Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης,
Ευαγγέλιο της Κυριακής Στ΄ Λουκά -
Στέλνουν στο Διάβολο τα παιδιά τους
(Γραπτό Κήρυγμα)
Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης,
εφημέριος του Ι.Ν. αγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας Θεσσαλονίκης
Για τον "Στύλο Ορθοδοξίας" (Σεπτέμβριος 2015, αρ.φ. 170)
Ευαγγέλιο Κυριακής Στ΄ Λουκά (Λουκ. η΄ 27-39)
ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΣΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ
Είναι
μια τραγική φιγούρα σήμερα ο άνθρωπος του Ευαγγελίου, ο οποίος δέχεται
την ίαση από τον Χριστό. Μια τραγική φιγούρα διότι είναι ένας άνθρωπος
φοβερά ενοχλημένος από τα δαιμόνια. Είναι ένας δαιμονισμένος άνθρωπος.
Σε τί πραγματική κατάσταση δαιμονικής καταλήψεως έχει περιέλθει αυτός ο
άνθρωπος! Είναι φοβερό! Είναι φοβερό και μόνο να το σκεφτεί κανείς.
Βλέπουμε την εικόνα της σημερινής ευαγγελικής περικοπής ότι αυτός ο
άνθρωπος είναι γυμνός, ακάθαρτος, ένα θηρίο πραγματικό· βρισκόταν στα
κοιμητήρια, κοιμόταν πάνω στους τάφους, δεν τον χωρούσε η γη, έσπαζε τα
δεσμά του, δεν τον συγκρατούσε τίποτε. Αυτή πραγματικά η εικόνα είναι
που μας ανατριχιάζει όταν καταλάβουμε τι μπορεί να κάνει ο διάβολος στον
άνθρωπο, βέβαια αν το επιτρέψει ο Θεός. Αλλά ο Θεός, ο Παντοδύναμος
Κύριος, καμιά φορά δεν μπορεί να κάνει και διαφορετικά, όταν εμείς
είμαστε εντελώς απρόσεκτοι.
Πόσο φριχτή πραγματικά αμαρτία είναι να ακούς παππούδες και γιαγιάδες, πατεράδες και μητέρες, να στέλνουν στο διάβολο τα παιδιά τους!
Στη σημερινή εποχή, τώρα, στον 21ο αιώνα που οι περισσότεροι κάνουν ότι
δεν πιστεύουνε. Τα στέλνουμε στο διάβολο τα παιδιά μας. Δεν υπάρχει
χειρότερο πράγμα.
Υπάρχουν
ιστορίες δαιμονισμένων που ο Θεός επέτρεψε να περάσουν απ’ αυτό το
κατώφλι της Κολάσεως και να γίνουν καλά με κάποια επέμβαση ενός Αγίου!
Διηγούνται ότι η αρχή του δαιμονισμού τους ήτανε οι κατάρες των γονιών. Γιατί είναι κατάρα αυτό! Λέμε «στον διάβολο να πάει» κάποιος άνθρωπος, το παιδί μας, «να τον πάρει ο κόρακας» λέμε. Και καμιά φορά δήθεν υποκριτικά «απ’ τον Θεό να το βρεις». Είναι κατάρα κι αυτό, έτσι λέει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Αυτό το κάνουμε με εμπάθεια και υποκινείται ο διάβολος.
Κι
αν το παιδί αυτό δεν προσέξει, αυτή η ψυχή δεν προσέξει κι αρχίσει και
δίνει δικαιώματα στον διάβολο με τα πάθη του, μπορεί να αλλοτριωθεί
εντελώς η ψυχή του. Να γίνει όχι απλώς δαιμονόπληκτος! Δαιμονόπληκτοι είμαστε
οι περισσότεροι άνθρωποι. Μας πλήττει ο διάβολος… Εμείς προσπαθούμε να
αντιδράσουμε, να μη τον αφήσουμε να καταλάβει την ψυχή μας. Αλλά ο
δαιμονισμένος είναι αυτός που ο διάβολος καταλαμβάνει πλήρως την ψυχή
του. Καμιά φορά ο Θεός επιτρέπει τέτοιες καταστάσεις.
Μπροστά
λοιπόν σε αυτό το φρικτό θέαμα, εμείς πρέπει να σηκώσουμε τα μάτια μας,
να αντιδράσουμε και να γνωρίσουμε τη Χάρη του Θεού. Πως ο Θεός, ο
Κύριός μας, μας δίνει τη Χάρη Του ώστε να πλημμυρίσουμε από αυτήν και να
μην επιτρέψουμε σε κανένα δαιμόνιο να έρθει να καταλάβει τη σκέψη μας
και την ψυχή μας.
Οπότε
παρακαλώ να σκεφτούμε καλά την ψυχική μας κατάσταση και να λυπηθούμε
τον εαυτό μας. Να λυπηθούμε τον εαυτό μας και να τον προσφέρουμε
πραγματικά ως δωρεά στον Θεό. Επιβουλεύεται ο διάβολος, «ως λέων ωρυόμενος» λέγει ο Απόστολος Παύλος, να μας βρει «μπόσικους» και να μας καταπιεί. Ανά πάσα στιγμή.
Οπωσδήποτε πρέπει να στραφούμε στα όπλα που δίνει η Εκκλησία μας και είναι αήττητα. Τα όπλα αυτά περιλαμβάνονται στη μυστηριακή ζωή που
πρέπει να κάνουμε, τη ζωή δηλαδή την ασφαλή. Με τα μυστήρια να
ασφαλιστούμε, τη συμμετοχή μας στη Θεία Λειτουργία, στην Ιερά
Εξομολόγηση και στην Θεία Κοινωνία. Να χρησιμοποιήσουμε όλες τις δωρεές
που μας έχει δώσει ο Θεός. Κυριότερη δωρεά, μας λέγει η Αποκάλυψη αλλά
και άλλα βιβλία λειτουργικά και αγιογραφικά, είναι η εξυπηρέτηση της
ψυχής μας σε σχέση με την επικοινωνία με τους Αγίους.
Παρακαλώ, όλοι μας έχουμε την ευθύνη, ο καθένας από μας, μέσα μας, να ζούμε τον Χριστό. Αν ο καθένας από μας ζει τον Χριστό, μπορεί αυτόν τον Χριστό να τον δωρίσει στις γενεές που έρχονται. Τα παιδιά μας δεν γνωρίζουν πολλά πράγματα. Εμείς, έχουμε καθήκον είμαστε ενήλικες, σώφρονες, να αντλήσουμε την Χάρη του Θεού και να την διδάξουμε στα παιδιά μας.
Παρακαλώ, όλοι μας έχουμε την ευθύνη, ο καθένας από μας, μέσα μας, να ζούμε τον Χριστό. Αν ο καθένας από μας ζει τον Χριστό, μπορεί αυτόν τον Χριστό να τον δωρίσει στις γενεές που έρχονται. Τα παιδιά μας δεν γνωρίζουν πολλά πράγματα. Εμείς, έχουμε καθήκον είμαστε ενήλικες, σώφρονες, να αντλήσουμε την Χάρη του Θεού και να την διδάξουμε στα παιδιά μας.
Διδάσκεται η Χάρις του Θεού; Ναι, διδάσκεται με τη θυσία της αγάπης και της υπομονής.
Αδελφοί
μου να έχουμε τις ευλογίες της Αγίας Εκκλησίας, τη Χάρη του Κυρίου μας
Ιησού Χριστού, τη Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Αμήν!
