ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ «ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ»;
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση
1. Δὲν θέλουν νὰ γνωρίζη ὁ λαὸς τὰ ἀποφασιζόμενα
ΕΙΝΑΙ φοβερὴ ἡ συντελούμενη ἐκκλησιολογικὴ καταστροφὴ στὰ πλαίσια τῆς Ψευδοοικουμενικῆς Κινήσεως καὶ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὅσοι ἐπὶ ἕνα αἰώνα ἀπατεώνα, τὸν προηγούμενο 20ὸ αἰώνα, ἐσχεδίασαν καὶ ἐφήρμοσαν μεθοδικά, στὴν ἀρχὴ κρυφὰ καὶ συνεσκιασμένα, τὸν σατανοκίνητο
καὶ μασονοκίνητο διαθρησκειακὸ καὶ διαχριστιανικὸ συγκρητισμό, μὲ τὴν πολυδιαφημισθεῖσα καὶ πολυεπαινεθεῖσα Οἰκουμενικὴ Κίνηση, μποροῦν τώρα νὰ ἐπιχαίρουν, διότι οἱ ὀρθόδοξες ἀντιστάσεις μειώνονται, ἰδιαίτερα στὰ ὑψηλὰ ἡγετικὰ κλιμάκια τῆςἘκκλησίας καὶ τῆς θεολογικῆς ἐπιστήμης, πλὴν ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων.
Μόνο θλίψη καὶ κατήφεια γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ προκαλοῦν τὰ ἀποφασισθέντα στὴν 10η Γενικὴ Συνέλευση τοῦ «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν», ἢ ὀρθότερα τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Αἱρέσεων, τὰ ὁποῖα δέχθηκαν ὁμόφωνα οἱ ἀντιπρόσωποι ὅλων τῶν αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν, πλὴν βεβαίως τῶν ἐκκλησιῶν Γεωργίας καὶ Βουλγαρίας, οἱ ὁποῖες ἀξιεπαίνως καὶ πατερικῶς δὲν συμμετέχουν σ᾽ αὐτὴν τὴν πανσπερμία τῆς πλάνης καὶ τῆς ἐκκλησιολογικῆς
σύγχυσης.
Ἡ Συνέλευση αὐτὴ τῶν αἱρετικῶν, Προτεσταντῶν καὶ Μονοφυσιτῶν, μὲ τοὺς ὁποίους ἐκκλησιολογικὰ ταυτίζεται καὶ εὐτελίζεται ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἔλαβε χώρα στὴν πόλη Πουσὰν τῆς Ν. Κορέας ἀπὸ τὶς 30 Ὀκτωβρίου μέχρι τὶς 8 Νοεμβρίου
τρέχοντος ἔτους. Εἶναι βέβαια ἀκόμη ἐνωρὶς γιὰ τὴν καταμέτρηση τῶν ἀντιδράσεων ἐκ μέρους τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας, τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ μεμονωμένων κληρικῶν, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν. Ἀξιοσημείωτη καὶ πολὺ ἐνδιαφέρουσα γιὰ τὶς ἐπισημάνσεις της εἶναι μία πρώτη
Μονὴ Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου, ἡ ὁποία ἤδη ἐκυκλοφορήθη διαδικτυακῶς μὲ τὸν εὔστοχο τίτλο «“Συγγνώμη ποὺ εἴμαστε Ὀρθόδοξοι”: 10η Γενικὴ Συνέλευση τοῦ ΠΣΕ στὸ Πουσάν».
ὅτι δέν μποροῦμε νά φτάσουμε στό μέτρο τῆς ὁποιασδήποτε ἀρετῆς, παρά μόνο μέ κοπιαστική φιλοπονία μέ στόχο τήν ἀπόκτησή της, ἀφοῦ προσπαθήσουμε μέ ὄλη τή δύναμή μας καί γιά ὄλη μας τή ζωή νά τό ἐπιτύχουμε μέ τήν πράξη· ὅπως λόγου χάρη συμβαίνει μέ τήν ἐλεημοσύνη, τήν ἐγκράτεια, τήν προσευχή, τήν ἀγάπη, ἤ κάποια ἀπό τίς γενικές ἀρετές. Διότι ἀπ' αὐτές μερικῶς ὁ καθένας ἀσκεῖ κάποια ἀρετή· ἀσκεῖ, π.χ. κανείς πότε πότε τήν ἀρετή τῆς ἐλεημοσύνης, ἀλλά ἐπειδή τήν ἀσκεῖ μερικῶς (πρόσκαιρα), δέν μποροῦμε νά τόν χαρακτηρίσουμε ἐλεήμονα, καί πολύ περισσότερο ὅταν ἡ ἀρετή αὐτή δέν ἀσκεῖται μέ τρόπο καλό καί θεάρεστο. Διότι τό καλό δέν εἶναι καλό, ὅταν δέ γίνεται μέ τρόπο συνετό καί θεάρεστο· ἀλλά εἶναι ὄντως καλό, ὅταν δέν περιμένει ἀνταπόδοση γι' αὐτό, οὔτε ἀποσκοπεῖ στήν ἀνθρωπαρέσκεια ἀπό τή φήμη τοῦ πραγματοποιηθέντος καλοῦ, ἤ στήν ἐπιδίωξη ἐφήμερης δόξας, οὔτε προέρχεται ἀπό πλεονεξία καί ἀδικία· ἀφοῦ ὁ Θεός δέ ζητεῖ ἐκεῖνα πού γίνονται καί θεωροῦνται ἀπό τούς ἀνθρώπους καλά, ἀλλά τό σκοπό γιά τόν ὁποῖο γίνονται αὐτά.
Διακρίνονται ἀπό τό λεγόμενο "πέταλο τοῦ Σατανᾶ" (τό μούσι γύρω ἀπό τό σαγόνι πού σχηματίζει πέταλο). (ἀπορίες δικές μας: πέταλο δέν ἔχουν διάφοροι αἱρετικοί ἱερεῖς; Ἐπίσης καί πολλοί Ὀρθόδοξοι Ἱερεῖς τόν τελευταῖο καιρό, δέν ἔχουν δυστυχῶς ἀρχίσει νά ξυρίζουν τή γενειάδα τους καί νά κάνουν πέταλο;...εἴμαστε ὀλίγον καχύποπτοι διά τήν σύμπτωσιν...). Ἀναγνωρίζονται ἐπίσης ἀπό τή χειραψία μέ τό σφίξιμο τοῦ ἀντίχειρα. Οἱ πιό τολμηροί ἔχουν τό 666 στήν πινακίδα τοῦ αὐτοκινήτου τους. Ἀναγνωρίζονται ἀπό τά τατουάζ μέ τά σύμβολα τοῦ Σατανᾶ καί τά ἀντεστραμμένα καί ἀλλοιωμένα σύμβολα τοῦ Σταυροῦ. Ἐπίσης ἀπό τόν χαιρετισμό τους πού γίνεται μέ τά δάχτυλα: δείκτης-μικρός-ἀντίχειρας.
