Πῶς θά ἀποκτήσει τήν τέλεια ἀρμονία ἡ ψυχή μας;
Ἅγιος Διάδοχος Φωτικῆς
Ὅταν ἡ ψυχή μου πλημμυρίζει ἀπό φυσική χαρά καί ἀπό εὐχαρίστηση, τότε ἀποζητᾶ τήν ψαλμωδία καί θέλει νά κάνει τήν προσευχή της φωναχτά. Κι ὅταν πάλι περισκέπεται ἀπό τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ψάλλει πασίχαρη καί μέ ἡρεμία καί προσεύχεται μ' ὅλη της τήν καρδιά.
Καί στήν πρώτη μέν ἐκείνη περίσταση αἰσθάνεται χαρά ὁλοφάνερη.
Στή δεύτερη, ὅμως, ἔχει κέρδος της τό πνευματικό δάκρυ καί μιά ἄρρηκτη εὐχαρίστηση καί γαλήνη.
Ἡ μνήμη κρατᾶ ζεστή τή συμμετρία κάι τήν ἁρμονία τῆς φωνῆς καί ξυπνᾶ μέσα στήν καρδιά μας μιά συγκινημένη διάθεση, ἁπλούς καί εὐγενικούς στοχασμούς. Και βλέπει κανείς πραγματικά, νά σπέρνεται μέσα στό χωράφι τῆς καρδιᾶς ὁ σπόρος τῆς προσευχῆς, μέ δάκρυα χαρᾶς, πού τά γεννᾶ ἡ ἐλπίδα τοῦ θερισμοῦ.
Καί πάλι, ὅταν ἔχουμε τήν καρδιά μας βαριά καί καταπλακωμένη ἀπό τή δυσθυμία, πρέπει νά ψάλλουμε κάπως δυνατώτερα καί οἱ φθόγγοι τῆς ψυχῆς ν' ἀναπέμπονται, φτερωμένοι ἀπό μιά ἐλπίδα ὁλόφωτη καί χαρούμενη, ἕως ὅτου οἱ ἄνεμοι τῆς ἁρμονίας διασκορπίσουνε καί διαλύσουνε τή βαρύτατη ἐκείνη συννεφιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου