Ἡ κοίμηση τῆς Θεοτόκου, Φώτης Κόντογλου

Ἡ κοίμηση τῆς Θεοτόκου,

Φώτης Κόντογλου

 

^{Φώτης Κόντογλου}

«Ἐπὶ σοί Χαίρει, Κεχαριτωμένη. πᾶσα ἡ κτίσις»

«Ὡς ἐμψύχῳ Θεοῦ κιβωτῷ ψαυέτω μηδαμῶς χεὶρ ἀμυήτων. χείλη δὲ πιστῶν τῇ Θεοτόκῳ ἀσιγήτως φωνὴν τοῦ ἀγγέλου ἀναμέλποντα, ἐν ἀγαλλιάσει βοάτω: Ὄντως ἀνωτέρα πάντων ὑπάρχεις, Παρθένε ἁγνή». «Ἐσένα ποὺ εἶσαι ζωντανὴ κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ, ἂς μὴ σὲ ἀγγίζει ὁλότελα χέρι ἄπιστο, ἀλλὰ χείλια πιστὰ ἂς ψάλλουνε δίχως νὰ σωπάσουνε τὴ φωνὴ τοῦ ἀγγέλου (ὁ ὑμνωδὸς θέλει νὰ πεῖ τὴ φωνὴ τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, ποὺ εἶπε «εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ») κι ἂς κράζουνε: «Ἀληθινά, εἶσαι ἀνώτερη ἀπ’ ὅλα Παρθένε ἁγνή».

Στη Μολυβοκκλησιά της Παναγιάς Του Β. Χαραλάμπους

Στη Μολυβοκκλησιά της Παναγιάς

Του Β. Χαραλάμπους

_______

Στην ολοπράσινη ρεματιά

σ’ αρχαίου μονυδρίου τόπο

το Κελλίον της Κοιμήσεως της Θεοτόκου

η Μολυβοκκλησιά

ομορφαίνει την Καρεωτική έρημο

συντροφεύοντας την άλλη ομορφιά

των ερημικών Χιλανδαρινών Κελλίων.

Δίνε ἐλεημοσύνη (τό μήνυμα τῆς ἡμέρας)

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Δίνε ἐλεημοσύνη

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

 

Δῶσε ψωμί καί πάρε παράδεισο.

Δῶσε μικρά καί πάρε μεγάλα.

Δῶσε θνητό καί πάρε ἀθάνατο.

Λύτρο τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ ἐλεημοσύνη.   

 

«Ἡ Κάρτα τοῦ Πολίτη προοίμιο μιᾶς φοβερῆς σκλαβιᾶς» († π. Αυγουστίνου Καντιώτου)

«Ἡ Κάρτα τοῦ Πολίτη 

προοίμιο μιᾶς φοβερῆς σκλαβιᾶς»

 († π. Αυγουστίνου Καντιώτου)

«Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστί, καὶ καθὼς ἠκούσατε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται, καὶ νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν ὅθεν γινώσκωμεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστίν» (Α΄ Ιωάν. 2, 18)

ΕΠΙΒΟΥΛΗ ΚΑΡΤΑΣ ΠΟΛΙΤΟΥ «….Εἰς τὶς νέες ἠλεκτρονικὲς ταυτότητες ὑποκρύπτεται μέγας φόβος.

Εἰς αυτές θʼ ἀναγράφωνται ὅλες οἱ λεπτομέρειες τῆς ζωῆς τῶν πολιτῶν καὶ θὰ διαβάζονται μὲ ἀκτῖνες λέϊζερ ἀπὸ εἰδικὰ κρατικὰ ὄργανα, τὰ ὁποῖα θὰ εἶνε ἐφωδιασμένα μὲ εἰδικὸν ἠλεκτρονικὸν «μάτι». Φοβερὸν τὸ ἐπίτευγμα τοῦτο τῆς τεχνολογίας!

Ἡ νίκης τῆς πίστης στόν Θεό, τῆς καλοσύνης καί τῆς ὑπομονῆς (Ἀληθινή, διδακτική ιστορία)

Ἡ νίκης τῆς πίστης στόν Θεό,

τῆς καλοσύνης καί τῆς ὑπομονῆς 

  (Ἀληθινή, διδακτική ιστορία) 

Μια πολύ γλυκιά κυρία, μου διηγήθηκε τα παρακάτω:
-Τον άνδρα μου τον παντρεύτηκα με προξενιό. Όμως χωρίς να το ξέρω, εκείνος αγαπούσε και είχε χρόνια δεσμό με μια κοπέλα, που οι δικοί του δεν την ήθελαν, αλλά αυτός δεν έπαψε ποτέ να την αγαπά.
Παντρευτήκαμε. Η μέρα του γάμου ήταν πολύ όμορφη.
Όμως οι όμορφες μέρες ήταν μόνο τρεις.