ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
Οφείλει (πιστεύω) ο πιστός να εμβαθύνει στη Θεολογία
και να ερευνά την Εκκλησιολογία και σε επίπεδα ιστορικά, σε σχέση δηλ. με την
στάση των Αγίων εν καιρώ θεολογικών κινημάτων εναντίον των αιρέσεων, προς
υπεράσπιση της Ορθοδόξου Πίστεως όπως, για παράδειγμα, την στάση του Μεγάλου
Ευθυμίου στην περίοδο (377 – 20 Ιαν. 473 μ. Χ.).
Αφού περάσει ο σχετικός χρόνος αφομοίωσης μετά τη
μελέτη του «Βίου και Πολιτείας του Οσίου και Θεοφόρου πατρός ημών Ευθυμίου του
Μεγάλου (Συμεών του Μεταφραστού) – P.G. 144», τότε ο πιστός έχει νοητά μπροστά του το νόημα και την έκφραση της
εν Χριστώ Ζωής, Πίστεως και Ομολογίας, που τόσο έντονα έζησε (ως Μοναχική
εμπειρία) ο Άγιος Ευθύμιος. Αυτή η εμβάθυνση – έρευνα προσιδιάζει (εσωτερικά)
στη συνείδησή μας, διότι το παράδειγμα των Αγίων κατευθύνει την Ορθόδοξη
δραστηριότητά μας∙ είναι ένα ζωντανό νεύρο της Χριστιανικής φιλοσοφίας.
Εάν η φιλοσοφική αναζήτηση είναι, σύμφωνα με τον
Ρώσο φιλόσοφο Σέργιο Τρουμπετσκόϊ, η «επιδίωξη του όλου», η αναζήτηση του ιδεώδους του Αληθούς, τότε τι δικαιολογία θα έχουμε στο Βήμα του Χριστού για τις σημερινές
ωφελιμιστικές αρνήσεις – αντιρρήσεις ως προς την Ομολογία (έμπρακτης) της
Πίστεως, όπως μας την εδίδαξαν (την ομολογία) οι Άγιοι, ως απαραίτητο όρο της
πνευματικής ζωής;