Μήν πολλαπλασιάζεις τίς ἀφορμές τῶν πόνων Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης

Μήν πολλαπλασιάζεις τίς ἀφορμές τῶν πόνων

Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης

Ὅταν προσευχόμαστε στόν Θεό: "δῶσε μας τό ψωμί",  δέ ζητᾶμε τήν ἀπόλαυση, οὔτε τόν πλοῦτο, οὔτε τά στολισμένα μέ ἄνθη φορέματα, οὔτε χρυσαφικά στολίδια, οὔτε πολύτιμους λίθους, οὔτε στρατιωτικά ἀξιώματα, οὔτε τήν πολεμική ἡγεσία καί τή διακυβέρνηση ἐθνῶν. Δέ ζητᾶμε ἀκόμη κοπάδια ἀπό ἄλογα καί βόδια καί πλήθη πολλά ἀπό τά ἄλλα ζῶα, οὔτε ἀφθονία αἰχμαλώτων, οὔτε διάκριση στίς δημόσιες συναθροίσεις, οὔτε στῆλες μέ γραμμένα ψηφίσματα, οὔτε φωτογραφίες, οὔτε τά μεταξωτά ὑφάσματα, οὔτε μουσικά προγράμματα, οὔτε τίποτε ἄλλο παρόμοιο. Γιατί ὅλα αὐτά ἀποσποῦν τήν ψυχή ἀπό τήν ἱερότερη καί σπουδαιότερη φροντίδα.

Ἀλλά ζητᾶμε ἀπό τόν Θεό τό ψωμί.

 

Βλέπεις πόσην εὐρύτητα ἔχει ἡ διδασκαλία; Πόσες ἀλήθειες περικλείονται στή σύντομη αὐτή φράση; Μέ τόν λόγο αὐτό φωνάζει καθαρά σέ κείνους πού καταλαβαίνουν:
σταθῆτε, ἄνθρωποι, καί μήν ἁπλωνόσαστε σέ πράγματα μάταια μέ τίς ἐπιθυμίες σας. Σταματῆστε καί μήν πολλαπλασιάζετε σέ βάρος σας τίς ἀφορμές τῶν πόνων. Μικρό εἶναι τό χρέος σου πρός τή φύση. Στό σαρκίο σου χρωστᾶς τήν τροφή, πράγμα πού εἶναι καί μετρημένο κι εὔκολα τό προμηθεύεσαι, ἄν φυσικά ἀποβλέπεις στήν ἱκανοποίηση τῆς ἀνάγκης.

Γιατί αὐξάνεις σέ βάρος τοῦ ἑαυτοῦ σου τούς φόρους; Γιά ποιό λόγο ἔφερες τόν ἑαυτό σου καί τόν ὑποδούλωσες σέ τόσα χρέη (ἐννοεῖ τίς ἐπιθυμίες καί τά θελήματά μας); Καί ψάχνεις γιά ἀσήμι στά μεταλλεῖα, καί βγάζεις τό χρυσάφι κι ἀναζητᾶς τή διάφανη ὕλη; Μόνο καί μόνο γιά νά καλοτρώει τό στομάχι σου, αὐτός ὁ εἰσπράκτορας πού ἀδιάκοπα εἰσπράττει τούς φόρους; Στό στομάχει εἶναι ἀπαραίτητο τό ψωμί πού θά ἀναπληρώσει τό ἀναγκαῖο γιά τό σῶμα. 

Ἐσύ ὅμως κάνεις ἐμπορικά ταξίδια στήν Ἰνδία καί θαλασσοδέρνεις στή θάλασσα τῶν βαρβάρων καί παραδίνεις τόν ἑαυτό σου σέ θαλασσινιά ταξίδια πού διαρκοῦν ὁλόκληρο χρόνο, γιά νά κάμεις ἀπολαυστική τήν τροφή μέ ὅσα μπορεῖς νά μεταφέρεις ἀπό ἐκεῖ. Καί δέν σκέφτεσαι πώς ἡ αἴσθηση ἐκείνων πού προκαλοῦν τήν εὐχαρίστηση τελειώνει στόν οὐρανίσκο. Ἀκόμη καί κεῖνο πού ἔχει καλήν ὄψη καί καλή εὐωδία καί εἶναι εὔγευστο, προσφέρει στήν αἴσθηση στιγμιαία καί φευγαλέα τήν εὐχαρίστηση. Πέρα ἀπό τόν οὐρανίσκο δέ διακρίνεις καμιά διαφορά στά εἰσαγόμενα, ἐπειδή ἡ φύση ἀλλοιώνει τά πάντα ἐξίσου πρός τήν κακοσμία. 

Ὁ καλός σπόρος τοῦ νοικοκύρη εἶναι τό σιτάρι. Κι ἀπό τό σιτάρι γίνεται τό ψωμί. Ἐνῶ ἡ ἀπόλαυση εἶναι τό ζιζάνιο, ποῦ ἔσπειρε ὁ ἐχθρός δίπλα ἀπό τό σιτάρι. Ὅταν ὅμως οἱ ἄνθρωποι παραμελοῦν νά ὑπηρετοῦν τή φύση μέ ὅσα εἶναι ἀπαραίτητα, τότε πραγματικά "συμπνίγονται" μέ τίς φροντίδες γιά τά μάταια καί μένουν πνευματικά ὑποανάπτυκτοι, ἐπειδή ἡ ψυχή ἀπασχολεῖται διαρκῶς μέ αὐτά. 

Ἀπό τό βιβλίο "Λόγοι εἰς τήν προσευχή. Πάτερ ἡμῶν...",

τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης, 

Ἐκδόσεις Ἀποστολικῆς Διακονίας, σελ. 127-129
Γιά τό διαδίκτυο, πληκτρολόγηση-διάθεση:
ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ http://kaiomenivatos.blogspot.gr/