"Περί πασῶν τῶν ἀρετῶν καί τῶν παθῶν". Λόγος ψυχωφελής καί θαυμάσιος (δ΄ μέρος: τά σωματικά πάθη) Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός

"Περί πασῶν τῶν ἀρετῶν καί τῶν παθῶν".

Λόγος  ψυχωφελής καί θαυμάσιος 

 
(δ΄ μέρος: τά σωματικά πάθη)

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός

"Πάντα σκιᾶς ἀσθνενέστερα

καί ὀνείρων ἁπατηλότερα.

   Ματαιότης τά ἀνθρώπινα"

Τό α΄ μέρος τοῦ λόγου (οἱ ψυχικές ἀρετές), θά βρεῖτε ἐδῶ: http://kaiomenivatos.blogspot.gr/2014/01/blog-post_9044.html

Τό β΄ μέρος τοῦ λόγου (οἱ σωματικές ἀρετές), θά βρεῖτε ἐδῶ: http://kaiomenivatos.blogspot.gr/2014/01/blog-post_3957.html

Τό γ' μέρος τοῦ λόγου {τά ψυχικά πάθη (κακίες)}, θά βρεῖτε ἐδῶ: http://kaiomenivatos.blogspot.gr/2014/01/blog-post_5608.html

Τά σωματικά πάθη εἶναι τά ἑξῆς:

γαστριμαργία, λαιμαργία, περιττή τρυφή (ἀπόλαυση), μέθη, λαθροφαγία (κεκρυμμένη γαστριμαργία), ποικίλη φιληδονία, πορνεία, μοιχεία, ἀσέλγεια, ἀκαθαρσία, αἱμομειξία, παιδεραστία, κτηνοβασία, κακές ἐπιθυμίες καί πάντα τά παρά φύση αἰσχρά πάθη· ἀκόμη, κλοπή, ἱεροσυλία, ληστεία, φόνος, ἡ περιττή σωματική ἄνεση καί ἀπόλαυση πού ὁδηγεῖ στήν ὑποδούλωση τῶν ἐμπαθῶν θελημάτων τῆς σάρκας, καί μάλιστα ὅταν τό σῶμα ἔχει εὐρωστία· ἀκόμη, μαντεῖες, μαγεῖες, οἰωνισμοί, κληδονισμοί, ἡ ἐπιθυμία γιά τά κοσμκά πράγματα, κομπασμοί, νωθρότητεες, καλωπισμοί, στολίδια γιά τό πρόσωπο, ἡ ἀξιοκατάκριτη τεμπελιά, διάφορες φαντασιώσεις, τά τυχερά παιχνίδια, ἡ ἐμπαθής ὑπέρμετρη ἀπόλαυση τῶν τερπνῶν τοῦ κόσμου, ἡ φιλοσώματη ζωή (φιλοτομαρισμός) πού ἐγκλωβίζει τό νοῦ στήν ὕλη καί τόν κάνει γήινο καί κτηνώδη, καί δέν τόν ἀφήνει νά ἀυψωθεῖ πρός τόν Θεό καί τήν ἐργασία τῶν ἀρετῶν.

Ρίζες ὅλων αὐτῶν τῶν παθῶν καί πρωταίτιες, ὅπως θά μποροῦσε νά τίς ὀνομάσει κανείς, εἶναι ἡ φιληδονία, ἡ φιλοδοξία, καί ἡ φιλαργυρία, ἀπ' τίς ὁποῖες καί προέρχεται κάθε κακό. 

Δέν πέφτει ὁ ἄνθρωπος σέ καμιά ἁμαρτία, ἄν (προηγουμένως) οἱ κραταιοί γίγαντες τῶν παθῶν, ὅπως τούς ἀναφέρει ὁ σοφώτατος ἀσκητής Μάρκος, δέν τόν νικήσουν καί δέν τόν κατακυριεύσουν· δηλαδή ἡ λήθη (λησμοσύνη), ἡ ραθυμία καί ἡ ἄγνοια. 

Αὐτές τίς γεννᾶ ἡ ἡδονή, ἡ ἄνεση τῆς ζωῆς (καλοπέραση), ἡ ἀνθρωπαρέσκεια καί ὁ περισπασμός τῶν βιοτικῶν πραγμάτων. Πρωταίτιες ὅλων αὐτῶν καί γεννήτρια εἶναι, ὄπως ἐλέχθη, ἡ φιλαυτία, δηλαδή ἡ παράλογη ἀγάπη πρός τό σῶμα καί ἡ ἐμπαθής προσκόλληση σ' αὐτό. Ἡ διάχυση καί ἡ ἔκληση τοῦ νοῦ (στροφή καί ἀσχολία) μέ ἀστειότητες καί αἰσχρολογίες, προξενοῦν πολλά κακά καί πτώσεις, καθώς καί ἡ ἀθυροστομία καί τό γέλιο.

(συνέχεια...) 

Μικρή Φιλοκαλία