Περί προσευχῆς ἀπό Ἁγίους Πατέρες
α΄
Ἅγιος Κάλλιστος
 |
| Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με! |
Ἡ ἀδιάλειπτη προσευχή βρίσκεται στήν ἀδιάκοπη ἐπίκληση τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ. Εἴτε κουβεντιάζει κανείς εἴτε κάθεται, εἴτε περπατᾶ εἴτε κατασκευάζει κάτι, εἴτε τρώει εἴτε εἶναι ἀπασχολημένος μέ κάποιον ἄλλο τρόπο, πρέπει παντοῦ καί πάντοτε νά ἐπικαλεῖται τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, σύμφωνα μέ τήν ἐντολή τῆς Γραφῆς: "Ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε" (Α΄ Θεσσ. 5, 17). Μ' αὐτό τόν τρόπο συντρίβονται οἱ ἀπόπειρες τοῦ ἐχθροῦ πού ἐπιβουλεύονται τή ζωή μας.
Πρέπει νά προσευχόμαστε μέ τήν καρδιά· πρέπει ἐπίσης νά προσευχόμαστε προφέροντας τά λόγια, σάν εἴμαστε μόνοι. Σάν βρισκόμαστε ὅμως στήν ἀγορά ἤ στήν συντροφιά ἄλλων, δέν πρέπει νά προσευχόμαστε μέ τά χείλη παρά μονάχα νοερά.
Πρέπει νά φρουροῦμε τήν ὅρασή μας καί νά φροντίζουμε πάντα ἔτσι πού νά φυλᾶμε τόν ἑαυτό μας ἀπό τήν ἀφηρημάδα καί τίς παγίδες τοῦ ἐχθροῦ.
Ἡ προσευχή φτάνει στή τελειότητα ὅταν προσφέρεται στόν Θεό χωρίς περιπλάνηση τοῦ νοῦ σέ ἀφηρημάδες, ὅταν ὅλες οἱ σκέψεις καί τά αἰσθήματα ἑνός ἀνρθώπου συμμαζεύονται σ' αὐτήν.
Ἡ προσευχή καί οἱ ψαλμωδίες πρέπει νά γίνονται ὄχι μόνο νοερά, μά καί νά προφέρονται μέ τά χείλη, ὅπως λέει ὀ Προφήτης Δαυΐδ: "Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις, καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν σου" (Ψαλμ. 50, 17). Καί ὁ Ἀπόστολος, δείχνοντας πώς χρειάζεται καί τό στόμα, εἶπε: "Δι' αὐτοῦ οὖν ἀναφέρωμεν θυσίαν αἰνέσεως διά παντός τῷ Θεῷ, τοῦτ' ἔστι καρπόν χειλέων ὁμολογούντων τῷ ὀνόματι αὐτοῦ" (Ἑβρ. 13, 15).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου