ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΧΑΣΕΙ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΛΑΟΣ.. Γι' αὐτό "χτυπιέται" ἡ Ἑλληνική Γλώσσα, τό πλουσιότερο θησαυροφυλάκιο, αὐτό τῆς σκέψης!

ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΧΑΣΕΙ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΤΟΥ 

ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΛΑΟΣ..

Γι' αὐτό "χτυπιέται" ἡ Ἑλληνική Γλώσσα,

τό πλουσιότερο θησαυροφυλάκιο, αὐτό τῆς σκέψης! 

Κείμενο του Σέρβου Βασιλιά Στεφάνου Νεμάνια 

προς τον γιο του 

στο οποίο αναφέρεται στη σπουδαιότητα 
της διατήρησης της εθνικής γλώσσας, αναλλοίωτης.

«Πρόσεξε, αγαπητό μου τέκνο, τη γλώσσα όπως την πατρίδα σου. Μια λέξη μπορεί να χαθεί, όπως μια πόλη, όπως η χώρα, όπως η ψυχή. Τι γίνεται όμως όταν ο λαός χάνει τη γλώσσα, τη χώρα, την ψυχή του;
Μην πιάνεις ξένη λέξη στο στόμα σου. Αν πιάσεις ξένη λέξη στο στόμα σου, να ξέρεις ότι δεν την κατέκτησες, αλλά ότι αποξενώθηκες από τον εαυτό σου. 

Καλύτερα είναι για σένα να χάσεις τη μεγαλύτερη και την ισχυρότερη πόλη της χώρας σου, παρά την πιο μικρή και την πιο άγνωστη λέξη της γλώσσας σου.

Οι χώρες και τα κράτη δεν κατακτώνται μόνο με τα σπαθιά, αλλά και με τις γλώσσες.(βλέπε ἀρχαίο Ἑλληνικό Πολιστισμό) Να ξέρεις ότι ο εχθρός σ’ έχει τόσο περισσότερο κυριεύσει και κατακτήσει, όσο σου έχει σβήσει τις λέξεις και τις έχει εξαφανίσει.

Ένας λαός που έχει χάσει τις λέξεις του παύει να είναι λαός. …. Μετά από μια χαμένη γλώσσα δεν υπάρχει λαός. Η γλώσσα είναι, τέκνο μου, ισχυρότερη από οποιαδήποτε έπαλξη…. Οι τσάροι αλλάζουν, τα κράτη καταρρέουν, αλλά η γλώσσα και ο λαός είναι αυτά που σου μένουν…»

Πηγή: http://sinomosiologos.blogspot.gr/2014/10/blog-post_263.html