ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΥΤΙΑΣ:
γαστριμαργία, φιλαργυρία, κενοδοξία
ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ
1ο μέρος (Γενικά-Εὐάγριος Μοναχός)
ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ,ΤΟΜΟΣ Ά,
Ευάγριος μοναχός, σελ73, 76, 86
ΓΕΝΙΚΑ
Πρώτοι
δαίμονες που αντιστέκονται και πολεμούν στην πρακτική άσκηση της αρετής είναι
οι δαίμονες εκείνοι που τους έχει ανατεθεί να πειράζουν τους ανθρώπους στη γαστριμαργία, στη φιλαργυρία και εκείνοι
που παρακινούν στη φιλοδοξία. Οι άλλοι δαίμονες
έρχονται πίσω τους και παραλαμβάνουν εκείνους
που προσβάλλουν οι πρώτοι.
Γιατί δεν μπορεί να πέσει κανείς στα χέρια του στα
χέρια του δαίμονα της πορνείας, αν δεν πέσει πρωτύτερα στη γαστριμαργία. Και δεν
μπορεί να τον ταράξει ο θυμός, αν αυτός δεν πολεμά πρώτα για φαγητά, ή χρήματα, ή
δόξα. Και δεν μπορεί να περιπέσει κανείς στο δαίμονα της λύπης, αν δεν υποστεί
πρωτύτερα τη στέρηση όλων αυτών. Ούτε θα διαφύγει κανείς την υπερηφάνεια, που
είναι το πρώτο γέννημα του, αν δεν εξορίσει τη ρίζα όλων των κακών, τη
φιλαργυρία ,αφού κατά τον Σολομώντα «η φτώχεια κάνει τον άνθρωπο ταπεινό». Και
γενικά, δεν μπορεί να περιπέσει ο άνθρωπος σε δαίμονα αν δεν καταπληγωθεί από
τους παραπάνω πρωτοστάτες και αρχηγούς δαίμονες, δηλ.της γαστριμαργίας, της
φιλαργυρίας και της φιλοδοξίας.
Γι αυτό
και ο διάβολος με αυτούς τους τρεις λογισμούς πολέμησε τότε τον Σωτήρα στην
έρημο. Πρώτα Του πρότεινε να μεταβάλει τις πέτρες σε ψωμιά. Έπειτα, Του υποσχέθηκε
τον κόσμο αν έπεφτε και τον προσκυνούσε και Του είπε ότι αν τον ακούσει, θα
δοξαστεί επειδή δε θα πάθει τίποτα από το πέσιμο. Ο Κύριος αναδείχτηκε ανώτερος
σε όλα και διέταξε το διάβολο να φύγει πίσω, διδάσκοντας με αυτά ότι δεν είναι
δυνατό να αποκρούσουμε το διάβολο, αν δεν καταφρονήσουμε τους τρεις αυτούς
λογισμούς.
Για το θέμα του να μη μεριμνούμε για
ενδύματα και φαγητά, περιττό νομίζω να γράφω, γιατί ο ίδιος ο Σωτήρας στα
Ευαγγέλια το απαγορεύει λέγοντας ¨Μην αφήσετε την ψυχή σας να απασχοληθεί με το
τι θα φάτε ή τι θα πιείτε ή τι θα φορέσετε". Γιατί αυτό είναι των εθνικών και
των απίστων και εκείνων που δεν έχουν εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Κυρίου και
αρνούνται το Δημιουργό. Και είναι τελείως ξένο για Χριστιανούς, αφού πιστεύουν
ότι και τα δυο σπουργίτια που πουλιούνται ένα ασσάριο βρίσκονται κάτω από την
επιστασία των αγίων αγγέλων.
Αλλά κι αυτό είναι συνήθεια των δαιμόνων: μετά τους
ακάθαρτους λογισμούς να εισάγουν στο πνεύμα μας και τις σκέψεις για ανήσυχη
φροντίδα, για να απομακρυνθεί ο Ιησούς, από τη συρροή του όχλου των σκέψεων στον
τόπο της διάνοιας, και να μείνει χωρίς καρπό ο λόγος, πνιγμένος μέσα στις σκέψεις
της ανήσυχης φροντίδας. Αφού λοιπόν απορρίψουμε αυτούς τους λογισμούς, όλη τη
φροντίδα για τη συντήρηση μας ας την αναθέσουμε στον Κύριο, αρκούμενοι στα
παρόντα και ζώντας φτωχική ζωή και φορώντας πενιχρή ενδυμασία, ας ξεντυθούμε όλα
όσα μας οδηγούν στην κενοδοξία. Κι αν κανείς νομίζει ότι είναι άσχημο το να φορά
πενιχρά ρούχα, ας παρατηρεί τον Απόστολο Παύλο, πώς υποφέροντας με λιγοστά ρούχα
στην παγωνιά, περίμενε το στεφάνι της δικαιοσύνης. Αλλά επειδή ο Απόστολος ονόμασε
αυτόν τον κόσμο θέατρο και στάδιο, ας δούμε αν είναι δυνατόν, γεμάτος με με
λογισμούς ανήσυχης φροντίδας, να τρέξει κανείς γοργά για να πάρει το βραβείο
για το οποίο μας καλεί από ψηλά ο Θεός, ή να παλέψει με τις αρχές, με τις
εξουσίες ,με τους κοσμοκράτορες του σκότους του κόσμου τούτου. Εγώ δεν το γνωρίζω
αυτό, παραδειγματιζόμενος κι από αυτή τη χειροπιαστή εικόνα, δηλαδή ο δρομέας θα
εμποδιστεί αν φορά χιτώνα και θα περιτυλιχτεί, όπως ο νους από τους λογισμούς
της μέριμνας, αν είναι αληθινός και ο λόγος που λέει ότι ο νους μένει κοντά στο
θησαυρό του.¨Όπου –λέει-είναι ο θησαυρός σας, εκεί θα είναι και η καρδιά σας¨.
Όλοι οι
ακάθαρτοι λογισμοί όταν πολυκαιρίσουν εξαιτίας των παθών μέσα μας, ρίχνουν το
νου στην καταστροφή και τον αφανισμό. Όπως η σκέψη του ψωμιού πολυκαιρίζει μέσα
στο μυαλό του πεινασμένου λόγω της πείνας του και η σκέψη του νερού στον
διψασμένο λόγῳ της δίψας του, έτσι και οι σκέψεις των χρημάτων ή των αισχρών
λογισμών που γεννιούνται από τα φαγητά, χρονίζουν στο μυαλό του ανθρώπου εξαιτίας
της εμπάθειας του. Το ίδιο συμβαίνει και όσον αφορά στις σκέψεις της κενοδοξίας
και τις διάφορες άλλες. Και δεν είναι δυνατόν όταν ο νους πνίγεται σε εμπαθείς
σκέψεις, να παρασταθεί ενώπιον του Θεού και να στεφανωθεί με το στεφάνι της
δικαιοσύνης. Γιατί από αυτούς τους λογισμούς παρασυρμένος ο τρισάθλιος
νους, παραιτήθηκε από το δείπνο της γνώσεως του Θεού ,όπως εκείνος που αναφέρεται
στα Ευαγγέλια. Και πάλι εκείνος που δέθηκε χέρια και πόδια και ρίχτηκε στο
σκότος το εξώτερο, από τέτοιους λογισμούς είχε υφασμένο το ένδυμά του και γι
αυτό εκείνος ο Βασιλιάς που τον κάλεσε, έκρινε ότι δεν ήταν άξιος να γίνει
δεκτός στο γάμο. Λοιπόν, ένδυμα γάμου είναι ή απάθεια της ψυχής, η οποία αρνήθηκε
τις κοσμικές επιθυμίες.
(συνέχεια...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου