"Η άποψη ότι διασπάσθηκε η Εκκλησία
και υπάρχουν
πολλές Εκκλησίες,
οι οποίες έχουν διαφορετικές αλήθειες,
είναι κακόδοξη"
Η εορτή των Χριστουγέννων είναι θεολογική εορτή, όπως και όλες οι εορτές
της Εκκλησίας μας, και όχι κοσμική εορτή, οπότε πρέπει να την
πανηγυρίζουμε θεολογικά. Όταν κάνουμε λόγο για θεολογία, δεν εννοούμε
μια ξηρή διανοητική γνώση, αλλά την εμπειρία της Χάριτος του Θεού.
Θεολογία είναι η γνώση του Θεού, που γίνεται με την μετάνοια, την
προσευχή, τα Μυστήρια της Εκκλησίας, την κοινωνία του Σώματος και του
Αίματος του Χριστού, την θέα του Θεού.
Η θεολογία της εορτής των Χριστουγέννων είναι ότι ο άσαρκος Λόγος
σαρκούται, ο αναφής ψηλαφάται, ο Μεγάλης Βουλής Άγγελος γίνεται
άνθρωπος, η Παλαιά Διαθήκη ενώνεται με την Καινή Διαθήκη. Βέβαια, ο
άσαρκος Λόγος, το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος σαρκώθηκε την ημέρα
του Ευαγγελισμού, αλλά την ημέρα των Χριστουγέννων γεννήθηκε και έγινε
γνωστή η ενανθρώπησή Του στους αγγέλους και τους καθαρούς κατά την
καρδία, ήτοι τους Ποιμένες και τους Μάγους.
Οι Προφήτες και οι δίκαιοι στην Παλαιά Διαθήκη έβλεπαν τον άσαρκο Λόγο,
δηλαδή το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος χωρίς σάρκα, μέσα στο θείο
Φως και γι’ αυτό έκαναν την διάκριση μεταξύ του ακτίστου Αγγέλου του
Θεού και των κτιστών αγγέλων. Όλες οι εμφανίσεις του Θεού στην Παλαιά
Διαθήκη ήταν εμφανίσεις του ασάρκου Λόγου, και δια του Λόγου οι Προφήτες
αποκτούσαν γνώση του Τριαδικού Θεού, γι’ αυτό και ομιλούσαν για Θεό,
Κύριο της δόξης, Πνεύμα Θεού.
Όμως, την ημέρα της Γεννήσεως του Χριστού φάνηκε σε όσους είχαν
προετοιμασθή πνευματικά, ότι Αυτός ο άσαρκος Λόγος προσέλαβε σάρκα,
έγινε άνθρωπος, όπως γράφει ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος: «Και ο Λόγος
σάρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν. και εθεασάμεθα την δόξαν αυτού,
δόξαν ως μονογενούς παρά πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας» (Ιω. α',
14). Γι’ αυτό την ημέρα της Γεννήσεως του Χριστού δοξολόγησαν την αγάπη
του Θεού, πανηγύρισαν το μεγάλο αυτό μυστήριο της ενώσεως Θεού και
ανθρώπου, θείας και ανθρωπίνης φύσεως. Η Γέννηση του Χριστού είναι «τό
μόνον καινόν υπό τον ήλιον» από τότε που δημιουργήθηκε ο κόσμος.
Ο Λόγος του Θεού προσέλαβε ανθρώπινο σώμα, χωρίς να παύση να είναι Θεός
και ομίλησε, δίδαξε, θαυματούργησε, σταυρώθηκε, αναστήθηκε, αναλήφθηκε
στον ουρανό και έστειλε το Άγιον Πνεύμα δια του οποίου έκανε την
Εκκλησία Σώμα Του. Έτσι, τώρα η Εκκλησία δεν είναι μόνο πνευματική,
αλλά το Σώμα του Χριστού, και ο Χριστός είναι η Κεφαλή της Εκκλησίας.
Αυτό έχει βαθειές εκκλησιολογικές συνέπειες, τις οποίες πρέπει να
γνωρίζουμε όλοι οι Χριστιανοί.
Η πρώτη εκκλησιολογική συνέπεια είναι ότι η σχέση και κοινωνία μας με
τον Θεό δεν είναι αφηρημένη, ιδεολογική, συναισθηματική, αλλά
ψυχοσωματική, αφού ολόκληρη η ύπαρξή μας, που αποτελείται από ψυχή και
σώμα, ενώνεται με τον Χριστό. Μέ το Βάπτισμα και το Χρίσμα γινόμαστε
μέλη του Σώματος του Χριστού και με την θεία Κοινωνία τρώμε το Σώμα του
Χριστού και πίνουμε το Αίμα Του. Ο Ίδιος είπε: «Λάβετε φάγετε τούτό
εστι το σώμά μου», «πίετε εξ αυτού πάντες τούτο γάρ εστι το αίμά μου»
(Ματθ. κστ' 27-28). Αυτό δεν θα μπορούσε να γίνη, εάν ο Χριστός δεν
γινόταν άνθρωπος. Έτσι, τώρα δεν προσευχόμαστε μόνον στον Θεό, αλλά
μετέχουμε του Σώματος και του Αίματός Του.
Η δεύτερη εκκλησιολογική συνέπεια είναι ότι η Εκκλησία δεν είναι απλώς
μια θρησκευτική οργάνωση ή ένα εκκλησιαστικό και φιλανθρωπικό σωματείο,
αλλά το Σώμα του Χριστού, του οποίου κεφαλή είναι ο Ίδιος ο Χριστός.
Όπως το σώμα του ανθρώπου έχει μία κεφαλή, γιατί αν είχε πολλές κεφαλές
θα ήταν τέρας, έτσι και η Εκκλησία έχει μία κεφαλή που είναι ο Χριστός.
Αυτόν δεχόμαστε, σε Αυτόν πιστεύουμε, Αυτός είναι ο απόλυτος Κύριος της
ζωής μας. Και όπως η κεφαλή έχει ένα σώμα, γιατί διαφορετικά θα ήταν
τερατώδης ύπαρξη, έτσι και ο Χριστός, η Κεφαλή της Εκκλησίας έχει ένα
σώμα, την μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία.
Η άποψη που διατυπώνεται από μερικούς, ότι διασπάσθηκε η Εκκλησία και
υπάρχουν πολλές Εκκλησίες, οι οποίες έχουν διαφορετικές αλήθειες, είναι
κακόδοξη. Η Εκκλησία είναι μία και αυτή είναι η Ορθόδοξη και όσοι
απομακρύνθηκαν από αυτήν πρέπει να επιστρέψουν για να έχουν κοινωνία με
την Κεφαλή και με τα άλλα μέλη του σώματος, γι’ αυτό στην θεία
Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου προσευχόμαστε: «τούς πεπλανημένους
επανάγαγε και σύναψον τη αγία σου καθολική και αποστολική Εκκλησία».
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Ζώντας σε μια εποχή συγχύσεως εννοιών και πραγμάτων, κυρίως στα
θεολογικά θέματα, πρέπει να ορθοτομούμε την αλήθεια και να ομολογούμε
την πίστη μας. Ένας «χριστός», που καλλιεργεί απλώς το συναίσθημα,
ενισχύει την κοσμική εξουσία και προωθεί το εμπόριο είναι άγνωστος για
την Ορθόδοξη Εκκλησία και ίσως ανώφελος για την κοινωνία. Αυτή η
πραγματικότητα φαίνεται στο γεγονός ότι υπάρχουν Κράτη που
χαρακτηρίζονται ως χριστιανικά, τα οποία όμως ζουν αντιχριστιανικά και
αντιευαγγελικά, και αυτό εκδηλώνεται, εκτός των άλλων, από το ότι
τροφοδοτούν με όπλα τους οπαδούς άλλων θρησκειών στην Μέση Ανατολή με
αποτέλεσμα να εξαφανίζωνται Χριστιανοί από την περιοχή αυτή.
Το γεγονός είναι ότι όσο παραμένει κανείς στην ανόθευτη θεολογία και ζή ευαγγελικά, τόσο υμνεί και δοξάζει τον ζώντα Θεό.
Εύχομαι σε όλους έτη πολλά, να παραμένετε στην Ορθόδοξη πίστη και να
προσεύχεσθε για τους Χριστιανούς της Μέσης Ανατολής που υποφέρουν,
βασανίζονται και θανατώνονται, επειδή πιστεύουν στον Χριστό, ως αληθινό
Θεό.
Με θερμές πατρικές ευχές
Ο Μητροπολίτης
+ Ο Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου