ΕΝΑΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
Ὅσιος Νήφων Ἐπίσκοπος Κωνσταντιανῆς
9. Ἡ δύναμη τοῦ Σταυροῦ
Κάποιος εὐλαβής ἄνθρωπος μοῦ διηγήθηκε κι ἄλλο θαυμαστό γεγονός, πού θά τό γράψω γιά νά δοξαστεῖ τό ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἕνα Σαββατόβραδο, μοῦ εἶπε, προσευχόταν στόν πρόναο τοῦ Ἁγίου Ἀναστασίου, ὅπου γινόταν ἡ συνηθισμένη κυριακάτικη ἀγρυπνία. Τότε ἦρθε καί ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ Νήφων, πού συχνἀ περνουσε τίς νύχτες του, ὅπως ξέρουμε, στούς ναούς τῶν ἁγίων.
Βλέπει λοιπόν ὁ χριστιανός αὐτός κι ἕνα πλῆθος ἀπό λευκοντυμένους νέους νά προχωροῦν μαζί του, κυκλώνοντάς τον μ' εὐφρόσυνα πρόσωπα. Ἀλλά τό πιό θαυμαστό ἦταν, ὅτι μπροστά του πήγαινε ἕνας Σταυρός ἴσος μέ τό μπόι του, καμωμένος σάν ἀπό καθαρό χρυσάφι. Ἀλλά καί πίσω του ἦταν ἄλλος ἕνας ἴδιος, καί τρεῖς ἀκόμα ὅμοιοι δεξιά κι ἀριστερά καί πάνω ἀπ' τό κεφάλι του. Καί ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ἀστραφτεροί Σταυροί ἦταν ἑνωμένοι μεταξύ τους σ' ἕνα προστατευτικό σύμπλεγμα, πού τείχιζε ὁλόγυρα τόν Ὅσιο.
Ὅταν ἐρχόταν πειρασμός, θέλοντας ὁ Θεός νά τόν δοκιμάσει καί νά τόν στεφανώσει, παραχωροῦσε κάι χώριζαν οἱ Σταυροί, ἀφήνοντας ἕνα μικρό ἄνοιγμα ἀνάμεσά τους. Μέσ' ἀπ' αὐτό μποροῦσε ὀ ἔχθρός νά ρίχνει τά βέλη του. Τήν ὥρα τῆς ἐπιθέσεως τοῦ διαβόλου καί τῆς πάλης του μέ τόν Ὅσιο, πλήθη ἀγγέλων καί δαιμόνων στέκονταν γύρω καί παρακολουθοῦσαν μέ ἀγωνία τήν ἔκβαση τῆς ἀναμετρήσεως.
Ὁ μακάριος Νήφων, ἀφοῦ πρῶτα ἔδινε κι ἔπαιρνε ἀρκετά χτυπήματα ἀπό τόν ὑπερφίαλο ἐχρθό, σήκωνε ἔπειτα τά χέρια του στόν ὕψιστο Θεό κι ἀνέβαινε νερά ὥς Ἐκεῖνον μέ τόν καθαρό τοῦ νοῦ. Ἔμενε ἔτσι, ζητῶντας Του νά ἐπέμβει ἐνάντια στόν νοητό δράκοντα. Κι ὁ σατανάς, βλέποντάς τον σ' αὐτή τήν στάση καί τρέμοντας τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ, ἔλεγε φοβισμένος στή δαιμονική του συμμορία.
-Πᾶμε, παιδιά, νά φύγουμε ἀπό τοῦτον ἐδῶ, γιατί ἀνέβηκε στούς οὐρανούς καί προσεύχεται ἐναντίον μας. Πρίν λοιπόν ξεσπάσει ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ στά κεφάλια μας, ἄς ἐξαφανιστοῦμε.
Στά λόγια αὐτά τοῦ ἀρχηγοῦ γίνονταν ὅλοι τους ἄφαντοι!
Ὁ δίκαιος, μετά τήν ἱκεσία του, κατέβαινε πάλι στή γῆ, ἐρχόταν στόν ἑαυτό του καί μή βλέποντας κανέναν ἐχθρό, εὐχαριστοῦσε τόν Θεό πού τόν σκέπασε. Τότε καί οἱ ἄγγελοι ἔφευγαν χαρούμενοι γιά τόν οὐρανό, ἐνῶ οἱ τίμιοι Σταυροί πλέκονταν πάλι, κλείνοντας μέσα τους προστατευτικά τόν Ὅσιο.
Πολλές φορές, πρόσθεσε ὁ εὐλαβής ἐκεῖνος χριστιανός, τόν πλησίαζε ὀ διάβολος μέ πλῆθος διαμόνων γιά νά τόν ρίξει σ' ἕνα πάθος, μά δέν μποροῦσε, γιατί ὁ μακάριος, περιτειχισμένος μέ τή δύναμη τοῦ Σταυροῦ, ἦταν ἀπρόσβλητος. Ἔτσι τούς περιγελοῦσε καί τούς ἔφτυνε. Τότε οἱ σκοτεινοί δαίμονες ἐξαφανίζονταν καταντροπιασμένοι, ἐνῶ αὐτός ἀκόμα πιό θερμά εὐχαριστοῦσε τόν Θεό, πού τοῦ χάρισε τέτοια δύναμη κατά τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν.
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
Γιά τό διαδίκτυο:
ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ http://kaiomenivatos.blogspot.gr/
