Πλήν μάτην ταράσσεται πᾶς ἄνθρωπος ζῶν
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος
Ψυχοφελής λόγος πού ἄν διαβάσετε
θά ἐννοήσετε πόσο πολύτιμος εἶναι ὁ χρόνος μας γιά μετάνοια
καί σέ πόσα ἀνώφελα κι ἐπιζήμια πράγματα τόν σκορπᾶμε ἀνεπιστρεπτί!
Πόσο μηδαμινοί καί περαστικοί εἴμαστε ἀπό ἕναν μάταιο κόσμο
καί πόσο ἔχουμε χρείαν τοῦ ἀπείρου ἐλέους τοῦ Θεοῦ γιά τήν αἰώνιο ζωή!
Πόσο δέν βλέπουμε οὔτε ποιοί πραγματικά εἴμαστε, οὔτε τήν πραγματικότητα, ὡς ἔχουν!
Πλήν μάτην ταράσσεται πᾶς ἄνθρωπος ζῶν· Ταράσσεται, καί τό τέλος ἀπόλλυται· ταράσσεται, καί πρίν καταστῆναι καταποθεῖται· ὡς πῦρ ἀνακαίεται, καί ὡς καλάμη ἀποτεφροῦται· ὡς θύελλα ἐπαίρεται, καί ὡς κόνις ἐδφαίζεται· ὡς φλόξα ἀναρριπίζεται, καί ὡς καπνός διαλύεται· ὡς ἄνθος ὡραΐζεται, καί ὡς χόρτος ξηραίνεται· ὡς νέφος ὑπεραπλοῦται, καί ὡς σταγῶν ἀπομειοῦται· ὡς πομφόλυξ ὀγκοῦται, καί ὡς σπινθήρ ἀποσβέννυται· ταράσσεται, καί τῶν ἀπό τῆς ταραχῆς οὐδέν λαμβάνων ἀπέρχεται.
Αὐτοῦ αἱ ταραχαί, καί ἄλλων αἱ τρυφαί· αὐτοῦ οἱ πόνοι, καί ἄλλων οἱ θησαυροί· αὐτοῦ αἱ φροντίδες, καί ἄλλων αἱ εὐφροσύναι· αὐτοῦ αἱ θλίψεις, καί ἄλλων αἱ ἀπολαύσεις· αὐτοῦ αἱ κατάραι, και ἄλλων αἸ θεραπεῖαι· αὐτοῦ αἰ ἁρπαγαί, καί ἄλλων αἰ ἡδοναί· παρ' αὐτῷ ὁ στεναγμός, καί παρ' ἑτέροις οἱ πλεονασμοί· παρ' αὐτῷ τά δάκρυα, καί παρ' ἑτέροις τά χρήματα· αὐτός ἐν ἅδῃ κολάζεται, καί ἄλλοι πάλιν ἐν τοῖς αὐτοῦ ἐντρυφῶσι ψάλλοντες. Πλήν μάτην ταράσσεται πᾶς ἄνθρωπος ζῶν.
Ἄνθρωπος, τό τῆς ζωῆς πρόσκαιρον δάνεισμα, τό τοῦ θανάτου ἀνυπέρθετον ὄφλημα, τό ἐκ προαιρέσεως ἀδάμστον ζῶον, τό αὐτοδίδακτον πονήρευμα, τό αὐτομαθές ἐπιβούλευμα, τό εὔτεχνον εἰς κακουργίαν, τό εὐμήχανον εἰς ἀδικίαν, τό ἕτοιμον εἰς πλεονοεξίαν, τό ἀκόρεστον εἰς ἀπλησίταν, τό εὐφυές εἰς ἀπιστίαν, τό ὑπέρογκον πενῦμα, τό μεγαλορρῆμον θράσος, τό εὐδιάλυτον φρύαγμα, τό εὐκαθαίρετον ὕψωμα, τό εὐάλωτον τόλμημα, ὁ πηλός ὁ αὐθάδης, ἡ τέφρα ἡ στασιώδης, ἡ κόνις ἠ μεγαλόφρων, ἡ σποδός ἠ πεφυσιωμένη, ὁ σπινθήρ ὁ εὐκατάσβεστος, ἡ φλόξ ἡ εὐμάραντος, ὁ εὐρίπιστις λύχνος, τό ἑτοιμοφθόρον ξύλον, ὁ ευξήραντος χόρτος, ἡ εὐνέκρωτος χλόη, ἡ εὐδπάνητος φύσις· ὁ σήμερον ἀπειλῶν καί αὔριον τελευτῶν· ὁ σήμερον ἐν πλούτῳ καί αὔριον ἐν τάφῳ· ὁ σήμερον ἐν διαδήματι, καί αὔριον ἐν μνήματι· ὁ σήμερον ἐν θησαυροῖς, καί αὔριον ἐν σορροῖς· ὁ σήμερον ἐν κόλαξι, καί αὔριον ἐν σκώληξιν· ὁ σήμερον ὥν, καί αὔριον μή ὥν· ὁ ἄρτι φρυαττόμενος, καί μετ' ὀλίγον θρηνούμενος· ὁ ἐν εὐπραγίαςι ἀφόρτηος, καί ἐν δισπραγίαςι ἀπαραμύθητος· ὁ ἑαυτόν ἀγνοῶν, καί τά ὑπέρ αὐτόν πολυπραγμονῶν· ὁ τό παρόν οὐκ εἰδῶς, καί περί τῶν μελλόντων φανταζόμενος· ὁ φύσει θνητός, καί τῇ ἐπάρσει, ὡς νομίζει, αἰώνιος· τό πα΄σης ἀρρωστίας προκείμενον πάρεργον, τό παντός πάθους εὐδιάβατον καταγώγιον, τό τῶν πυρετῶν ἀδιάφορον καθημερινόν γυμνάσιον, τό πάσης λύπης εὐπαράδεκτον παδνοχεῖον.
Ὤ πόση τῆς ἠμετέρας εὐτελείας ἡ τραγῳδία! ὥ πόσος ὁ τῆς ἀνθρωπίνης εὐτελείας θρίαμβος!
ΛΕΙΜΩΝΑΡΙΟΝ
ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ
Ἔτος ιβ' 2012 Ἰανουάριος-Ἀπρίλιος
Ἡ καλύτερη διαθήκη πού μπορεῖς νά ἀφήσεις
εἶναι ἡ ἀληθινή μετάνοια
καί τό φωτεινό παράδειγμά της σέ αὐτούς πού θά ἀφήσεις πίσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου