Ρωτήθηκε κάποτε ένας Γέροντας, πώς μένει ατάραχος στις πιο δύσκολες περιστάσεις της ζωής του.
– Κάνω καλή χρήση των ματιών μου.
Βλέπω τον ουρανό, για να δω πού προορίζομαι να πάω και γνωρίζω, ότι εάν κάνω αυτό που μου υποδεικνύει ο εγωισμός και η αξιοπρέπειά μου, δεν πρόκειται να φτάσω ποτέ εκεί και κατά συνέπεια δεν το κάνω.
Βλέπω, επίσης, προς τα κάτω και βλέπω ότι είμαι από χώμα και σαν χώμα που είμαι αναρωτιέμαι, «τί είναι αυτό που με θίγει και με πειράζει;».
Τέλος, βλέπω και γύρω μου, ότι υπάρχουν και χειρότερα και όλα αυτά με παρηγορούν.
Έτσι έχω την αταραξία αυτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου