Σεβασμιώτατε,
«Φίλος μέν Πλάτων, φιλτάτη δ’ ὅμως ἡ ἀλήθεια!»
Ἐπικαλούμενος τά λόγια αὐτά τοῦ σοφοῦ Ἀριστοτέλη διά τόν φίλον του Πλάτωνα, ἀλλά καί τά πρεσβεῖα τῆς εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίας μου, καθ’ ὅσον ὁ Πανάγαθος Κύριος ἀνέδειξε την ἐλαχιστότητά μου εἰς Ἀρχιερέα κατά τήν 17ην.08.1976, ἀποτολμῶ σήμερον μίαν τολμηράν ἐνέργειαν, ἥτις ἀποτελεῖ δημόσιον ἔλεγχον Ὑμῶν διά τά ὑφ’ Ὑμῶν πραττόμενα καί ἐκφραζόμενα, πειθαρχῶν εἰς τήν φωνήν τῆς Ἀρχιερατικῆς μου συνειδήσεως καί ἐφαρμόζων τά κελεύ-σματα τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, εἰπόντος: «Τά δημοσίως λεγόμενα καί πραττόμενα, δημοσίως καί νά ἐλέγχωνται»(1) ΔΙΑ ΠΡΩΤΗΝ ΦΟΡΑΝ ἀπευθύνομαι σήμερον πρός Ὑμᾶς διά τῆς παρούσης Ἀνοικτῆς Ἐπιστολῆς, προκειμένου νά ἐπιστήσω τήν προσοχήν Ὑμῶν εἴς τινα σημεῖα τῆς Ἀρχιερατικῆς Ὑμῶν συμπεριφορᾶς, τά ὁποῖα συνθέτουν ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΕΓΚΛΗΜΑ, ἀποτελοῦν δέ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΙΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙΩΣΙΝ τοῦ πε-ριεχομένου τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν Πίστεως, καί συνεπῶς συνιστοῦν ΠΡΟΔΟΣΙΑΝ τῆς ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας καί τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡμῶν Παραδόσεως!
Ίδού, κατ’ἀρχήν, τό Ὑμέτερον ΕΓΚΛΗΜΑ:
