ΙΕΡΑΙ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ
Γ΄ Μέρος
Γέροντος Ἱερωνύμου Αἰγίνης
Μέρα, πού πέρασε καί δέν ἔνοιωσες τόν
Χριστό μας στήν καρδιά σου διά ταῆς προσευχῆς, ἀναγνώσεως Ψαλτηρίου, Εὐαγγελίου
κ.λ.π., νά τήν θεωρεῖς χαμένη μέρα.
Ὁ Σολομών ζήτησε σοφία ἀπό τόν Θεόν καί ὅμως
ξέπεσε. Ἐσύ μή ζηλέψεις αὐτή, ἀλλά ζήτησε ἀπό τόν Χριστό μας Πίστη καί ἀγάπη σέ
Ἐκεῖνον.
Νά μή θυμώνετε. Νά γλυκαίνετε μέ τή
ζάχαρή σας, δηλαδή μέ τόν καλόν σας λόγον, τόν ἄλλον.
Ἡ σάρκα δέν φταίει. Ἐσύ φταῖς! Θέλεις
καί γίνεται· δέν θέλεις, δέν γίνεται. Θέλω πρῶτα καί ἔπειτα λαμβάνω ὄργανο τή
σάρκα. Τό πᾶν εἶναι ἡ θέληση!
Ὄχι μανίκια κοντά καί ἄσεμνα, διότι
σκανδαλίζονται, σκοτώνονται ψυχές, καί «οὐαί ἐκείνῳ, δι’ οὗ τό σκάνδαλον ἔρχεται».
Ἡ μητέρα μου δέν ἄφησε ποτέ νά δοῦμε τό χέρι ἤ τό πόδι ταῆς ἀδελφῆς μας (τί θά ἔλεγε
καί σήμερα;).
Ἀγαπῆστε τήν καθαρότητα καί τήν ἁγνότητα·
«πᾶς ὁ ἔχων τήν ἐλπίδα ταύτην ἐπ’ Αὐτῷ ἁγνίζει ἑαυτόν, καθώς Ἐκεῖνος ἁγνός ἐστι»
(Α΄ Ἰωάν. Γ΄ 3).
Νά εἴμαστε πρόθυμοι νά ὑποφέρουμε. Νά ἀγαποῦμε
καί τήν κακοπέραση: λίγο φαγητό, λίγο ὕπνο κ.λ.π. Ἐγώ πολλά πέρασα καί πείνασα
καί στά δέντρα κοιμήθηκα. Δόξα τῷ Θεῷ γιά ὅλα αὐτά λύπη δεν εἶχα.
Οἱ δοκιμασίες κάνουν καλό. Μή φοβηθεῖς
ποτέ, μόνον ἀγάπα τόν Χριστόν μας. Ὁ Χριστός σαράντα μέρες ἀγωνίσθηκε στήν ἔρημο,
ἀλλά ἔπειτα Ἄγγελοι Τόν ὑπηρετοῦσαν. Εἶναι πολύ στοργικός ὁ Χριστό μας. Συχνά,
γιά ὠφέλειά μας, ἐπιτρέπει καί δυνατή λύπη. Γιά λίγο νοιώθουμε πώς μᾶς ἐγκάτέλειψε,
ἀλλά μετά, ἐπειδή μᾶς ἀγαπᾶ, λυπᾶται, μᾶς πνίγει τό ἔλεός Του, ἡ στοργή Του!!!
Τόν Σταυρόν μήν τόν φορᾶτε γιά στολίδι.
Καί, ἤ νά ἔχει τόν Ἐσταυρωμένο ἐπάνω, δηλαδή Σῶμα Χριστοῦ μας, ἤ νά γράφει: ΙΣ
ΧΣ ΝΙ ΚΑ, διότι καί ἄλλοι σταυρώθηκαν.
Θά κάμεις ὄ,τι μπορεῖς γιά τίς ψυχές ταῶν
παιδιῶν σου, διότι στήν ἄλλη ζωή ὁ Χριστός μας θά σοῦ ζητήσει ἤ τά παιδιά σου
σεσωσμένα ἤ τίς πληγές στά γόνατά σου ἀπό τήν πολλή σου προσευχή. Δέν
γνωρίζουν, δυστυχῶς, οἱ γονεῖς τήν εὐθύνη, τήν ὁποία ἔχουν γιά τά τέκνα των.
Αὐτό, πού λείπει σήμερα γενικά, εἶναι ἡ
γνώση, ἡ λογική, ἡ εὐσέβεια. Ὁ κόσμος σήμερα εἶναι ξετρελαμένος. Δέν γνωρίζει τί
κάνει καί τί θέλει! Σήμερα ἕνας φαίνεται καλός, αὔριο πίπτει, χαλάει, δέν ἀναγνωρίζει
καί ὁ ἴδιος τόν ἑαυτό του. Δύσκολα νά βρεῖς ἄνθρωπον ἀμετάβλητο. Ἄλλοι πάλι
τρέχουν παντοῦ, γιά νά βροῦν χαρά καί ἡρεμία, μόνο εἰς τόν Χριστόν μας δέν
τρέχουν. Πάντως, βέβαια, λέγουν οἱ Πατέρες, μηδένα πρό τοῦ τέλους μακάριζε ἀλλά
καί μηδένα πρό τοῦ τέλους ἀπέλπιζε! Νά παρακαλέσουμε τόν Θεόν νά μᾶς λυπηθεῖ καί
νά μᾶς ἐλεήσει.
Γιά τό διαδίκτυο:
