Πόσο "τυχαία" εἶναι ἡ ἐπαναφορά τοῦ τίτλου
τοῦ Πάπα Ρώμης· σέ "Πατριάρχης Δύσης"
φέτος τό 2024;
Τίποτε πού προέρχεται ἀπό τόν καταραμένο Πάπα
(κατά τόν Ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό) δέν εἶναι τυχαῖο!
Τήν στιγμή
πού ὁ Πατριάρχης Κων/πόλεως κ. Βαρθολομαῖος
καί ὁ Πάπας Ρώμης σχεδιάζουν καί προαναγγέλουν
"κοινό Πάσχα" τό 2025, τοὐτέστιν δημόσια "ἕνωση",
δέν μπορεῖ νά εἶναι "τυχαία" σύμπτωσις
ἡ ἐπαναφορά τοῦ τίτλου τῆς α΄ χιλιετίας πρό σχίσματος,
πού οὐσιαστικά κάνει τόν αἱρετικό Πάπα
ὁμότιτλο μέ τόν Ὀρθόδοξο Πατριάρχη (τῆς Ἀνατολῆς)
καί κάθε Ὀρθόδοξο Πατριάρχη
καί ἄρα δογματικά ἀποδεκτό καί ἴσο μέ αὐτούς!
Βρωμάει καί ὄζει ἕνωση καί κοινό ποτήριο,
χωρίς νά ὑπάρχει ἡ μετάνοια τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν
καί τῆς πονηρῆς ἀλώπεκας τοῦ πρωτείου!
Δέν πειθόμεθα πώς πρόκειται γιά τυχαῖο συμβάν!
Στό τέλος τοῦ ἄρθρου, διαβάζουμε:
"Συνεπώς, ό,τι μπορεί να υπηρετήσει
τη διατήρηση της «ιστορικής» μνήμης
της ενότητας του Χριστιανισμού
είναι καλοδεχούμενο
και πρέπει να γίνει αποδεκτό δίχως προκατάληψη."
Ὄχι κύριε συντάκτα,
διαφωνοῦμε ὀριζοντίως καί καθέτως!
Γιά νά ἐπαναφέρει τό Βατικανό στόν "ἀλάθητο" Πάπα τόν τίτλο "Πατριάρχης Δήσης" πρό τοῦ σχίσματος
ὡς ἀθώα "ἱστορική μνήμη",
ἀφορᾶ τούς ἀφελεῖς, ἐνόψει μάλιστα τοῦ 2025!
Θά γινόταν γεγονός "καλοδεχούμενο" καί "ἀποδεκτό",
μόνο ἄν ὁ τίτλος ὡς "ἱστορική μνήμη"
ἐπανερχόταν συνοδείᾳ τῆς ἱστορικῆς ὀρθῆς πίστης
πρό τοῦ σχίσματος!
Διότι αὐτός ὁ τίτλος ἀφοροῦσε Ὀρθόδοξο Πατριάρχη
καί ὄχι αἱρετικό!
Τί νόημα καί οὐσία ἔχει ἡ ἐπαναφορά
ἑνός τίτλου κούφιου
ἀπό τήν ὀρθή δογματική πού σηματοδοτοῦσε;...
Τό σχίσμα καί ἡ ἀμετανοησία
τοῦ Πάπα καί τῶν Παπικῶν,
φτάνουν καί περισσεύουν ὡς "ἱστορική μνήμη"
καί δέν ξεχνᾶμε οὔτε τά πρό, οὔτε τά μετά τοῦ τίτλου,
γιατί τά προαναφερθέντα μᾶς ταλαιπωροῦν
γιά πάνω ἀπό μία χιλιετία τώρα, κυρίως γιατί
ἐργάζονται γιά τόν Οἰκουμενισμό-Πανθρησκεία
μέ ἀρχηγό τόν Πάπα
καί ὑπαρχηγό τοῦ μελλοντικοῦ Ἀντιχρίστου!
Ὁ τίτλος ἐπαναφέρεται κι ἐπαναπονέμεται δολίως,
γιά νά μᾶς προετοιμάσουν γιά τήν ἕνωση!
του Δημήτρη Κεραμιδά
Όταν δημοσιεύτηκε το Ημερολόγιο της Αγίας Έδρας του έτους 2006 προξένησε έντονη εντύπωση η απουσία του τίτλου «Πατριάρχης της Δύσης» από τους τίτλους του Πάπα. Επρόκειτο για μια απρόσμενη εξέλιξη, καθώς δεν είχε προηγηθεί κάποια προηγούμενη ανακοίνωση από την Αγία Έδρα για την απάλειψη αυτού του τίτλου ή κάποια συνεννόηση με τις Ορθόδοξες Εκκλησίες. Πράγματι, με την γνωστοποίηση της αφαίρεσης του τίτλου υπήρξαν αντιδράσεις τόσο από το Οικουμενικό Πατριαρχείο όσο και από την Εκκλησία της Ελλάδος, καθώς και από μεμονωμένους ορθόδοξους θεολόγους. (σ.σ.: αὐτοί πού ἀντέδρασαν τότε, προτιμοῦσαν καλύτερα ὁ αἱρετικός κι ὑπαιρερόμενος "πρῶτος" "ἀλάθητος" Πάπας νά διατηρεῖ ὀρθόδοξο τίτλο;... Μᾶλλον τούς θίχτηκε ὁ οἰκουμενισμός τους!... Τόση νοσταλγία πιά; Ὁ Πάπας καί οἱ Ρωμαικαθολικοί ἔπρεπε νά θιχθοῦν γιά αὐτά πού ἔχασαν φεύγοντας ἀπό τήν ὀρθή πίστη καί νά τά νοσταλγοῦν!).
"Μπορεί κανείς να είναι πάντα σιωπηλός, να μην μιλάει, να μην κηρύττει.
Μπορεί να μην έχει την ικανότητα του λόγου και ταυτόχρονα να αγγίζει την καρδιά των ανθρώπων, να μπαίνει βαθιά μέσα της.
Και χωρίς να έχουμε την ικανότητα του λόγου, μέσα στη σιωπή, αν οι πράξεις μας φανερώνουν την καλοσύνη μας, την ταπείνωση της καρδιάς, την δύναμη της πίστης και την αγάπη, τότε εκπέμπουμε τέτοια ευωδία σαν το τριαντάφυλλο. Το τριαντάφυλλο δε μιλάει, αλλά μοσχοβολάει δυνατά"
Άγιος Λουκάς της Κριμαίας
