Θυμός καί ὀργή

Θυμός καί ὀργή

Δύο πράγματα κι ἐσύ ν’ ἀποφεύγεις:

·                    Νά μή θεωρεῖς τόν ἑαυτό σου ἄξιο γιά ἐπαίνους

·                    καί νά μή νομίζεις κανέναν κατώτερό σου.

Μέ τόν τρόπο αὐτό ποτέ δέν θ’ ἀνάψει μέσα σου ὁ θυμός γιά τίς προσβολές πού σοῦ γίνονται.

                                                    

 

Ὅταν οἱ μέλισσες σέβονται τίς Ἅγιες Εἰκόνες!!!!!

Ὅταν οἱ μέλισσες σέβονται τίς Ἅγιες Εἰκόνες!!!!!

Από τον Μοναχό Συμεών

Στην περιοχή του Καπανδριτίου κοντά στην Αθήνα, συμβαίνει ένα εκπληκτικό γεγονός. Δέκα χρόνια πριν, ο πιστός μελισσοκόμος Ισίδωρος Τιμίνης, σκέφτηκε να τοποθετήσει σε ένα από τα μελίσσια του την Εικόνα της Σταύρωσης του Κυρίου.
Λίγο μόλις μετά, όταν άνοιξε την κυψέλη, βρέθηκε προς μεγάλης εκπλήξεως: οι μέλισσες έδειξαν σεβασμό και ευλάβεια προς την Εικόνα, έχοντάς την «περιβάλλει» με κερί, αλλά αφήνοντας ακάλυπτο το πρόσωπο και το σώμα του Κυρίου. Από τότε, και κάθε άνοιξη, τοποθετεί στις κυψέλες των μελισσών τις Εικόνες του Σωτήρα Ιησού Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων με την ίδια εντυπωσιακή κατάληξη.

Ὁ διάβολος δέν μπορεῖ νά τά βάλει μέ τόν Τίμιο Σταυρό

Ὁ διάβολος δέν μπορεῖ νά τά βάλει μέ τόν Τίμιο Σταυρό

Στάρετς Μακάριος τῆς Ὅπτινα

Ἅγιος Βαρσανούφιος

«…Ὁ Ἅγιος Βαρσανούφιος λέει ἀκόμα πώς:
 

ὁ διάβολος εἶναι ἀνίκανος

νά ἐπικαλεστεῖ τόν Τίμιο Σταυρό.

 

Τι ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας σ’ ἕνα τροπάριο;

 

  Ὅπλον ἀήττητον, 

Ἡ ζωή μας νά μήν προσκολλᾶται στά γήινα ( τό μήνυμα τῆς ἡμέρας )

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ἡ ζωή μας νά μήν προσκολλᾶται στά γήινα

Στάρετς Ἀμβρόσιος Γρένκωφ 

 

Ἡ ζωή μας πρέπει νά μοιάζει μέ τήν ρόδα.

Ὅταν ἡ ρόδα κυλάει, 

ἕνα σημεῖο της ἐγγίζει στήν γῆ 

καί τό ὑπόλοιπο βρίσκεται ἀνυψωμένο.

Ἔτσι πρέπει νά εἶναι καί ἡ ζωή μας, 

νά μήν πνιγόμαστε στά γήινα.

Κλίμακα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη (λόγος τρίτος περί ξενιτείας)

 

Η ΚΛΙΜΑΚΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

 ^{ΛΟΓΟΣ ΤΡΙΤΟΣ}

^{( Περί ξενιτείας )}

 

 ^1. Ξενιτεία είναι η οριστική εγκατάλειψις όλων εκείνων που υπάρχουν στην πατρίδα μας και πού μας εμποδίζουν να επιτύχωμε τον ευσεβή σκοπό της ζωής μας. Η ξενιτεία είναι απαρρησίαστος συμπεριφορά, κρυμμένη σοφία, σύνεσις πού δεν φανερώνεται, ζωή μυστική, σκοπός που δεν βλέπεται, λογισμός αφανής, όρεξις της ευτελείας, επιθυμία της στενοχωρίας, αιτία του θείου πόθου, πλήθος του θείου έρωτος, άρνησις της κενοδοξίας, βυθός της σιωπής.

^2. Στην αρχή συνήθως ενοχλεί συνεχώς και έντονα αυτός ο λογισμός τους εραστάς του Κυρίου, ωσάν να τους φλογίζη θεϊκή φωτιά. Δηλαδή ο λογισμός, ο οποίος παρακινεί τους εραστάς ενός τόσο μεγάλου αγαθού να απομακρυνθούν από τους οικείους των, για να ζήσουν με ευτέλεια και θλίψι. Αυτός όμως ο λογισμός όσο σπουδαίος και αξιέπαινος είναι, άλλο τόσο χρειάζεται και πολλή διάκρισι. Διότι δεν είναι καλή κάθε απότομος και απόλυτος ξενιτεία.

^3. Επειδή «πάς προφήτης άτιμος έν τη πατρίδι αυτού», όπως είπε ο Κύριος ^{(Ματθ. ιγ΄57)}, ας εξετάσωμε μήπως η ξενιτεία γίνη σ΄εμάς αιτία κενοδοξίας^[1].

Ξενιτεία είναι ο χωρισμός από όλα για να μείνη ο νους αχώριστος από τον Θεόν.

Ξενιτεύων είναι ο εραστής και εργάτης του αδιακόπου πένθους.

Ξένος είναι αυτός που φεύγει κάθε σχέσι είτε με τους ιδικούς του είτε με τους ξένους.

^4. Σύ πού βιάζεσαι να ξενιτεύσης ή να πάς στην έρημο, μη περιμένης να έλθουν μαζί σου ψυχές πού αγαπούν ακόμη τον κόσμο. Πρόσεχε, διότι ο κλέπτης δεν γίνεται αντιληπτός. Πολλοί που αποπειράθηκαν να πάρουν μαζί τους ανθρώπους ραθύμους και οκνηρούς για να τους σώσουν, εχάθηκαν μαζί με αυτούς, διότι σύν τώ χρόνω έσβησε εξ αιτίας τους το πύρ _{(της ψυχής τους)}. Από την στιγμή που εδέχθηκες μέσα σου την φλόγα, τρέχε. Διότι δεν γνωρίζεις πότε θα σβήση και θα σε αφήση στο σκοτάδι.

^5. Δεν απαιτείται από όλους μας να σώσωμε τους άλλους. Διότι λέγει ο θείος Απόστολος: «Άρα ούν έκαστος ημών, αδελφοί, περί εαυτού δώσει λόγον τώ Θεώ» ^{(Ρωμ. ιδ΄ 12)}. Και πάλι λέγει: «Ο διδάσκων έτερον, σεαυτόν ού διδάσκεις;» ^{(Ρωμ. β΄ 21)}. Ενώ οπωσδήποτε όλοι έχομε χρέος να σώσωμε τον εαυτό μας.

^6. Όταν ξενιτεύης, ασφαλίζου από τον γυρολόγο και φιλήδονο δαίμονα. Διότι η ξενιτεία του δίνει αφορμές να σε πολεμήση.

^7. Είναι καλή η απροσπάθεια. Μητέρα της δε είναι η ξενιτεία.

^8. Εκείνος που εξενίτευσε για τον Κύριον, δεν διατηρεί πλέον δεσμούς και σχέσεις με τίποτε, για να μη φανή ότι περιπλανάται και ξενιτεύει για την ικανοποίηση των παθών του. Εκείνος που έφυγε από τον κόσμο και εξενίτευσε, ας μην εγγίση πλέον στον κόσμο, διότι συνήθως τα πάθη είναι «φιλεπίστροφα», _{(αγαπούν δηλαδή να επιστρέφουν πίσω σ΄αυτόν που τα είχε)}.

^9. Η Εύα εξωρίσθηκε ακούσια από τον παράδεισο, ενώ ο μοναχός εξορίζεται εκούσια από την πατρίδα του. Και η μέν Εύα, εάν έμενε στον παράδεισο, θα επιθυμούσε και πάλι το ξύλο της παρακοής. Ο δε μοναχός θα διέτρεχε οπωσδήποτε κάθε ημέρα κίνδυνο από τους κατά σάρκα συγγενείς του.

^10. Απόφευγε σαν μάστιγα τους τόπους των πτώσεων. Διότι όταν δεν υπάρχη εμπρός μας ένα οπωρικό, δεν ερεθίζεται και τόσο η όρεξίς μας.

^11. Ούτε αυτός ο τρόπος και δόλος των κλεπτών, _{(των δαιμόνων δηλαδή)}, ας σου διαφεύγη: Μας συμβουλεύουν να μην χωριζώμαστε από τους κοσμικούς, διότι, λέγουν, θα είναι πολύς ο μισθός μας, εάν βλέποντας τις γυναίκες κυριαρχούμε στον εαυτό μας. Δεν πρέπει ασφαλώς να τους πιστεύωμε, αλλά μάλλον να κάνωμε το αντίθετο.

Ο Χρυσός Κανόνας ( ὀμιλία Μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτη )

 

ΟΜΙΛΙΑ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ 

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

Ο ΧΡΥΣΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ

«Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως» (Λουκ. 6,31)

Στην εποχή μας, αγαπητοί μου, γίνεται κήρυγμα, χωλαίνουμε όμως στην εφαρμογή. Εάν από τα χίλια λόγια που ακούμε, εφαρμόζαμε ένα, θα ήμασταν ευτυχείς. Με την ελπίδα λοιπόν ότι τα λόγια μου θα βρουν κάποια απήχησι, παρακαλώ να προσέξετε.

 * * *

 
Η Εκκλησία, αγαπητοί μου, είνε θυσιαστήριο - κέντρο λατρείας, αλλά είναι και σχολείο. Και όπως ένα σχολείο έχει δάσκαλο, μαθητάς, έδρα, βιβλία, διδαχή, έτσι και εδώ.

Στο ουράνιο σχολείο της Εκκλησίας δάσκαλος δεν είνε ένας φιλόσοφος όπως ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης ή κάποιος άλλος από αυτούς που γέννησε η γη, δάσκαλος είνε το Πνεύμα το άγιο, που φώτισε τους αλιείς της Γαλιλαίας, και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, που είπε: Σεις να μη ονομασθήτε διδάσκαλοι και καθηγηταί, ένας είνε ο διδάσκαλος και ο καθηγητής σας, ο Χριστός (βλ. Ματθ. 23,8-10).

Στο σχολείο τής Εκκλησίας μαθηταί είνε όλοι, και το μικρό παιδί κι ο ασπρομάλλης γέρος, και ο άντρας και η γυναίκα, κι ο αγράμματος κι ο επιστήμων. Κανείς δεν αποκλείεται, όλοι όσοι πιστεύουν εγγράφονται στα μητρώα.

Το σχολείο αυτό έχει έδρα. Έδρα υψωμένη πάνω από τη γη, όπου ανέβηκε ο ίδιος ο Χριστός, είνε ο σταυρός. Από εκεί ο θείος Διδάσκαλος δίδαξε τα πιο μεγάλα μαθήματα.

Στο σχολείο τής Εκκλησίας βιβλίο είνε το Ευαγγέλιο, η αγία Γραφή. Όπως είπε ο ίδιος ο Χριστός, «Ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσι» (Ματθ. 24,35, Λουκ. 21,33). Όλα μπορεί ν' αλλάξουν και να γίνουν άνω - κάτω, ένα θα μείνη - να είστε βέβαιοι, τα λόγια του Χριστού - το Ευαγγέλιο. Αυτό πάνω από τα ερείπια του κόσμου σαν φάρος αιώνιος θα φωτίζη με τα διδάγματά του.