ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ:
Πῶς θά κατακτήσουμε
τίς χῶρες τῶν παθῶν;
ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ:
Πῶς θά κατακτήσουμε
τίς χῶρες τῶν παθῶν;
Συνομιλία μέ τόν Ἀββᾶ Σεραπίωνα,
ἐκ τοῦ βιβλίου:
Συνομιλίες μέ τούς Πατέρες τῆς ἐρήμου
Τόμος Α΄
Ὅσο γιά τήν σωτήρια αὐτήν ἐντολή, τοῦ νά ἐπανακτήσει δηλαδή ὀ Ἰσραήλ τά κατεχόμενα ἐδάφη ἀπό τούς ὀλέθριους αὐτούς λαούς, νά πῶς μποροῦμε νά τό ἑρμνηνεύσουμε.
Κάθε πάθος ἔχει τό προπύργιό του μέσα στήν καρδιά μας.
Ὅταν λοιπόν τήν καταλάβει, ἐκδιώκει ἀπ' αὐτήν τόν Ἰσραήλ, δηλαδή τή θεωρία τῶν ὑπέρτατων καί οὐράνιων ἀγαθῶν καί τόν πολεμάει συνεχῶς.
Δέν μπορεῖ ὅμως ποτέ νά συμβιώσει ἡ ἀρετή μέ τό πάθος:
"Ποιά σχέση μπορεῖ νά ἔχει", λέει ὁ Ἀπόστολος, "ἡ δικαιοσύνη μέ τήν ἀνομία; Ἤ τί κοινό ὑπάρχει ἀνάμεσα στό φῶς καί στό σκοτάδι;" (Β΄ Κορ. 6, 14).
Στό τέλος, τά πάθη παραχωροῦν τή νίκη στό λαό τοῦ Ἰσραήλ, δηλαδή στίς ἀρετές πού τά ἀντιμάχονται.
Ἡ θέση πού κατεῖχε μέσα στήν καρδιά μας τό πνεῦμα τῆς αἰσχρῆς ἐπιθυμίας καί τῆς πορνείας, ξανακερδίζεται ἀπό τήν ἁγνότητα.
Ἡ ὑπομονή διεκδικεῖ τή θέση τῆς ὀργῆς.
Τή θλίψη, πού ὁδηγεῖ μέχρι καί τό θάνατο, τή διαδέχεται ἡ χαρμολύπη, ἡ λυτρωτική αὐτή λύπη, ἡ γεμάτη ἀληθινή χαρά.
Ἐκεῖ πού ἡ ἀκηδία ἔσπερνε πρίν τήν καταστροφή, ἡ δύναμη τῆς δημιουργίας ἀνορθώνει τώρα τά ἐρείπια.
Αὐτό πού ἡ ὑπερηφάνεια πρίν τό καταπατοῦσε, τώρα ἡ ταπείνωση τοῦ δίνει τήν τιμή πού τοῦ πρέπει.
Ἔτσι, κάθε πάθος που ἀποβάλλουμε, τό διαδέχεται ἡ ἀντίθετη σ' αὐτό ἀρετή, ἡ ὁποία κυριαρχεῖ πάνω στίς ἀκατάστατες κινήσεις του.
Αὐτές οἱ ἀρετές ἀξίζει πράγματι νά ὀνομάζονται τέκνα τοῦ Ἰσραήλ, δηλαδή τῆς ψυχῆς πού ἐνορᾶ τόν Θεό.
Ἐξάλλου μέ τό νά ἀποβάλλουν τά πάθη οἱ ἀρετές, δέν εἰσβάλλουν σέ ξένη γῆ, ἀλλά ἐπανακτοῦν αὐτό πού τούς ἀνήκει.
Ἐκδόσεις: "ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ"
Γιά τό διαδίκτυο πληκτρολόγηση-δημοσίευση, τό:
