Ὁ Ἡγούμενος Δοσίθεος Ἱ.Μ. Τατάρνης,
σέ οἰκουμενιστικό παραλήρημα
καί ὑβρεολόγιο κατά τῶν ἀντι-οἰκουμενιστῶν!
Παραθέτουμε
δύο παρατηρήσεις ἐκ τῶν λεγομένων πού θά διαβάσετε ἀμέσως μετά.
Α)
Τά λεγόμενα
συνοψισμένα δημιουργοῦν ἕνα "μεταπατερικό" ἐτυμολογικό λεξικό τῆς
λέξεως "ἀντι-οἰκουμενιστής", made by Ἡγούμενο Ἀρχιμανδρίτη κ.
Δοσίθεο:
"Ἀντι-οἰκουμενιστές"=
ὑπερορθόδοξοι, ζηλωτές, στειροελλαδίτες, γέμοντες χολῆς, βότρεις πικρίας,
θυμός δρακόντων, ἀσπίδων (φιδιῶν) ἀνίατοι, σκότος, νῦξ, ἔρεβος, πτωχοδρομικοί
ἑλλαδιστές, ἐκκλησιαστικοί ἐπαρχιῶτες, πρόσωπον ἐχθροῦ, λῦκοι, ἀναπεπτάμενος
ἄνεμος, μυριάς λαοῦ συνεπιτιθεμένων τῇ Ὀρθοδοξίᾳ, νυχτερίδες φοβούμενες τό φῶς,
γένος φευξήλιον, νυκτικόρακες ἐν οἰκοπέδῳ, στρουθία μονάζοντα ἐπί δώματος,
καταφορά, συκοφάντες, ἀπέχθεια, μῖσος τῆς ἀγαπήσεως, κόρακες κρά-κρά,
ἐθνοφυλετικοί, συγχέοντες οἰκουμενικότητα μέ οἰκουμενισμόν, τάλανες,
λιθοβολοῦντες. (Ἴσως μᾶς ξέφυγε κάτι, συγχωρέστε μας...).
Ἐφ' ὅλων αὐτῶν χαίροντες λέμε:
1.
"μακάριοί
ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ῥῆμα καθ᾿ ὑμῶν
ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ. χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς
οὐρανοῖς· οὕτω γὰρ ἐδίωξαν τοὺς προφήτας τοὺς πρὸ ὑμῶν." (Ματθ. 5, 11-12).
2.
Γιά τήν
μεγαλύτερη ἀκρίβεια ἀποδόσεως τῶν "συνωνύμων" τῆς λέξως
"ἀντι-οἰκουμενιστές", παραπέμπουμε τόν Σεβαστό Ἡγούμενο τῆς Ἱ. Μ.
Τατάρνης σέ ὅλους τούς Ἱερούς Κανόνες πού ἀφοροῦν τίς αἱρέσεις καί στά
Συναξάρια ὅλων τῶν Ἁγίων Ὁμολογητῶν καί Μαρτύρων ὑπέρ τῆς Πίστεως καί κατά τῶν
αἱρέσεων!
Β)
Ὁ Ἡγούμενος
κ. Δοσίθεος δέν βρῆκε "ἴχνος κακοδοξίας" στό Φάναρι...
Δέν θά σχολιάσουμε τίποτε περισσότερο ἐπ' αὐτοῦ, οὔτε ἀπό ὅλα τά ὑπόλοιπα
ρηθέντα του. Ἁπλῶς θά παραπέμψουμε σέ κάποια πρόσφατα λεγόμενα καί πραχθέντα,
ἐδῶ:
Ἐδῶ:
Κλείνοντας τούτη τήν εἰσαγωγή, νά σημειώσουμε:
α) πώς ἄν θέλαμε νά παραθέσουμε καί ἄλλα λεγόμενα καί πραχθέντα πού
ὑπερχειλίζουν κακοδοξίας μόνο ἐκ τοῦ Πατριάρχου, θά εἴχαμε φτιάξει ἕναν
ἠλεκτρονικό ἀντιαιρετικό τόμο. Ἄν προσθέταμε δέ καί τῶν λοιπῶν οἰκουμενιστῶν
καί "μεταπατερικῶν" ρασοφόρων καί θεολόγων, θά εἴχαμε μία
ἐγκυκλοπαίδεια, πιθανόν καί μία βιβλιοθήκη. Καί
β) ἀγαπᾶμε τά πρόσωπα, δέν θίγουμε τίποτε ἐπί προσωπικοῦ, δέν μᾶς πέφτει
λόγος. Ὅλοι εἴμαστε εἰκόνες Θεοῦ μέ δυνατότητα μετανοίας καί σωτηρίας μέχρι
τελευταίας πνοῆς τῆς ζωῆς μας. Μᾶς ἀφορᾶ μονάχα ὅ,τι ἔχει νά κάνει μέ τά θέματα
Πίστεως, τά ὁποῖα εἶναι κοινή κληρονομία καί περιουσία ὅλου τοῦ πληρώματος τῆς
Ἐκκλησίας ἐκ τοῦ Πατρός Θεοῦ.
Ἀκολουθεῖ τό οἰκουμενιστικόν συνηγορικόν
κείμενο:
