Περί τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα
(6ο μέρος)
Ἀποσπάσματα ἐκ τοῦ βιβλίου
ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
Γέρων Θαδδαῖος τῆς Βιτόβνιτσα
Περί ὑπηρεσίας πρός τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο: 1ο μέρος , 2ο μέρος , 3ο μέρος , 4o μέρος , 5ο μέρος , 6ο μέρος ,
Περί μοναχισμοῦ: 1ο μέρος ,
Περί προσευχῆς: 1ο μέρος , 2ο μέρος , 3ο μέρος , 4ο μέρος , 5ο μέρος , 6ο μέρος , 7ο μέρος
Περί ἀγάπης: 1ο μέρος , 2ο μέρος ,
Περί ἀγάπης: 1ο μέρος , 2ο μέρος ,
15. Πρέπει νά εἴμαστε προετοιμασμένοι νά ἀποδεχτοῦμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὁ Κύριος ἐπιτρέπει νά μᾶς συμβαίνουν κάθε εἴδους γεγονότα ἐνάντια στό θέλημά μας, διότι ἄν συνεχῶς πήγαιναν τά πράγματα καταπῶς τά θέλαμε, δέν θά προετοιμαζόμαστν γιά τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Οὕτε ὁ οὐρανός, οὔτε ἠ γῆ θά κάνει δεκτοὐς ὅσους ἐμμένουν στό ἴδιον θέλημα. Ὁ Θεός ἔχει ἕνα θεῖο σχέδιο γιά τόν καθένα ἀπό μᾶς κι ἐμεῖς πρέπει νά ὑποταχθοῦμε σ' αὐτό Του τό σχέδιο.
Πρέπει νά ἀποδεχτοῦμε τή ζωή ὅπως μᾶς δίδεται, χωρίς νά ρωτᾶμε: "Γιατί σέ μένα;". Πρέπει νά ξέρουμε πώς τίποτα στή γῆ ἤ στόν οὐρανό δέν συμβαίνει χωρίς τή θέληση τοῦ Θεοῦ ἤ χωρίς τήν παραχώρησή Του.
Δέν πρέπει νά μᾶς ἀπασχολοῦν τόσο οἱ ἀναποδιές μας, ἀλλά νά συγκεντρωνόμαστε στή διατήρηση τῆς ἐσωτερικῆς μας ἡσυχίας. Ἀκόμα κι ὅταν προσευχόμαστε γιά κάτι, προσπαθοῦμε νά ἐπιβάλλουμε τό δικό μας θέλημα, ἀντί νά ἀποδεχόμαστε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὅλες οἱ ἀναποδιές καί τά δεινά πού στέλνει ὀ ΘΕός εἶναι ἀπαραίτητα γιά μᾶς, ἀλλά ἐμεῖς δέν τό καταλαβαίνουμε αὐτό στά νιάτα μας. Ὅταν εἴμαστε γενοντότεροι, τότε καταλαβαίνουμε ὅτι αὐτός εἶναι ὁ τρόπος πού ὁ Θεός μᾶς δείχνει τήν ἀγάπη Του.
Δέν πρέπει νά μᾶς ἀπασχολοῦν τόσο οἱ ἀναποδιές μας, ἀλλά νά συγκεντρωνόμαστε στή διατήρηση τῆς ἐσωτερικῆς μας ἡσυχίας. Ἀκόμα κι ὅταν προσευχόμαστε γιά κάτι, προσπαθοῦμε νά ἐπιβάλλουμε τό δικό μας θέλημα, ἀντί νά ἀποδεχόμαστε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὅλες οἱ ἀναποδιές καί τά δεινά πού στέλνει ὀ ΘΕός εἶναι ἀπαραίτητα γιά μᾶς, ἀλλά ἐμεῖς δέν τό καταλαβαίνουμε αὐτό στά νιάτα μας. Ὅταν εἴμαστε γενοντότεροι, τότε καταλαβαίνουμε ὅτι αὐτός εἶναι ὁ τρόπος πού ὁ Θεός μᾶς δείχνει τήν ἀγάπη Του.
16. Εἶχα πολλές πτώσεις, θλίψεις καί βάσαν σέ ὅλη μου τή ζωή, ἀλλά δέν θά μποροῦσε νά γίνει καί ἀλλιῶς. Οἱ Ἄγιοι Πατέρες λένε: "Πῶς θά ξέρουμε ὅτι ὁ Θεός μᾶς ἀγαπᾶ πραγματικά, ἄν δέν μᾶς περάσει μέσα ἀπό πολλή ὀδύνη καί θλίψη;".
Ὑπάρχουν στιγμές πού οἰ ἄνθρωποι ἀπελπίζονται καί ἀποκαρδιώνονται, πρᾶγμα πού μέ τόν τρόπο του ἀποτελεῖ ἕνα εἶδος ὑπερηφάνειας. Ἄν ἕνας ἄνθρωπος ἀγαπᾶ τά πράγματα αὐτοῦ τοῦ κόσμου, τότε σίγουρα θά ὁδηγηθεῖ στήν ἀπογοήτευση, διότι δέν πρόκειται νά βρεῖ σ' αὐτά τόν Θεό. Κάθε ἄνθρωπος νιώθει ἐνίοτε μόνος, ἀκόμα κι ὅταν βρίσκεται ἀνάμεσα σέ ἀνθρώπους, μέχρι τή στιγμή πού ἀπελευθερώνεται ἀπό τά πράγματα τοῦ κόσμου τούτου. Σ' αὐτό τό σημεῖο, ὁ Θεός ἔρχεται νά τόν παρηγορήσει.
Ἡ ψυχή νιώθει μόνη ἐπειδή ἡ δύναμη τῆς Χάριτος μειώνεται μέσα της, ἐξαιτίας τοῦ ἐνδιαφέροντος πού δείχνει ἡ ψυχή πρός τά πράγματα τοῦ κόσμου τούτου. Δέν μπορεῖ κανείς νά ἀκολουθήσει καί τούς δύο δρόμους! Ἄν δέν ταπεινωθεῖ ἡ ψυχή, δέν μπορεῖ νά δεχτεῖ τήν πληρότητα τῆς θείας Χάριτος, διότι ἄν τή δεχτεῖ σέ κατάσταση ὑπερηφανείας, θά καταλήξει σίγουρα σέ μεγάλη πονηρία, ὄπως ἀκριβῶς συνέβη καί στήν περίπτωση τῶν πεπτωκότων ἀγγέλων.
17. Ἡ ζωή μας στή γῆ εἶναι σάν ἕνα ἐπιτίμιο. Μήν ξαφνιάζεστε πού συμβαίνουν ἄσχημα πράγματα συνεχῶς.
Ἐν πλῷ
