ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ:
ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ:
Γιατί δυσκολευώμαστε νά διαβάσουμε πνευματικό βιβλίο
ἤ νά πᾶμε στήν Ἐκκλησία;
Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης
133.
Πολλοί, διαβάζοντας ἕνα κοσμικό βιβλίο ἤ μια ἐφημερίδα, αἰσθάνονται εὐχαρίστησι καί εὔκολα πιστεύουν ὅ,τι διαβάζουν. Διαβάζοντας ὅμως ἕνα θρησκευτικό κείμενο, νοιώθουν βάρος στήν καρδιά, βασανίζονται ἀπό τήν ἀμφιβολία καί τήν ἀπιστία καί δοκιμάζουν ἕνα εἶδος ἀποστροφῆς. Γιατί συμβαίνει αὐτό;
Χωρίς ἄλλο δέν φταίει ἡ φύσις τοῦ ἀναγνώσματος, ἀλλά ἡ φύσις τῶν ἀναγνωστῶν, ἡ κατάστασις τῆς καρδιᾶς τους. Καί, πίσω ἀπ' αὐτή, ὁ Διάβολος, ὁ ἐχθρός τῆς ἀληθείας, ὁ ἐχθρός τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ: "Εἴτα ἔρχεται ὁ Διάβολος καί αἴρει τόν λόγον ἀπό τῆς καρδίας αὐτῶν" (Λουκ. η΄ 12). Ὅταν διαβάζουμε κάτι ἀδιάφορο, δέν τόν θίγουμε καί ἐκεῖνος δέν μᾶς θίγει. Ἀλλά ὅταν διαβάζουμε κάτι τό χριστιανικό, καθῶς ἀρχίζουμε νά φέρουμε στόν νοῦ τή σωτηρία μας, τόν ἐρεθίζουμε, πᾶμε ἐναντίον του. Καί αὐτός τότε μᾶς ἐπιτίθεται καί προσπαθεῖ νά μᾶς διώξη τήν πίστι. Τί πρέπει λοιπόν νά κάνουμε γιά νά τόν ἀντιμετωπίσουμε; Νά δείξουμε ὑπομονή σ' αὐτό τό διάβασμα καί σ' αὐτούς τούς λογισμούς. "Ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τάς ψυχάς ὑμῶν" (Λουκ. κα΄ 19), λέγει ὁ Κύριος.
Τό ἴδιο ἰσχύει ὡς πρός τό ἄσεμνο θέατρο καί τήν ἐκκλησία. Πολλοί πηγαίνουν εὐχάριστα σέ τέτοια θέατρα, ἐνῶ μουδιάζουν προκειμένου νά πᾶνε στήν ἐκκλησία. Γιατί; Στά θεάματα ἐκεῖνα, τό κάθε τί εὐχαριστεῖ τόν αἰσθησιακό ἄνθρωπο. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος συχνάζη ἐκεῖ, δέν προκαλεῖ, ἀλλά ἱκανοποιεῖ τόν Διάβολο. Καί ἔτσι ὁ Διάβολος δέν τόν θίγει. Εἶναι εὐχαριστησμένος πού τίποτε ἐκεῖ μέσα δέν θυμίζει τόν Θεό. Στήν ἐκκλησία ὅμως, ὅλα τόν θυμίζουν. 
Ὅλα ἐμπνέουν πίστι καί φόβο Θεοῦ, ἅγια αἰσθήματα, ἀνάνηψι. Τότε λοιπόν ὁ Διάβολος σπεύδει νά σπείρη στήν καρδιά μας τήν ἀμφιβολία, τίς βλάσφημες σκέψεις, τήν ἀδημονία. Κάνει τόν ἄνθρωπο νά μή βλέπη τήν ὥρα πού θά βγῆ ἔξω. Τό κακό θέατρο καί ἡ ἐκκλησία εἶναι ἀντίθετοι κόσμοι. Τό ἕνα εἶναι ναός τοῦ κόσμου, τό ἄλλο εἶναι ναός τοῦ Θεοῦ. Τό ἕνα εἶναι σπίτι τοῦ Διαβόλου, τό ἄλλο εἶναι σπίτι τοῦ Κυρίου.
Ὅλα ἐμπνέουν πίστι καί φόβο Θεοῦ, ἅγια αἰσθήματα, ἀνάνηψι. Τότε λοιπόν ὁ Διάβολος σπεύδει νά σπείρη στήν καρδιά μας τήν ἀμφιβολία, τίς βλάσφημες σκέψεις, τήν ἀδημονία. Κάνει τόν ἄνθρωπο νά μή βλέπη τήν ὥρα πού θά βγῆ ἔξω. Τό κακό θέατρο καί ἡ ἐκκλησία εἶναι ἀντίθετοι κόσμοι. Τό ἕνα εἶναι ναός τοῦ κόσμου, τό ἄλλο εἶναι ναός τοῦ Θεοῦ. Τό ἕνα εἶναι σπίτι τοῦ Διαβόλου, τό ἄλλο εἶναι σπίτι τοῦ Κυρίου.ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Γιά
τό διαδίκτυο, πληκτρολόγηση-δημοσίευση τό:
