ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ:
Πῶς γίνεται καί, ἐνῶ νιώθουμε πολλή χαρά,
ξαφνικά μᾶς καταλαμβάνει
τέλεια ἀποθάρρυνση καί θλίψη;
ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ:
Πῶς γίνεται καί, ἐνῶ νιώθουμε πολλή χαρά,
ξαφνικά μᾶς καταλαμβάνει
τέλεια ἀποθάρρυνση καί θλίψη;
Συνομιλία μέ τόν Ἀββᾶ Δανιήλ,
ἐκ τοῦ βιβλίου:
Συνομιλίες μέ τούς Πατέρες τῆς ἐρήμου
Τόμος Α΄
Οἱ Πατέρες μᾶς ἔχουν πεῖ ὅτι ἡ στειρότητα τοῦ πνεύματος, γιά τήν ὁποία μιλᾶτε, ὀφείλεται σέ τρεῖς αἰτίες:
Πολλές φορές ἡ πνευματική στειρότητα προέρχεται ἀπό τή δική μας ἀμέλεια. Ἀπό δικό μας λάθος πέφτουμε σέ πνευματική χλιαρότητα. Μειώνεται ἡ ἀγωνιστική μας διάθεση καί παραδινόμαστε στήν ἀμέλεια καί τήν ὀκνηρία.
Αὐτή ἡ ἀπραξία γεννᾶ ἄσχημους λογισμούς, οἱ ὁποῖοι στή συνέχεια πυροδοτοῦν τούς πειρασμούς. Τότε πλέον ἡ καρδιά μας γίνεται σάν χωράφι, στό ὁποῖο δέν φυτρώνουν παρά μόνο ἀγκάθια καί τριβόλια. Ἀλλά, ὅταν μᾶς συμβεῖ κάτι τέτοιο, εἶναι φυσικό νά ἐπακολουθήσει ἠ πνευματική στειρότητα. Δέν ὑπάρχουν πιά μέσα μας πνευματικοί καρποί, οὔτε ἐπιθυμοῦμε μυστικές ἀναβάσεις τοῦ πνευμάτος.
Μπορεῖ ἐπίσης αὐτή ἡ κατάσταση πού περιγράφετε νά εἶναι καί ἕνας πειρασμός. Ὅταν δηλαδή εἴμαστε ὁλοκληρωτικά δοσμένοι στούς εὐγενεῖς πνευματικούς πόθους μας, τότε ὁ ἀόρατος ἐχθρός μας γλιστρᾶ ἐπιδέξια καί εἰσβάλλει στό νοῦ μας, τόν ὁποῖο ἀποσπᾶ ἀπό τήν πιό ἱερή πνευματική κατάστασή του, χωρίς ἐμεῖς νά θέλουμε καί χωρίς πολλές φορές νά τό καταλαβαίνουμε.
Ἐκδόσεις: "ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ"
Γιά τό διαδίκτυο πληκτρολόγηση-δημοσίευση, τό:
