ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΕΦΑΛΟ ΤΟΥ ΑΡΡΩΣΤΟΥ
Μερικά "γιατί!"
2ο
Διαβάστε ὅλα τά κεφάλαια:
ΜΑ ΘΑ μέ ρωτήσεις: "Μπορεῖ ὁ Θεός νά μή θέλει νά γίνω καλά;". Ἀλλά ἀπ' αὐτό τό ἐρώτημα προηγεῖται ἕνα ἄλλο: "Γιατί ὁ Θεός μ' ἄφησε ν' ἀρρωστήσω;".
α) Ὁ Θεός ἔπλασε τόν ἄνθρωπο ἀπό ἀγάπη. Δέν εἶχει καμιά ἀνάγκη ὁ Θεός ἀπό τήν ὕπαρξή μας. Ἀντίθετα εἶχε καί ἔχει πάντα ὁ ἄνθρωπος ἀνάγκη τόν Θεό.
Ὅταν ὁ Θεός ἔπλασε τόν ἄνθρωπο, τοῦ' δωσε ψυχή μέ τίς ἰδιότητες καί τίς ἀρετές, πού Ἐκεῖνος εἶχε σέ τέλειο βαθμό, καί γερό καί ἀθάνατο σῶμα. Δέν ἔφτιαξε ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο, οὔτε γιά νά ἀρρωσταίνει, οὔτε γιά νά πεθαίνει. Γιατί, σάν τέλειος πού εἶναι, καθετί πού δημιούργησε, τό δημιούργησε τέλειο. Τί πάνσοφος τεχνίτης θά ἦταν, ἄν ἔκανε ἕνα σῶμα μέ προδιάθεση πρός τίς ἀρρώστειες, μέ ἀδυναμίες κάι ἐλλείψεις; Ἐμεῖς, πού εἴμαστε ἄνθρωποι, φθάσαμε σήμερα σέ βαθμό νά τελειοποιοῦμε ὁρισμένες ἐφευρέσεις μας. Καί δέ θά 'θελε ὁ Θεός, ἤ δέ θά μποροῦσε, τό δημιούργημά Του, ὁ ἄνθρωπος, νά εἶναι τέλειος; Ὅταν, μάλιστα, ξέρουμε ὅτι τόν προόριζε γιά βασιλιά τῆς Κτίσεως καί γιά νά κυριαρχεῖ πάνω σ' ὅλα τά ἄλλα ἔργα Του;
Ὄχι, λοιπόν. Ὁ Θεός δέν μᾶς ἔφερε στόν κόσμο γιά νά ἀρρωσταίνουμε. Μᾶς ἔπλασε γιά τήν ὑγεία καί τή ζωή. Μᾶς ἔδωσε ὅλα τά μέσα γιά νά ζήσουμε μέ ὑγεία καί νά χαιρόμαστε τή ζωή. Ὅλες αὐτές οἱ ἀρρώστειες, πού μαστίζουν τόν ἄνθρωπο, εἶναι ἐπακόλουθα,, τῆς ἀποστασίας του ἀπό τόν Θεό. Κάθε πράγμα που ξεφεύγει ἀπό τόν προορισμό γιά τόν ὁποῖο τό ἔφτιαξε ὀ τεχνίτης του, καταστρέφεται. Ἄν μέσα σ' ἕνα μηχανισμό, κάποιος τροχός ξεφύγει λίγο ἀπό τή θέση του, τό ἀποτέλεσμα θά εἶναι νά διακοπεῖ ἡ λειτουργία τοῦ μηχανήματος. Τό ἴδιο καί ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι θεμελιωμένη ἀπό τόν Θεό πάνω σέ ὁρισμένους ἀπαράβατους ἠθικούς καί φυσικούς νόμους. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἐκτροχιαστεῖ ἀπ' αὐτούς, τότε κάι σέ ἀρρώστια, ἀλλά καί σέ θάνατο θά καταντήσει. "Τά ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος", λέει ἠ Ἁγία Γραφή. Δηλαδή, τί συμβαίνει; Ὁ ἄνθρωπος, μέ διάφορες παρεκτροπές του, δημιουργεῖ συνθῆκες, πού εὐνοοῦν τήν ἀνάπτυξη τῆς μιᾶς ἤ τῆς ἄλλης ἀρρώστιας.
Ὅταν π.χ. ἕνας ἄνθρωπος ξενυχτᾶ διαρκῶς, ἀσωτεύει τίς δυνάμεις του στίς σωματικές ἡδονές καί ἀπολαύσεις, στίς καταχρήσεις, στό πιοτό, θά ἔχει σάν ἀποτέλεσμα τήν ἀρρώστια. Κι ἄν εἶναι προστάτης οἰκογένειας, θά παρασύρει στήν καταστροφή τή γυναίκα του, τά παιδιά του, τούς ἀδελφούς του. Γιατί, ἤ θά τούς ἀποστερεῖ ἀπό τά ἀναγκαῖα πρός τό ζῆν μέ τίς σπατέλες του, ἤ μαζί μ' αὐτό, θά τούς δημιουργεῖ, μέ τήν ἀνήθικη ζώη του, σκηνές κάι στενοχώριες, μέ τίς ὁποῖες θά τούς ὑποσκάπτει τήν ὑγεία. Ἀφήνω πώς μέ τήν ἀρρώστια του, πού πολλές φορές εἶναι μεταδοτική, ὑπάρχει κίνδυνος νά τούς μολύνει κι ἐκείνους. Μή νομίσεις ὅμως, ὅτι ἀπό τίς ἀρρώστειες χλυτώνουν οἰ πλούσιοι. Ἐκείνους μάλιστα τούς βοηθᾶ τό χρῆμα νά ξεφεύγουν ἀπό τήν τακτική ζωή. Κανόνας λοιπόν ἀπαράβατος. Εἴτε πλούσιος, εἴτε φτωχός, εἴτε νέος, εἴτε ἡλικιωμένος εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ἄν δέν ἀκολουθήσει μιά συνετή ζωή, θά ἔλθει μέρα πού θά δρέψει πολλούς πικρούς καρπούς. Φταίει λοιπόν γι' αὐτό ὁ Θεός;
β) Ὑπάρχουν ὄμως καί ἀρρώστιες πού δημιουργοῦνται ἀπό τήν ὑπερβολική μέριμνα τῆς ζωῆς. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ριχτεῖ μέ ὅλες του τίς δυνάμεις στήν κατάκτηση τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, θά κουραστεῖ, θά καταβληθεῖ καί θ' ἀρρωστήσει. "Ἀγωνία πλούτου ἐκτήκει σάρκας", λέει ἡ Ἁγία Γραφή. "Ἐκτήκει", θά πεῖ λυώνει, γιατί ὑποβάλλει τό σῶμα σέ ὑπερκοπώσεις, στίς στενοχώριες πού ἀκολουθοῦν καί στήν παραμέληση κάθε ὅρου ὑγιεινῆς ζωῆς.
Καί, βέβαί, μπορεῖ κανείς νά ἰσχυριστεῖ, ὅτι οἰ ὑποχρεώσεις τῆς δύσκολης ἐποχῆς, πού περνᾶς καθένας μας, τοῦ ἐπιβάλλουν νά ρίχνεται νύχτα καί μέρα στή βιοπάλη. Ναί, δέν τό ἁμφισβητεῖ κανείς.
Ἐμεῖς, οἱ ἄνθρωποι τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα ὑποφέρουμε πιό πολύ ἀπό τίς ἀρρώστιες τῆς ταραγμένης ἐποχῆς μας, ἀρρώστιες, πού ἦταν ἴσως ἄγνωστες σέ παλαιότερα χρόνια καί τώρα εἶναι τοῦ συρμοῦ. Καί ὑποφέρουμε ἐξαιτίας τῆς ἁμαρτίας μας, ἐνῶ θά μπορούσαμε νά εἴμαστε οἱ πιό εὐτυχισμένοι ἄνθρωποι στήν ἱστορία τοῦ κόσμου.
γ) Ὑπάρχουν ὅμως καί ἀρρώστιες πού ἔρχονται χωρίς νά φταίει ἄμεσα ἤ ἔμμεσα ὁ ἄρρωστος. Προκαλοῦνται ἀπό ἀτυχήματα πού, σχεδόν πάντα ὀφείλονται σέ σφάλματα, σέ παραλείψεις, σέ ἀνθρώπινες ἀτέλειες. Ἀκόμη, καί χωρίς ἀτύχημα, συμβαίνει νά προσβληθοῦμε ἀπό μιά ἀσθένεια. Ἄνρθωποι ὑγιεῖς ἔπεσαν μέ τό κτύπημα μιᾶς ἀρρώστιας. Οἱ περιπτώσεις αὐτές ὀφείλονται στήν εὐπάθεια τοῦ ἀνθρώπινου ὀργανισμοῦ. Ὅλα, κι αὐτό τό σίδερο, ὑπόκεινται στή φθορά. Πρέπει λοιπόν νά ἔχει κανείς τήν ἀπαίτηση ἀπό τά λεπτά ὄργανα τοῦ ἀνθρώπινου σώματος, νά εἶναι ἀπρόσβλητα; Ἄς μή ξεχνᾶμε πώς εἴμαστε προσωρινοί. Ὅλα τά ἀνθρώπινα εἶναι φθαρτά καί μάταια. Ἔνα μόνο εἶναι αἰώνιο καί ἀθάνατο: ὁ Θεός καί ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἡ ψυχή. Ἑπομένως, ὡς ἄνθρωποι πού εἴμαστε, πρέπει νά ἀντιμετωπίζουμε τό ἐνδεχόμενο νά τίς περάσουμε, βγάζοντας ἀπό αὐτές πιό ἐξαγνισμένη τήν ψυχή μας, πιό ἐνισχυμένο τό χαρακτῆρα μας. Δηλαδή νά τίς δεχθοῦμε σάν δοκιμασίες Θεοῦ, πού τίς παραχωρεῖ γιά κάποιο ἀνώτερο παιδαγωγικό σκοπό: Νά δοκιμάσει τήν πίστη μας κάι τήν ὑπομονοή μας ἤ νά τιμωρήσει γιά νά διορθωθοῦμε. Τό κάνουμε κι ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι σ' αὐτούς πού ἐξαρτῶνται ἀπό μᾶς. Ὁ πατέρας γιά νά δοκιμάσει τό παιδί του, τό ἀποστερεῖ ἀπό ὁρισμένα πράγματα, ἤ, ἄλλωτε γιά νά τό συνετίσει, τό τιμωρεῖ. Δέν κινεῖται σέ ὅλα αὐτά ἀπό ἀγάπη καί ἐνδιαφέρον; Τό ἴδιο καί ὁ Θεός γιά τόν ἄνθρωπο. Θέλει νά μᾶς φέρει κοντά Του. ΜΙά θλίψη θά ξυπνήσει μέσα μας τό κοιμισμένο θρησκευτικό συναίσθημα, θά μᾶς κάνει νά ἐκτιμήσουμε τίς δωρεές Του καί τά ἀγαθά Του. Θά μᾶς κάνει νά θυμηθοῦμε πώς δέν πρέπει νά εἴμαστε προσκολλημένοι στήν ὕλη καί νά ἀγνοοῦμε τόν οὐράνιο προορισμο μας.
Πολλοί δέν ἐκτιμοῦν τήν ὑγεία, οὔτε αἰσθάνονται συμπόνια στήν ἀρρώστια τοῦ ἄλλου. Ὅμως, ἔρχεται μιά μέρα καί ἀρρωσταίνουν, γιά νά διδαχθοῦν νά ἐκτιμοῦν καί τήν δική τους ὑγεία, ἀλλά νά συμμερίζονται καί τόν πόνο τοῦ ἄλλου. Γιατί "ἡ ὑγεία καί εὐξία βέλτιον παντός χρυσίου καί σῶμα εὔρωστον ἤ ὄλβος ἀμέτρητος", λέει τό βιβλίο τῆς Σοφίας Σειράχ.
Ἡ ἀρρώστια γίνεται ἀφορμή γιά συντριβή κι ἐπιστροφή στόν Θεό., γιά διόρθωση, ἀλλαγή ἀποφάσεων. "Ὀλίγα παιδευθέντες μεγάλα εὐεργετηθήσονται, ὄτι ὀ Θεός ἐπείρασεν αὐτούς καί εὗρεν ἀξίους Ἑαυτοῦ", λέει ἕνα βιβλίο, ἡ Σοφία Σολομῶντος. Δοκίμασε λοιπόν. Θά λάβεις ἀπό τό πικρό τό γλυκό. Ὅπως μέ τό πικρό φάρμακο, πού σοῦ ἐπιβάλλει ὁ γιατρός νά πάρεις, θά γίνεις καλά, ἔτσι καί μέ τόν πόνο, πού σοῦ παραχωρεῖ ὁ Θεός, σοῦ προετοιμάζει τήν ψυχική σωτηρία.
(συνέχεια...)
Τό παρόν ἔντυπον διανέμεται δωρεάν ἀπό τήν
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ, ΣΟΧΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Τ. Κ. 57002
ΣΟΧΟΣ 2013
Τηλ. 23950 22562 ἀπό 10.00-1.00 μ.μ.
Τηλ. προμήθειας ἐντύπου 6977412378
Ἀπό Ἱστολόγιο ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ ταῖς εὐλογίαις καί εἰς μνήμην ζώντων καί κεκοιμημένων συγγενῶν, φίλων καί γνωστῶν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου