«Τις δικές μας αμαρτίες πρέπει να προσέχουμε και όχι του πλησίον μας »

«Τις δικές μας αμαρτίες πρέπει να προσέχουμε

 και όχι του πλησίον μας » 

(Αγ. Λουκά, Αρχιεπ. Κριμαίας)

 

Μεγάλη και φοβερή είναι αυτή η εντολή του Χριστού. Όλοι μας, αρχίζοντας από μένα, συνεχώς κρίνουμε και κατακρίνουμε ο ένας τον άλλον και γι’ αυτό θα δώσουμε λόγο στη Φοβερά Κρίση του Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού. Θα μας κρίνει Αυτός διότι και εμείς κρίνουμε τους άλλους, ψάχνουμε να βρούμε στον πλησίον μας το παραμικρό σφάλμα ενώ τις δικές μας αμαρτίες δεν τις βλέπουμε και ούτε θέλουμε να τις σκεφτόμαστε.
Ο άγιος απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του λέει το εξής: «Διό αναπολόγητος ει, ω άνθρωπε πας ο κρίνων εν ω γαρ κρίνεις τον έτερον, σεαυτόν κατακρίνεις· τα γαρ αυτά πράσσεις ο κρίνων, οίδαμεν δε ότι το κρίμα του Θεού έστι κατά αλήθειαν επί τους τα τοιαύτα πράσσοντας. Λογίζη δε τούτο, ω άνθρωπε ο κρίνων τους τα τοιαύτα πράσσοντας και ποιών αυτά, ότι συ εκφεύξη το κρίμα του Θεού» (Ρωμ. 2, 1-3).
Μεγάλη αλήθεια βρίσκεται σ’ αυτά τα λόγια του αποστόλου Παύλου. Δεν προσέχουμε τα δικά μας ελαττώματα και τις αμαρτίες, ενώ στους άλλους βρίσκουμε πολλά σφάλματα. Ψάχνουμε να τα βρούμε και όταν τα βρίσκουμε, πάμε και τα διαλαλούμε σε όλον τον κόσμο. Έγινε πλέον κακή συνήθεια, μόλις μαθαίνουμε κάτι για τον πλησίον μας, να πηγαίνουμε και να το διαλαλούμε παντού. Η γλώσσα μας καίει και σπεύδουμε να πούμε στους άλλους αυτό που είδαμε και ακούσαμε.

Τό σκοτάδι δέν κρατᾶ γιά πάντα, περίμενε τό φῶς! ( τό μήνυμα τῆς ἡμέρας )

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Τό σκοτάδι δέν κρατᾶ γιά πάντα, περίμενε τό φῶς!

Πότε θά βγῶ στό φῶς;

Ὅταν βρεθεῖς στό σκοτάδι καί ἀναρωτιέσαι:

"πότε θά βγῶ στό φῶς;"...

Θυμήσου:
τό πιό σκοτεινό σημεῖο τῆς ἡμέρας,
εἶναι πρίν τήν αὐγή!
Τότε ὁ ἥλιος ξεπροβάλλει λαμπρός
καί διώχνει κάθε σκοτάδι! 

Χρυσοστομικά διαμάντια

Χρυσοστομικά διαμάντια

πολύτιμες συμβουλές 
ἀπό τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο

Ὅταν διαφθαροῦν οἱ ἄρχοντες, οἱ σύμβουλοι, οἱ δικαστές, οἱ Ἱερεῖς, τίποτε πλέον δέν ὑπάρχει, πού θά μπορέσει νά ἐμποδίσει τόν λαόν νά καταστραφεῖ.

Τά πουλιά ἔχουν φτερά, γιά νά ἀποφεύγουν τίς παγίδες καί οἱ ἄνθρωποι τό λογικό, γιά νά ἀποφεύγουν τά ἁμαρτήματα.

Νά σεβόμαστε ὁ ἕνας τόν ἄλλον, γιά νά μάθουμε νά σεβόμαστε καί τόν Θεό. ἐκεῖνος πού εἶναι θρασύς στούς ἀνθρώπους, εἶναι θρασύς καί στόν Θεό.

Γιατί προσευχόμαστε πρός τήν Ἀνατολή; ( ἀπαντήσεις σέ πνευματικές ἀπορίες )

 ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ

Γιατί προσευχόμαστε πρός τήν Ἀνατολή;

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός 

 

 

Α. Ἐπειδὴ ἔχουμε διπλὴ φύσι, προσφέρουμε διπλὴ προσκύνησι.Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός (1) μᾶς διδάσκει, ὅτι δὲν προσκυνοῦμε πρὸς ἀνατολὰς ἁπλῶς καὶ ὡς ἔτυχε, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἡ φύσις μας εἶναι σύνθετος, δηλαδὴ...ὁρατὴ καὶ ἀόρατος, νοητὴ καὶ αἰσθητή, προσφέρουμε στὸν Δημιουργὸ διπλὴ καὶ τὴν προσκύνησι: ἡ ψυχὴ εἶναι στραμμένη νοερὰ πρὸς τὸν Θεὸ καὶ ταυτόχρονα τὸ σῶμα προσκυνεῖ πρὸς ἀνατολάς.
Αὐτὸς ὁ διπλὸς τρόπος, νοητὸς καὶ αἰσθητός, τῆς ἀναφορᾶς μας πρὸς τὸν Κύριο φαίνεται καὶ σὲ ἄλλες περιπτώσεις: ψάλλουμε μὲ τὸν νοῦ μας, ἀλλὰ ταυτόχρονα καὶ μὲ τὰ σωματικὰ χείλη μας• βαπτιζόμεθα καὶ στὸ ὕδωρ καὶ στὸ Ἅγιο Πνεῦμα, δηλαδὴ ἐνούμεθα μὲ τὸν Κύριό μας μὲ δύο τρόπους: μετέχοντες στὰ Ἱερὰ Μυστήρια καὶ στὴν Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Περί ἀπαρνήσεως κόσμου καί ἀποχῆς τῆς πρός τούς ἀνθρώπους παρρησίας ( β’ μέρος )

ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΑΓΙΟΥ ΙΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

ΛΟΓΟΣ Β’

Περί ἀπαρνήσεως κόσμου

καί ἀποχῆς τῆς πρός τούς ἀνθρώπους παρρησίας

( β’ μέρος )….συνέχεια…

 

 

( Διαβάστε τό α΄μέρος ἐδῶ: http://kaiomenivatos.blogspot.gr/2013/11/blog-post_5868.html  )

Ὀνείδιζε λοιπόν πάντοτε τον ἑαυτόν σου, ἀδελφέ, καί λέγε· ἀλλοίμονον εἰς σέ, ὦ ἀθλία ψυχή! ἐπλησίασεν ὁ ἐκ τοῦ σώματός σου ἀποχωρισμός, διατί εὐχαριστῆσαι εἰς ἐκεῖνα, τά ὁποῖα σήμερον μέλλεις νά ἐγκαταλείψῃς, καί νά στερηθῇς τήν θεωρίαν αὐτῶν εἰς τούς αἰῶνας;

 

Περί ταπεινώσεως Γέροντος Φιλόθεου Ζερβάκου

Περί ταπεινώσεως

Γέροντος Φιλόθεου Ζερβάκου

Ἡ πιό εὐλολότερη, συντομότερη καί ἀσφαλέστερη ὁδός, εἶναι ἡ ὁδός τῆς ταπεινώσεως. Αὐτή εἶναι ἡ μόνη ἀσφαλής καί ἀκίνδυνος ὁδός, τήν ὁποία ὅποιος βαδίζει, φθάνει μέ ἀσφάλεια ἀπό τήν γῆ στόν οὐρανό, στόν Παράδεισο.

Χωρίς ταπείνωση εἶναι ἀδύνατο ὁ ἄνθρωπος νά κληρονομήσει τήν αἰώνιο ζωή, νά συμβασιλεύσει μέ τόν Χριστό.

Ἐάν ἐρευνήσουμε καλά τούς βίους τῶν Ἁγίων Πάντων, θά δοῦμε ὅτι μέ τήν ταπείνωση ὐψώθηκαν ἀπό τόν Θεό, ἐτιμήθησαν, ἐδοξάσθησαν, ἐθαυμαστώθησαν καί ἁγίασαν. Ἐάν ἀφαιρέσεις τήν ταπείνωση, κανείς Ἅγιος...

Ἐάν ἡ ἀνθρωπότητα δέν ἀποβάλλει τόν ἐγωισμό καί τήν ὑπερηφάνεια, ἐάν ὅλοι μας δέν στραφοῦμε νά γίνουμε ἄκακοι, ἀπόνηροι, ἁπλοί, πραεῖς καί ταπεινοί, θά βαδίζουμε στό σκοτάδι καί θά μείνουμε ἔξω τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.