς ( προφητεῖες 2ο συνέχεια...)

Π Ρ Ο Φ Η Τ Ε Ι Ε Σ

Γιά τούς ἔσχατους καιρούς ( 2ο συνέχεια...)

http://kaiomenivatos.blogspot.gr/2013/12/blog-post_799.html ( ἐδῶ θά βρεῖτε τό πρῶτο μέρος )

"Κατά τόν καιρό τοῦ Ἀντιχρίστου δέν ὑπάρχει ἄνεση πάνω στήν γῆ, ἀλλά θλίψη μεγάλη, ταραχή καί σύγχυση, θάνατοι καί πεῖνα σέ ὅλα τά πέρατα, διότι θά γίνουν κατά τόπους πεῖνες, σεισμοί καί θάνατοι διάφοροι πάνω στή γῆ. Γενναία θά εἶναι ἡ ψυχή, ἡ ὁποία θά δυνηθεῖ νά κρατήσει ἑαυτήν ἀπηλλαγμένην ἀπό τά σκάνδαλα αὐτά...Ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό πολλές προσευχές καί δάκρυα γιά νά βρεθοῦμε ἀκλόνητοι στούς πειρασμούς ἀπό τά πολλά φαντάσματα πού θά γίνωνται ἀπό τόν Θεομάχον Ἀντίχριστο...

Πῶς θά κάνουμε τόν Θεό νά ξεχάσει τίς ἁμαρτίες μας!!! Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (ΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ)

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ

Πῶς θά κάνουμε τόν Θεό νά ξεχάσει τίς ἁμαρτίες μας!!!
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

Ξέχασε, λοιπόν, τίς ξένες ἁμαρτίες,

 γιά νά ξεχάσει καί ὁ Κύριος τίς δικές σου.

Γιατί ἄν πεῖς: «τιμώρησε τόν ἐχθρό μου», ἔκλεισες τό στόμα σου. Ἔχασε πιά ἡ γλῶσσα σου τό δικαίωμα νά μιλάει στό Θεό. Πρῶτα πρῶτα ἐπειδή ἐξ ἀρχῆς Τόν παρόργισες κι ὕστερα ἐπειδή ζητᾶς πράγματα πού εἶναι ἀντίθετα στόν ἴδιο τό χαρακτῆρα τῆς προσευχῆς. Ἀφοῦ, δηλαδή, προσέρχεσαι γιά νά ζητήσεις συγχώρηση ἁμαρτημάτων, πῶς μιλᾶς γιά τιμωρία;

Τό ἀντίθετο ἔπρεπε νά κάνεις, νά παρακαλᾶς γιά τούς ἄλλους, ὥστε στή συνέχεια νά παρακαλέσεις μέ παρρησία καί γιά τόν ἑαυτό σου.