Αθώος ο Αλικάκος… ένοχο το Άγιο Φως αποφάνθηκε ελληνικό
Δικαστήριο….”με αναπτήρα το ανάβει ο σκευοφύλακας”.. Οι πραγματικοί
ένοχοι είναι οι 2 ά-Χριστοι Αρχιεπίσκοποι του Ιεροσολύμων που εξύβρισαν
τον Πανάγιο Τάφο ως περίπτερο και είπαν με αλλοιωμένα χαρακτηριστικά από
το θεομένος ο ένας και σαρδόνιο χαμόγελο ο άλλος ότι το Άγιο Φως είναι
απάτη και ανάβει με bic.
Επιχειρείται η απόλυτη αποδόμηση της Ορθοδοξίας…
Ο Αλικάκος πήρε την ”μαρτυρία” από αυτούς… οι προθέσεις του Αλικάκου
και βεβαίως δεν είναι αγνές η αναζήτηση της αλήθειας που επικαλείται
αλλά οι ΠΡΟΔΟΤΕΣ έχουν ονοματεπώνυμο είναι οι περιπτεράδες του Πανάγιου
Τάφου.. Το πατριαρχείο Ιεροσολύμων έχει αλωθεί και δουλεύει για ξένο
παράγοντα για αλλότριες θρησκείες…Εποχή Αποστασίας άνθρωποι της
εκκλησίας και μάλιστα υψηλά ιστάμενοι πουλούν και παραδίδουν το Χριστό
και μετά για ξέπλυμα πάνε να βρουν το δίκιο τους σε κοσμικά δικαστήρια
«Τα νοσοκομεία είναι γεμάτα ανεμβολίαστους», «έχουμε πανδημία ανεμβολίαστων»,
αυτά ακούμε καθημερινά από κυβέρνηση, «ειδικούς» και δημοσιογράφους,
όμως όλα τα στοιχεία που υπάρχουν δείχνουν ότι μας λένε ψέματα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ μέχρι τις 3 Οκτωβρίου
από την ηλικιακή κατηγορία 60 – 69 ετών πέθαναν 11.344 συνταξιούχοι, εκ
των οποίων το 80,3% ήταν εμβολιασμένοι. Επομένως πέθαναν 9.109
εμβολιασμένοι είτε πλήρως είτε μερικώς.
Αναμφίβολα, η αρχαία Εκκλησία είχε τη συνείδηση, ότι
η κοινωνική και πνευματική ζωή, αναπτύσσονται στον άξονα της γνησιότητας μόνο
στο όνομα του Χριστού.
Αυτή την σωτηριώδη θεολογική θέση υπενθυμίζει με
Δεσποτική νηφαλιότητα και διάκριση ο Κύριος κατά την ημέρα της Κρίσεως, ως
απάντηση στην παθολογία Κληρικών και Λαϊκών, που συγκλίνουν στην αποδοχή των
Προφητικών, Χαρισματικών και Θείων Ενεργειών στο έργο τους, χωρίς την ανάλογη
μετάνοιά τους, χωρίς τον μόχθο της ταπεινοφροσύνης και της έντονης πνευματικής
ζωής, εργαζόμενοι (απλά) «προς το θεαθήναι τοις ανθρώποις». Να θυμηθούμε το
σχετικό εδάφιο (Ματθ. 7, 22):
«Ου τω σω ονόματι επροφητεύσαμεν και τω σω ονόματι
δαιμόνια εξεβάλομεν, και τω σω ονόματι δυνάμεις πολλάς εποιήσαμεν;».
Όπως παρατηρούμε, ο τρόπος αντίληψης (της διακονίας)
των απολογουμένων αναγνωρίζει ένα δεσπόζοντα ΚΕΝΤΡΟ, το οποίο ΚΥΒΕΡΝΑ και
ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ τα εκκλησιαστικά και φυσικά γεγονότα, τον Χριστό. Χρησιμοποιούν το κέντρο αυτό ως συμπύκνωση και συνθετικό ορισμό της
Ανωτάτης Αρχής, που ο Κύριος δεν αρνείται, και είναι σε λεκτική απόδοση. «Εν τω
σω ονόματι».
Η Κυριακή της
Ορθοδοξίας δεν έκλεισε. Συνεχίζεται και τη Β΄ Κυριακή των Νηστειών, με τη μνήμη του μεγάλου αγίου Γρηγορίου
του Παλαμά, αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης. Ο άγιος
Γρηγόριος έζησε τον 14ο αι. και υπήρξε ένας από τους σοφότερους
Πατέρες της Εκκλησίας μας. Όλη του η ζωή υπήρξε ένας μεγάλος αγώνας για την
ορθή διδασκαλία της Εκκλησίας και ιδιαίτερα για το μεγάλο κεφάλαιο της θεολογίας
μας που αφορά την ομοίωση του ανθρώπου με τον Θεό και την τελική ένωση μαζί του
(θέωση).
Ο άγιος Γρηγόριος
καταπολέμησε την αιρετική διδασκαλία της δυτικής χριστιανοσύνης, η οποία με το
ορθολογιστικό-σχολαστικιστικό πνεύμα της αποφαινόταν, ότι δεν μπορεί να υπάρξει
καμμιά πραγματική-οντολογική ένωση με τον Θεό, επειδή η ουσία του είναι
αμέθεκτη και απρόσιτη (απλησίαστη). Οι απόψεις αυτές εκφράζονταν κυρίως από τον
μοναχό Βαρλαάμ της Καλαβρίας (Κάτω Ιταλίας), που υπό την επίδραση της λατινικής
θεολογίας έλεγε, ότι ο μόνος τρόπος να γνωρίσουμε τον Θεό είναι η λογική.
