Ποιό εἶναι τό "ταμεῖον", στό ὁποῖο προστάζει ὁ Κύριος νά εἰσέλθει ὁ προσευχόμενος; Μέγας Βασίλειος (ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ)

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ 

 Ποιό εἶναι τό "ταμεῖον",

στό ὁποῖο προστάζει ὁ Κύριος 

νά εἰσέλθει ὁ προσευχόμενος; 

Μέγας Βασίλειος

 

 

 

 

Ταμεῖο συνήθως ὀνομάζουμε ἕνα χῶρο κενό καί ἀπόμερο, πού βάζουμε ὅ,τι θέλουμε νά ἀποθηκεύσουμε, ἤ πού εἶναι δυνατόν νά κρυφτοῦμε, ὅπως ἀναφέρεται ἀπό τόν Προφήτη· "βάδιζε λαέ μου, μπές μέσα στό ταμεῖο σου, κλεῖσε τήν πόρτα σου, κρύψου" (Ἡσ. 26, 2ο).

Ἡ δύναμη τῆς ἐντολῆς γίνεται σαφής ἀπό τά συμφραζόμενα, διότι ὁ λόγος ἀπευθύνεται σ' αὐτούς πού πάσχουν ἀπό ἀνθρωπαρέσκεια. Ὥστε ἄν κάποιος ἐνοχλεῖται ἀπό αὐτό τό πάθος, καλά κάνει πού ἀποσύρεται στήν προσευχή καί ἀπομονώνεται, μέχρι νά μπορέσει ν' ἀποκτήσει τήν διάθεση νά μήν προσέχει τούς ἐπαίνους τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά νά ἀποβλέπει μόνο στόν Θεό, ὅπως λέγει ὁ Ψαλμωδός· "ὅπως τά μάτια τῶν δούλων εἶνα προσηλωμένα στά χέρια τοῦ Κυρίου τους, καί τά μάτια τῆς δούλης στά χέρια τῆς κυρίας της, ἔτσι καί τά δικά μας μάτια νά εἶναι στραμμένα πρός τόν Κύριο καί Θεό μας" (Ψαλμ. 122, 2). Ἐάν ὅμως κάποιος μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ εἶναι καθαρός ἀπό ἐκεῖνο τό πάθος, δέν ἔχει ἀνάγκη νά κρύβει τό καλό.

 

Ὅταν ὁ διάβολος ἐπιχειρεῖ νά μᾶς ἐπιβουλευθεῖ καί προσπαθεῖ νά ἐκτοξεύσει τούς λογισμούς του σάν πυρακτωμένα βέλη μέ πολλή σφοδρότητα μέσα στήν ἀμέριμνη καί ἥσυχη ψυχή καί ξαφνικά νά τήν πυρπολήσει καί νά ὑπενθυμίζει μακροχρόνια καί ἐπίμονα ἐκεῖνα πού ἔσπειρε μία φορά, τότε πρέπει αὐτές τίς ἐπιβουλές νά τίς ἀντιμετωπίσουμε μέ ἐγρήγορση καί ἐντατική προσοχή, ὅπως ὁ ἀθλητής πού ἀποτρέπει τίς λαβές τῶν ἀντιπάλων μέ τήν ἀκριβέστατη ἐπιφυλακή καί τήν ταχύτητα τοῦ σώματος, καί νά ἀναθέσουμε στήν προσευχή καί τήν πρόσκληση τῆς συμμαχίας τοῦ Θεοῦ τή διεξαγωγή τοῦ πολέμου καί τήν ἀποφυγή τῶν βελῶν.

Διότι αὐτό μᾶς δίδαξε ὁ Παῦλος, λέγοντας· "ἐκτός ἀπό ὅλα αὐτά, κρατᾶτε πάντα τήν πίστη σάν ἀσπίδα, πάνω στήν ὁποία θά μπορέσετε νά σβήσετε τά φλογισμένα βέλη τοῦ πονηροῦ" (Ἐφ. 6, 16).

 

Καί ἄν λοιπόν ὐποβάλλει τίς πονηρές φαντασίες του κατά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς, νά μή σταματήσει ἡ ψυχή νά προσεύχεται, οὔτε νά νομίζει ὅτι αὐτή εἶναι ὑπεύθυνη γιά τήν σπορά τοῦ ἐχθροῦ στόν ἀγρό της καί γιά τίς ποικίλες φαντασίες τοῦ πονηροῦ, ἀλλά σκεπτόμενη ὅτι ἡ φαντασία τῶν ἄτοπων σκέψεων ὀφείλεται στήν ἀναίδεια τοῦ ἐφευρέτη τῆς πονηρίας, ἄς ἐντείνει τή γονυκλισία καί ἄς ἱκετεύει τό Θεό νά διαλυθεῖ τό πονηρό τεῖχος τῆς μνήμης τῶν ἄτοπων λογισμῶν, ὥστε ἀνεμπόδιστα, μέ τή δύναμη τοῦ νοῦ νά διαβεῖ στή στιγμή ἀκάθεκτη πρός τό Θεό, χωρίς νά διακόπτεται σέ κανένα σημεῖο ἀπό τίς ἐφόδους τῶν πονηρῶν ἐνθυμήσεων.

Ἐάν στέκεσαι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ὅπως πρέπει καί προσφέρεις ὅλες σου τίς δυνάμεις, μήν ἀπομακρυνθεῖς μέχρι νά λάβεις τό αἴτημά σου· ἐάν ὅμως σέ κατακρίνει ἡ συνείδησή σου ὅτι καταφρονεῖς καί ἐάν, ἐνῶ μπορεῖς, δἐν προσεύχεσαι συγκεντρωμένος, μήν τολμήσεις νά σταθεῖς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, γιά νά μή γίνει ἡ προσευχή σου ἀφορμή ἁμαρτίας.

 

Ἐάν ὅμως, ἐπειδή ἐξαντλήθηκες ἀπό τήν ἁμαρτία, δέν μπορεῖς νά προσεύχεσαι ἀπερίσπαστα, νά βιάζεις ὅσο μπορεῖς τόν ἑαυτό σου καί νά στέκεσαι ἐπίμονα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἔχοντας τό νοῦ σου σ' Αὐτόν καί συμμαζεύοντάς τον στόν ἑαυτό του· καί ὁ Θεός συγχωρεῖ, ἐπειδή ἀδυνατεῖς νά σταθεῖς ὅπως πρέπει ἐνώπιόν Του, ὄχι ἀπό καταφρόνηση, ἀλλά ἀπό ἀδυναμία. 

Ἐάν βιάζεις τόν ἑαυτό σου μ' αὐτό τόν τρόπο σέ κάθε καλό ἔργο, μήν ἀποκάμεις μέχρι νά λάβεις τό αἴτημά σου, ἀλλά κτύπα τήν πόρτα Του ζητῶντας τό αἴτημά σου.

Διότι λέγει· "ὅποιος ζητάει παίρνει, ὅποιος ψάχνει βρίσκει καί ὅποιος χτυπάει τοῦ ἀνοίγεται" (Λουκ. 11, 10). Διότι τί ἄλλο θέλεις νά ἐπιτύχεις παρά μόνο τήν κατά Θεό σωτηρία;

(Ἀπό τό βιβλίο «Ὁ κόσμος τῆς Προσευχῆς»,  Ἐκδ. Κάλαμος)

 

Γιά τό διαδίκτυο ἀπό:

http://kaiomenivatos.blogspot.com/