Ποιοί μᾶς ἀγαποῦν περισσότερο; Οἰ γονεῖς μας, ὁ/ἡ σύζυγός μας, ἤ ὁ Θεός; Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης (ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ)

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ

Ποιοί μᾶς ἀγαποῦν περισσότερο; 

Οἰ γονεῖς μας, ὁ/ἡ σύζυγός μας, ἤ ὁ Θεός;

Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης

339.

Ἡ μοναδική ἀγάπη στόν κόσμο πού δέν ἐγκαταλείπει καί δέν προδίδει, εἶναι τοῦ Χριστοῦ!

Ἡ ἀγάπη τοῦ Κυρίου εἶναι ἀπείρως πιό πολλή  ἀπό τήν ἀγάπη μιᾶς μητέρας. Ἡ μητέρα μου μέ κυοφόρησε καί, ὅταν ὁ Θεός ὥρισε, μέ ἔφερε στόν κόσμο. Μέ γαλούχησε, μέ κράτησε στήν ἀγκάλη της. Ὅταν ἔγινα ἱκανός νά περπατήσω, μέ ἄφησε νά τό κάμω καί ἀρκετά νωρίς ἔπαυσε νά μέ τρέφη ἀπό τό στῆθος της. Ἐνῶ ὁ Θεός δέν μέ ἀφήνει ποτέ:

"Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἐν ἐμοί μένει κἀγώ ἐν αὐτῷ" (Ἰω. στ', 56). Διαρκῶς μέ ἀγκαλοφορεῖ: "Ἰδού ἐπί τῶν χειρῶν μου ἐζωγράφηκά σου τά τείχη καί ἐνώπιόν μου εἶ διά παντός" (Ἡσ. μθ', 16). "Φέρει τά πάντα τῷ ρήματι τῆς δυνάμεως αὐτοῦ" (Ἑβρ. α΄, 3). Εἶναι ἡ δύναμίς μου, ἡ ἀγαλλίασις και ἡ χαρά μου, τό φῶς τῆς διανοίας μου καί τῆς καρδιᾶς μου.

Ὁ Κύριος μᾶς καταδιώκει ἀδιαλείπτως μέ τό βέλος τῆς ἀγάπης Του!

Διαρκῶς μέ τρέφει μέ τά διάφορα προϊόντα τῆς γῆς, ὅπως μιά μητέρα ταΐζει τό παιδί της. Οἱ γονεῖς μας μᾶς ἀφήνουν καί ἐμεῖς αὐτούς, ὅταν μεγαλώσουμε, καθώς εἶναι γραμμένο: "Καταλείψει ἄνθρωπος τόν πατέρα αὐτοῦ καί τήν μητέρα καί κολληθήσεται τῇ γυναικί αὐτοῦ" (Ματθ. ιθ', 5). Αὐτό ἔχει καί κυριολεκτική καί συμβολική σημασία. Ἡ συμβολική του σημασία εἶναι ἡ προσκόλλησις στόν Χριστό, ἡ ὑψηλή καί ἁγία ἐκείνη ἀγάπη, πού ξεπερνᾶ ἀπείρως τή συζυγική ἀγάπη. Ὁ Κύριος, ἀπό τήν ἀρχή τῆς ὑπάρξεώς μας ἕως τή στερνή πνοή μας, δέν μᾶς ἀφήνει οὔτε στιγμή ("ἐνώπιόν μου εἶ διά παντός" {Ἡσ. μθ', 16}), κάθε στιγμή προνοῶντας γιά μᾶς ὅπως τά πουλιά προνοοῦν γιά τά νεογνά τους. Εἶναι ἡ ἐλπίδα μας καί μετά τή ζωή αὐτήν ἐδῶ. Εἶναι ἡ ζωή μας ἀφοῦ κλείσουμε τά φθαρτά μάτια μας. Γιά μᾶς ἑτοίμασε τήν οὐράνια βασιλεία Του.

"Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου"

Λεζάντες φωτό: ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ